Η σημερινή κυβέρνηση εφαρμόζει μια πολιτική με την οποία εμείς δεν συμφωνούμε καθώς θεωρούμε ότι δεν μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Όσο η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ εμμένει σε αυτό το πλαίσιο πολιτικής δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. Αντίθετα πιστεύω ότι η χώρα χρειάζεται μια νέα κυβέρνηση που θα αποτελείται από όλα τα κόμματα εκτός Χρυσής Αυγής, που θα κάνει πλέον την Πολιτική διαπραγμάτευση με τους δανειστές στη βάση ενός ισχυρού Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης. Νομίζω ότι σε μια τέτοια Εθνική Προσπάθεια η Δημοκρατική Αριστερά θα μπορούσε να συμμετάσχει.

Στη συνέντευξή μου στη FREESUNDAY, αυτό που με απασχολούσε και ήθελα να απαντήσω δεν ήταν οι προϋποθέσεις για να «επιστρέψουμε» στην κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι δεν μπορούσαμε και προ πάντων δεν μπορούμε να συμμετέχουμε σε αυτή την κυβέρνηση όπως μετεξελίσσονταν και μετεξελίχθηκε. Ήθελα, απλώς, να δώσω υπόσταση στη βασική θέση της ΔΗΜΑΡ, ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από εκλογές, αλλά χρειάζεται αλλαγή πολιτικών. Αυτή η αλλαγή θα έπρεπε να γίνει από την ίδια την κυβέρνηση. Και επειδή αυτό δεν προκύπτει ως εφικτό, αντί να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές θα μπορούσε να προκύψει από την παρούσα Βουλή νέο κυβερνητικό σχήμα. Εξέθετα και τις προϋποθέσεις γιαυτό. Η παρέμβαση Μπακογιάννη, η ακαριαία απόρριψή της από το Μαξίμου δεν έδωσαν τη δυνατότητα να γίνει συζήτηση επί της ουσίας. Έτσι, εκ των πραγμάτων, τουλάχιστον μέχρι τον προσεχή εκλογικό Μάιο, τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται.

Ηταν έξυπνος ο τίτλος των χθεσινών «ΝΕΩΝ».

Συνόψιζε την απορία που γεννιέται σε όλους όσοι, εντός και εκτός συνόρων, παρακολουθούν τα τελευταία επεισόδια του περιπετειώδους σίριαλ των σχέσεων της Ελλάδας με τους εταίρους και δανειστές της. Τι συμβαίνει; Γιατί μας χαμογελά ενθαρρυντικά η Μέρκελ στο Βερολίνο και μας ξινίζουν τα μούτρα οι ευρωκράτες στις Βρυξέλλες και οι τροϊκανοί στην Αθήνα;

Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι τα προσεχή χρόνια ένα κόμμα του επιπέδου ακόμα και του 35%, κάνοντας αυτοδύναμη ή σχεδόν αυτοδύναμη κυβέρνηση ελέω εκλογικού νόμου και έχοντας αντίθετα ως είθισται όλα τα υπόλοιπα κόμματα, θα μπορέσει να καθοδηγήσει την Ελλάδα μέσα στην κρίση και μετά, στην εθνική ανασυγκρότηση; Και όμως αυτή είναι η φιλοδοξία του νέου μικρού δικομματισμού ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Και όμως αυτή είναι η υπόδειξη που προέρχεται από ποικίλα κέντρα και ΜΜΕ τα οποία προκαταβάλλουν το δίλημμα «Σαμαράς ή Τσίπρας».

Περιθώρια πολιτικής διαπραγμάτευσης υπάρχουν. Υπενθυμίζω ότι υπάρχουν καταγεγραμμένες οι παραδοχές σωρείας λαθών και αστοχιών από τους ίδιους τους εμπνευστές του προγράμματος προσαρμογής. Όμως τα περιθώρια διαπραγμάτευσης διαμορφώνονται και από αυτό που κάνει η ελληνική κυβέρνηση. Η κοινωνία δικαίως δεν δέχεται άλλα επιβαρυντικά μέτρα και η οικονομία ασφυκτιά από τον κορσέ της πολιτικής της λιτότητας και μιας δημοσιονομικής προσαρμογής που είναι αποσυνδεδεμένη από αναπτυξιακές και κοινωνικές παρεμβάσεις. Το βασικό μήνυμα που πρέπει να εκπέμψει η κυβέρνηση είναι ότι για να καταφέρει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών πρέπει να ζήσει και να παράγει.

