Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μπάμπη Γεωργούλα για την κριτική του (Εποχή 3/5/2009) στο άρθρο μου με τίτλο “Η αποδόμηση της ανανεωτικής αριστεράς» (ΤΑ ΝΕΑ 23/4/2009) . Είναι ευχάριστη έκπληξη για τον δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα να βλέπει κανείς μία συζήτηση επί της ουσίας χωρίς ad hominem επιθέσεις και χαρακτηρισμούς. Θα επιχειρήσω στη συνέχεια να σχολιάσω κάποια από τα στοιχεία της κριτικής του.

Πολιτικές επιθυμίες μάλλον εκφράζουν εγχώριες ερμηνείες των τελευταίων δηλώσεων του προέδρου της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ ως προαναγγελία επερχόμενης ανάκαμψης. Η εκτίμηση της ΕΚΤ είναι πολύ δυσμενής, γιʼ αυτό άλλωστε και αλλάζει θεαματικά την πολιτική της. Στο μεταξύ με τις «Εαρινές Προβλέψεις» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενταφιάζεται οριστικά το κυβερνητικό παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι τάχα η φωτεινή εξαίρεση που θα εξακολουθούσε να αναπτύσσεται σε μιαν Ευρώπη βυθισμένη στην ύφεση.

Μέσα στην πλημμυρίδα των καθημερινών ειδήσεων και των απόψεων χάνουμε συχνά τα σημαντικά χαρακτηριστικά της περιόδου που ζούμε, αυτά που μας δείχνουν την κατεύθυνση της κοινωνίας και της δημοκρατίας μας. Αν σταθούμε λίγο και αναλογιστούμε τις πράξεις και το κλίμα της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης αναδεικνύεται η εικόνα της αποτυχίας της χώρας, της κοινωνίας μας.

Ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την οικονομία, την Ευρώπη και τις διεθνείς σχέσεις ζητά από το κόμμα του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχ. Παπαγιαννάκης. Κι αυτό γιατί διαπιστώνει πολιτική αδυναμία πίσω από το γεγονός ότι «δεν κατάφερε η αριστερά να εντάξει οργανικά ένα μέρος των πολιτών που στράφηκαν προς αυτήν».
Ο ίδιος, άλλωστε, παραδέχεται ότι υπήρξαν και «αριστερίστικες συμπεριφορές», οι οποίες ελπίζει ότι δεν θα επαναληφθούν.
Κατά τα άλλα, το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς σχολιάζει τον Γ. Παπανδρέου: «Δεν παίρνει θέση σε πλείστα όσα ζητήματα, τα βάζει όλα στην μπάντα». Αλλά και τον Κ. Καραμανλή: «Δεν αποκλείω να κάνει ένα διάλειμμα όπως ο θείος του, για να επιστρέψει αργότερα».

Μερικοί νεοδημοκράτες που ψήφισαν (κατά... συνείδηση) για την υπόθεση Παυλίδη πρέπει να είχαν κατά νου και τον εαυτό τους. Η ανάμειξή τους σε τεράστια σκάνδαλα δεν έχει διερευνηθεί. Οδεύει προς την παραγραφή. Πρέπει το χέρι τους να έτρεμε καθώς έριχναν την ψήφο τους στην κάλπη.

Η απαξίωση της Βουλής την περασμένη εβδομάδα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Δεν αναφέρομαι τόσο στις λαθροχειρίες που έγιναν για να παραβιαστεί η μυστικότητα της ψηφοφορίας. Ούτε στη μοναδική στα παγκόσμια κοινοβουλευτικά χρονικά αποχή των βουλευτών της συμπολίτευσης (!) από μια συνεδρίαση, για να αποτραπούν δυσάρεστες εκπλήξεις.

Συζητά η αριστερά για τον πολιτισμό σήμερα; Ερώτημα που τέθηκε στο πλαίσιο διημερίδας που διοργανώθηκε τον χειμώνα από κοινού από το Τμήμα Πολιτισμού του Συνασπισμού και το Ινστιτούτο «Πουλαντζάς» για ζητήματα σχετικά με την πολιτική για τον πολιτισμό στη χώρα μας.

Ερώτημα που ευθύς εξαρχής θεωρήθηκε από ορισμένους ως προβοκατόρικο, και ορθά, μιας και, στο δεδομένο πλαίσιο που τέθηκε, η απάντηση ήταν προφανής: όχι, δεν συζητά.

Το τελευταίο διάστημα δημοσιεύθηκαν τέσσερα άρθρα κριτικής στον Συνασπισμό. Μπορώ να κατανοήσω να θέλουν κάποιοι να στηρίξουν με κάθε τρόπο την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Μπορώ, επίσης, να καταλάβω ότι αυτό συνεπάγεται να χτυπηθεί ένα από τα «αγκάθια» που εμποδίζουν, αντικειμενικά, αυτήν την προοπτική, δηλαδή ο Συνασπισμός, ακόμη και ως υπαρκτή πολιτική συλλογικότητα.

Αν το νόμιμο είναι και ηθικό, τότε το θεωρητικώς νόμιμο παραμένει ηθικό; Αυτό το ερώτημα γεννάται από την τροπολογία που κατέθεσε ο υπουργός Υγείας κ. Αβραμόπουλος και ψηφίστηκε στη Βουλή. Σύμφωνα με αυτήν, «οι προμήθειες των νοσοκομείων του ΕΣΥ, που έγιναν μέχρι και την κατάθεση της παρούσας στη Βουλή (24-4-2009), θεωρούνται ότι πραγματοποιήθηκαν νόμιμα».

Δεν περνά μία ημέρα χωρίς να χτυπήσει το καμπανάκι. Ακόμη και τα πιο απλά πράγματα, τα στοιχειώδη και αυτονόητα, μας υπενθυμίζουν ότι ζούμε σε μια (επιεικώς) παράξενη χώρα. Η Ελλάδα ναι μεν βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όμως είναι σε συνεχή απόκλιση από την Ευρώπη.

Στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση η εικόνα ενός μαύρου κύκνου έχει γίνει σύμβολο για κάτι που μοιάζει αδύνατο αλλά κατά κάποιο τρόπο συμβαίνει και φέρνει τον κόσμο τα πάνω κάτω. Εφέτος θα διαπιστώσουμε αν οι μαύροι κύκνοι βρίσκονται ήδη μεταξύ μας και θα προετοιμαστούμε για την άφιξη και άλλων.

ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο δεν συνιστούν την καλύτερη δυνατή εξέλιξη στη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού προβλήματος. Τα αποτελέσματα αυτά, όμως, επιτρέπουν τη συναγωγή ορισμένων χρήσιμων συμπερασμάτων για κάθε πλευρά.