Ο κόσμος συνταράσσεται κι εμείς στο Βουρκοπέδιο

Βατοπέδιο ή οικονομική κρίση; Το δίλημμα ήρθε και επανήλθε κάθε μέρα στην απόφαση για την πρώτη σελίδα μας.

Τι είναι πιο σημαντικό; Το σκάνδαλο με το σκοτεινό παρασκήνιο του οποίου η έκβαση ίσως κρίνει την παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία ή η παγκόσμια ταραχή, η οικονομική κρίση;

Μάλιστα, ορισμένοι σχολιαστές στον Τύπο αλλά και αρκετοί αναγνώστες μας κρίνουν ως “πολιτικό επαρχιωτισμό” την ενασχόληση με τους μοναχούς, τους υπουργούς και τα κόλπα τους όταν βρισκόμαστε μπροστά σε τόσο σημαντική προοπτική και απειλή οικονομικής ύφεσης. Ύφεση που θα σημαίνει περισσότερη ανεργία, περισσότερη φτώχεια, υποβάθμιση της ζωής για τους περισσότερους.

Πόσο αξιόπιστοι;

Έχουν δίκιο, επομένως όσοι προτάσσουν την οικονομική κρίση; Ναι, αρκεί να μην κλείνουμε τα μάτια μας στη σύνθετη διασύνδεση των δύο θεμάτων.

Η πρώτη όμως αφορά την κυβερνητική αξιοπιστία.

Η διεθνής στροφή προς την ενίσχυση του ρόλου του δημοσίου -τουλάχιστον στο τραπεζικό σύστημα- έχει ως προϋπόθεση την αξιόπιστη διακυβέρνηση, της χρηστή διοίκηση.

Ακριβώς αυτήν την περίοδο η κυβέρνηση Καραμανλή πλήττεται καίρια με το σκάνδαλο του Βουρκοπεδίου. Η στροφή στις ευθύνες της περιόδου του ΠΑΣΟΚ δεν απαλλάσσει τους κυβερνητικούς, η προσπάθεια να πουν ότι δεν ξέρουν και δεν αντελήφθησαν είναι κοροϊδία και όλοι το καταλαβαίνουν.

Ποιος πιστεύει στην Ελλάδα ότι αυτή η κυβερνητική ομάδα, με τη συγκεκριμένη διάταξη μπορεί να ανταπεξέλθει στα μείζονα καθήκοντα;

Όταν, μάλιστα, η κυβέρνηση Καραμανλή δαπανά τόσο χρόνο και φαιά ουσία για να ελέγξει τις δικαστικές έρευνες, να μπορέσει να κουκουλώσει ό,τι προλάβει, να γλυτώσει και από την απειλή της κατάρρευσης;

Μια αξιόπιστη κυβέρνηση δεν είναι βεβαίως εγγύηση αποτελεσματικής αντιμετώπισης της κρίσης - απαιτούνται πολλά περισσότερα.

Η αναξιόπιστη κυβέρνησή μας, όμως, μόνον την αποτυχία μπορεί να δώσει ως προοπτική.

Ποιες πολιτικές;

Ο δεύτερος δεσμός της οικονομικής απειλής με τα κυβερνητικά σκάνδαλα σχετίζεται με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές που θα υιοθετηθούν.

Όταν η πλάστιγγα -αναγκαστικά και για τους κυβερνώντες- γέρνει προς την παρέμβαση του δημοσίου, οι φορείς πολιτικών ιδιοποίησης της δημόσιας περιουσίας προκαλούν, στην καλύτερη περίπτωση, παράλυση. Ας μην ξεχνούμε ότι η κυβέρνηση εκτός από το να δίνει οικόπεδα στους μοναχούς, δίνει μεγάλες επιχειρήσεις του δημόσιου σε ιδιωτικά συμφέροντα ακριβώς τη χειρότερη στιγμή!

Το σήμα δεν μπορεί να είναι άλλο από τη ριζική πολιτική στροφή. Και για τα κτήματα και για τις επιχειρήσεις του δημοσίου. Μας χρειάζεται η ισχύς του δημοσίου τομέα για να ασφαλίσουμε την κοινωνία μας από την επερχόμενη κρίση.

Και αυτή η πολιτική επιλογή δεν αφορά μόνον την κυβέρνηση της Ν.Δ. Αφορά και τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ. Τις πολιτικές που ακολούθησε ως κυβέρνηση, τη σημερινή σιωπή του απέναντι σε αυτές τις επιλογές. Αφορά την προσπάθειά του να ξεχαστεί το παρελθόν για να πάρει “λευκή επιταγή” με μια αυτοδυναμία, όπως προβάλλει.

Βεβαίως, δεν αρκεί, η ενίσχυση του δημόσιου τομέα στην οικονομία για να αποκρούσουμε την ύφεση. Σημασία έχει ποια πολιτική επενδύσεων, απασχόλησης, δημοσιονομική θα ακολουθηθεί.

Νέες επιλογές

Η ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων αντί της μείωσής τους που αποφάσισε η Ν.Δ., η στήριξη της παραγωγικής απασχόλησης και ο δημοσιονομικός σχεδιασμός που θα υπηρετεί τους δύο προηγούμενους στόχους, είναι άμεσες προτεραιότητες. Η διοίκηση του δημόσιου ώστε να εξυπηρετούνται οι συλλογικοί στόχοι και όχι η "πελατεία".

Είναι λογικό να περιμένουμε ότι μπορεί να δουλέψει προς αυτήν την κατεύθυνση μια κυβέρνηση σκανδάλων και ιδιοποίησης του δημόσιου πλούτου;

Είναι δυνατόν να υλοποιήσει τη στροφή μια κυβέρνηση των στελεχών που όταν ήταν στην εξουσία έκαναν άλλα και τώρα δεν τολμούν να ψελλίσουν μια αυτοκριτική;

Δεν μοιάζει ούτε λογικό, ούτε δυνατό. Γι’ αυτό και η ισχυρότερη τάση που πρέπει να περιμένουμε είναι η περαιτέρω αμφισβήτηση του μοντέλου της δικομματικής εναλλαγής. Η αναζήτηση μιας νέας πορείας. Σε αυτή την αναζήτηση πολλοί προσδοκούν ένα καταλυτικό ρόλο από τις δυνάμεις της σύγχρονης, ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς.

Μοιάζει με κάλεσμα: να τρέξει προς τη σωστή κατεύθυνση του δυναμικού πολιτικού και ιδεολογικού ρόλου στη σημερινή φάση που θα προδιαγράψει πολλά.

Ο κόσμος συνταράσσεται. Ας ξεφύγουμε πραγματικά από τα βουρκο-πέδια.