Φτάσαμε στη δολοφονία και ξύπνησε επιτέλους η κυβέρνηση, και μαζί της όλη η χώρα. Υπάρχουν τώρα ισχυρές ενδείξεις ότι η ΧΑ συνιστά, πέραν της ναζιστικής ιδεολογίας της, και εγκληματική οργάνωση που διαπράττει αλλεπάλληλες κακουργηματικές πράξεις.

Διαγενομένου του Σαββάτου, οι συλλήψεις δεκάδων προσώπων με βαριές κακουργηματικές κατηγορίες, μεταξύ αυτών και πέντε προσώπων που τυχαίνει να είναι βουλευτές, εξέπληξαν όλους και πάγωσαν πολλούς.

Η νομιμότητα των συλλήψεων αμφισβητήθηκε η εξ υπαρχής από την Χρυσή Αυγή, που τις θεωρεί πολιτική δίωξη, δηλαδή δίωξη φρονήματος και όχι πράξεων.

«Να δω στην Ελλάδα μια ειρηνική διαδήλωση από 500.000 κόσμο που να διαμαρτύρεται μαζικά ενάντια στη βία της Χρυσής Αυγής» ονειρεύεται ο Κον Μπεντίτ σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Έθνος της Κυριακής.[1] Συμμερίζομαι το όνειρο του. Και θα ήθελα να το δω στον ξύπνιο μου. Αλλά για όλους εμάς που ήμασταν την προηγούμενη Τετάρτη στο Σύνταγμα, η πραγματικότητα ήταν κάπως διαφορετική.

Η ελληνική δικαιοσύνη κάνει το καθήκον της για την αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Η διαδικασία πρέπει να συνεχιστεί σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες, χωρίς καθυστερήσεις και με πλήρη αξιοποίηση του ισχύοντος νομικού πλαισίου. Επιπλέον, πρέπει να διαλυθούν οι όποιοι διασυνδεμένοι θύλακοι εντός του κρατικού μηχανισμού που παρείχαν κάλυψη στη Χρυσή Αυγή.

Όταν η Δημοκρατία στρέφεται κατά του (κακού) εαυτού της και η Αριστερά ομφαλοσκοπεί για μια σοσιαλδημοκρατία με αδύναμο ιδεολογικό οπλοστάσιο, βεβαρημένη προϊστορία και ψυχοσωματικές αγκυλώσεις από πού περιμένει ο πολίτης να έρθει το αισιόδοξο μήνυμα; Δυστυχώς από τις δυνάμεις του Νόμου και της Τάξης, της κοινωνικής πειθάρχησης και της συντηρητικής παλινόρθωσης. Τόσο δύσκολο είναι να το κατανοήσουν αυτό οι πάσης φύσεως αριστεροί σωτήρες;

Διαβάσαμε στην κυριακάτικη έκδοση της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» ένα άρθρο του κου Ξυδάκη με τίτλο «Ιστορικός συμβιβασμός σε καιρούς κρίσης» και κατ’ αρχήν χάρηκα ιδιαίτερα, αφού για πρώτη φορά ο συμπαθής αρθρογράφος, μιλούσε ανοικτά για την αναγκαιότητα αναζήτησης ενός ελληνικού ιστορικού συμβιβασμού ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, σε συνθήκες κρίσης και της απειλής του ναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής».