Ο Ιούνιος μπήκε στην ελληνική οικονομία με δύο καλούς δείκτες. Ο πρώτος αφορούσε στατιστικά στοιχεία για την απασχόληση: τον Μάιο το ισοζύγιο προσλήψεων/απολύσεων προέκυψε θετικό, καταγράφηκαν 55.729 περισσότερες προσλήψεις από αποχωρήσεις, τόσες δηλαδή πρόσθετες θέσεις εργασίας αποκτήσαμε αυτόν τον μήνα.

Ξεκίνησε λοιπόν η «Ανοιξη» της Τουρκίας; Βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμα μία κίνηση στο ντόμινο των εξεγέρσεων του αραβικού κόσμου; Μάλλον, όχι. Πέρα από τη χρονική συγκυρία, η Τουρκία δεν βρίσκεται στην ίδια κοινωνικοπολιτική φάση με τις χώρες αυτές. Το κοσμικό κράτος του Κεμάλ Ατατούρκ, που στηρίχθηκε σε ένα στυγνό στρατιωτικό εθνικιστικό κατεστημένο, έφερε στην εξουσία μια κάστα διεφθαρμένων πολιτικών και την Τουρκία στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Η ανατροπή του κατεστημένου αυτού έγινε το 2003. Οι Τούρκοι πολίτες εξαφάνισαν κυριολεκτικά, στις εκλογές, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα και ανέδειξαν παντοδύναμο στην εξουσία το «Λευκό» ισλαμικό κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν.

Ήταν απολύτως λογικό η παρουσία της Χρυσής Αυγής, δυναμική με όλες τις έννοιες της λέξης, εντός και εκτός Βουλής, να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της Αριστεράς. Αμέσως μετά τις εκλογές του Μαΐου χτύπησε το καμπανάκι κι ακούστηκαν οι πρώτες εκκλήσεις για ένα «αντιρατσιστικό μέτωπο» που θα όρθωνε ανάχωμα στον εκφασισμό της κοινωνίας και στο οποίο καλούνταν όλοι οι δημοκράτες να βάλουν πλάτη.

Η ενιαία φορολόγηση των επιχειρήσεων ήταν και είναι ένας από τους βασικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Η ενιαία φορολόγηση των νομικών προσώπων αποτελούσε από την εποχή της δημιουργίας της ΟΝΕ. Οι λόγοι: Η ίση μεταχείριση των εταιρειών από τα κράτη-μέλη αλλά και η ενιαία φορολόγηση που θα αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα προς την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση.

Οι πρωτοβουλίες όμως της Επιτροπής ήταν και είναι αρκετά περιορισμένες και εφαρμόζονται ανά περίπτωση.