Ένας πρώτος κύκλος του κυβερνητικού έργου έκλεισε. Εξασφαλίσθηκε η συνέχιση της χρηματοδότησης, η μείωση του χρέους και των επιβαρύνσεών του και υπήρξε η ισχυρή πολιτική δέσμευση των εταίρων μας για στήριξη της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Μπορεί σήμερα αυτά να φαντάζουν ως αυτονόητες εξελίξεις, αλλά δεν ήταν. Ας θυμηθούμε το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον την περίοδο των εκλογών αλλά και αμέσως μετά από αυτές, την περίοδο της εξαντλητικής διαπραγμάτευσης, για να αντιληφθούμε την κρισιμότητα και το μέγεθος των πραγμάτων.

Σε ποια βάση άραγε μπορεί μια φιλελεύθερη κοινωνία να απαγορεύσει τον μισαλλόδοξο λόγο χωρίς να αντιφάσκει με τη θεμελιώδη σημασία που αποδίδει στην ελευθερία της έκφρασης; Όχι ασφαλώς στη βάση ότι η πλειοψηφία διαφωνεί ριζικά με το περιεχόμενό του ή ότι αποτελεί μια βαθύτατα λανθασμένη ιδέα που διακηρύσσει μια αποκρουστική άποψη κοινωνικής οργάνωσης.

Η αύξηση του ωραρίου για να καλυφθούν τα κενά των σχολείων έφερε στην επιφάνεια μια σειρά από παθογένειες του συστήματος των τοποθετήσεων, μεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών

Είναι ψέμα ότι οι Ελληνες εκπαιδευτικοί διδάσκουν λιγότερες ώρες από τους συναδέλφους τους στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο ο νομοθέτης διαιρεί το ωράριο εργασίας των εκπαιδευτικών σε τρεις χρόνους. Ο πρώτος είναι ο διδακτικός χρόνος που αντιπροσωπεύει περίπου το ήμισυ του συνολικού χρόνου εργασίας. Ο δεύτερος είναι ο χρόνος παραμονής στο σχολείο που καταναλώνεται στα διοικητικά καθήκοντα του εκπαιδευτικού, αλλά στις παιδαγωγικές συνεδρίες, καθώς και στην επαφή με τους γονείς.

Σήμερα δύο μείζονες ρωγμές έχουν ανοιγεί σε ό,τι κάποτε ήταν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα:
i. Η μία ρωγμή είναι η αδυναμία της Ευρώπης να επιτύχει ανάπτυξη και να διασφαλίσει το κοινωνικό μοντέλο της. Η υπόσχεση ευμάρειας, μετά από κάποια στιγμή, έγινε πραγματικότητα ανεργίας, ανασφάλειας, λιτότητας, πολύπλευρης εργασιακής και γενικότερα οικονομικής ανασφάλειας.
ii. Η άλλη ρωγμή είναι η απόσταση και ανωνυμία μιας απρόσωπης και μη ελεγχόμενης εξουσίας σε μια πόλη πανέμορφη τουριστικώς, αλλά πολιτικά γκρίζα, αδιαπέραστη και σκοτεινή, τις Βρυξέλλες και η συνειδητή επιλογή να αποκλεισθεί από την διαδικασία των μειζόνων πολιτικών αποφάσεων ο ευρωπαϊκός λαός...

Προφανώς και η οικονομική κρίση στη χώρα μας δεν δικαιολογεί περιορισμό των δικαιωμάτων ελλήνων και μεταναστών, εκπτώσεις στις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, ανοχή σε φαινόμενα ρατσισμού.

Προφανώς και τα κέντρα κράτησης αλλοδαπών πρέπει να μετεξελιχθούν το ταχύτερο δυνατό σε κέντρα υποδοχής με όρους εποπτευόμενης ελευθερίας (ανοικτά).

Προφανώς και σε κάθε είδους και μορφής καταστήματα και χώρους κράτησης πρέπει να (προ)υπάρχει ένα σαφές και ελεγχόμενο από ανεξάρτητη Αρχή θεσμικό πλαίσιο.