Ο κόσμος αλλάζει με ιδέες και όχι με πετροπόλεμο

Ο κόσμος αλλάζει με ιδέες κι όχι με πετροπόλεμο, τονίζει η γενική γραμματέας της Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) κ. Ευγενία Μπουρνόβα. Η Ακροδεξιά, προσθέτει, δεν έχει θέση στη διαδήλωση κατά της τρομοκρατίας που πρότεινε η συνδικαλιστική ηγεσία των πανεπιστημιακών, επειδή το πλαίσιο της πρωτοβουλίας συμπεριλαμβάνει την αντίθεση στον αυταρχισμό και στην περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Πώς είδατε τα γεγονότα της επετείου μνήμης του Αλέξη Γρηγορόπουλου;

 Η δολοφονία έχει αποτυπωθεί στις ψυχές των χιλιάδων νέων παιδιών που ταυτίστηκαν με τον χαμένο συνομήλικό τους. Δεν τιμάμε όμως τον νεκρό με βίαιη κατάληψη στην πρυτανεία και επίθεση στον πρύτανη, αλλά με αγώνα για εκδημοκρατισμό των αστυνομικών δυνάμεων και βελτίωση της ποιότητας της καθημερινής μας ζωής.

Τι θα λέγατε σε έναν νεαρό κουκουλοφόρο που πετάει την πέτρα;

Ότι ο κόσμος αλλάζει με ιδέες και όχι με πετροπόλεμο.

Λέμε ότι ο σεβασμός κερδίζεται και δεν επιβάλλεται. Έχει λόγο να σεβαστεί ο σημερινός έφηβος τη συγκεκριμένη κοινωνία;

Ότι αυτή η κοινωνία είναι και δική του. Είναι στο χέρι του να την κάνει πιο δίκαιη και πιο ανθρώπινη. Με όποιον τρόπο επιλέξει, και κυρίως με την προσωπική του στάση σε κάθε ζήτημα καθημερινά. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες.

Λέμε ότι το πανεπιστήμιο είναι ακαδημαϊκός χώρος διακίνησης ιδεών. Αλλά δεν ήταν πάντα και χώρος έκφρασης επαναστατημένων συνειδήσεων;

Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό είναι σωστό. Ούτε είμαι σίγουρη τι σημαίνει «επαναστατημένη συνείδηση» σήμερα.

Έχετε ταχθεί εναντίον των καταλήψεων. Δεν θεωρείτε καμιά δικαιολογημένη;

Οι καταλήψεις νεκρώνουν το πανεπιστήμιο. Πρέπει να βρούμε νέες μορφές διεκδίκησης που να του δίνουν ζωή.

Η συνδικαλιστική ηγεσία των πανεπιστημιακών πρότεινε διαδήλωση εναντίον της τρομοκρατίας. Μήπως αναγκαστείτε να πάτε «χέρι χέρι» με ακροδεξιά στοιχεία;

Η Ακροδεξιά δεν έχει θέση αφού το πολιτικό πλαίσιο που προτείναμε έχει σαφές μέτωπο και στην περιστολή των πολιτικών δικαιωμάτων και στα φαινόμενα αστυνομικού αυταρχισμού.

Άσυλο: χρειάζεται νέος νόμος;

Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο αρκεί. Για να εφαρμοστεί χρειάζεται πολιτική συμφωνία μεταξύ πρυτανικών αρχών, Πολιτείας, πολιτικών κομμάτων, ΠΟΣΔΕΠ, φοιτητικών παρατάξεων για την προάσπισή του ως χώρου- συμβόλου ελεύθερης διακίνησης ιδεών.

Το ελληνικό πανεπιστήμιο θα αξιολογηθεί;

Είναι απαραίτητο, για να δείξει ότι παρά την έλλειψη χρηματοδότησης το έργο που γίνεται είναι εξαιρετικό! Φτάνει να ρωτήσετε τη γνώμη των ξένων συναδέλφων μας.

