Μετά το κτύπημα στο Λονδίνο δύο τουλάχιστον ζητήματα για την τρομοκρατία ξεκαθάρισαν οριστικά: στόχος των τρομοκρατών δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί· η ένταση της αστυνόμευσης εξάλλου δεν αποτελεί αποτελεσματική λύση για την πρόληψη των πληγμάτων. Ας δούμε όμως κάποια πράγματα αναδρομικά.

Πέρασε ήδη μια βδομάδα από την τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο, και τα σημαντικά έχουν ήδη ειπωθεί. Συνεπώς θα ήταν άσκοπο να τα επαναλάβω. Επειδή όμως έτυχε να βρεθώ εκεί και να τα ζήσω από κοντά, θα ήθελα να επισημάνω μια συγκεκριμένη διάσταση, μολονότι δεν είναι η πιο σημαντική -κάθε άλλο μάλιστα.

Αυτό το πρωινό ο πόνος, η θλίψη και ο τρόμος χτύπησαν, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, τόσους αθώους ανθρώπους στο Λονδίνο. Δεν έχουμε πληρώσει το ίδιο τίμημα με το τίμημα που πληρώνουν οι κάτοικοι στη Φαλούτζα, την Νατζάφ ή την Τζενίν, ούτως ή άλλως είναι ένα παράλογο τίμημα, αλλά οι ρίζες και των δύο παραμένουν οι ίδιες.

Η σφαγή των παιδιών στο Μπεσλάν ήταν μια ακραία ενέργεια. Οχι επειδή δεν έχει ξανασυμβεί, αλλά επειδή μπορέσαμε να τη «ζήσουμε» όταν την είδαμε στην τηλεόραση. Κι αυτό μάς βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε κάτι πολύ απλό: ότι πέρα από τις αναλύσεις, υπάρχει το αναπόφευκτο συναίσθημα της φρίκης που αναβρύζει από μέσα μας όταν γινόμαστε μάρτυρες μιας αποτρόπαιας πράξης.

Τρία χρόνια μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, η αναπτυγμένη και πλούσια Δύση συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να μην έχει επίγνωση των δραματικών προβλημάτων και των κινδύνων που απειλούν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Με κύρια υπεύθυνη την αμερικανική ηγεσία, όλη η Δύση σύρεται και υποτάσσεται σε μια τυχοδιωκτική και καταστροφική στρατηγική, που απαντάει στην τρομοκρατία με τον πόλεμο.

Η αποδοχή ... και η ανοχή μιας ήδη διαμορφωμένης κατάστασης για την περίοδο των Αγώνων δεν σημαίνει και διαιώνισή της, επειδή πρέπει να... αποσβεστούν τα τεράστια ποσά που ήδη δαπανήθηκαν, ιδιαίτερα για θέματα ασφάλειας.

Ο Σαρόν και η κυβέρνησή του πυροδοτούν και πάλι τη βία και την αιματοχυσία. Οι αθώοι πολίτες και από τις δύο πλευρές θα είναι και πάλι αυτοί που θα πληρώσουν.
Η ειρηνική προοπτική επίλυσης του Παλαιστινιακού για μια ακόμη φορά βρίσκεται στον αέρα.
Το αδιέξοδο είναι πλήρες...

Η Νέα Υόρκη ήταν αρκετά μακριά μας, για να αντιμετωπίζουμε την τρομακτική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου με απόσταση έως και κακεντρέχεια. Η εν ψυχρώ δολοφονία χιλιάδων ανύποπτων πολιτών, πέρα από το συγκλονισμό και το ξάφνιασμα που προκάλεσε, θεωρήθηκε από πολλούς... αναμενόμενη απάντηση στην αλαζονική πολιτική της υπερδύναμης. Να όμως που η τυφλή τρομοκρατία κτυπά και την πόρτα μας. Με τον ίδιο βάρβαρο τρόπο, με τον ίδιο απίστευτο κυνισμό, δολοφονεί μαζικά ανύποπτους και αθώους πολίτες, χωρίς καμιά προειδοποίηση, χωρίς κανέναν ενδοιασμό...