Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Φ. Κουβέλη στην Ολομέλεια της βουλής κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τη δανειακή σύμβαση, η οποία, ωστόσο, δεν... εκφωνήθηκε λόγω των περιορισμών που προβλέπονται από τον κανονισμό λειτουργίας της βουλής για τους ανεξάρτητους βουλευτές.

Ολόκληρη η ομιλία του προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ έχει ως εξής:

Η Ελλάδα παίζει τις παρατάσεις στο γήπεδο Ευρώπη. Μια χώρα σε νευρικό κλονισμό που θέλει να αποφύγει την καταστροφή, αλλά ταυτόχρονα τόσο κουρασμένη που είναι έτοιμη να εγκαταλειφθεί στη μοίρα της. Τώρα ή σε λίγους μήνες. Μια χώρα που σε μια γενιά έκανε την Τράπεζα από καταθετήριο των μικρών «οικογενειακών οικονομιών» σε δανειστή εισοδήματος που δεν παράγεται, ετοιμάζεται να κάνει ουρές απέξω για να σώσει τις καταθέσεις πριν χαθούν σε δραχμές

Η Αριστερά που δεν έχει την πολιτική φιλοδοξία να διαχειριστεί τα κοινά, στο όνομα των εργαζομένων για τα συμφέροντα των οποίων υπάρχει και παλεύει, είναι μια άχρηστη Αριστερά». Την κατηγορηματική αυτή εκτίμηση έκανε μιλώντας στην “Ε” ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς Σπύρος Λυκούδης, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «η γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και η κατακρήμνιση του ένοχου δικομματισμού αφήνουν μεγαλύτερα περιθώρια ανάπτυξης των πολιτικών δυνάμεων που δεν μετείχαν στην κακοδιαχείριση του τόπου τα τελευταία χρόνια».

Aσύστολα ψέματα λένε οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, τα συνδικάτα, η εργοδοσία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΗΠΑ κ.α. πως το σημερινό επίπεδο της ανεργίας συνιστά σοβαρή κρίση που μπορεί να ξεπεραστεί με διάφορα μέτρα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. (Εδώ υπεισέρχονται οι προτάσεις των αντιτιθεμένων συμφερόντων που για λογαριασμό τους διεκδικούν την καλύτερη δυνατή λύση). Όχι! Δεν υπάρχει κρίση η υπέρβαση της οποίας κάποτε θα οδηγήσει σε συνθήκες ικανοποιητικού επιπέδου απασχόλησης. Η δυνατότητα αυτή τελείωσε και είναι ανεπίστρεπτη, όπως το βέλος του χρόνου.

...Ας μη ξεχνάμε πως ο αγώνας ενάντια στην πολιτική των μνημονίων σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι μακρόχρονος, όχι στιγμιαίος. Όσες υπογραφές και αν μπουν σήμερα με το πιστόλι στον κρόταφο κάτω από ανεδαφικές και απαράδεκτες συμφωνίες, η ζωή θα τις ακυρώσει, όπως συνέβη εν πολλοίς και μέχρι σήμερα. Ας παλέψουμε με νύχια και με δόντια ενάντια στην παραπέρα εξαθλίωση του λαού μας και τη διάλυση της κοινωνίας μας. Αλλά και ας επεξεργαστούμε και θετικά δρόμους για την ανάκαμψη της χώρας.

...Πολλοί διερωτώνται αν έχει νόημα να «ξεκινήσουν ακόμα μια φορά;» υπάρχει και η ανθρώπινη κόπωση μέσα σε ένα κλίμα γενικής απαξίωσης της πολιτικής. Είμαι βέβαιος ότι πολύ σύντομα όλα αυτά θα παραμεριστούν. Ο τεκτονικός σεισμός που προκαλεί γιγαντιαίες μετατοπίσεις στο κοινωνικό σώμα και το πολιτικό σύστημα θα ενεργοποιήσει χιλιάδες που σήμερα στέκουν διστακτικοί. Σε αυτούς τους συντρόφους και φίλους απευθυνόμαστε- πέραν των άλλων- με την πρωτοβουλία μας. Τους περιμένουμε στην νέα και ελπιδοφόρα προσπάθεια

H ΔΗ.ΜΑ.Ρ συμπληρώνει 1,5 χρόνο παρουσίας στην πολίτικη ζωή του τόπου.
Οι μέχρι σήμερα παρεμβάσεις της ,αυτό το κρίσιμο για την χώρα αλλά και τους πολίτες διάστημα,που συμπίπτει με την πρωτόγνωρη και βαθύτατη οικονομική κρίση θεωρούνται κατ αρχή θετικές. Γεγονός που επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα δημιουργίας της.
Τόσο στο επίπεδο των διακηρύξεων,του ύφους και του ήθους του εκφερόμενου πολιτικού λόγου,αλλά και της ουσίας των παρεμβάσεων,δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται.

