Το Γαλλικό Σύνδρομο της Μέρκελ
Γιώργος Καπόπουλος, Ημερησία, Δημοσιευμένο: 2014-11-07
Η Γερμανία του 2014 θυμίζει σε ανησυχητικό βαθμό τη Γερμανία του 1954. Στο Βερολίνο, κυβέρνηση, πολιτική ελίτ και ΜΜΕ έχουν καταληφθεί από το γαλλικό σύνδρομο: Να προτείνεις ένα ισχυρό ευρωπαϊκό θεσμό, να μάχεσαι για την ανεξαρτησία του και στο τέλος να θεωρείς απειλή για τα εθνικά σου συμφέροντα αυτό το οποίο πρότεινες και επέβαλες!
Ιούλιος 1950, η Βόρεια Κορέα επιτίθεται στον νότο και η πρώτη αντίδραση των ΗΠΑ είναι επανεξοπλισμός της Δυτικής Ευρώπης για εξισορρόπηση της σοβιετικής στρατιωτικής παρουσίας και απειλής.
Πρώτο βήμα ο επανεξοπλισμός της Δυτικής Γερμανίας, πέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. Πανικός και υστερία στο Παρίσι και στο τέλος ευρωπαϊκό σωσίβιο: Κοινός Ευρωπαϊκός Στρατός ή Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα, για να μην υπάρξει ξανά εθνικός στρατός στη Δυτική Γερμανία. Στην πορεία οι συσχετισμοί στη Γαλλία ανατρέπονται, καθώς Κομμουνιστές και Γκολικοί συγκροτούν ένα ετερόκλητο μέτωπο που θεωρεί την απώλεια του εθνικού ελέγχου επί των Ενόπλων Δυνάμεων ως μεγαλύτερο κίνδυνο από τη συγκρότηση Δυτικογερμανικού Στρατού. Έτσι το 1954 στη Γαλλική Βουλή απορρίπτεται η Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα, μια πρόταση του Παρισιού που υιοθετήθηκε από όλους πλην της Γαλλίας!
Όταν άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την ΟΝΕ αλλά και μετά το Μάαστριχτ, η Ιερή Αγελάδα της Γερμανίας ήταν η θεσμική ανεξαρτησία του Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Στη Βόννη και στη συνέχεια και στο Βερολίνο τον ήθελαν ακόμη πιο ισχυρό και ανεξέλεγκτο από τον Διοικητή της Μπούντεσμπανκ.
Με δεδομένη στη συνέχεια την υλοποίηση της ΟΝΕ χωρίς ταυτόχρονη Οικονομική και Πολιτική Ενοποίηση, θεσμικά ο διοικητής της ΕΚΤ απέκτησε την εγγύηση ότι στα οκτώ χρόνια της θητείας του θα είναι πολύ πιο ισχυρός από τους επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, της Fed και της Τράπεζας της Αγγλίας, οι οποίοι ανεξάρτητα από τα καταστατικά πλαίσια εντός των οποίων λειτουργούν, έχουν απέναντί τους υπουργούς Οικονομικών και Οικονομίας νομιμοποιημένων από τη λαϊκή ετυμηγορία εκτελεστικών εξουσιών.
Από τον Ιούλιο του 2012 και μετά, όταν ο Ντράγκι επεφύλαξε στην ΕΚΤ το δικαίωμα λήψης αντισυμβατικών μέτρων, άρχισε η αναταραχή, κυρίως στη Γερμανία, αν δρα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του. Έγινε προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης, το οποίο τον Ιανουάριο κήρυξε εαυτόν αναρμόδιο και πέταξε την? καυτή πατάτα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου.
Την περασμένη Τρίτη ένα τηλεγράφημα του Reuters μιλούσε για σύμπηξη ισχυρής μειοψηφικής ομάδας στο Δ.Σ. της ΕΚΤ, που πιστεύει ότι ο Ντράγκι χαρακτηρίζεται από μυστικοπάθεια. Έλλειψη συνεργασίας και αλλοπρόσαλλη επικοινωνιακή τακτική, μια διαρροή προφανώς με προέλευση τη γερμανική πλευρά.
Έτσι η Γερμανία που ήθελε τον κεντρικό τραπεζίτη απόλυτο μονάρχη, υπεράνω εθνικού αλλά και ευρωπαϊκού πολιτικού ελέγχου, εμφανίζεται σήμερα με μια παγκόσμια πρωτοτυπία να επιχειρεί να καθιερώσει τη δημοσιοποίηση των απόψεων της μειοψηφίας στο Δ.Σ. της ΕΚΤ!
