Εξήντα ημέρες απομένουν για την πραγματική καταμέτρηση των διαθέσεων του εκλογικού σώματος. Στη συνείδηση των πολιτών, με την ευθύνη κυρίως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο τίτλος της εκλογικής αναμέτρησης είναι ο μόνος που δείχνει πως πρόκειται για εκλογές που αφορούν την ανάδειξη των 22 εκπροσώπων του ελληνικού λαού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο! Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι στη δίνη της οικονομικής κρίσης ποτέ άλλωστε τα ευρωπαϊκά προβλήματα και οι λύσεις που θα πρέπει να δοθούν δεν ήσαν τόσο φανερά συνδεδεμένες με τις αντίστοιχες αναγκαίες απαντήσεις στη χώρα μας.

Υπάρχουν δύο λαθεμένοι τρόποι αντιμετώπισης της Ε.Ε. Ο ένας είναι η αντίληψη εθνικής περιχαράκωσης. Ο άλλος είναι η αντίληψη ότι μας ενδιαφέρει μόνο μια Σοσιαλιστική Ευρώπη. Οι αντιλήψεις αυτές αφορούν παραδοσιακά άλλες πολιτικές δυνάμεις, πέρα από τον ΣΥΝ. Όμως, και τα δύο αυτά λάθη μαζί, αποτελούν τη δομική αντίληψη στο «Σχέδιο πολιτικού πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές», που εγκαταλείπει τις πάγιες θέσεις αριστερού ευρωπαϊσμού του ΣΥΝ και του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (που δεν το αναφέρει καθόλου!).

Ήταν «ιστορική» η σύνοδος των 20 ηγετών των μεγαλύτερων ανεπτυγμένων και αναπτυσσομένων χωρών του πλανήτη στο Λονδίνο; Οι αποφάσεις τους συνιστούν ένα πρώτο βήμα προς μιαν αναγκαία παγκόσμια διακυβέρνηση της οικονομίας, εφόσον οι δεσμεύσεις τηρηθούν. Για να ανακόψουν όμως τη σοβαρή επιδείνωση της ύφεσης - που ήδη αγγίζει και την Ελλάδα - δεν αρκούν.

Η εικόνα της χειραψίας τους έκανε τον γύρο του κόσμου. Ωστόσο η συνάντηση του Μπάρακ Ομπάμα και του Ντμίτρι Μεντβέντεβ, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής στο Λονδίνο, δεν έγινε μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους: το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, κι έτσι οι δύο ηγέτες δεν άργησαν να ανακοινώσουν τη συμφωνία τους για την έναρξη διαπραγματεύσεων ενόψει της υπογραφής μιας νέας συνθήκης για τα πυρηνικά όπλα αλλά και ενόψει μιας ευρύτερης σειράς πολιτικών ζητημάτων.

Η παράδοση λέει ότι οι μεγάλες σύνοδοι κορυφής πάσης φύσεως έχουν δύο πιθανές καταλήξεις. Είτε οι συμμετέχοντες δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτε και αποχωρούν με άδεια χέρια και κατεβασμένα μούτρα, φροντίζοντας να ρίξουν ο καθένας σε κάποιον άλλο την ευθύνη, όταν επιστρέφουν στο εθνικό τους ακροατήριο, είτε καταφέρνουν να παρουσιάσουν ένα κοινό ντοκουμέντο.

Ο Ταγίπ Ερντογάν είχε μάθει να μαγεύει την τουρκική κοινωνία - παίζοντας τον αυλό του μαγνήτιζε την κοινωνία, η οποία τον ακολουθούσε σε πείσμα των αντιπάλων του και των εμποδίων που του έθεταν. Ως την περασμένη Κυριακή - όταν, στις δημοτικές εκλογές έχασε οχτώ μονάδες και πάμπολλους δήμους, ανάμεσά τους και τον δήμο καταγωγής της Εμινέ Ερντογάν, ενώ κινδύνευσε να χάσει και τον δήμο της Κων/πολης!

Με τις κρίσεις και στις αποτυχίες αποκαλύπτονται τα βαθύτερα χαρακτηριστικά και οι αδυναμίες όλων των εξουσιών, αλλά και οι αποτυχίες των θεωριών και των αναλύσεων. Σε μια βδομάδα μέσα αναδείχθηκε πάλι η πολλαπλή ελληνική κρίση : ανικανότητα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, έξαρση της βίας και βαθιά κρίση εκπροσώπησης.

Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου αυτό που κυρίως θα κριθεί –μαζί με τα σοβαρά προβλήματα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και τις αντίστοιχες προτάσεις διεξόδου - είναι η πολιτική και οι προτάσεις των πολιτικών κομμάτων για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την προοπτική της.

Η Ανανεωτική αριστερά και ο ΣΥΝ, από την ίδρυσή του, θεωρούν τη συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. μια θετική και γόνιμη επιλογή και υποστηρίζουν σταθερά τη διαδικασία πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της Ε.Ε., σαν αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής τους.

Δύο μήνες απομένουν μέχρι τις ευρωεκλογές του προσεχούς Ιουνίου και η σχετική δημόσια συζήτηση εξαντλείται σε δημοσκοπήσεις για τα ποσοστά των κομμάτων.

Θα μπορούσε να συντάξει κανείς έναν μακρύ κατάλογο με επιφυλάξεις, ενστάσεις και αντιρρήσεις απέναντι στο πανηγυρικό κλίμα που συνόδευσε τον ιστορικό συμβιβασμό του Λονδίνου.

Οι κ.κ. Αλογοσκούφης και Παπαθανασίου τον τελευταίο καιρό δεν χάνουν ευκαιρία να αφήσουν υπονοούμενα ο ένας για τον άλλο.

Κατά μία έννοια ακολουθούν τον «σιδηρούν νόμο» της πολιτικής: ο διάδοχος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποκαθηλώσει τον προηγούμενο και αυτός με τη σειρά του τον αντιμετωπίζει απαξιωτικά και με περιφρόνηση.

Η πρόσφατη οικονομική και πολιτική κρίση έχει οδηγήσει σε μια θεαματική έκρηξη της βίας. Το επιβεβαιώνουν καθημερινά οι ειδήσεις του «αστυνομικού δελτίου»: ληστείες, επιθέσεις, δολοφονίες, τρομοκρατικές ενέργειες, δι-ομαδικές συγκρούσεις στα αστικά κέντρα, πράξεις απελπισίας χρεοκοπημένων πολιτών, ασκήσεις «συμβολικής βίας», «αντάρτικα πόλης» ενάντια στο κράτος και τους θεσμούς.