Η θέση του ελληνικού πανεπιστημίου στον ευρωπαϊκό χώρο;

Χρειάζεται να γίνει και μεγάλη ανάλυση και πολλή δουλειά για να διεκδικήσουμε τη θέση μας. Η ΠΟΣΔΕΠ οργανώνει διεθνές συνέδριο για το πανεπιστήμιο του αύριο στην Αθήνα, την άνοιξη.

Νόμος- πλαίσιο: οι τρεις σημαντικότερες αλλαγές που ζητάτε;

Απλούστευση της γραφειοκρατίας, μηχανισμοί ελέγχου και παρακολούθησης σχεδιασμού, αποτίμηση και αξιολόγηση του πανεπιστημιακού συστήματος.

Αιώνιοι φοιτητές... Το τελευταίο από τα προβλήματά μας.

Βάση του δέκα...

Άχρηστη! Το Εθνικό Απολυτήριο - στον βαθμό που θα εξασφαλίζει την αντικειμενική αξιολόγηση των μαθητών για τα τρία έτηπρέπει οπωσδήποτε να παίζει ρόλο στην εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ.

Επίκειται αλλαγή του εξεταστικού. Ποιον ρόλο βλέπετε ότι θα μπορούσαν να έχουν τα ΑΕΙ στο νέο σύστημα;

Καθοριστικό για τον αριθμό των εισακτέων, τα εξεταζόμενα μαθήματα, τους συντελεστές βαρύτητας και τη βάση. Συμμετοχή στον καθορισμό της ύλης και στη θεματοδότηση.

Κολέγια: μπορούμε να αποφύγουμε τον «σκόπελο» της ευρωπαϊκής οδηγίας;

Να αποφύγουμε την ευρωπαϊκή οδηγία ίσως όχι. Καταφέραμε όμως να αποτρέψουμε μια κατάσταση όπου κάθε είδους «κολέγια» θα πουλούσαν όχι γνώσεις, αλλά «χαρτιά», χωρίς κανενός είδους έλεγχο και αξιολόγηση. Τα δημόσια πανεπιστήμια δεν φοβούνται ούτε την αξιολόγηση ούτε τον ανταγωνισμό.

Συγγράμματα...

Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει αυτή τη σπατάλη πόρων και να χρηματοδοτήσει τις βιβλιοθήκες και τα σπουδαστήρια.

Μετεγγραφές φοιτητών. Τα κεντρικά πανεπιστήμια ζητούν κατάργηση, τα περιφερειακά αποψιλώνονται... Πρέπει να καταργηθούν. Όπου υπάρχουν πραγματικοί κοινωνικοί λόγοι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται εκεί όπου φοιτά ο καθένας. Τι θα λέγατε στην Άννα Διαμαντοπούλου;

Να μη μας απογοητεύσει κι αυτή... Οι μήνες περνάνε και το πανεπιστήμιο απαιτεί γενναίες πολιτικές υποστήριξης.

Τι σας πληγώνει περισσότερο στο ελληνικό πανεπιστήμιο;

Το αντιακαδημαϊκό περιβάλλον πολλών ιδρυμάτων. Οι δυνατότητες που μένουν ανεκμετάλλευτες, το βόλεμα, η απάθεια...

Τι κίνητρο έχουν οι πανεπιστημιακοί για να κάνουν καλά τη δουλειά τους;

Προφανώς δεν είναι οικονομικό: έπειτα από 20 χρόνια πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης παίρνω 2.300 ευρώ τον μήνα, δηλαδή λιγότερο από δημόσιο υπάλληλο που υπήρξε φοιτητής μου.

Το Πανεπιστήμιο δουλεύει χάρη στον πατριωτισμό σημαντικού αριθμού συναδέλφων. Μέχρι πότε;

Τι σας κάνει να ελπίζετε;

Οι καθηγητές που επιμένουν να κάνουν τη δουλειά που αγαπούν σε συνθήκες που ντρέπονται να περιγράψουν σε συναδέλφους άλλων χωρών. Οι φοιτητές που διαβάζουν για να μάθουν γράμματα.