Τι θα κάναμε τώρα, αν ήμασταν μια κανονική χώρα; Θα τρέχαμε με όλες τις δυνάμεις μας να εκμεταλλευθούμε το παράθυρο που άνοιξε στο Eurogroup, για να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο για να αναπληρώσουμε τις απώλειες.

Η αβεβαιότητα που προκάλεσε η καθυστέρηση της τρέχουσας αξιολόγησης, είχε κόστος τη μείωση του ΑΕΠ κατά 1,35% το τελευταίο 3μηνο 2016, επειδή εξαιτίας της αβεβαιότητας μειώθηκαν οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου 13,5%. Αφού λοιπόν το διαπιστώσαμε (θέμα απλής αριθμητικής είναι...), θα σπεύδαμε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, ώστε οι επενδύσεις που αναβλήθηκαν να γίνουν τώρα, έστω με καθυστέρηση, να προλάβουμε να μην ακυρωθούν. Θα πολεμούσαμε την αβεβαιότητα πάση θυσία – δεν θα την τροφοδοτούσαμε.

Μετά από 7 μήνες καθυστέρησης που στοίχισαν ακριβά στην Ελληνική Οικονομία και Κοινωνία (παράταση της ύφεσης- ανεργία- επενδυτική άπνοια- αύξηση κόκκινων δανείων- διαρροή καταθέσεων) και μετά τους πανηγυρισμούς της 20ης Φεβρουαρίου για το τέλος της λιτότητας, η Κυβέρνηση εγκατέλειψε τους ψευτοπαλικαρισμούς και αποφάσισε να προχωρήσει σε μια προ-συμφωνία πλαίσιο με τους εταίρους, προκειμένου να επιστρέψει η τρόικα στην Αθήνα.

Συμφωνία με όρους παράδοσης ηττημένου, γιατί απεδέχθη την προνομοθέτηση ιδιαίτερα επώδυνων μέτρων 2% του ΑΕΠ ή αλλιώς για την ώρα 3,6 δις ευρώ, τα οποία δεν υπήρχαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2016.

1. ΤΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΕΓΙΝΕ ΝΑΙ ΣΕ ΝΕΑ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ

2. ΕΝΑ 4ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΧΩΡΙΣ ΠΟΡΟΥΣ

3. ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

4. ΑΝΤΙΜΕΤΡΑ ΕΦ’ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ

5. ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ: ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ

6. ΕΣΒΗΣΑΝ ΤΙΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

7. ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ

8. ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

Κάθε μέρα που περνά και διαχέεται ξανά η εικόνα της αναξιόπιστης χώρας, οι πιο συντηρητικοί πιστωτές κερδίζουν πόντους για την ανάγκη επιβολής μακροχρόνιων απαιτήσεων στην Ελλάδα. Πού το περίμενε το ΔΝΤ ότι θα γινόταν περιζήτητο για να διασφαλιστεί τάχα η αξιοπιστία εφαρμογής των μέτρων; Πριν ένα χρόνο, σχεδόν κανείς δεν ήθελε το ΔΝΤ και έλεγαν να ρυθμίζει όλο το χρέος ο ΕSM, πράγμα που θα απάλλασσε την Ελλάδα από την χορωδία των πιστωτών. Όμως η κυβέρνηση έκανε το μοιραίο λάθος και το έβαλε ξανά στο προσκήνιο επειδή νόμισε ότι θα την υποστηρίξει στο θέμα του χρέους. Τώρα βέβαια που επιτέλους κατάλαβε ότι το ΔΝΤ θα απαιτήσει σκληρότερα μέτρα το αποκηρύσσει, αλλά η ευκαιρία χάθηκε.

Η κατασκευή του «Αυτοκινητόδρομου Αγαιου», ξεκίνησε το 2007 και έπρεπε να ολοκληρωθεί, στο τέλος του 2012.
Το έργο χρηματοδοτήθηκε, κατά 25% από την ΕΕ και το Ελληνικό δημόσιο, κατά 46% από ιδιωτικά κεφάλαια (Εργολάβους και Τράπεζες) και τα υπόλοιπα, από τα διόδια.
Ο Παραχωρησιούχος θα λειτουργεί, θα συντηρεί και θα εκμεταλλεύεται τον Αυτοκινητόδρομο, για 40 χρόνια.

Δεν θα είχε νόημα να επαναλάβω ή να συνοψίσω όσα γράφτηκαν εκατέρωθεν για τον Μπελογιάννη.

Αυτοί που ενδιαφέρθηκαν τα γνωρίζουν, αυτοί που δεν τα γνωρίζουν δεν πρόκειται τώρα να ενδιαφερθούν. Θα ήθελα όμως να επισημάνω μια διάσταση της αντιδικίας που ίσως ρίξει κάποιο φως στο πρόβλημα.

