Θύμωσε ο πρωθυπουργός επειδή την ώρα που έδινε σκληρή μάχη με τον Ερντογάν στο Λονδίνο για τα εθνικά συμφέροντα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης «έκανε απρεπείς δηλώσεις. Λάθος πράξη, τη λάθος στιγμή. Ο κ. Τσίπρας σε μια κρίσιμη στιγμή έβγαλε τον χειρότερο εαυτό του, εύχομαι ειλικρινά να μην είναι και ο μοναδικός». Ο κ. Τσίπρας δεν του απάντησε γιατί ήταν στην Τυνησία – ίσως γι’ αυτό πήγε στη Βουλή και μίλησε ο κ. Μητσοτάκης. Προφανώς του αρέσει να παίζει χωρίς αντίπαλο.

Σοφό τον χαρακτηρίζουμε τον λαό, λες κι εμείς δεν είμαστε τμήμα του αλλά επιστάτες του, δεν φαίνεται όμως να μαθητεύουμε στη σοφία του. «Μην τάξεις σ’ άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι», λέει η παροιμία. Κι έχει το δίκιο της. Το παιδί θα το πάρει το παράπονο και το βαρύ το κλάμα αν δεν του αγοράσεις το υπεσχημένο κουλούρι, ο δε άγιος θα πεισμώσει αν δεν λάβει ό,τι του έταξες για να σε συντρέξει στη δύσκολη στιγμή. Ας συμπληρωθεί, λοιπόν, η παροιμία: «Μην τάξεις σ’ άγιο κερί, σε παιδί κουλούρι και σε ημέτερο θεσούλα». Κατά προτίμηση με καλό μισθό, αφού καταντήσαμε να μετράμε την αξία και την αξιοπρέπειά μας με μοναδικό νόμισμα τις αποδοχές μας, το έχει μας γενικώς.

Θυμάστε τι έλεγε ο κ. Μητσοτάκης προεκλογικά για το πώς θα πορευτεί ως κυβερνήτης στο θέμα της στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα που είχαν δελεάσει κόσμο και κοσμάκη και κυρίως πολλούς κεντροαντιαριστερούς που ξιφουλκούσαν με μανία κατά των αριστεριστών του ΣΥΡΙΖΑ;

Τα «Αποσπάσματα του Ακροδεξιού Λόγου», που εκφωνούν οι Γεωργιάδης, Βορίδης, Μπογδάνος και τα διάφορα πουλέν της Δεξιάς διακυβέρνησης, δεν συνιστούν υπερβολές, στρεβλώσεις, περιθωριακές γραφικότητες του δημόσιου λόγου της Ν.Δ. Ανήκουν οργανικά στον σκληρό του πυρήνα. Διεκδικούν, βήμα βήμα, μια διακριτική ηγεμονία, σε μια διελκυστίνδα με τα κατάλοιπα ενός δυσδιάκριτου πια πολιτικού φιλελευθερισμού. Η επικέντρωση στο πολιτισμικό υπόβαθρο και στα μορφωτικά κενά των εκφωνητών αποτελεί γελοιογραφική υποτίμηση ενός προβληματικού στοιχείου της πολιτικής εξέλιξης.

Τι γλύκα έχει το αυτονόητο; Ο Μάκης Βορίδης ξέρει. Είπε το αυτονόητο σοροπιαστά. Είπε ότι η επιβολή του νόμου δεν γίνεται με προσφορά τριαντάφυλλων· ότι εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας. Είπε ότι το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας και ότι η κυβέρνηση «θα συνεχίσει να κάνει αυτό».

Αναρωτιούνται πολλοί γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν επαναφέρει στην τάξη ή δεν απομακρύνει από την κυβέρνηση τον Αδωνι Γεωργιάδη. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ας αφήσουμε κατά μέρος την εκδοχή να απαιτήσει ο αρχηγός της Δεξιάς από τον υφιστάμενό του, αλλά αντιπρόεδρο του κόμματος και πρωτοκλασάτο υπουργό, να μην ξεπερνά τα όρια, να μην εκτίθεται τρεις φορές τη μέρα στις τηλεοράσεις, να αποφεύγει τις εν θερμώ παρεμβάσεις τουιτάροντας κατά ριπάς και ανακαλώντας σε χρόνο ρεκόρ τις επίμαχες αναρτήσεις του. Είναι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί.

