Τις προηγούμενες ημέρες εγκρίθηκε από το Eurogroup η νέα δανειακή σύμβαση μεταξύ ESM και Ελλάδος, ύψους μέχρι 86 δισ. ευρώ.

Επειτα από έξι μήνες αποτυχημένων πειραματισμών, η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. να προχωρήσει στην υπογραφή της σύμβασης κατέστη αναπόφευκτη μόλις αποδέχτηκε ότι δεν υπάρχει χωρίς οικονομική ζημία εναλλακτική λύση που να διασφαλίζει τη συμμετοχή της Ελλάδος στην ευρωζώνη και να καλύπτει ταυτόχρονα τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.

Θα μπορούσε να είναι παρωδία του πασίγνωστου ποιήματος. Τι είναι ο Τσίπρας μας; Μην είν’ ο Τσάβες μας; Μην είναι ο Λούλα μας; Μην είναι ο Λένιν μας κι ο Τρότσκι μας, που επιχειρούν ένα νέο Μπρεστ-Λιτόφσκ υποχωρώντας πρόσκαιρα έναντι του εξωτερικού εχθρού για να βρουν χρόνο να νικήσουν τον εσωτερικό; Μην είν’ ο Ζαχαριάδης μας που «αναστοχάζεται» τη Βάρκιζα;

Ενας φίλος, δόκτωρ πολιτικών επιστημών, μού έλεγε τις προάλλες ότι ο ηγέτης οφείλει να κατέχει σε βάθος την Ιστορία και τα Οικονομικά. Ενας άλλος, παιδί της πιάτσας, διαφωνούσε: «Σε δυο παιχνίδια πρέπει να διαπρέπει ο ηγέτης: στην πόκα και στο σκάκι. Να ψυχολογεί τον αντίπαλο, κρατώντας το δικό του πρόσωπο άγραφο χαρτί. Και να βλέπει δυο και τρεις κινήσεις μπροστά».

Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης η κατάσταση στη χώρα είναι ακόμη πιο αντιφατική. Ένα κόμμα που μεταξύ πολλών άλλων επαγγέλονταν την επάνοδο του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την σταδιακή αποκατάσταση μισθών στα προ του μνημονίου επίπεδα, την άμεση επάνοδο του επιδόματος ανεργίας στα 461 ευρώ, ένα κόμμα που στο πρόγραμμά του υπόσχονταν την αναχρηματοδότηση της χώρας μέσα από τις «ισχυρές δυνατότητες για αναπτυξιακές συνεργασίες που φαίνεται να υπάρχουν με τη Ρωσία, την Κίνα, χώρες του αραβικού κόσμου και άλλες χώρες» και την εσωτερική αναχρηματοδότηση μέσα από τη «δημιουργία όρων για την επιστροφή καταθέσεων και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος», φόρτωσε τη χώρα με ανυπολόγιστα νέα οικονομικά βάρη

H χώρα οδεύει τέταρτη φορά σε βουλευτικές εκλογές στα τελευταία 3,5 χρόνια και τρίτη φορά στις κάλπες εντός του 2015. Έχουμε τονίσει, όμως, ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μία αποτελεσματική κυβέρνηση σε προοδευτική, ευρωπαϊκή και μεταρρυθμιστική κατεύθυνση. Οι εκλογές από την στιγμή που δρομολογήθηκαν πρέπει να οδηγήσουν σε μία τέτοια προοδευτική διακυβέρνηση.

Η νέα πρόταση διακυβέρνησης πρέπει να περιλαμβάνει τις δυνάμεις του προοδευτικού χώρου που θα ανταποκριθούν στο αίτημα συγκρότησης μιας νέας και βιώσιμης προοδευτικής πλειοψηφίας, ικανής να προωθήσει τη δημοκρατική έξοδο από την κρίση.

Τελικά, ο Αλέξης Τσίπρας εντρύφησε στον Μακιαβέλλι, τον οποίο πέρυσι τέτοια εποχή αποστρεφόταν - όχι όμως και απολύτως, θα χρειαστεί και μερικά ακόμα, δωρεάν, μαθήματα. Ένα απ’ αυτά, παρακάτω.

Πολλοί υποστηρίζουν πως, πέρα απ’ όλες τις άλλες ανεπάρκειες, ο Αλέξης Τσίπρας έχει παιδεία που δεν του επιτρέπει να παρακολουθήσει την πολιτική σκέψη η οποία ξεφεύγει από τα στενά όρια της κουλτούρας των «δεκαπενταμελών». Χαιρεκακία. Τουλάχιστον σε μια περιοχή της ανθρώπινης σκέψης που αφορά την πολιτική θεωρία του Μακιαβέλλι, ο έλληνας πρωθυπουργός έχει κάνει θεαματικές προόδους.

Στη βεράντα του Ανταίου Χρυσοστομίδη, πέρσι τέτοια εποχή ακριβώς, τρώγαμε πίτσες μια φιλική τετράδα, όταν γύρισε και μας είπε με τη μεγαλύτερη φυσικότητα:«Διάβασα ένα αναπάντεχα ωραίο βιβλίο: τα διηγήματα της Αλις Μονρό. Εχει μια καταπληκτική ιστορία με πρωταγωνιστή έναν συγγραφέα, ο οποίος αυτοκτονεί όταν βλέπει ότι αδυνατεί πια να γυρίσει τις σελίδες των βιβλίων. Όπως συμβαίνει τώρα με εμένα…»

Προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ βάσισε τη σκόπιμη, ή έστω αφελή, εξαπάτηση των ψηφοφόρων του σε ένα διπλό πολιτικό αίτημα: την κατάργηση των Μνημονίων και την αλλαγή της Ευρώπης. Ξημερώματα Παρασκευής (14/8/2015), ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε προς ψήφιση στη Βουλή το «Μνημόνιο 3», ενώ ήδη ήταν φανερό πως, μέσα σε έξι μήνες, η Ευρώπη άλλαξε τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Το παλιό αντιμνημονιακό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς οδεύει ταχύτατα σε «εμφύλια» διάσπαση και η κυβέρνηση μειοψηφίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εξαντλεί πλέον τον πολιτικό της χρόνο με τακτικισμούς εσωτερικής κατανάλωσης (βλ. πρόταση για «ψήφο εμπιστοσύνης»).