Πολιτικός επαρχιωτισμός. Ως πότε;

Τα στελέχη της ελληνικής αποστολής που ήρθαν το διήμερο αυτό για διαπραγματεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επιστρέφουν πίσω. Αμφιβάλλω αν αυτές τις ώρες που έχουν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για την πτήση του γυρισμού στην πατρίδα, νιώθουν την βεβαιότητα ότι πέτυχαν κάτι εδώ αυτές τις μέρες. Έστω και το ελάχιστο. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Να δώσουμε σαν χώρα μία τουλάχιστον ευπρεπή εικόνα ότι απέναντι στους διεθνείς συνομιλητές μας, είτε είναι αυτοί οι εταίροι μας είτε οι δανειστές μας είτε παράγοντες της διεθνούς οικονομικής ελίτ, στεκόμαστε όρθιοι. Ότι ακόμα κι αν μας ’τα χουν πάρει όλα, ακόμα κι έχουμε χάσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, ακόμα κι αν μας συμπεριφέρονται σα να είμαστε οι τελειωμένοι της Ευρώπης, δεν παύουμε να έχουμε μία στοιχειώδη αξιοπρέπεια και αξιοπιστία. Ό,τι τέλος πάντων δεν κρυβόμαστε ούτε πίσω από το δάχτυλό μας ούτε τους θεωρούμε υποδεέστερους εξυπνάδας από εμάς.

Δυστυχώς αυτές τις μέρες στη διεθνή συνδιάσκεψη ΔΝΤ- Παγκόσμιας Τράπεζας στην αμερικανική πρωτεύουσα η Ελλάδα ήταν το επίκεντρο κάθε εκφραζόμενου φόβου ανατίναξης της παγκόσμιας οικονομίας και, την ίδια στιγμή, βρισκόταν στο περιθώριο της ανυπαρξίας κάθε σημαντικής πρωτοβουλίας στην οποία θα μπορούσε και θα έπρεπε να πρωτοστατεί τόσο για να πείσει για τις δυνατότητές της όσο και να βρει διέξοδο διαφυγής από τον απομονωτισμό του "μιάσματος" στον οποίον την καταδικάζουν οι συζητήσεις περί χρεοκοπίας. Με αλλά λόγια η Ελλάδα ήταν απούσα εκεί που θα έπρεπε να ήταν παρούσα και το αντίστροφο.

Από τις πρώτες ώρες που συνάντησα την ελληνική αποστολή και παρακολούθησα τον τρόπο με τον οποίον κινήθηκε όλο αυτό το διάστημα, σχολίαζα στο twitter ότι "διακατέχεται από φοβικότητα, εσωστρέφεια, μη σωστή΄προετοιμασία και απρόσιτη συμπεριφορά απέναντι στους ξένους δημοσιογράφους". Προς μεγάλη έκπληξη όλων, ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών δεν επιδίωξε να συναντήσει ούτε έναν ξένο δημοσιογράφου κάποιου μεγάλου ειδησεογραφικού πρακτορείου του εξωτερικού ενώ όσοι ξένοι συνάδελφοι ήθελαν να του θέσουν ερωτήσεις για τις συναντήσεις που είχε στην Ουάσινγκτον αλλά και την πορεία των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα, έφυγαν άπραγοι. Σε μία τέτοια κρίσιμη συγκυρία που κάθε Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει μία δυναμική προσπάθεια αναστροφής του αρνητικού κλίματος στον διεθνή τύπο, ο κ. Βενιζέλος- προς μεγάλη απογοήτευση- επέλεξε να απαντήσει σε δημοσιεύματα του εσωτερικού περί χρεοκοπίας. Και όλα αυτά τις ίδιες ώρες που τα αντίστοιχα δημοσιεύματα του διεθνή τύπου οργίαζαν γράφοντας και μεταδίδοντας ειδήσεις περί της "χρεοκοπημένης Ελλάδας".

Το συμπέρασμα όλων αυτών πιο είναι; Δυστυχώς ακόμα και σε τόσο κρίσιμες για την τύχη της χώρας μας, το ελληνικό κλιμάκιο που έφθασε στην Ουάσινγκτον δεν κατάφερε να δείξει κάτι διαφορετικό από την εικόνα που οι ξένοι έχουν διαμορφωμένη για εμάς. Ότι μας χαρακτηρίζει σοβαρό έλλειμμα επαγγελματισμού, συνέπειας και συνεργασίας. Περιμένουμε τους άλλους να είναι σωστοί απέναντι μας, όταν εμείς οι ίδιοι αδυνατούμε να σεβαστούμε τους εαυτούς μας. Μην περιμένουμε, λοιπόν, να καταφέρουμε πολλά όταν γύρω μας ο κόσμος εξελίσσεται και μέχρι και οι εκπρόσωποι αναπτυσσόμενων- όχι αναπτυγμένων- χωρών που τους παρακολούθησα αυτές τις μέρες, τολμώ να πω ότι ξεπέρασαν την ελληνική αποστολή σε δυναμισμό, συμμετοχή και ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στην οικονομία και τον κόσμο.

Λυπάμαι που το λέω αλλά η διαχείριση της τύχης μίας χώρας, που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, δε γίνεται από το εξωτερικό με το βλέμμα και τη σκέψη στραμμένα στα παραπολιτικά των εφημερίδων του εσωτερικού. Με αυτήν την νοοτροπία πολιτικού επαρχιωτισμού φθάσαμε εδώ που φθάσαμε σήμερα. Δεν καταλαβαίνουν ότι όσοι επενδύουν άλλο σε αυτήν κάνουν κακό και στους εαυτούς τους και τη χώρα;