Το ερώτημα του τίτλου εφόσον απαντηθεί ικανοποιητικά μπορεί να μετατραπεί σε οδηγό ψήφου για τις προσεχείς εκλογές. Αναμφίβολα είναι απορίας άξιο γιατί το εκλογικό σώμα καλείται εντός οκτώ μηνών να τοποθετηθεί για τρίτη φορά για την πορεία της χώρας μιας και οι συνθήκες στην οικονομία αλλά και σε πολλά άλλα πεδία δεν είναι ιδανικές για τέτοιους τακτικισμούς. Είναι γνωστό πως στην Ελλάδα κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει ορισμένες επιβαρυντικές επιπτώσεις καθώς παραλύουν στην προοπτική διεξαγωγής τους η οικονομία και η δημόσια διοίκηση, παγώνουν οι όποιες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και γενικά υπάρχει στασιμότητα. Σε κρίσιμες ιδιαίτερα περιόδους όπως αυτή που διανύουμε έρχεται να προστεθεί και η πολιτική αβεβαιότητα για να δημιουργήσει ένα εκρηκτικό σχεδόν μείγμα που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την όποια προοπτική ανάκαμψης.

Η χώρα οδηγείται (και πάλι) σε εκλογές, με ευθύνη φυσικά του ίδιου του πρωθυπουργού, ο οποίος θεώρησε ότι η παρούσα Βουλή έκλεισε τον κύκλο της επειδή το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς διασπάστηκε. Αν καταλαβαίνω καλά από τις δηλώσεις επιφανών στελεχών του καταρρέοντος κυβερνητικού σχηματισμού, το κόμμα διασπάστηκε επειδή κάποιοι πρώην αντιμνημονιακοί ψήφισαν τώρα ένα σκληρό «μνημόνιο» —που μετά τις εκλογές θα γίνει «μνημόνιο με ανθρώπινο πρόσωπο»—, ενώ κάποιοι άλλοι (πρώην και νυν) αντιμνημονιακοί θέλουν να οικοδομήσουν το «σοσιαλισμό σε μία μόνο χώρα» με κάτι υποτιμημένα φραγκοδίφραγκα ως εθνικό νόμισμα.