Κάτω τα χέρια από την απλή αναλογική στους δήμους
Λάζαρος Λασκαρίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2021-01-28
Οποιοδήποτε άλλο εκλογικό σύστημα πλην της απλής αναλογικής συνιστά κλοπή, υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών! Και όσοι σχεδιάζουν ή συμμετέχουν στη «δοσοληψία» για την αλλαγή του συστήματος είναι συναυτουργοί της κλοπής αυτής.
Πιστή, είναι η αλήθεια, στις προεκλογικές της υποσχέσεις, η κυβέρνηση της Ν.Δ. προχωρεί στην αλλαγή του εκλογικού συστήματος για την ανάδειξη νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών. Το βήμα αυτό κάνει ένα κόμμα, που ενώ έχει κρατήσει τις τύχες του τόπου στα χέρια του επί δεκαετίες, υποτίθεται ότι στη νέα του θητεία –υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη– θα εμφανιζόταν με μανδύα θεσμικό, μακριά από μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες. Η κατάλυση, όμως, της απλής αναλογικής που ετοιμάζεται να νομοθετήσει, αυτήν ακριβώς τη σκοπιμότητα εξυπηρετεί.
Να εξηγούμεθα, κι αυτό είναι κάτι που δεν χωρά καμία αριθμητική αμφισβήτηση: οποιοδήποτε άλλο εκλογικό σύστημα πλην της απλής αναλογικής συνιστά κλοπή, υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών! Κι όσοι σχεδιάζουν ή συμμετέχουν (π.χ. άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως το ΚΙΝ.ΑΛΛ.) στη «δοσοληψία» για την αλλαγή του συστήματος, είναι συναυτουργοί της κλοπής αυτής.
Ο κόσμος της Αυτοδιοίκησης, δηλαδή όσοι κατείχαν αιρετά αξιώματα και συγχρόνως ασκούσαν διοίκηση επί δεκαετίες στον θεσμό, ξαφνιάστηκαν δυσάρεστα όταν η προηγούμενη κυβέρνηση καθιέρωσε το ισχύον εκλογικό σύστημα. Ομως, η πράξη δεν τους έκανε το χατίρι. Εκατοντάδες δήμοι αλλά και οι περισσότερες περιφέρειες διοικούνται με συνεργασίες, τις οποίες γέννησε η απλή αναλογική και με πολύ καλά αποτελέσματα. Για παράδειγμα στην Καλλιθέα συνεργάζεται η πλειοψηφούσα παράταξη με άλλες δύο (στην πρώτη έχει την τιμή να είναι επικεφαλής ο γράφων), στις οποίες τόσο οι επικεφαλής όσο και οι δημοτικοί σύμβουλοί τους δεν ανήκουν στον πολιτικό χώρο του δημάρχου.
Αλλά αυτή είναι η ουσία της Αυτοδιοίκησης, να σπάει διαχωριστικές γραμμές, στη βάση πολιτικών συμφωνιών κι όχι «καρεκλών», και να συνθέτει δυνάμεις για την επίλυση των τοπικών προβλημάτων και για την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Αρα, επί της ουσίας, η απλή αναλογική έχει επιτύχει ουσιαστικά παντού τον στόχο της.
Αλλα είναι τα προβλήματα που καλείται να επιλύσει η κυβέρνηση στον χώρο. Και πρώτα απ’ όλα να αφαιρέσει από τον λαιμό της Αυτοδιοίκησης τη θηλιά, η οποία της φορέθηκε από τα Μνημόνια αλλά και από άλλα ατυχή νομοθετήματα και ουσιαστικά της αφαιρεί τη δυνατότητα να αποφασίζει η ίδια κι όχι το κεντρικό κράτος για τους πολίτες.
Διότι, ουσιαστικά ο όρος Αυτοδιοίκηση υπάρχει μόνο στα χαρτιά! Αντ’ αυτής αποφασίζουν κεντρικοί καρεκλοκένταυροι, επίτροποι, αποκεντρωμένες διοικήσεις και κάθε τι ακόμα που ακυρώνει την πράξη σύστασής της. Την ίδια ώρα, αυτά καλείται να προασπίσει και να προβάλει μετ’ επιτάσεως η αξιωματική αντιπολίτευση, αντί ν’ ασχολείται η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών της με το πώς θα ροκανίσει το δέντρο πάνω στο οποίο στηρίζεται το κομματικό της οικοδόμημα. Κι αυτό το πράττει με αποκρουστικές για την κοινωνία ταμπέλες. Είτε αυτές λέγονται ομπρέλες, είτε κινήσεις, είτε γέφυρες, είτε όπως αλλιώς ονομάζεται η εσωστρέφεια της δολιοφθοράς.
Στις προτάσεις του υπουργείου Εσωτερικών εμφανίζονται και κάποιες θετικές για τον θεσμό, όπως η μείωση του αριθμού των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων, όπως και η ενσωμάτωση των κοινοτήτων στα δημοτικά ψηφοδέλτια. Σε αυτά ναι, αλλά μέχρι εκεί. Ούτε εκλογή δημάρχου από τον α’ γύρο με ποσοστό άνω του 42%, ούτε όριο εισόδου για τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Το 3% όταν θεσπίστηκε, το 1994, για τις βουλευτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, έγινε μόνο και μόνο για εθνικούς, τους οποίους όλοι γνωρίζουμε, και για κανέναν άλλο λόγο.
Εξάλλου, για την πλήρη εκδημοκρατικοποίηση της Αυτοδιοίκησης, η κυβέρνηση πρέπει να αφαιρέσει από τους ΟΤΑ, τη θέσπιση της εξ ορισμού πλειοψηφίας στην Οικονομική Επιτροπή και την αντίστοιχη της Ποιότητας Ζωής, που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και επαύξησε η Ν.Δ. Τέλος, για ακόμα μεγαλύτερη εμβάθυνση των θεσμών, ίσως θα πρέπει να προχωρήσει σε δημόσια διαβούλευση, ακόμα και για την εκλογή δημάρχου από το δημοτικό συμβούλιο ή και για την κατάργηση του σταυρού προτίμησης.