Σε αυτήν την πρωτοφανή δοκιμασία της πανδημίας, το εμβόλιο είναι δημόσιο αγαθό και το βασικό όπλο για τη ριζική αντιμετώπισή της. Ο καθολικός εμβολιασμός είναι ταυτόχρονα πράξη ατομικής προστασίας, κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης. Η υγειονομική στρατηγική όμως κατά της Covid-19 προφανώς δεν εξαντλείται στα εμβόλια. Απαιτείται επιδημιολογική επιτήρηση στην κοινότητα, υγειονομικά μέτρα στους χώρους εργασίας, στις κλειστές δομές, στα σχολεία, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, εκτεταμένα διαγνωστικά τεστ και, κυρίως, ενίσχυση του ΕΣΥ.

Παραβιάζεται απροκάλυπτα το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας του οποίου η άσκηση, ως έκφραση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, απαιτείται να διασφαλίζεται χωρίς να αναιρείται από ουσιαστικά και γραφειοκρατικά εμπόδια.

Οι γραμμές αυτές γράφονται όχι για να ασκηθεί κριτική στο αντεργατικό συνονθύλευμα του νόμου 4808/2021 -που περιλαμβάνει προς θετικό εντυπωσιασμό κύρωση δύο σημαντικών διεθνών συμβάσεων εργασίας- αλλά για να καταδειχθεί, όχι εξαντλητικά, η αντισυνταγματικότητα μερικών καίριων ρυθμίσεων του νόμου.

Οσο και αν ορισμένοι βρίσκουν απωθητική ή μπανάλ την ιδέα ότι η πολιτική γίνεται και στο «πεζοδρόμιο», ο δημόσιος χώρος, είτε ψηφιακός (social media) είτε πραγματικός, δεν θα πάψει να είναι καταστατικός τόπος του πολιτικού. Εκεί συγκροτούνται τα συλλογικά υποκείμενα, που δεν μπορεί ποτέ να είναι πλήρως απο-υλοποιημένα· η ενσώματη διάσταση της πολιτικής είναι αξεπέραστη.

Η κατάθεση στη Βουλή της τροπολογίας για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό συνοδεύεται από μια σειρά δυσμενών επιπτώσεων εις βάρος των εργαζομένων εκείνων που δεν έχουν ακόμα εμβολιαστεί, είτε απασχολούνται στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα:

Κατά πρώτον, οι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι υποχρεούνται σε επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης, γεγονός που θέτει ζήτημα ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων (παραπέμπονται σε ΚΥΑ ζητήματα προστασίας των προσωπικών δεδομένων).

Πανηγυρίζουν ακόμα και αυτοί που, σε διάφορα προηγούμενα στάδια της ζωής του, δεν θα ήθελαν ούτε να κοιτάξουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο

Στα 26 του χρόνια, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κατάφερε κάτι μοναδικό. Αναδείχτηκε ο καλύτερος παίκτης και ο ηγέτης της πρωταθλήτριας ομάδας στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου. Και, φυσικά, όλη η Ελλάδα πανηγυρίζει μαζί του.

Ο Παντελής Καψής σε σχετικό άρθρο του στην Athens Voice θεωρεί ότι πρόκειται για Λυκοσυμμαχία με ολίγη λύση ανάγκης, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία ευκαιριακά και υποκριτικά αξιοποιεί την απλή αναλογική. Εγώ από την πλευρά μου θεωρώ ότι εκκινεί ως λύση ανάγκης που αξιοποιεί την απλή αναλογική και οφείλει παράλληλα να πείσει ότι είναι λειτουργική και σταθερή λύση.

Τιμή και στις γυναίκες, κατά μόνας ή σε συλλογικότητες, αλληλέγγυες πάντα για τη στήριξη κάθε γυναικείας ύπαρξης, όταν και όπου επιχειρείται ο ευτελισμός της

Ηλιούπολη. Μια ακόμη ιστορία φρίκης.

Ασέλγησαν πολλοί στο κορμί της. Έπνιξαν την ψυχή της με πρώτο τον κτηνώδη γεννήτορά της. Ακολούθησαν, με οργανωτή όργανο της τάξης και της ασφάλειάς μας -και νά ʼταν ο μόνος-, και άλλοι στη λεηλασία της. Βρήκε τη δύναμη της απόδρασης και συνάντησε τον "ανθρωπο", τη νέα γυναίκα της κοντινής καφετέριας. Τη "σερβιτόρα", όπως συνεχώς αποκαλείται. Για εμάς όμως εγγράφεται ως επώνυμη Μαρία Κ. ή Σοφία Π., Ουρανία Τ, Κατερίνα Β. ...

