Δείξτε μου ένα κόμμα που λέει σήμερα ότι θέλει τρίτες κάλπες. Αυτό που πράξαμε στις διερευνητικές εντολές όταν ήταν πρώτο κόμμα η ΝΔ απαντά στο ερώτημά σας. Τότε πήραμε από τα χέρια ενός αμήχανου ΠΑΣΟΚ την εντολή και καταθέσαμε τη δικιά μας πρόταση ξεπερνώντας το ποσοστό, που μας έδωσε ο λαός. Τώρα διεκδικούμε η ΔΗΜ.ΑΡ. να πάρει την Εντολή ώστε να αντιστρέψουμε τα διλήμματα και να επιβληθεί η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού: Η Ελλάδα να μη μείνει ακυβέρνητη.

Αυτη την εβδομάδα η αντιπαράθεση για το μέλλον της Ελλάδας εξελίχθηκε ταυτόχρονα στον ελληνικό και στον ευρωπαϊκό πολιτικό στίβο. Το μήνυμα των ευρωπαίων πολιτικών ηγετών όλων σχεδόν των αποχρώσεων ήταν κατηγορηματικό.

Εδώ και δύο χρόνια συγκεντρώνω εκθέσεις διαφόρων δεξαμενών σκέψης, επενδυτικών οίκων και τραπεζών που υπολογίζουν το κόστος μιας ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Στην αρχή έπρεπε να τις ψάχνω και να τις ξεθάβω μία - μία. Τον τελευταίο καιρό δημοσιεύονται πλημμυριδόν.

Το κλειδί το κρατάνε οι πολίτες στα χέρια τους στις 17 Ιουνίου. Όσο πιο ισχυρή είναι η ΔΗΜΑΡ τόσο πιο προοδευτική, αποτελεσματική και σταθερή θα είναι η κυβέρνηση. Απευθύνομαι στους πολίτες που μας παρακολούθησαν όλο αυτό το διάστημα και είδαν τη συνέπεια λόγων και έργων που επιδείξαμε και τους λέω: αυτή την φορά μην διστάσετε, τώρα πια ξέρετε ότι η ψήφος σας στην ΔΗΜΑΡ σίγουρα θα πιάσει τόπο. Δώστε την χωρίς δισταγμό, είναι ψήφος ευθύνης για τον τόπο, για τους εργαζόμενους , για τους πολίτες. Είναι δύναμη για να πορευτεί η χώρα και η κοινωνία μπροστά, αφήνοντας πίσω τα συντρίμμια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

«Αποφάσισαν χωρίς εμάς. Προχωράμε χωρίς αυτούς». Με τα λόγια αυτά, χαμηλόφωνα, ηγέτες της Ευρωζώνης ίσως αποφασίσουν προσεχώς να διακόψουν τη χρηματοδότηση, οδηγώντας την οικονομία μας σε ασφυξία. Εξωθώντας μας έτσι εκτός Ευρωζώνης, θα διαψεύδουν τους βαρύγδουπους νομικισμούς περί αδυναμίας αποβολής. Η εξέλιξη αυτή δεν θα αποτελεί εκδήλωση «ανθελληνισμού», αλλά προϊόν σύνθετου υπολογισμού κόστους-οφέλους, με απρόβλεπτες παραμέτρους για τις οποίες θα έχουν κάπως προετοιμαστεί.
Θεωρία παιγνίων, «chicken game»: δύο αυτοκίνητα οδεύουν προς μετωπική σύγκρουση. Ποιος θα παραμερίσει; Ποιος έχει αερόσακους;

Ομολογώ πως αυτό που με έκανε να προσέξω το νεαρό ζευγάρι, που καθόταν στο διπλανό τραπεζάκι του cafe που βρισκόμουν απολαμβάνοντας το σύντομο διάλλειμα μου από μια εξοντωτική μέρα με εξωτερικές δουλειές, ήταν μια εντυπωσιακή φούξια χάρτινη τσάντα που ήταν ακουμπισμένη στην τρίτη καρέκλα, ανάμεσα σε άλλες. Μάλλον είχαν βγει για ψώνια στα μαγαζιά και, όπως κι εγώ, κάθισαν για ένα δροσιστικό καπουτσίνο-φρέντο στην πλατεία Συντάγματος. Δεν συνηθίζω να είμαι κρυφακουστής.

