Είναι λογικό και πολιτικά συμφέρον για μια κυβέρνηση να θεωρείται επιτυχία η μείωση της κοινοβουλευτικής της στήριξης - του πολιτικού εύρους της και του αριθμού των βουλευτών; Και όμως αυτό είναι το κλίμα ικανοποίησης της ηγεσίας της Ν.Δ. μετά την αποχώρηση των υπουργών που υπέδειξε η ΔΗΜ.ΑΡ. Δεν είναι μόνον που κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία, είναι η θεωρία "όσο λιγότεροι τόσο καλύτερα, γιατί έτσι καθαρίζουν οι γραμμές μας" που φαίνεται να ενέπνευσε τις επιλογές του πρωθυπουργού στην κρίση της ΕΡΤ.

Ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς, με τη δευτερολογία του προέδρου του κόμματος, Φώτη Κουβέλη. Στο τέλος των διαδικασιών τέθηκε σε ψηφοφορία η εισήγηση του Φ. Κουβέλη και εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία. Συγκεκριμένα από τα 111 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, ψήφισαν 107, εκ των οποίων οι 77 ψήφισαν την εισήγηση του προέδρου, ενώ υπήρξαν 22 αποχές και 8 μέλη που ψήφισαν «παρών».

Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της κυβέρνησης είναι ότι η εθνική ανάγκη παρατεταμένης πολιτικής σταθερότητας ταυτίζεται με το κομματικό συμφέρον των δύο συνεργαζόμενων κομμάτων να κερδίσουν χρόνο, να φέρουν αποτέλεσμα, ώστε να παρουσιαστούν στο εκλογικό σώμα με αξιώσεις. Κανένας από τους δύο εταίρους δεν μπορεί να κερδίσει ρίχνοντας τον άλλον, και οι δύο έχουν ελπίδες αν παραδώσουν τη χώρα με θετικό ρυθμό ανάπτυξης και αρχινισμένες μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, στο κοινωνικό κράτος και στο παραγωγικό μοντέλο.

Η ΕΡΤ φαντάζομαι κ. Πρόεδρε υπήρξε η αφορμή και όχι η αιτία για την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Οι πραγματικοί λόγοι;

Η ΕΡΤ υπήρξε η αφορμή για την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την Κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός προχώρησε στην έκδοση πράξης νομοθετικού περιεχομένου παρά την αντίθεσή μας, την οποία γνώριζε πολύ καλά. Γνώριζε την κατηγορηματικότητα της θέσης μας και προχώρησε στην έκδοση της πράξης αυτής, χωρίς να ζητήσει την υπογραφή των Υπουργών που πρότεινε η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ. Τους αγνόησε και προχώρησε με τις υπογραφές των Υπουργών της Ν.Δ. Αυτή του η ενέργεια μαρτυρά ότι είχε επιλέξει τη ρήξη. Τουλάχιστον με τη ΔΗΜΑΡ. Είχαν προηγηθεί και άλλα θέματα και όχι μόνον το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο για το οποίο είχαμε συμφωνήσει – για να το αρνηθεί η Ν.Δ. στη συνέχεια - και ο νόμος για την ιθαγένεια.

Πριν από ένα χρόνο ο Φώτης Κουβέλης προχώρησε σ´ αυτό που είχε δεσμευθεί κατά την προεκλογική περίοδο. ´Οτι δεν θα άφηνε τη χώρα να οδηγηθεί στην ακυβερνησία και την χρεοκοπία. Ετσι συνέβαλε στον σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης, με κεντρική στρατηγική "Μέσα στο ευρώ και με την κοινωνία όρθια". Αρκετοί τότε - και από το χώρο της Δημοκρατικής Αριστεράς - έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την κίνηση "άλμα στο κενό". Διαψεύστηκαν. Η χώρα αντί να βυθιστεί στην άβυσσο έκανε ένα βήμα μπροστά. Εστω και τρεμάμενο.

Τις προηγούμενες δέκα μέρες βρεθήκαμε σε μια πολιτική κρίση που οδήγησε μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ στη μετατροπή της κυβέρνησης σε δικομματική κυβέρνηση.Εμείς, με τη στήριξη και τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση δεν εκχωρήσαμε την αυτονομία μας και τις ενέργειές μας ούτε στον κ. Σαμαρά, ούτε στον κ. Βενιζέλο και στα κόμματά τους. Αναζητούσαμε τον κοινό πολιτικό τόπο και τη συλλειτουργία της κυβέρνησης, παρά τις πολιτικές και ιδεολογικές μας διαφορές.Ένα χρόνο πριν στις προγραμματικές δηλώσεις λέγαμε τότε:«Η εικόνα μιας κυβέρνησης που αποφασίζει ερήμην των άλλων, δεν είναι η εικόνα της Ελλάδας στον 21ο αιώνα. Είναι μια εικόνα που εκθέτει τη χώρα»..

Η ΔΗΜΑΡ είναι στο 3% και αν γίνονταν αύριο εκλογές θα πάλευε για να μπει στη Βουλή. Αλήθεια, ποιος θα κερδίσει αν η ΔΗΜΑΡ δεν εκλέξει βουλευτές; Ποιος θα χάσει αν η ΔΗΜΑΡ μείνει εκτός Βουλής; Τρέξαμε να κατασπαράξουμε τη ΔΗΜΑΡ και τον Κουβέλη γιατί αποχώρησε από την κυβέρνηση, γιατί;

Οι καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών που οδήγησαν στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης πιστοποίησαν, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε ίσως πλήρως, ότι η «Ελλάδα της κρίσης» φαίνεται να κινείται προς την κατηγορία των χωρών που χαρακτηρίζονται ως «χώρες δημοκρατικής πολιτικής συστημικής σταθερότητας».

Εν μέσω των προσπαθειών για την υλοποίηση των υποχρεώσεων και των προαπαιτούμενων δράσεων για την εφαρμογή του μνημονίου, η χώρα μας προετοιμάζεται για να αναλάβει, μετά 10 έτη, από πρώτης Ιανουαρίου 2014 την Πέμπτη Προεδρία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι από το 2003 λέγονταν ότι αυτή η Πέμπτη Προεδρία δεν θα υπάρξει, μια και ο θεσμός της κυλιόμενης εξαμηνιαίας Προεδρίας, θα αντικαθίστατο(!) από μια μόνιμη Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Μετά από την πρόσφατη διαφωνία και αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, που σχηματίσθηκε τον Ιούνιο του 2012, με στόχο τη διάσωση της χώρας, ο Φώτης Κουβέλης και η πλειοψηφία του κόμματος που έλαβε την απόφαση βρέθηκαν στο στόχαστρο μιας εντυπωσιακά ογκώδους και οξείας κριτικής στη δημόσια σφαίρα, που αν συμπυκνωνόταν σε έναν τίτλο θα μπορούσε να είναι: «Για όλα τα δεινά του τόπου φταίνε ο Κουβέλης και οι κομματάρχες του!».

Οπως διεξάγεται η δημόσια συζήτηση εντός της χώρας μας, έντονα πάλι και διεθνώς, για τα «λάθη» που διαπράχθηκαν στη δημοσιονομική και οικονομική προσαρμογή της Ελλάδας, λίγο μας βοηθάει να καταλάβουμε ολοκληρωμένα τι πραγματικά πήγε στραβά τριάμισι χρόνια τώρα. Ούτως ώστε, και αυτό είναι το σημαντικό, να δούμε πώς μπορούμε να πορευτούμε καλύτερα εφεξής.

Η συμμετοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κυβέρνηση έγινε με πρόθεση την αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας και την αποτροπή της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Αν και διαφώνησα με τη συμμετοχή, ανήκω και σε όλους αυτούς που τη σεβάστηκαν και έπραξαν τα μέγιστα προκειμένου το κόμμα να επιτύχει στην προσπάθειά του.
Μέσα από το ρεύμα ιδεών με τον ονομασία Αριστερό Δίκτυο καταθέσαμε τις απόψεις μας σε κείμενο πολιτικών θέσεων προκειμένου να συμβάλουμε στην άμιλλα ιδεών και την επεξεργασία προγραμματικών θέσεων.