Καλούμε τη Κυβέρνηση να αλλάξει, έστω και την ύστατη στιγμή, την πολιτική της και να συνεργαστεί με την Πανεπιστημιακή Κοινότητα ώστε να βγει η Ανώτατη Εκπαίδευση από το αδιέξοδο και να συμβάλει στην απαραίτητη αναγέννηση της χώρας.

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να εγκαταλείψει τις αυθαίρετες πρακτικές και να προσέλθει αμέσως σε διαιτησία με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα προκειμένου να βρεθεί συμβιβαστική λύση.

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο πρέπει να ανοίξουν τώρα.

Από το 1974 και μετά, κάθε 17 Νοεμβρίου ξεκινάει μια μεγαλειώδης πορεία από το Πολυτεχνείο και φθάνει στην αμερικανική πρεσβεία. Χιλιάδες ή και δεκάδες χιλιάδες λαού (κάποτε ξεπέρασαν και το εκατομμύριο) βροντοφωνάζουν το σύνθημα «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι...» και άλλα παρόμοια, που επαναλαμβάνονται σε κάθε ευκαιρία. Υστερα από 40 χρόνια, καιρός είναι να σκεφτούμε τι απέδωσαν οι αγώνες αυτοί για τον τόπο μας, το έθνος και τον λαό μας, υπέρ των οποίων υποτίθεται ότι έγιναν (εκτός εάν οι αγώνες αυτοί δεν έγιναν υπέρ της πατρίδας, αλλά υπέρ κάποιων ευρύτερων υπερεθνικών αρχών και πεποιθήσεων, οπότε η βάση της συζήτησης αλλάζει).

Επί 364 ημέρες τον χρόνο, Κυριακές και εορτές συμπεριλαμβανομένες, τους απεχθανόμαστε. Τους θεωρούμε ψευτοήρωες που ξεγέλασαν και πρόδωσαν τα αγνά αισθήματα του λαού διότι σταδιοδρόμησαν με την αγάπη και τον σεβασμό που τους έδειξε. Σταδιοδρόμησαν; Και λίγα λέω. Κυβέρνησαν, άσκησαν εξουσία, διορίστηκαν σε υπουργεία, άλωσαν τις ΔΕΚΟ, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, πλούτισαν. Και όλα αυτά για ποιο λόγο; Ελα ντε. Αφού κανείς δεν θυμάται πια τι έγινε τη νύχτα εκείνη στο Πολυτεχνείο, ποιοι ήσαν και ποιοι δεν ήσαν εντός, εκτός και επί τ’ αυτά. Αντιθέτως, εκείνο που ξέρουμε πολύ καλά είναι ότι η γενιά του Πολυτεχνείου ευθύνεται για όλα τα δεινά της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας.

ΕΡ: Προγραμματική σύγκλιση θα μπορούσε να υπάρξει με τον ΣΥΡΙΖΑ για μια ευρύτερη κυβέρνηση της αριστεράς;

ΑΠ: Η Ελλάδα έχει εγκαταλείψει τις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Η ΔΗΜΑΡ αναδεικνύει την ανάγκη τέτοιων συνεργασιών, δηλαδή συνεργατικών κυβερνήσεων στη βάση συγκεκριμένων προγραμματικών θέσεων. Με το δεδομένο ότι σήμερα η ΔΗΜΑΡ διαφωνεί με το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής. Με το δεδομένο ότι η ΔΗΜΑΡ διαφωνεί και έχει αντιθέσεις με τα όσα προγραμματικά διατυπώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για να μιλήσουμε αυτή την ώρα για συνεργασία, είτε με την μια πλευρά, δηλαδή με την κυβέρνηση, είτε προς την άλλη, τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

στην πρόταση νόμου «Χρηματοδότηση, διαφάνεια και ισότητα ευκαιριών στην πολιτική δράση»

Προς τη Βουλή των Ελλήνων

Α’ ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα αποτελούν τους κύριους φορείς εκπροσώπησης των κοινωνικών συμφερόντων. Στο Σύνταγμα και τους νόμους λαμβάνεται επαρκής μέριμνα για τη διασφάλιση της ανεμπόδιστης λειτουργίας τους. Το άρθρο 11 του Συντάγματος κατοχυρώνει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και το άρθρο 12 του Συντάγματος, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι.