Α. Είναι αναμφίβολο ότι η ελληνική Επανάσταση, υπό όποιο πρίσμα κι αν την προσεγγίσει κανείς, χαρακτηρίσθηκε από ορισμένες σταθερές επιλογές, εντασσόμενες πλήρως στο ευρωπαϊκό πλαίσιο συγκρότησης του εθνικού κράτους, στην εποχή της νεωτερικότητας. Ιδιαίτερα δε πρέπει να εξαρθεί ότι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Επανάστασης –παρά τις εξαιρετικά αντιφατικές εθνικές και διεθνείς συνθήκες και τα ποικίλα γεωπολιτικά και ιστορικά συμφραζόμενα που περιέγραψε εύστοχα ο Αντώνης Λιάκος στο εισαγωγικό του κείμενο– βρέθηκε εξ αρχής η μέριμνα να διασφαλισθεί η συγκρότηση του νέου κράτους με όρους εθνικού και πολιτικού αυτοπροσδιορισμού, όπως τους είχε προδιαγράψει η σημαντικότερη ίσως έκφανση του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, δηλαδή ο συνταγματισμός.

Η απομόνωση φαίνεται να γεννά την επιθυμία μιας νέας συλλογικότητας. Αυτό ακριβώς το αίσθημα είναι που δεν υπολογίζει η πανταχόθεν απομονωμένη κυβέρνηση

Σαν χθες ξεκινούσε ένας εφιάλτης, που ίχνη του έβρισκες μόνον σε βιβλία Ιστορίας, απʼ αυτά τα οποία διάβαζαν μόνον οι μελετητές των ανά τους αιώνες πανδημιών. Σαν χθες ο Κικίλιας ανακοίνωνε το πρώτο κρούσμα δηλώνοντας πως η κυβέρνηση είναι "απόλυτα προετοιμασμένη" και δεν υπήρχε "κανένας λόγος πανικού". Η πραγματικότητα ενός ΕΣΥ το οποίο επέμεινε να κατεδαφίζει τη διέψευσε οικτρά.

1.Η υγειονομική κρίση σε συνδυασμό με τα αδιέξοδα που συσσωρεύει η μεροληπτική και μονομερής διαχείριση της ΝΔ, οδηγεί πλέον σε μια οριζόντια κοινωνική κινητικότητα.

Οι πολίτες αναζητούν διεξόδους που θα απαντούν στις αγωνίες και τις ανάγκες που γεννά το συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον. Αναζητούν σχέδιο ελπίδας με το οποίο θα καθίσταται ο ρόλος τους αποτελεσματικός στις επιδιώξεις και αυτό αποτελεί κίνητρο για τη συμμετοχή τους.

Ξεκινώ με τον λαϊκιστικό προσανατολισμό της κυβέρνησης στο θέμα του Πανεπιστημίου. Στην ψήφιση δηλαδή ενός νομοσχεδίου που μετατρέπει τα ελληνικά πανεπιστήμια σε αστυνομοκρατούμενους οργανισμούς με την εγκατάσταση αστυνομικών μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Φρουρών που θα είναι υπόλογοι στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

1. Ποια θα ήταν η προφανής εναλλακτική, δημοκρατική λύση που ο Πρωθυπουργός αγνόησε; Θα ήταν ένα μη αστυνομικό προσωπικό φύλαξης που δεν θα χρηματοδοτούνταν από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αλλά από τον πανεπιστημιακό προϋπολογισμό.

Έναν χρόνο μετά την πανδημία, είναι η ώρα μιας σοβαρής αποτίμησης της υγειονομικής διαχείρισης, των προβλημάτων, των ανεπαρκειών και των λαθών που οδήγησαν στην απώλεια ελέγχου και στις δραματικές επιπτώσεις στη νοσηρότητα και θνησιμότητα στη χώρα μας, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα. Οχι προφανώς για να ποινικοποιηθεί η Πολιτική, η Επιστήμη και η Ιατρική, αλλά για να γίνουν διορθωτικές κινήσεις και να προετοιμαστεί καλύτερα το Δημόσιο Σύστημα Υγείας για το νέο επιδημικό κύμα που είναι σε εξέλιξη.

Ακόμη και σήμερα ένα παιδί φανατικό για γράμματα, ασφυκτιώντας μέσα στην αποπνικτική πολιτική, ηθική, κοινωνική συνθήκη διεθνώς, βρίσκει, αν καθοδηγηθεί από φωτισμένους δασκάλους και οικείους, καταφύγιο στα μεγάλα κείμενα, κυρίως της ποίησής μας

Αυτές τις εποχές του εγκλεισμού επιστρέφει κανείς στις μεγάλες αγάπες της νιότης, τότε που η αγωνία για την ύπαρξη, τη διαδρομή του βίου που ανοιγόταν ως μια σκοτεινή στοά που έπρεπε να διασχίσεις, ήταν οι καθημερινές έγνοιες και οι μόνιμες απορίες σχετικά με το πώς και πού και γιατί έπρεπε να επιλέξεις τούτο ή το άλλο, σκοτεινό πάντα, διάσελο ή τούνελ.

Η καταγγελτική ευκολία των ημερών και η επικέντρωση στην παραίτηση της Μενδώνη τείνουν να αποδιαρθρώσουν την ουσία του προβλήματος.

Βεβαίως και η Μενδώνη πρέπει να παραιτηθεί. Γιατί κανένας υπουργός δεν μπορεί να καλύπτεται στον τομέα ευθύνης του πίσω από αιτιάσεις του τύπου “δεν ήξερα” ή “με εξαπάτησαν”. Αλλά και αν δεχτούμε ότι όντως δεν ήξερε και εξαπατήθηκε, ευθύνεται τουλάχιστον για δύο βαθύτατα πολιτικά ατοπήματα (κι όχι για “άτυχους” επικοινωνιακούς χειρισμούς που της προσάπτει η κυβερνητική εκπρόσωπος):

«Το ποσό των 360-384 ευρώ, κρίνεται απολύτως εξευτελιστικό»

Η προκαταβολή σύνταξης συνιστά ένα «αντίδωρο φτώχειας» και παραδοχή αποτυχίας της κυβέρνησης να λύσει το πρόβλημα των εκκρεμών συντάξεων, που η ίδια δημιούργησε, τονίζει ο δικηγόρος - εργατολόγος Διονύσης Τεμπονέρας, ενώ προσθέτει ότι η «μεταρρύθμιση» στην επικουρική ασφάλιση που ετοιμάζεται (κεφαλαιοποιητικό σύστημα), η μεθοδευμένη απαξίωση του e-ΕΦΚΑ σε όλους τους τομείς, το άνοιγμα στην ιδιωτική αγορά, μέσω manager, η εκχώρηση του μηχανισμού έκδοσης των συντάξεων σε ιδιώτες κ.λπ. δεν είναι τίποτα άλλο από την εφαρμογή του σχεδίου ιδιωτικοποίησης της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, οι αδρές γραμμές του οποίου περιγράφονται και στην έκθεση Πισσαρίδη.

«Στην καρδιά της πράσινης μετάβασης είναι η έννοια της ενεργειακής δημοκρατίας»

Κλιματική κρίση και πράσινη μετάβαση, κοινωνικές ανισότητες, κρίση δημοκρατίας και δικαιωμάτων, βιώσιμη ανάπτυξη και ανάκαμψη. Αυτές είναι οι τέσσερις κρίσιμες προκλήσεις για την ελληνική κοινωνία, στις οποίες επιχειρεί να δώσει προοδευτικές απαντήσεις το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. που θα εγκριθεί από την προγραμματική συνδιάσκεψη του κόμματος τον ερχόμενο Απρίλιο.

Την εβδομάδα που πέρασε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη προχώρησε στην ψήφιση ενός νομοσχεδίου για τα ΜΜΕ, που μεταξύ άλλων προβλέπει την κατάργηση της υποχρέωσης για 400 εργαζόμενους στα τηλεοπτικά κανάλια, την εξοργιστική μείωση κατά 98,5% της δόσης των καναλιών για τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς και την προκλητική αύξηση της μισθοδοσίας των διευθυντικών στελεχών της ΕΡΤ και του ΑΠΕ – ΜΠΕ. Αν και τα Χριστούγεννα έχουν περάσει, ο χιονιάς των τελευταίων ημερών φαίνεται ότι αποτέλεσε έμπνευση για την κυβέρνηση να κάνει χριστουγεννιάτικα δώρα εκεί που “πρέπει”.

Δεν ζούμε σε εύκολους καιρούς. Ο τρόπος ζωής που θεωρούσαμε δεδομένο έχει εκλείψει, ακόμα και ο πιο στοιχειώδης σχεδιασμός για το άμεσο μέλλον είναι παρακινδυνευμένος, το αναπάντεχο μπορεί να ανατρέψει τα πάντα και τίποτε δεν αποκλείεται όταν δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.

Υπάρχει άραγε πολιτικός σεξισμός; Η απάντηση είναι προφανής. Αρκεί να προβληματιστεί κανείς για την έμφυλη σύσταση των κέντρων λήψης των πολιτικών αποφάσεων. Να μην τη θεωρήσει τυχαία. Η εικόνα της ελληνικής κυβέρνησης είναι η επιτομή του πολιτικού σεξισμού. Δύο μόνο γυναίκες κρίθηκαν από τον Πρωθυπουργό άξιες για να είναι υπουργοί της κυβέρνησης του και 6 ως υφυπουργοί σε σύνολο 56 υπουργών και υφυπουργών. Το γεγονός σόκαρε και διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης.