Εδώ και καιρό τα δημοσκοπικά μηνύματα δείχνουν ότι η κοινωνία γυρνά ξανά την πλάτη στην αριστερά. Μα εμείς αντιδρούμε κομπλεξικά. Πρώτα δεν τα ακούμε, ύστερα δεν τα πιστεύουμε μετά λέμε ότι είναι πρόσκαιρα ή στημένα και τέλος ψάχνουμε τον εσωτερικό εχθρό που φταίει για όλα…
Είναι καιρός νομίζω να δούμε την αλήθεια κατάματα κι ας μην μας αρέσει.
Κάκη Μπαλλή, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-03-29
«Ζούμε μια περίοδο παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων, τα οποία δεν μπορούν να επιλυθούν ούτε με ημίμετρα, ούτε με μεμονωμένες προσπάθειες μιας μόνο χώρας. Οι ηγέτες των G20 έχουν λοιπόν την υποχρέωση να λάβουν τολμηρά και συντονισμένα μέτρα, όχι μόνο για την υπέρβαση της σημερινής κρίσης, αλλά και για το πέρασμα σε μια νέα οικονομική εποχή, που θα αποτρέπει την εκδήλωση ανάλογων κρίσεων».
Το κλίμα φόβου και ανασφάλειας, που τώρα και αρκετό καιρό άρχισε να επικρατεί και στην κοινωνία μας, βαίνει εντεινόμενο με ανησυχητικά συμπτώματα. Η πρωτοφανής, παγκόσμια οικονομική κρίση, συνδυαζόμενη με την πολύ σοβαρότερη οικολογική κρίση, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις συμπεριφορές ατόμων και ομάδων. Καταντήσαμε, ακόμη, να κοιτάμε ο ένας τον άλλο στον δρόμο και στη γειτονιά με καχυποψία, ως εν δυνάμει απειλή της σωματικής μας ακεραιότητας και της τσέπης μας.
Η ύφεση στην παγκόσμια οικονομία επιδεινώνεται. Αντιμέτωπες με μια μείωση του ΑΕΠ τους πάνω από 3% φέτος, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αρνούνται να λάβουν από κοινού πρόσθετα μέτρα. Στη χώρα μας γίνονται αισθητές οι πρώτες συνέπειες, με άνοδο της ανεργίας και κρούσματα αναγκαστικής μειωμένης απασχόλησης. Τους επόμενους μήνες θα ενταθούν, αλλά κυριαρχεί η «επιτήρηση»: πώς θα μειωθούν δημόσια ελλείμματα και χρέος.
Βρισκόμαστε ενώπιον της αναγκαιότητας αναθεώρησης των μύθων και των εγγενών ιδεοληψιών της ελληνικής συνείδησης σχετικά με την ίδια την ταυτότητά της.
Η οικονομική κρίση οδηγεί σε πολιτικές εχθρότητας εναντίον των μεταναστών, ακόμη και απέλασης, σε πολλές χώρες. Στην Ελλάδα ο δείκτης της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής είναι εδώ και πολλά χρόνια στο κόκκινο.
Νομίζω πως για μια σοβαρή συζήτηση του μεταναστευτικού προβλήματος είναι απαραίτητο να αποδομηθούν δυο μύθοι που απηχούν σε πλατιά στρώματα του πληθυσμού.
Μπορούν να τεθούν δημοκρατικά όρια που όχι μόνο θα σέβονται θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα των ξένων αλλά και θα αποσυσχετίζουν ένα πολυδιάστατο πρόβλημα ασφαλείας (αλλά και ανεργίας) που αντιμετωπίζουν οι «εκ καταγωγής» έλληνες πολίτες από τους «άλλους»;
Οι διαφορές στα δύο ρεύματα του ΣΥΝ δεν μπορούν να γεφυρωθούν
Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Συνέντευξη στον Τακη Καμπυλη, Η Καθημερινή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-03-29
«Ο “Συνασπισμός” 20 χρόνια μετά τη γέννησή του δεν απέδωσε πολιτικά ούτε καν αυτά που πίστευαν οι πλέον ειλικρινείς “αρχιτέκτονες” εκείνης της εποχής και πολιτικής». Ο βουλευτής του Συνασπισμού Μιχάλης Παπαγιαννάκης είναι σαφής, όπως ήταν και τότε. Και γι’ αυτό θα επιμείνει σ’ αυτό που πάντα υποστήριζε για τις σχέσεις των Ανανεωτών με τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ: «Να μείνουμε στην ιδέα μιας πολιτικής συμμαχίας, να συνυπάρχουμε πολιτικά, δηλαδή εκλογικά. Και να μην απαιτείται καμμία άλλη σύγκλιση, είτε θεωρητική είτε λειτουργική, θεσμική, οργανωτική ή κομματική. Εκτός βέβαια και αν κάνουμε την υπέρβαση. Μπορούμε;».
ΑΚΤΙΒΙΣΤΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ
Ο ιός, Κυρ. Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2009-03-29
«Καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και ασθενής» είναι το σύνθημα της Παγκόσμιας Τράπεζας. Στον ίδιο δρόμο και η ελληνική κυβέρνηση...
Η υγεία πάνω απ’ όλα, λένε έντρομοι, πλέον, οι πολίτες του κόσμου.
Πριν από μερικά χρόνια είχα ρωτήσει τον Γ. Φαράκο «πώς θα ήταν σήμερα η χώρα αν το Δεκέμβρη του 1944 το ΚΚΕ είχε κερδίσει τη μάχη της Αθήνας;». Ο πρώην γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ μού έδωσε την εξής απάντηση: «Κανείς δεν μπορεί να πει. Συχνά η ζωή αποδεικνύεται πλουσιότερη και από την πιο αχαλίνωτη φαντασία».
Eίναι πολλοί εκείνοι που κατεβαίνοντας τη Ζωοδόχου Πηγής, στο κέντρο της Αθήνας, αγαλλιάζουν βλέποντας την ανοιχτωσιά στη διασταύρωση με την οδό Ναυαρίνου. Εκεί που κάποτε ο χώρος ήταν κλεισμένος με αντιαισθητικές λαμαρίνες, τώρα αφήνει το βλέμμα να ταξιδέψει.