Ας ξεκινήσουμε με την αυτοπροσωπογραφία της Αριστεράς.

Και επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ δεσπόζει η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου, το ζητούμενο είναι πώς βλέπουν σήμερα οι αριστεροί τον εαυτό τους μέσα από τα γυαλιά της Μεταπολίτευσης.

Ποιος το περίμενε; Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες ότι ο άνθρωπος που εξελέγη πρόεδρος χάρις στους Ρώσους, και έλεγε ότι «η Αμερική έχει μεγαλύτερα προβλήματα από τον Ασαντ», θα έφτανε 77 μόλις ημέρες αφού αναλάμβανε την εξουσία να κάνει αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο προκάτοχός του,

...Είναι πια καιρός ΣΥΡΙΖΑ και Κεντροαριστερά να ξεχάσουν τα μικροκομματικά τους συμφέροντα και να σκεφτούν το μέλλον της δημοκρατίας στη χώρα μας. Η συμμαχία μεταξύ Κεντροαριστεράς και ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά και τις δύο πλευρές. Για παράδειγμα, αν υπήρχε μια τέτοια συμμαχία, τουλάχιστον οι 7 υπουργικές θέσεις των ΑΝΕΛ θα τις χειρίζονταν η Κεντροαριστερά.

Τα ιδιαιτέρως αρνητικά αποτελέσματα της λεγόμενης «μεταρρύθμισης» του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ) από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι πλέον ορατά.

- Μεγάλη μείωση των εσόδων στις μηνιαίες εισφορές από εργαζομένους, ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολουμένους, κατάρρευση εσόδων από τις ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών και την έκρηξη της μερικής απασχόλησης.

...Υπάρχει ανάγκη ο δημόσιος διάλογος να απαλλαγεί από ιδεοληψίες και να εμπλουτιστεί από μια εναλλακτική οπτική για τη σημασία των θεσμών της αγοράς εργασίας. Η προστασία της αγοράς εργασίας και της οικονομικής πολιτικής από την ουτοπία του νεοφιλελευθερισμού είναι αναγκαία όχι μόνο για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική σταθερότητα της χώρας, αλλά και για τη θωράκιση της Δημοκρατίας

Η ΝΔ ως εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής δεξιάς, της συντηρητικής παράταξης στην χώρα μας είναι ο στρατηγικός μας αντίπαλος. Όσον αφορά την διακυβέρνηση του τόπου, η δική μας πρόταση είναι σταθερή για κυβέρνηση ευρείας πλειοψηφίας που θα στηρίζεται και από τα δύο πρώτα κόμματα, με πρόσωπα κοινής αποδοχής. Μια κυβέρνηση οριακής πλειοψηφίας που στηρίζεται στο απαράδεκτο μπόνους του εκλογικού νόμου κινδυνεύει να καταστεί «αναλώσιμη» και να παρασυρθεί στις γνωστές καταδικασμένες λογικές του πελατειακού κράτους.

Η χρήση χημικών όπλων είναι μια αποτρόπαιη και καταδικαστέα πράξη. Η εξακρίβωση του θύτη είναι μια απαραίτητη διαδικασία και γι’ αυτό υπάρχουν διεθνείς Οργανισμοί ώστε να είναι αξιόπιστο το συμπέρασμα και οι συνεπακόλουθες ενέργειες.

Σε κάθε περίπτωση μονομερείς ενέργειες με πλήρη αγνόηση του ΟΗΕ, όπως ο βομβαρδισμός της Συρίας από τις ΗΠΑ, οδηγούν σε μεγαλύτερες γεωπολιτικές περιπλοκές και προκαλούν παγκόσμια ανησυχία, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της Μ. Ανατολής και της Μεσογείο".

Οι αυταπάτες και οι απαράδεκτες καθυστερήσεις της κυβέρνησης όλη την προηγούμενη περίοδο έχουν επώδυνες συνέπειες για την κοινωνία που υπολογίζονται σε 3,6 δις ευρώ νέα μέτρα.
Για άλλη μια φορά θα υπάρξει υπερφορολόγηση και μείωση συντάξεων αντί για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ταυτοχρόνως η κυβέρνηση προχωρά σε προληπτική νομοθέτηση που η ίδια την έχει χαρακτηρίσει εκτός κοινοτικού κεκτημένου και αντισυνταγματική. Με αυτές τις ασκούμενες πολιτικές τα αδιέξοδα και ο φαύλος κύκλος της ύφεσης και της ανεργίας επιτείνονται.
Και μετά από όλα αυτά η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την επιστροφή της τρόικας στην Αθήνα.
Η μόνη λύση όμως για την υπέρβαση της κρίσης είναι η αλλαγή πολιτικών με προοδευτικές ανατροπές παντού.