Ελίζα Παπαδάκη, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-01-25
Ακόμα χειρότερη από όσο διαγράφεται στις τελευταίες προβλέψεις της Επιτροπής κινδυνεύει να είναι η ύφεση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Αιτία: η συνεχιζόμενη χρηματοοικονομική επιδείνωση. Για την Ελλάδα οι προβλέψεις, χωρίς να είναι θέσφατα, συνιστούν πάντως ανησυχητική προειδοποίηση, που ενισχύεται από τα ανερχόμενα επιτόκια του δημόσιου δανεισμού. Αγνοείται όμως πλήρως από την κυβέρνηση.
Μετά τις οδυνηρές εμπειρίες του Μεσοπολέμου, η σχέση θεσμών και βίας ήταν μοιραίο να απασχολήσει κάθε δημοσιολόγο της μεταπολεμικής γενιάς: τι προκαλεί την κατάρρευση της δημοκρατίας; Μήπως η κρίση των θεσμών βρίσκεται πίσω από τα πραξικοπήματα και τη βία των κυβερνώντων;
Η προχθεσινή "βελούδινη διαδοχή" του Δημήτρη Χριστόφια στο ΑΚΕΛ ήταν μια εξέλιξη δεκτική πολλών επισημάνσεων. Σηματοδότησε καταρχάς το οριστικό πέρασμα του ΑΚΕΛ στη νέα εποχή κατά τρόπο οργανωμένο, σταθερό και συντεταγμένο, με μια πορεία που ξεκίνησε το ΄95 , συνεχίστηκε το 2000 και ολοκληρώθηκε το 2008, όταν το ΑΚΕΛ κατέλαβε αυτονόμως την εξουσία.
Οι δυνάμεις της αριστεράς στην Ευρώπη, στο πλαίσιο μιας πολιτικής αντίληψης για κεντρική ευρωπαϊκή δημοσιονομική παρέμβαση, οφείλουν να αναδείξουν το θεσμικό κενό και να διεκδικήσουν τη σύσταση αυτού του Ειδικού Ταμείου.
Μη ξεχνάμε ότι η διόγκωση του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων έχει ευθεία αντανάκλαση στο μέγεθος των δημόσιων επενδύσεων, στην απασχόληση, στους μισθούς και συντάξεις…
Τώρα που τα όπλα σίγησαν στα μεσανατολικά χώματα, είναι ίσως ο καιρός για κάποιες ψύχραιμες σκέψεις και εκτιμήσεις. Και παρότι ένας πόλεμος δεν έχει ποτέ νικητές, είναι ίσως ο καιρός να δοθεί απάντηση στο ερώτημα: τόσες χαμένες ζωές και τόσες υλικές καταστροφές έφεραν κάποια από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές σε καλύτερη θέση από αυτή στην οποία βρισκόντουσαν πριν τις τελευταίες πολεμικές επιχειρήσεις;
Γιώργος Μπράμος, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-01-25
Η υπόθεση του Ελαιώνα έχει αναδείξει ορισμένα χαρακτηριστικά της, λεγόμενης, νεοελληνικής παθογένειας. Να τα δούμε ορισμένα απʼ αυτά επιγραμματικά, αλλά όχι ιεραρχημένα.
Υπάρχει κυνισμός: ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της σημερινής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι ο καταναλωτικός ανορθολογισμός των δυτικών κοινωνιών. Τα λαμπερά, πολυτελή, φωταγωγημένα εμπορικά κέντρα εκβιάζουν και επεκτείνουν αυτήν την ανορθολογική σχέση για την ανάγκη αγορών, είναι κατασκευασμένα με τον τρόπο του ναού, όπου κυριαρχεί η πίστη στην κατανάλωση.
Η Ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς δεν μπορεί να ταυτιστεί με μιαν «απλή» μαρτυρία για τα όσα φρικαλέα ρητά εκθέτει ή υπονοεί. Ανάγεται κατά κάποιον τρόπο σε ένα δοκίμιο, σε ένα δομημένο χρονικό που συμπυκνώνει, με μυθιστορηματικές πλευρές, μια βαριά και μακράς διάρκειας ιστορία. Αυτή είναι νομίζω και η πρώτη έκπληξη του αναγνώστη που... τότε, πριν από δεκάδες χρόνια, το πήρε στα χέρια του και άρχισε να το διαβάζει.
Ενα ωραίο τέχνασμα για να ξεμπερδεύουμε με τα προβλήματα των αγροτών είναι η ενημέρωση. Ολοι -μα όλοι!- μετά πέντε λεπτά συζήτησης για το αγροτικό ζήτημα καταλήγουν στο εμβριθές επιχείρημα ότι «οι αγρότες δεν είναι καλά ενημερωμένοι».
Το διάβασα πριν από λίγες μέρες και μου φάνηκε απίστευτο, αν και κοινός τόπος. Ο σοσιαλιστής πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Μισέλ Ροκάρ, με την ευκαιρία διεθνούς συνεδρίου για την πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση που έγινε στο Παρίσι (8/1/2009), έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό: θέλουμε να διατηρήσουμε τον καπιταλισμό!».
Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΩΡΑ-ΡΗΜΑΔΙΟ. ΣΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΕΙ ΠΙΣΩ. ΤΟ 2004 ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΣΤΙΓΜΗ ΟΝΕΙΡΟΥ. ΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ
ΑΝΑΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΟ 1995, ΣΤΟ 1988-89, ΣΤΟ 1985, ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟΥ.Ο Γ. ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΕΠΑΞΙΑ ΤΟ ΕΠΑΘΛΟ ΤΟΥ ΠΙΟ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΕΛΜΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΒΥΘΙΣΤΕΙ, ΤΟΝ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ. Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ
Ισχυρίζονται πολλοί - και νομίζω πως έχουν δίκιο - ότι ένα βιβλίο σου κεντρίζει το ενδιαφέρον επειδή έρχεται να συναντηθεί με πράγματα που ήδη υπάρχουν μέσα σου, συγκεχυμένα ή σκοτεινά ίσως, αλλά υπάρχουν. Ως ιδέες εν σπέρματι, ως φόβοι, ως ερωτήματα. Και που το βιβλίο μπορεί να τα μορφοποιήσει, ή να τα αναπαράγει. Γι αυτό και ένα αυθεντικό βιβλίο νομιμοποιεί πολλαπλές αναγνώσεις, παράλληλες, συγκλίνουσες ή και αποκλίνουσες.
Πολλοί έχουν πει ότι παρά τις δικαιολογημένες θριαμβολογίες της Αριστεράς για την πανωλεθρία του νεοφιλευθερισμού, οι αντιδράσεις της προδίδουν μια αίσθηση αμηχανίας. Γιατί, άραγε;
