Τα τελευταία εξακολουθητικά και πρωτόγνωρα γεγονότα που σχετίζονται με την απροκάλυπτη φασιστική πολιτική της Χρυσής Αυγής πυροδότησαν ξανά τη συζήτηση για την ερμηνεία της έννοιας του εθνικισμού αλλά και την αναγκαιότητα του επαναπροσδιορισμού της μη νηφάλιας σκέψης, χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς που μερικές φορές η επικαιρότητα επιβάλλει. Οι ρατσιστικές οργανώσεις και οι ιδεολόγοι τους παραπονούνται συχνά ότι χαρακτηρίζονται έτσι επειδή δρουν στο όνομα του εθνικισμού.

Ο τίτλος που αποτελεί τοπική λαϊκή παροιμία, θα ήταν σωστότερος ως εξής: «Στη Ελλάδα, τη νύχτα, οι μάντρες περπατάνε, γιατί δεν υπάρχει κτηματολόγιο». Σε προηγούμενο σημείωμά μου («Καθημερινή» της Κυριακής 12/5/2013) αναφέρθηκα στα προβλήματα που δημιουργεί η έλλειψη ολοκληρωμένου Κτηματολογίου στον τόπο μας. Το θέμα είναι τόσο σημαντικό που αξίζει να ασχοληθούμε και με άλλες πτυχές του ιδίου προβλήματος.

Βρισκόμαστε σε κρίσιμο πολιτικό σημείο. Πιστεύω ότι θα πρυτανεύσει η πολιτική υπευθυνότητα. Η δική μας εκτίμηση είναι ότι οι πολίτες που επικροτούν -επικροτούν, όχι ανέχονται- τα ήθη και τις συμπεριφορές της μισαλλοδοξίας της Χ.Α. έλκονται περισσότερο από τον επιθετικό δυναμισμό του στόχου της αποδόμησης των πάντων και από μια ψυχολογία αγελαίας υποταγής. Επιπροσθέτως, στην πλειοψηφία τους εντυπωσιάζονται και παραπλανώνται από έναν ακτιβισμό που συχνά εμφανίζεται και μ’ ένα δήθεν ανθρωπιστικό πρόσωπο, όπως η διανομή τροφίμων ή η βοήθεια σε ηλικιωμένους. Αλλά ξέρουμε καλά ότι ρατσιστικός ανθρωπισμός είναι ιστορικό διεθνές ανέκδοτο. Υπάρχει, λοιπόν, πολιτική δύναμη πλην Χρυσής Αυγής που επιδιώκει να αλιεύσει ψήφους σε τέτοιο ακροατήριο, αυτοδιασυρόμενη βεβαίως; Δεν το πιστεύω.

Καθώς οριστικοποιούνται οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το νέο χρηματοδοτικό πλαίσιο 2014-2020, με το οποίο φαίνεται ότι η χώρα μας θα εισπράξει και πάλι σημαντικούς πόρους από τα Διαρθρωτικά Ταμεία, η προετοιμασία για την αναπτυξιακή αξιοποίησή τους έχει ήδη αρχίσει.

1 Ενας αντιρατσιστικός νόμος χρειάζεται σήμερα για δύο κυρίως λόγους: (α) για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την απόφαση-πλαίσιο 2008/913/ ΔΕ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, (β) για τον εκσυγχρονισμό του ισχύοντος ποινικού οπλοστασίου (Ν. 927/79, άρθρα 183-185 ΠΚ) ώστε να περιλαμβάνει και τις νέες μορφές των σχετικών εγκλημάτων.Ο κύριος όμως λόγος σχετίζεται με την πολιτική σημειολογία της αντίστασης της Δημοκρατίας σε παρόμοια φαινόμενα μισαλλοδοξίας και προκατάληψης.2 Ενας αντιρατσιστικός νόμος δεν ποινικοποιεί τις «προσβλητικές ιδέες» και με την προσεκτική διατύπωση των άρθρων του θέτει με σαφήνεια τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ελευθερία της έκφρασης και στη δημόσια υποκίνηση βίας και έχθρας. Στην περίπτωση αυτή η ρήτρα της «διασάλευσης της δημόσιας τάξης» καθίσταται κρίσιμη και αναγκαία.

