Δύο σημαντικοί παράγοντες συντελούν στην βίωση της πραγματικότητας από τον απλό πολίτη ως αντιφατικής. Ο ένας είναι η αδυναμία της πολιτικής να λειτουργήσει ρυθμιστικά και να σχεδιάσει την εξέλιξη σε βάθος χρόνου λαμβάνοντας υπόψη το κοινωνικό συμφέρον.

Η παραδοχή των αλλεπάλληλων λαθών που έγιναν από το ΔΝΤ στην κατάστρωση και εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου 2010-2012 έγινε με μεγάλη καθυστέρηση, δεν παύει όμως να αποτελεί σπουδαία ευκαιρία αναπροσαρμογής της πολιτικής που με τόση εμμονή εφαρμόστηκε στην Ελλάδα οδηγώντας σε βαθιά ύφεση, εκρηκτική ανεργία και μαζική κατάρρευση των επενδύσεων. Οπως ήταν αναμενόμενο, η έκθεση του ΔΝΤ άνοιξε μεγάλη συζήτηση για το ποιος έχει την ευθύνη αποτυχίας: οι ξένοι παράγοντες, οι ελληνικές κυβερνήσεις, η εκάστοτε αντιπολίτευση ή μήπως η συμμετοχή μας στο ευρώ που πολλοί θα ήθελαν να ανατρέψουν;

Υπάρχει μια βαθιά υποκριτική αντίληψη για την πολιτική, που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ερντογανική». Συνίσταται στη σχετικοποίηση του πολιτικού κινδύνου που αντιπροσωπεύει, για παράδειγμα, η ισλαμιστική (και όχι ισλαμική) τρομοκρατία, η στάση της συγκατάβασης, του καλοπιάσματος, η αναγωγή του «προβλήματος» σε κοινωνικο-οικονομικά αίτια, σε ζητήματα ενσωμάτωσης των μεταναστών, κ.λπ.

Τίποτε δεν καθιστά γελοιότερη τη διακήρυξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περί μετάβασης της χώρας σε μια «νέα Μεταπολίτευση» από τις αθλιότητες που διέπραξαν στη Θεσσαλονίκη οι δύο κυβερνητικοί εταίροι από κοινού με τους χούλιγκαν του No Border Camp 2016.

Το 2021 έχει ήδη σηματοδοτηθεί ως έτος-σταθμός στην πορεία της χώρας, καθώς τότε συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης για την ανεξαρτησία και τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους. Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας παρουσιάζοντας τις προτάσεις του για τη συνταγματική αναθεώρηση μίλησε για την «Ελλάδα του 2021»

Το πρόβλημα των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Η επίλυσή του μπορεί να αποτρέψει να κοκκινίσουν κι άλλα, πράσινα, δάνεια και να μειώσει το κόστος δανεισμού για τους συνεπείς. Να αποτελέσει ένα σκαλοπάτι (μαζί με τις συμφωνημένες αποκρατικοποιήσεις) για την προσέλκυση ξένων ιδιωτικών μακροπρόθεσμων κεφαλαίων. Να δώσει ζωή σε ένα αργούν παραγωγικό δυναμικό και να συμβάλλει στη μερική αναχαίτιση της ανεργίας. Έτσι ώστε, σε ορίζοντα λίγων ετών, να έχει αλλάξει η μεγάλη εικόνα του παραγωγικού ιστού της χώρας.

Το εγχείρημα πρέπει να εμπνεύσει για να προσέλθουν οι προοδευτικοί πολίτες. Δεν συμφωνώ με συγκεκριμένα όρια, αλλά προφανώς εάν προσέλθουν 250.000 πολίτες το εγχείρημα θα έχει πετύχει, εάν προσέλθουν 50.000 θα έχει αποτύχει. Και στις δύο περιπτώσεις όμως ένα είναι το σίγουρο. Ότι το πολιτικό κενό στην χώρα μας για μία ισχυρή προοδευτική παράταξη σύντομα θα καλυφθεί. Το θέμα είναι πώς και από ποιόν θα καλυφθεί. Γι’ αυτό η δική μου πρόταση είναι ένας σύγχρονος ενιαίος σοσιαλδημοκρατικός φορέας που θα ενώσει τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της ανανεωτικής αριστεράς.

Ένα από τα όπλα που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο για την αναρρίχησή του στην εξουσία, είναι ότι έχει το «ηθικό» πλεονέκτημα έναντι των άλλων. Μάλιστα, συνέδεε και εξακολουθεί να συνδέει το «πλεονέκτημα» αυτό με την ιδεολογία.

Τον Δεκέμβριο του 2003, λίγο πριν παραδώσει το δαχτυλίδι του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου ενόψει εκλογών, μέχρι και ο Κώστας Σημίτης, αναζητώντας μια ένεση δημοτικότητας, επισκέφθηκε με τις κάμερες παρούσες τα υποκαταστήματα του ΙΚΑ Κεραμεικού και Καλλιθέας, απάντησε μάλιστα ο ίδιος στο τηλέφωνο εξυπηρέτησης πολιτών.

Τα μηνύματα από την πορεία των εσόδων του Δημοσίου είναι ανησυχητικά. Η μεγάλη υστέρησή τους τον Ιούλιο, κατά μισό δισ. ευρώ, από τον στόχο, ξυπνάει στο υπουργείο Οικονομικών τον εφιάλτη του κόφτη των μισθών και των συντάξεων. Ούτε το κυνήγι των αποδείξεων φέρνει τα αναμενόμενα.

Την ώρα που στη χθεσινή ολομέλεια της Βουλής για άλλη μια φορά οι ΑΝΕΛ, το εθνικολαϊκιστικό κόμμα της δεξιάς, και κυβερνητικός εταίρος καταψήφιζε.

τη διάταξη για την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα και ο ΣΥΡΙΖΑ κατάπινε για μια ακόμα φορά την… ιδιαιτερότητα του εταίρου του έτυχε να τελειώνω την ανάγνωση του 230σέλιδου άρτι εκδοθέντος βιβλίου του Ρούντι Ρινάλντι: «Άσχημη περίοδο διαλέξατε να διαφωνήσετε…»εκδ. Α/συνεχεια. Ιούνιος 2016. Καλοκαιριού ένεκεν και …πολιτικού μαζοχισμού μου!

Έ λοιπόν σε ολόκληρο τον «αυτοκριτικό αναστοχασμό» του για το τι συνέβη από το καλοκαίρι του 2014 ως σήμερα με την παρουσία και διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ για τη συγκρότηση δύο φορές κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ!

Η διάταξη για την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα είναι μία αυτονόητη ρύθμιση για κάθε κράτος που σέβεται την θρησκευτική ελευθερία καθώς καθορίζεται συγκεκριμένος χώρος ανέγερσης τεμένους στον Βοτανικό.

Η διάταξη αυτή δεν θα ψηφιζόταν στην αρμόδια Επιτροπή και δεν θα πήγαινε καν για συζήτηση και ψήφιση στην ολομέλεια της Βουλής χωρίς την ψήφισή της από την Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και από άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς λόγω της μη ψήφισης από τους ΑΝΕΛ δεν θα είχε την απαιτούμενη πλειοψηφία.

Πρόκειται όμως για μία αυτονόητη διάταξη για μία χώρα που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.