Τέλος γενιάς
Νίκος Μπίστης, www.protagon.gr, Δημοσιευμένο: 2011-08-29
Κλείνοντας αυτό το σημείωμα μνήμης και τιμής θα μεταφέρω μια συνομιλία με τον Λεωνίδα που χαρακτηρίζει τον άνδρα. Ο Λεωνίδας, ως γνωστόν, παρά την αυστηρή κριτική που ασκούσε στην Σοβιετική Ένωση ήταν από τους «φιλοσοβιετικούς» του ΚΚΕ Εσωτερικού. Του ασκήθηκε, μάλιστα εκ των έσω κριτική, ότι αυτό του το «κόλλημα», η άρνηση του να κόψει ένα νεκρό ομφάλιο λώρο καθυστέρησε την χειραφέτηση του κόμματος του. Ο Λεωνίδας με πείσμα επέμενε: «Ας μην ήταν ο σοβιετικός στόλος στην Μεσόγειο και σου λέω εγώ τι πάρτυ θα κάνανε οι Αμερικάνοι» μου έλεγε. Ήταν γέννημα θρέμμα της Οκτωβριανής Επανάστασης και στον διπολικό κόσμο ήταν με τους Σοβιετικούς. Και την ίδια στιγμή που ανησυχούσε μήπως χάσουμε τον σοβιετικό στόλο από την Μεσόγειο, δεν είχε αυταπάτες: Δεν πάει άλλο η κατάσταση στην Σοβιετία. Όλο αυτό θα σκάσει. Και ξέρεις τι φοβάμαι;», έλεγε και τα έξυπνα μάτια του πίσω από τα γυαλιά μεγάλωναν από την ένταση. «Επειδή είναι έτσι το σύστημα και οι μάζες βρίσκονται σε χρόνια αδράνεια έως αποβλάκωση, η λύση μόνο μέσα από το κόμμα θα έρθει. Δεν μπορεί κάποιοι θα βλέπουν τον γκρεμό μπροστά τους. Χάνουν σε όλους τους τομείς από τους Αμερικάνους, στην τεχνολογία έχουν μείνει είκοσι χρόνια πίσω, μόνο στρατιωτικά τους ανταγωνίζονται, αλλά αυτό με τεράστιο κόστος. Κάποιος φωτισμένος άνθρωπος θα βρεθεί, να βάλει τέλος σε αυτή τη μούχλα. Φοβάμαι, όμως, ότι είναι πολύ αργά και ο κόσμος δεν θα ακολουθήσει. Κουράστηκε να ξεκινάει πάλι και πάλι. Δεν είναι από σίδερο. Δεν πιστεύουν πια στην ανανέωση του σοσιαλισμού, θέλουν ότι τους έλειψε και νομίζουν ότι μόνον ο καπιταλισμός θα τους το δώσει». Το πρόσωπό του σκοτείνιασε και συνέχισε, «Και όταν αυτή η τελευταία προσπάθεια αποτύχει, δεν θα μείνει τίποτε όρθιο από την Σοβιετική Ένωση. Και τότε όλος ο καταπιεσμένος εθνικισμός στην Ανατολική Ευρώπη θα τινάξει το καπάκι και θα δούμε πράγματα που δεν τα φανταζόμαστε. Ξέρεις τι άλλο φοβάμαι; Ότι αυτή η άγνωστη πίσω πλευρά της Σοβιετικής Ένωσης στην Ασία, αυτές οι σιωπηλές Σοβιετικές Δημοκρατίες που σχεδόν αγνοούμε την ύπαρξή τους, θα πάνε προς το Ισλάμ».
Όταν μετά το 1999, ένα-ένα τα κομμάτια του προφητικού παζλ έμπαιναν με ανατριχιαστική ακρίβεια στη θέση τους, δεν μπορούσα παρά να θαυμάσω τη διορατικότητα του Κύρκου. Αν η πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν ο Κύρκος ήταν μεγάλος πολιτικός. Ακόμα και αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δίκιο όταν έλεγε: «Κύρκο, είσαι σε λάθος εποχή, σε λάθος χώρα και σε λάθος κόμμα.»