Τι είναι, επιτέλους, αυτό το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο»; Είναι κανένας ιδεολογικός... δογματισμός του Κουβέλη; Είναι καμιά... παραξενιά του Ρουπακιώτη; ’Η μήπως είναι καμιά... εμμονή του Βενιζέλου; Και πώς ήρθε στο προσκήνιο;
Κατ’ αρχήν, η νομοθετική πρωτοβουλία Ρουπακιώτη απορρέει από διεθνή υποχρέωση της χώρας. Υπάρχει απόφαση-πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την καταπολέμηση των επικίνδυνων εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας και δικαστικής συνεργασίας των κρατών-μελών της ΕΕ. Με χρονικό πλαίσιο συμμόρφωσης και τελική αξιολόγηση των νέων ρυθμίσεων για όλες τις χώρες-μέλη μέχρι το τέλος Νοεμβρίου του 2013. Δεύτερον, η Ελλάδα έχει πρόβλημα ρατσισμού και ξενοφοβίας σε... έξαρση. Η δε υπάρχουσα νομοθεσία δεν καλύπτει, σύμφωνα με τη Γενική Διεύθυνση Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ευρωπαϊκό πλαίσιο...

Οι πλατείες των αγανακτισμένων ερήμωσαν και οι διαδηλώτριες ιαχές που δονούσαν άλλοτε τους αθηναϊκούς δρόμους, σίγησαν. Οι ουρανόθεν αεροψεκασμοί σταμάτησαν και ο Τέρενς Κουίκ αναγνώρισε στον εαυτό του την πολυτέλεια της παραίτησης από το βαρύ καθήκον του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Εν τω μεταξύ βρήκε χρόνο και ο ΣΥΡΙΖΑ να ασχοληθεί με τα ενδοοικογενειακά του?

Πόθεν η μεταβολή σκηνικού όταν η αλλαγή κλίματος στις αγορές και στο εξωτερικό δεν έχει, ακόμα, πρακτικό αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία; Διότι σε αυτήν το αποτύπωμα της βαθιάς κρίσης παραμένει ευδιάκριτο. Εξαετής κρίση, στρατιές ανέργων, χρηματοδοτική ανομβρία για τις επιχειρήσεις, απαξίωση ακίνητης περιουσίας, βίαιη περικοπή μισθών και συντάξεων.

Η χώρα μας μέσα από μεγάλες δυσκολίες και με τις θυσίες του ελληνικού λαού επανέρχεται σιγά σιγά σε ένα κλίμα πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας. Η τρικομματική κυβέρνηση συνέβαλε αποφασιστικά για να αποτραπεί ο κίνδυνος της άτακτης χρεοκοπίας και η έξοδος από το ευρώ. Περνάμε σε μια νέα φάση «κανονικοποίησης» της πολιτικής ζωής σε απόσταση από τον «κόκκινο συναγερμό» της απόλυτης αστάθειας στον οποίο βρισκόμασταν ακριβώς πριν ένα χρόνο.
Στη νέα φάση είναι φανερό ότι επανέρχονται οι προγραμματικές διαφορές ανάμεσα στα κόμματα που στηρίζουν τη κυβέρνηση, καθώς σε συνθήκες ομαλότητας ανοίγουν μια σειρά ζητήματα, τα οποία δεν σχετίζονται άμεσα με την οικονομική επιβίωση της χώρας.

Πολιτικό ρεπορτάζ χωρίς ίντριγκα, ονόματα και διαλόγους, δεν είναι ρεπορτάζ, είναι εγγαστριμυθία - έλεγαν οι παλιοί. Έχουμε και λέμε, λοιπόν, για το αντι-ρατσιστικό νομοσχέδιο. Ο Κώστας Καραγκούνης, υφυπουργός Δικαιοσύνης, ενημερώνει -πριν από το Πάσχα- τον, προϊστάμενό του κατά τα άλλα, υπουργό Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη ότι «το Μαξίμου επείγεται για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Έχουν διατυπωθεί παράπονα από τις Βρυξέλλες ότι καθυστερούμε, επίκειται και η επίσκεψη επιτρόπου για τους δικαιούμενους ασύλου…».

Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο γνωστό στου οικονομολόγους και στους οικονομολογούντες το οποίο πάει περίπου ως εξής:

«Ένας πλασιέ νοικιάζει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου σε ένα χωριό για μία νύχτα προς εκατό ευρώ. Ο πανδοχέας του ζητά να το προπληρώσει και ο πλασιέ το δέχεται. Με τα 100€ ο πανδοχέας πηγαίνει και αποπληρώνει ένα ισόποσο χρέος που είχε στον κρεοπώλη, ο οποίος τα δίνει στη γυναίκα του για να αποπληρώσει το μπακάλη, ο οποίος πληρώνει τα δημοτικά τέλη που επίσης χρωστούσε. Στη συνέχεια ο κλητήρας του Δήμου δίνει τα 100€ στον πανδοχέα προκειμένου να ξεχρεώσει το όφελος από την εκδήλωση που είχε διοργανωθεί από τον Δήμο τον προηγούμενο μήνα στη σάλα του πανδοχείου.