Ας υποθέσουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας κερδίζει τις εκλογές της 17ης Ιουνίου(επαναλαμβάνω : υπόθεση εργασίας) και θέλει να υλοποιήσει αυτό που έχει υποσχεθεί, δηλαδή την επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας με τους ευρωπαίους. Προφανώς, δεν θα πάει κατευθείαν στην Μέρκελ, θα αναζητήσει αλλού συμμάχους.

Εντύπωση μου κάνει, που και τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς, δηλ. το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, αναφέρονται μόνο στους επαχθείς όρους της δανειακής σύμβασης, αποσιωπώντας ή τονίζοντας υποτονικά το σκέλος των λεγομένων διαρθρωτικών αλλαγών.

Το αποτέλεσμα των εκλογών στις 17 Ιούνη θα αλλάξει σίγουρα τις κατανομές των εδρών ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα, δεν θα αλλάξει όμως την επιλογή του εκλογικού σώματος για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας. Εκτός βέβαια και αν αποφασίσει να δώσει πλειοψηφία στα δύο «μνημονιακά» κόμματα στην συγκυβέρνηση δηλαδή ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. ( σενάριο με μικρές πιθανότητες δημοσκοπικά) ή σε αυτοδυναμία ΣΥΡΙΖΑ (σενάριο με ελάχιστες πιθανότητες).

Με κυρίαρχη πιθανότητα την ανάγκη συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας ας τοποθετηθεί κάθε κόμμα με σαφήνεια.

Με δύο συνθήματα ενισχύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Πρώτον, με τη μονομερή καταγγελία της δανειακής σύμβασης. Και δεύτερον, με τη συμπάθεια που προκαλούσε το σύνθημα για «κυβέρνηση της Αριστεράς».
Το πρώτο, κάτω από τα ανελέητα κτυπήματα της πραγματικότητας, μετατρέπεται σε μπούμερανγκ, με αποτέλεσμα τη συνεχή αιώρηση ανάμεσα στην αρχική θέση και προτάσεις που μοιάζουν όλο και περισσότερο με τη θέση της ΔΗΜΑΡ για σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο. ,τι και να λέει ο κ. Τσίπρας περί του αντιθέτου, η αλήθεια είναι με το μέρος του κ. Αλαβάνου: μονομερής καταγγελία της δανειακής σύμβασης συνεπάγεται έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή.

Οδεύουμε για δεύτερες εκλογές στις 17 Ιουνίου -με ότι συνεπάγεται για τη χώρα η παρατεταμένη αυτή ακυβερνησία- και ας δούμε το καινούριο πολιτικό πεδίο που έχουμε μπροστά μας.
Οι πολίτες, απορημένοι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πέταξε την ιστορική ευκαιρία για συγκρότηση κυβέρνησης με αριστερό πρόσημο, καλούνται για δεύτερη φορά στις κάλπες με έκδηλη την ανησυχία και ένα ερώτημα μεγάλο:
Θα έχουμε στις 18 Ιουνίου κυβέρνηση και ποια;
Η πολιτική ατζέντα που κυριαρχεί, είναι το πώς η χώρα θα αποδεσμευτεί από τα μνημόνια με ταυτόχρονη δέσμευση στο Ευρώ και την Ευρωζώνη.

Από το 1974 που εμφανίστηκε η Ανανεωτική Αριστερά στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας κυριάρχησαν δύο φαινόμενα:

- Η Ανανεωτική Αριστερά αποτέλεσε τη μήτρα νέων ιδεών γύρω από θέματα εκδημοκρατισμού στη λειτουργία του κράτους και των θεσμών, στην ανάπτυξη με περιβαλλοντική προστασία, στη προστασία των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, στην αλλαγή του πολιτικού συστήματος, στη λειτουργία του κράτους για την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών και όχι πελατειακών συμφερόντων κλπ.
- Η Ανανεωτική Αριστερά παρά την απήχηση που είχαν οι ιδέες της στη κοινωνία, αλλά και την αποδοχή των ηγετών της από μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού (και ορισμένες φορές από τη πλειοψηφία του), αυτό δεν μετουσιωνόταν σε αντίστοιχη εκλογική δύναμη.