Στην σημερινή ανεξέλεγκτη και δραματική κρίση της Χώρας μας, που έχει στρατηγικό χαρακτήρα για το παρόν και το μέλλον μας, κρίνονται, με πολύ σκληρό τρόπο, άπαντες και όλα. Κυρίως, όμως, κρίνεται το υπάρχον πολιτικό εποικοδόμημα, αλλά και οι διάφορες νόθες και στρεβλές καταστάσεις στην κοινωνική διαστρωμάτωση της Χώρας, που, σε συνδυασμό με την δράση της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας, συναποτελούν τους «κρίκους» ενός κλεπτοκρατικού συστήματος, που βρίσκεται σήμερα υπό κατάρρευση.

Στην Επιτροπή Θεσμμών και διαφάνειας της Βουλής οι 4 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ κατέθεσαν τις θέσεις του κόμματος για το "ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ"

Η διαφάνεια και μορφές ελέγχου του πολιτικού συστήματος είναι δημοκρατικά αναγκαία. Είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση εφαρμογή της πολιτικής που επιδιώκει την αναβάθμιση της δημοκρατίας και την ανάπτυξη του κοινωνικού ελέγχου στην ασκούμενη πολιτική, καθώς και ρυθμίσεις που θα προωθούν επί της ουσίας τον εκδημοκρατισμό του κράτους. Στο πλαίσιο αυτό, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ καταθέτει με το παρόν υπόμνημα τις προτάσεις της για το πολιτικό χρήμα.

Το πολιτικό κομματικό σύστημα καταρρέει με επίκεντρο την ελεύθερη πτώση του ΠΑ.ΣΟ.Κ , όπως εκφράζεται σε όλες τις μετρήσεις. Μαζί του καταρρέει και ο δικομματισμός ως σύστημα εναλλαγής κυβερνήσεων και συγκοινωνούντων δοχείων των ψηφοφόρων των δύο κομμάτων, δηλαδή οι απώλειες του ενός κόμματος, να είναι κέρδη του άλλου. Οι απώλειες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαρρέουν πλέον συντριπτικά προς απροσδιόριστη ψήφο και προς τα αριστερά, πρωτίστως στη ΔΗΜ.ΑΡ.

The Books’ Journal, τχ. 16, Φεβρουάριος 2012. Για το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη, Ανίερη Συγκυβέρνηση. Μια διάλεξη για την ελληνική κρίση, Πόλις, Αθήνα, 2011, σ. 39.

...Πέρασε ο καιρός που η ακροδεξιά μοίραζε μόνο cult βιβλία σε τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε μόνο εθνοπατριωτικά μνημόσυνα στον Γράμμο. Σήμερα, διαθέτει υπουργούς που έχουν λόγο και εξουσία. Όποιος παρακολουθεί τις σχετικές ανακοινώσεις του ΛΑΟΣ, θα διαπιστώσει πως το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη έχει αναλάβει να βάψει τη «μπλε πολυκατοικία» με ένα «μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο». Η έλλειψη αντίδρασης μπροστά στο φάντασμα της ακροδεξιάς, (ακόμα και από τους προοδευτικούς διανοούμενους), δείχνει ήδη τα χαλαρά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας, που, ζαλισμένη από την κρίση, παρακολουθεί μόνο τις περιπέτειες της «επόμενης δόσης», χωρίς να σκέφτεται τον πολιτικό χάρτη της πορείας της.

Η πρόσφατη ιστορία μας από το 1974 έως στις μέρες μας όπου κατά τη γνώμη μου άρχισε επί της ουσίας να λειτουργεί το ελληνικό κράτος με τη σύγχρονη του μορφή αναδεικνύει ένα βασικό ζήτημα, εκείνο της δυσλειτουργίας και της επαναλαμβανόμενης ακύρωσης του θεσμικού πλαισίου, τόσο από τους θεσμικούς παράγοντες όσο και από τους ίδιους τους πολίτες.
Ζούμε σε ένα κράτος όπου τόσο η πολιτεία όσο και οι πολίτες αμφισβητούν και ακυρώνουν ο ένας τον άλλον, ενώ ταυτόχρονα διαπλέκονται μεταξύ τους σε ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι αλληλοϋποστήριξης.