Φέτος, τον Μάρτιο, η Κύπρος υπήχθη σε «πρόγραμμα διάσωσης» από την τρόικα. Πολλοί το είχαν χαρακτηρίσει ως το σκληρότερο και το χειρότερο από όλα τα προγράμματα που έχουν επιβληθεί σε χώρα της Ευρωζώνης. Ανάλογες ήταν οι εκτιμήσεις που έγιναν και στο πλαίσιο της καθ’ ημάς συζήτησης. Μάλιστα, στη χώρα μας αξιοποιήθηκε η σκληρή δοκιμασία της Κύπρου ως αφορμή για να κυριαρχήσει η τρομοκρατία μιας ιδιάζουσας ΤΙΝΑ (there is no alternative): Δεν μπορεί να γίνει τίποτα διαφορετικό από αυτό που κάνει η κυβέρνηση, υπάκουα εφαρμόστε την πολιτική της - έλεγαν.

Η συγκρότησή του πόλου του δημοκρατικο΄τυ σοσιαλισμού δεν θα γίνει ούτε με συναντήσεις κορυφής, αλλά ούτε και ερήμην των πολιτικών στοιχείων που πρέπει να διαμορφώνουν το πολιτικό περιεχόμενο αυτού του πόλου. Σε ό,τι αφορά το κείμενο των 58 είναι μια πρόσκληση σε ένα διάλογο, αλλά χωρίς συγκεκριμένη αναφορά στην πολιτική, κοινωνική πραγματικότητα και τις ανάγκες της χώρας, χωρίς καμία αναφορά στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική.

Ένα κοινό ψηφοδέλτιο για τις ευρωεκλογές ΠΑΣΟΚ -Δημοκρατικής Αριστεράς και όποιες άλλες δυνάμεις μπορούν να συναριθμηθούν δεν είναι το ζητούμενο. Όταν το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή συγκεκριμένη πολιτική του έκφραση έχει κάνει προγραμματική συμφωνία με τη ΝΔ και μάλιστα με στρατηγική βάθους, είναι δυνατόν η Δημοκρατική Αριστερά με τις συγκεκριμένες θέσεις να προσέλθει σε κοινό ευρωψηφοδέλτιο; Αυτά είναι άκρως αντιφατικά.

Ο Φώτης Κουβέλης έχει επανειλημμένα αναφερθεί στην ανάγκη του τόπου να μην πάμε σε εκλογές. Στην απόλυτη ανάγκη για αλλαγή πολιτικής, που μπορεί να την εγγυηθεί και στηρίξει μια κυβέρνηση που μπορεί να προέλθει από τη Βουλή αυτή. Τα πρόσωπα έρχονται δεύτερα. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις οι πολίτες εκφράζονται κατά της προσφυγής σε εκλογές.
Ισχυρίζομαι, με τη σειρά μου, ότι μπορεί να διαμορφωθεί κυβερνητική πλειοψηφία από την παρούσα Βουλή στη βάση μιας νέας προγραμματικής συμφωνίας και αναγκαίων δεσμεύσεων, στο φως και της πρόσφατης εμπειρίας. Το πρωτεύον είναι η συμφωνία στις πολιτικές. Σε μια τέτοια προοπτική η ΔΗΜΑΡ είναι έτοιμη- το έχει αποδείξει –να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν.

Διαφώνησα με σημεία του κειμένου των Θέσεων για το Συνέδριο.
Στον Πρόεδρό μας αναφέρθηκα μόνο για να δηλώσω τη στήριξή μου σ’ αυτόν. Θεωρώ τον Φώτη Κουβέλη πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα και τη ΔΗΜΑΡ. Τελεία και παύλα. Δεν υπάρχει σύγκρουση, λοιπόν, αλλά ζωντανός διάλογος μπροστά στην κοινωνία, όπως σε όλες τις προσυνεδριακές διαδικασίες των κομμάτων.
Προσωπικά εκτιμώ ότι οι αποκλεισμοί από τη συζήτηση για την Κεντροαριστερά μας παγιδεύουν σε αδιέξοδο. Και γι΄αυτό διαφωνώ. Κατά αρχήν για λόγους αρχής. Δεν αποκλείεις κανέναν εκ των προτέρων.
Επιπροσθέτως, με εξαίρεση τη ΔΗΜΑΡ και απειροελάχιστα πρόσωπα, όλοι οι άλλοι δυνάμει συνομιλητές μας για τη δημιουργία του τρίτου πόλου υπήρξαν κάποτε ΠΑΣΟΚ. Πολλοί σε κορυφαίες θέσεις και επί πελατειακού και επί μνημονιακού ΠΑΣΟΚ.

Ως Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ έχουμε προσδιορίσει ότι στην υπόθεση του Τρίτου Πόλου, πρέπει να υπάρχει σαφής οριοθέτηση. ΑΣΚΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ από τη μια, ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ, ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ από την άλλη.

ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ! Δεν συζητάμε όμως ούτε γενικά ούτε εν κενώ. Κανείς/μία δεν μπορεί να πει όχι στην οριοθέτηση. Τουλάχιστον προς τα αριστερά υπάρχει μεγάλη συμφωνία. Προς τα δεξιά όμως; Εδώ υπάρχει το μείζον ζήτημα. Γιατί προς τα δεξιά, στη φάση αυτή που διανύουμε δεν είναι απλώς η παραδοσιακή Δεξιά, η ΝΔ, είναι οι ασκούμενες πολιτικές, που προσδιορίζουν το παρόν και το μέλλον του τόπου. Κι εδώ συμμετέχει και συμβάλλει το σημερινό ΠΑΣΟΚ.

Η κατάσταση της χώρας, η πορεία των πολιτικών εξελίξεων, επιβεβαιώνουν την ανάγκη μιας ισχυρής σοσιαλιστικής παράταξης.Μιας παράταξης που να συσπειρώνει δυνάμεις της κεντροαριστεράς, της Ανανεωτικής Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας.

Πρόκειται για μία συμπαράταξη που ευνοεί τη δημοκρατική σταθερότητα, συμβάλει στην αποτροπή της τυφλής πόλωσης και προσβλέπει στον μεταρρυθμιστικό ορίζοντα.

- Κύριε πρόεδρε, ευχαριστούμε πολύ που μιλάτε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Έχουν περάσει σχεδόν 5 μήνες από την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση και η κίνησή σας αυτή εξακολουθεί να προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς μιλώντας στο Μέγκα είπε ότι λυπήθηκε πολύ για το γεγονός αυτό. Τι αισθανθήκατε όταν τον ακούσατε να το λέει αυτό;

Πράγματι άκουσα τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά να εκφράζει τη λύπη του για την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση. Πρέπει να σας πω ότι η αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς ήταν το αποτέλεσμα μιας σειράς συμπεριφορών που είχαν σημειωθεί μέσα στο συνεργατικό κυβερνητικό σχήμα. Η κυβέρνηση από την περίοδο του Φεβρουαρίου-Μαρτίου είχε αρχίσει να αποκτά χαρακτηριστικά μονοκομματικής κυβέρνησης, με την έννοια ότι τα όσα η Δημοκρατική Αριστερά έλεγε, υποστήριζε, προσπαθούσε να προωθήσει -πάντοτε έχοντας στην πυρήνα της πολιτικής της επιλογής τη χώρα και την κοινωνία- δεν γινόταν αποδεκτά.

-Μιλώντας στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή καταστήσατε με σαφήνεια τη διαφωνία σας με τις επιλογές του Φώτη Κουβέλη, κάνοντας λόγο για «αποθέωση των αντιφάσεων», τον οποίο πάντως με έμφαση τονίσατε ότι στηρίζετε. Στήριξη βασισμένη στην αποδόμηση πως μπορεί να υπάρξει;

Διαφώνησα με εκτιμήσεις και επιλογές του Σχεδίου Θέσεων για το Συνέδριο και όχι με τον Φώτη Κουβέλη. Κακώς προσωποποιείται η διαφωνία μου. Καταλαβαίνω την δημοσιογραφική ανάγκη για εύκολη, γρήγορη και σχετικά απλή μετάδοση της πολιτικής είδησης, αλλά τι να κάνουμε, σε Συνέδριο βαδίζουμε και πολιτικές θέσεις κρίνουμε. Με δεδομένες τις απόψεις μου, είπα και ξαναλέω ότι ο Φώτης Κουβέλης ως πολιτικό κεφάλαιο για το κόμμα μου και για τον τόπο είχε και έχει την απόλυτη στήριξή μου.

Η ΔΗΜΑΡ στο ιδρυτικό της συνέδριο, έλεγε ότι η δημοκρατική ανασυγκρότηση της χώρας χρειάζεται συμπαράταξη δυνάμεων της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και της σοσιαλδημοκρατίας.

Γιατί κάποιοι που ανακάλυψαν πρόσφατα, αυτή την αναγκαιότητα

θέτουν χρονικό ορίζοντα δημιουργίας αυτής της συμπαράταξης τις ευρωεκλογές;