Αν όλοι δεχόμαστε το εκλογικό αποτέλεσμα ως απάντηση του κυρίαρχου λαού, μπορούμε πάντα να διαφωνήσουμε για το ποια ήταν η ερώτηση. Αυτό γίνεται συνήθως.
Αλλά σήμερα, με την κρίση και κυρίως το δημοψήφισμα, φάνηκε καθαρά πόσο εύκολα διαστρεβλώνεται το νόημα της απάντησης όταν έχει προηγουμένως διαβαστεί μεροληπτικά το νόημα της ερώτησης.
Νομίζω, όμως, ότι στις επικείμενες εκλογές τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν κάπως, επειδή θα κληθούμε, υπό ευνοϊκότερες συνθήκες, να αποφασίσουμε αν και πώς συνδυάζονται οι δύο εκπεφρασμένοι πόθοι των περισσότερων Ελλήνων: να απαλλαγούμε από τα Μνημόνια και, ταυτόχρονα, να μη βγούμε από την Ευρώπη.

H χώρα οδεύει τέταρτη φορά σε βουλευτικές εκλογές στα τελευταία 3,5 χρόνια και τρίτη φορά στις κάλπες εντός του 2015 λόγω των εσωκομματικών προβλημάτων του κυβερνώντος κόμματος. Οι συνεχόμενες εκλογές όμως δεν λύνουν τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, αντίθετα τα επιδεινώνουν. Το διακύβευμα είναι να υπάρξει οικονομική και πολιτική σταθεροποίηση και για να γίνει αυτό πρέπει να ενισχυθούν οι προοδευτικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, αποφασιστικότητα, γνώση, όραμα και βεβαίως, έχουν δημιουργήσει μια τομή στην πολιτική τους σε σχέση με τις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές πολιτικές.