Όταν η μετακίνηση πληθυσμών και η εθνοκάθαρση προβάλλονται ως ”λύση”

Τα πιο ζωηρά και σκοτεινά όνειρα των υπερ-συντηρητικών συμμάχων Νετανιάχου στο Ισραήλ βρίσκουν ανταπόκριση, αν κρίνει κανείς από τις θέσεις του Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με την απομάκρυνση των Παλαιστινίων από την Γάζα.

Είναι ευτύχημα που ο Ντόναλντ Τραμπ (και ο μαγικός κόσμος των τεχνο-ολιχαργών που τον περιβάλλει) δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την Ιστορία. Βέβαια, εδώ, θέλει κάποια προσοχή καθώς, αν όχι το Sieg Heil του Ίλον Μασκ, πάντως η πρόθυμη εκ μέρους του στήριξη του AfD στην Γερμανία δείχνει μια διόλου ευχάριστη ανάγνωση του ιστορικού…

Λέμε ότι είναι ευτύχημα, επειδή ΑΝ υπήρχε εξοικείωση με τις μνήμες του βίαιου 20ου αιώνα πέρα από την κεντρική σκηνή των δυο Παγκοσμίων Πολέμων, τότε θα κινδυνεύαμε να ακούσουμε πώς … οι ανταλλαγές πληθυσμών όπως εκείνες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (θυμάστε;) λειτούργησαν τελικά υπέρ της πληθυσμιακής ομοιομορφίας. Και, εν τέλει, μετά βέβαια από κάποια φρίκη εθνοκαθάρσεων και ξεριζωμών, απέτρεψαν περαιτέρω αναφλέξεις στην περιοχή. Μισό αιώνα αργότερα, και σε μικρότερη κλίμακα, το ίδιο (φρικτό) δίδαγμα θα μπορούσαν να αποκομίσουν και από την de facto διχοτόμηση της Κύπρου μετά την επιτυχή εισβολή /κατοχή του 1974.

Μπορεί να ακούγεται ακραίο, αυτό που γράφουμε. Πλην αν ξαναδεί κανείς τις θέσεις που υπεστήριξε – μπροστά σ’ έναν λάμποντα Μπινιαμίν Νετανιάχου, πρώτο επίσημο επισκέπτη στον Λευκό Οίκο Τραμπ-ΙΙ – ο Πρόεδρος των ΗΠΑ σχετικά με την απομάκρυνση των Παλαιστινίων από την Γάζα, προκειμένου αυτή να ανοικοδομηθεί (υπό Αμερικανική μέριμνα, ή και επικυριαρχία;) και να αποτελέσει νέα Ριβιέρα της Μεσογείου , ενώ οι ίδιοι – κάπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι («άνθρωποι»: η έννοια αναζητά νέο ορισμό στο νέο-νέο διεθνές δικαιϊκό περιβάλλον!) – θα βρίσκουν στέγη «κάπου» στην ευρύτερη γειτονιά (Αίγυπτος και Ιορδανία αρνούνται, αλλά…) με χρηματοδότηση των πλούσιων Αραβικών χωρών του Κόλπου, αν τις ξαναδεί τις θέσεις αυτές τι διαπιστώνει;

Ότι τα πιο ζωηρά (=σκοτεινά) όνειρα των υπερ-συντηρητικών συμμάχων Νετανιάχου στο Ισραήλ βρίσκουν ανταπόκριση. Ότι η γλώσσα της πολεμικής ισχύος – της ωμής ισχύος των όπλων, στην Γάζα – έρχεται να παντρευτεί με την συνηχούσα γλώσσα, εκείνη της γεωπολιτικής επιβολής στον επανασχεδιασμό του χάρτη. Και ότι όλα αυτά συμβαίνουν με ένα νωχελικό, δήθεν καλοπροαίρετο ύφος Τραμπ για την Γάζα (η οποία θυμίζει «demolition site»)/οικόπεδο κατεδάφισης: όχι δηλαδή πώς η περιγραφή είναι λάθος! Μετά την απόσυρση των Ισραηλινών δυνάμεων) και με την τρομακτική δήλωση του απεσταλμένου Τραμπ για την Μέση Ανατολή Στηβ Γουϊτκοφ: «Μια καλύτερη ζωή δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένη με τον φυσικό χώρο όπου βρίσκεται κανείς σήμερα […]. Είναι επικίνδυνο να ζει κανείς όταν στήνει σκηνή στην Λωρίδα της Γάζας και περιβάλλεται από 30.000 πυρομαχικά που μπορεί να εκραγούν ανά πάσα στιγμή».

Διαβάστε τα, όλα αυτά. Και κάνετε για μια στιγμή προβολή και στην Δυτική Όχθη. Εκεί όπου οι εποικιστές Ισραηλινοί προωθούν συστηματικά τους οικισμούς τους ανάμεσα σε έναν κυρίως Παλαιστινιακό πληθυσμό, με την στήριξη των δυνάμεων του IDF/Ισραηλινού στρατού. Εν συνεχεία, συγκρίνετε με την βίαιη απώθηση του Μικρασιατικού Ελληνισμού μετά την Καταστροφή του ΄22, συν με τα καραβάνια Τούρκων Μακεδονίας και Θράκης να πορεύονται προς την Αδριανούπολη, προσθέστε ανταλλάξιμους κοκ.

Αληθινά η Ιστορία δεν εξαντλείται ποτέ. Όμως… τουλάχιστον τότε μετά την Καταστροφή την πρωτοβουλία είχαν Βενιζέλος-Ατατουρκ, που όσο και νάναι αντιπροσώπευαν τους δυο λαούς. Ενώ εδώ… άσε καλύτερα!

Την καταθέτουμε, εδώ, αυτήν σκοτεινή σύγκριση επειδή ο αναθεωρητισμός στην ακραία εκδοχή του δεν -ΔΕΝ – έχει να κάνει μόνο με σύνορα και εδαφικότητα και με εξοπλισμους και με Meteor σε Rafale ή Eurofighter. Αλλά και με ανθρώπους. Έννοια υπό διεθνοπολιτικό επαναπροσδιορισμό.