Δεν νοείται σύγχρονη χώρα και δη ευρωπαϊκή η οποία - έστω και για μία ώρα - να μη διαθέτει Δημόσια Τηλεόραση.

Η Δημοκρατική Αριστερά διαφωνεί ριζικά και είναι αντίθετη με την αναστολή της λειτουργίας της ΕΡΤ και επαναλειτουργίας της μετά από «κάποιο» χρονικό διάστημα.

Τα γνωστά προβλήματα της ΕΡΤ είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολουθήθηκαν δεκαετίες τώρα και δεν έχουν καμία σχέση με το μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις της χώρας.

Τις τελευταίες ημέρες πολλή κουβέντα έγινε για την Ιστορία, το παρελθόν και τα καθέκαστα καθώς και για τις χρήσεις του παρελθόντος στο παρόν. Με ένα πρακτικό και όχι θεωρητικό τρόπο επανήλθαν ερωτήματα και διλήμματα που απασχολούν και με τον τρόπο τους δείχνουν ότι η ατζέντα αυτή -κακά τα ψέματα- είναι ανοικτή και όσο κι αν είναι βολικό δεν μπορεί να κλείσει αν δεν αναμετρηθούμε ως πολίτες με τα θέματα που κάθε φορά θέτει. Ποιο παρελθόν μας χρειάζεται; Είναι ακόμα χρήσιμοι οι εθνικοί μύθοι; Να μιλάμε ή όχι γι’ αυτό; Είναι άραγε η εποχή για ν’ ανοίξουμε τέτοιο θέμα; Μήπως ανοίγοντάς το ενισχύεται η Χρυσή Αυγή;

Διάβασα το βιβλίο του παλιού φίλου Παρασκευά Αυγερινού και ετοιμάζομαι να πάω σε λίγο στην παρουσίασή του, στο Βυζαντινό Μουσείο. Ομολογώ ότι το βιβλίο αυτό με έχει αναστατώσει κι ας είναι μετρημένα και προσεγμένα τα λόγια του. Όχι τόσο γιατί περιγράφει τα ψυχικά τραύματα του Ανδρέα Παπανδρέου, αυτά, λίγο-πολύ τα γνωρίζαμε ή τα υποψιαζόμαστε- αλλά γιατί περιγράφει χωρίς περικοκλάδες το πώς και το γιατί το ΠαΣοΚ που υποσχέθηκε «αλλαγή», πρόσφερε τελικά συντήρηση.

Η παραδοχή της μοναδικότητας του Ολοκαυτώματος δεν είναι ζήτημα πολιτικής τοποθέτησης. Είναι θέμα πολιτισμικής ένταξης, υιοθέτησης μιας από τις θεμελιώδεις παραδοχές που οργάνωσαν την κοινότητα των εθνών στη μεταπολεμική Ευρώπη. Μαζί με την κοινοβουλευτική δημοκρατία και την απόφαση ότι κανείς δεν θέλει να ξαναδεί σε ευρωπαϊκό έδαφος ερείπια σαν αυτά που άφησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η φρίκη και η αισχύνη που προκάλεσε η οργανωμένη απόπειρα εξόντωσης μιας ολόκληρης φυλής σημάδεψε τη συνείδηση ενός ολόκληρου πολιτισμού, του δυτικού.