Η υγειονομική κρίση, πλην των δυσεπίλυτων προβλημάτων που συσσώρευσε, ανέσυρε στην επιφάνεια τους αξιακούς κώδικες της Αριστεράς

Πριν από λίγες ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία υλοποίησε, μέσα σε πρωτόγνωρες "τηλεδιασκεψιακές" συνθήκες, την Προγραμματική του Συνδιάσκεψη.

Πρώτη φορά συζητήσαμε ένα κείμενο στρατηγικού χαρακτήρα, που φιλοδοξούμε να εμπεριέχει διάρκεια στον χρόνο αλλά και να διασφαλίζει τη δυναμική τής εξέλιξης και της επικαιροποίησης.

Μπορεί η χώρα μας να αλλάξει, να κινηθεί σε άλλη τροχιά από αυτήν στην οποία κινείται τα τελευταία χρόνια; Οι αντικειμενικοί παράγοντες «λένε» ένα ηχηρό «ναι».

Σε αυτό, κατ’ αρχάς, συντείνει η ίδια η θέση που έχει κερδίσει η πατρίδα μας στον σύγχρονο κόσμο. Εχει σχετικά σύγχρονες υποδομές (το ξεχνάμε, ίσως το θυμόμαστε όταν βλέπουμε να πνίγεται η Γερμανία…), είναι μια ασφαλής χώρα, απαλλαγμένη από την τρομοκρατία που ταλανίζει άλλες χώρες, βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα του δυτικού κόσμου, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωζώνη, στη μακρά διαδρομή της πέρασε (όπως, ας μην ξεχνάμε, και οι άλλες χώρες του κόσμου…) πολύ σκληρές στιγμές, αλλά, τελικά, πάντα βρέθηκε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, έχει κράτος δικαίου (έστω κι αν πάσχει από ράθυμη Δικαιοσύνη…), εύστροφο και μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό, κλίμα και περιβάλλον όπου όλοι το ζηλεύουν και θα τους άρεσε να ζήσουν και να εργαστούν εδώ.

Η πανδημία στη χώρα μας βρίσκεται ξανά σε έξαρση. Τα κρούσματα των τελευταίων ημερών και η αυξανόμενη παρουσία της «μετάλλαξης Δ», μας προετοιμάζουν για ένα δύσκολο και επισφαλές καλοκαίρι και για ένα νέο επιδημικό κύμα που δεν ξέρουμε ακόμα ούτε πότε, ούτε με τι ένταση θα εκδηλωθεί. Το επιστημονικό συμπέρασμα είναι ότι όσο διατηρείται η παγκόσμια ανισότητα στην πρόσβαση στα εμβόλια (στην Αφρική έχει εμβολιαστεί το 1,5% του πληθυσμού), τόσο κυκλοφορεί ο ιός ανεξέλεγκτος και τόσο «επωάζονται» μεταδοτικότερες και πιθανόν ανθεκτικότερες μεταλλάξεις. Και όσο δεν «χτίζεται» παγκόσμια συλλογική ανοσία μέσω των εμβολίων, τόσο τα «υγειονομικά σύνορα» είναι διάτρητα και τα εθνικά σχέδια δράσης είναι στον «αέρα».

Τον τελευταίο μήνα οι σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία φαίνεται να έχουν καθηλωθεί σε μια άγονη λεκτική αντιπαράθεση που κινητοποιείται από την Τουρκία και βρίσκει συνεχώς απαντήσεις από την Ελλάδα. Τίποτα δεν κινείται πέραν από αυτές τις συγκρουόμενες δηλώσεις που να δίνει μήνυμα αισιοδοξίας για μια επίλυση των διαφορών. Παρά ταύτα υπάρχουν ορισμένες ευνοϊκές ενδείξεις ότι πρόκειται να υπάρξουν εξελίξεις στο προσεχές μέλλον.

Οι διαδηλώσεις στη Γένοβα (19-21 Ιουλίου 2001), ενάντια στη σύνοδο των οκτώ ισχυρότερων κρατών του πλανήτη (G8), ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές ενός κινήματος που καθόρισε τη γενιά μας, καθόρισε την ευρωπαϊκή και την ελληνική Αριστερά. Είναι η πολιτική μας κληρονομιά.

Ηταν η πρώτη σύνοδος των G8 μετά την εκλογή του Μπους στις ΗΠΑ και τη νίκη του Μπερλουσκόνι εναντίον της κεντροαριστερής «Ελιάς». Η διοργάνωσή της από τον Μπερλουσκόνι καθόρισε και το όργιο καταστολής, που κορυφώθηκε με τη δολοφονία του 23χρονου Κάρλο Τζουλιάνι από αστυνομικό.