Οπως είναι γνωστό, η πρόσφατη εξαγγελία του πρωθυπουργού για συνταγματική αναθεώρηση περιλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο για την «ενίσχυση των θεσμών άμεσης δημοκρατίας».

Οι συγκεκριμένες προτάσεις έχουν αρκετά θετικά στοιχεία, αλλά η όλη προσέγγιση του θέματος είναι προδήλως προβληματική τόσο ως προς τη χρησιμοποιούμενη ορολογία, η οποία οδηγεί αναπόφευκτα σε παρανοήσεις, όσο και ως προς την ουσία, η οποία αφήνει πολλά περιθώρια για πολιτικές και συνταγματικές στρεβλώσεις. Ειδικότερα:

Μετά το πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά σόου της κυβέρνησης με τις εξευτελιστικές διαδικασίες, ξαναμοιράστηκε η πίτα, με την εισαγωγή δύο αμφιλεγόμενων προσώπων με «υπόγειες διαδρομές» με την κυβέρνηση, στο χώρο της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Τα τηλεοπτικά κανάλια περιορίζονται σε τέσσερα, περίπου 2.000 εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικό προσωπικό βρίσκονται στον αέρα με ανοιχτή την πόρτα εξόδου στην ανεργία.

Γιατί έδωσαν τόσα χρήματα οι καναλάρχες και οι υποψήφιοι καναλάρχες; Αυτό είναι το μόνο ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί από χθες. Διότι όποιος γνωρίζει έστω και στο ελάχιστο την τηλεοπτική αγορά αντιλαμβάνεται ότι τα ποσά που δόθηκαν για να αποκτηθούν οι τέσσερις άδειες απλούστατα δεν βγαίνουν. Δηλαδή δεν μπορούν να αποσβεσθούν όχι σε ένα ή δύο χρόνια, αλλά ούτε σε είκοσι ή τριάντα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν προχωρά σε μεταρρυθμίσεις, αλλά παράγει νέα αδιέξοδα. Εμείς κάνουμε εποικοδομητική, προγραμματική και όχι στείρα αντιπολίτευση, όμως δεν είναι δυνατόν κανείς να συμβάλλει στις αυταπάτες και στην αναποτελεσματικότητα που οδηγούν σε φαύλο κύκλο ύφεσης και ανεργίας. Αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι οι διαρθρωτικές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Λύση δεν είναι να πάμε τρίτη φορά σε εκλογές μέσα σε 20 μήνες, αλλά να δημιουργηθεί μία αποτελεσματική κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης. Η χώρα δεν βρίσκεται σε κανονικές συνθήκες, δυστυχώς ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ακόμη και σήμερα δεν το κατανοούν και πολιτεύονται με όρους παρελθόντος.

Συμπαθεί δε συμπαθεί κάποιος τον Τσίπρα δεν μπορεί να μην παραδεχθεί πως είναι και ο πρώτος μάγκας. Κατάφερε να εισπράξει από όσους ήθελαν να έχουν τηλεοπτική άδεια 240.000.000 ευρώ! Πολλά λεφτά κι από ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους δεν είχαν συνηθίσει να δίνουν, αλλά να παίρνουν από το κράτος.

Κανούργιοι λογαριασμοί: μια τηλεοπτική άδεια που ξεκίνησε με αξία 3,5 εκατ. ευρώ έφτασε στα 76 εκατ. ,αλλά κάποιοι που έδωσαν εξήντα ένα εκατομμύρια έχασαν την άδεια από κάποιους που έδωσαν 44 και 52. Ωστόσο ότι και αν πει κανείς, ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες συνιστά τομή στην ελληνική τηλεόραση και στον δημόσιο βίο. Οι <τέσσερις μερες του κόνδορα> στη λεωφόρο Συγγρού αλλάζουν πολλά .