Η κατάρρευση ενός μεγάλου tour operator, της βρετανικής Thomas Cook, που έφερνε σχεδόν 3 εκατ. τουρίστες ετησίως στην Ελλάδα, επιφέρει πλήγμα στον εγχώριο τουριστικό κλάδο που οι διαστάσεις του είναι δύσκολο να υποτιμηθούν. Αμεσο κόστος είναι μια μαύρη τρύπα, που σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις ανέρχεται σε τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ, στα ξενοδοχεία που δεν θα πληρωθούν για αντίστοιχης αξίας υπηρεσίες (διανυκτερεύσεις) που ήδη παρείχαν. Κατά συνέπεια και αυτά, με τη σειρά τους, δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν τους προμηθευτές ή/και άλλες υποχρεώσεις τους.

Το 31,53% των ψηφοφόρων μας έδωσε την εντολή για μια προγραμματική, υπεύθυνη, μαχητική αντιπολίτευση», είπε ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ήρθαμε στη Θεσσαλονίκη σε μια τριήμερη επίσκεψη και ουσιαστικά το 31,53% των ψηφοφόρων, λίγες εβδομάδες πριν, αποφάσισε και μας έδωσε την εντολή για μια προγραμματική υπεύθυνη, μαχητική αντιπολίτευση, αυτό ακριβώς σηματοδοτήσαμε και στη ΔΕΘ», υπογράμμισε ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Θεοχαρόπουλος, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων "Πρακτορείο 104,9 FM", αναφερόμενος στην επίσκεψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην 84η ΔΕΘ.

Η προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή ήταν αποκαλυπτική για τη διακυβέρνηση της ΝΔ. Σε μία και μόνο ημέρα ο ελληνικός λαός είχε την ευκαιρία να δει τα 6 χαρακτηριστικά στοιχεία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Ρεβανσισμός, συγκεντρωτισμός, εφαρμογή του δόγματος “νόμος και τάξη”, επιστροφή σε αποτυχημένα εκλογικά μοντέλα, νεοφιλελευθερισμός και αυταρχισμός.

Αμηχανία στη Νέα Δημοκρατία, ενόχληση στα δεξιά μέσα ενημέρωσης με την «απόβαση» πολλών ισχυρών επιχειρηματιών στη Βόρεια Μακεδονία παρέα με τον ολετήρα του έθνους Αλέξη Τσίπρα. Δεν πρόκειται για ό,τι κι ό,τι, εδώ μιλάμε για μεγάλες εταιρείες που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους στην Ελλάδα και έχουν δουλειές σε όλο τον πλανήτη.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για το «Μακεδονικό». Δεν είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί συμβιβαστική λύση. Ο αλυτρωτισμός στη γειτονική χώρα και ο εθνικισμός στην Ελλάδα μπορούν να κλείσουν και αυτό το παράθυρο ευκαιρίας που φάνηκε να ανοίγει.

Η ίδια η κυβέρνηση στη χώρα μας συνιστά από μόνη της ένα σημαντικό πρόβλημα. Η δομική αντίφαση του ετερόκλητου κυβερνητικού συνασπισμού με την ακροδεξιά γραμμή των ΑΝΕΛ δυσκολεύει κάθε σοβαρό και αξιόπιστο αποτέλεσμα. Ούτε φυσικά ένα τέτοιο εθνικό θέμα αντιμετωπίζεται με τακτικισμούς. Η ίδια η επιλογή του πρωθυπουργού για προνομιακή ενημέρωση του Αρχιεπισκόπου δείχνει υποτίμηση των αναγκαίων διακομματικών συναινέσεων. Δημιουργεί δυσκολίες

Το συνέδριο της ΝΔ και ειδικά η ομιλία του K. Μητσοτάκη, αναδεικνύει σημαντικά ερωτήματα για απάντηση και προς το πολιτικό προσωπικό του μεσαίου χώρου αλλά και για τους ίδιους τους πολίτες.
Κατά την ομιλία του ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε θαυμαστής του έργου όλων των προκατόχων του που διετέλεσαν Πρωθυπουργοί. Κι αν η επίκληση στο έργου τού πατέρα του και σ’ αυτό του “εθνάρχη” είναι εύλογη, ποιος ο συνδετικός κρίκος κυβερνήσεως Καραμανλή και Σαμαρά;
Ακόμα, ήπιε νερό στο όνομα προέδρων όπως ο Ράλλης και ο Αβέρωφ και όλα αυτά σε ένα συνέδριο που υποτίθεται σηματοδοτεί το “fresh start” και το “οξυγόνο” στην πολιτική ζωή της χώρας.