Στο Βερολίνο και στη Φρανκφούρτη στην κυριολεξία παίζουν με τη φωτιά, καθώς οι αγορές έχουν ήδη εξαντλήσει την υπομονή τους για το αν ο Ντράγκι μπορεί ή όχι να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του για αντισυμβατικά μέτρα. Αν ο Βάιντεμαν, ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ θέλει να συγκροτήσει ορθόδοξη συνιστώσα στο Δ.Σ. της τράπεζας, τότε επιταχύνεται ως μόνη λογική και αναμενόμενη εξέλιξη μια νέα επίθεση των αγορών.
Μία επίθεση των αγορών που εκ των πραγμάτων θα διευκολύνει την παρέμβαση Ντράγκι με αντισυμβατικά μέτρα, καθώς είναι άλλο να παρεμβαίνεις πυροσβεστικά και άλλο προληπτικά-αποτρεπτικά.
Στη Γαλλία, το 1954, κατάλαβαν ότι ο κοινός ευρωπαϊκός στρατός ευνοεί τη Δυτική Γερμανία. Στη Γερμανία του 2014 κατανοούν ότι ένας πανίσχυρος επικεφαλής της ΕΚΤ, που αποκλίνει από τις επιλογές του Βερολίνου, είναι πρόβλημα.
Επικίνδυνο παιχνίδι
Στο Βερολίνο και στη Φρανκφούρτη στην κυριολεξία παίζουν με τη φωτιά, καθώς οι αγορές έχουν ήδη εξαντλήσει την υπομονή τους για το αν ο Ντράγκι μπορεί ή όχι να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του για αντισυμβατικά μέτρα. Αν ο Βάιντεμαν, ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, θέλει να συγκροτήσει ορθόδοξη συνιστώσα στο Δ.Σ. της τράπεζας, τότε επιταχύνεται ως μόνη λογική και αναμενόμενη εξέλιξη μια νέα επίθεση των αγορών.
Ιούλιος 1950, η Βόρεια Κορέα επιτίθεται στον νότο και η πρώτη αντίδραση των ΗΠΑ είναι επανεξοπλισμός της Δυτικής Ευρώπης για εξισορρόπηση της σοβιετικής στρατιωτικής παρουσίας και απειλής.
Πρώτο βήμα ο επανεξοπλισμός της Δυτικής Γερμανίας, πέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. Πανικός και υστερία στο Παρίσι και στο τέλος ευρωπαϊκό σωσίβιο: Κοινός Ευρωπαϊκός Στρατός ή Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα, για να μην υπάρξει ξανά εθνικός στρατός στη Δυτική Γερμανία. Στην πορεία οι συσχετισμοί στη Γαλλία ανατρέπονται, καθώς Κομμουνιστές και Γκολικοί συγκροτούν ένα ετερόκλητο μέτωπο που θεωρεί την απώλεια του εθνικού ελέγχου επί των Ενόπλων Δυνάμεων ως μεγαλύτερο κίνδυνο από τη συγκρότηση Δυτικογερμανικού Στρατού. Έτσι το 1954 στη Γαλλική Βουλή απορρίπτεται η Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα, μια πρόταση του Παρισιού που υιοθετήθηκε από όλους πλην της Γαλλίας!
Όταν άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την ΟΝΕ αλλά και μετά το Μάαστριχτ, η Ιερή Αγελάδα της Γερμανίας ήταν η θεσμική ανεξαρτησία του Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Στη Βόννη και στη συνέχεια και στο Βερολίνο τον ήθελαν ακόμη πιο ισχυρό και ανεξέλεγκτο από τον Διοικητή της Μπούντεσμπανκ.
Με δεδομένη στη συνέχεια την υλοποίηση της ΟΝΕ χωρίς ταυτόχρονη Οικονομική και Πολιτική Ενοποίηση, θεσμικά ο διοικητής της ΕΚΤ απέκτησε την εγγύηση ότι στα οκτώ χρόνια της θητείας του θα είναι πολύ πιο ισχυρός από τους επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, της Fed και της Τράπεζας της Αγγλίας, οι οποίοι ανεξάρτητα από τα καταστατικά πλαίσια εντός των οποίων λειτουργούν, έχουν απέναντί τους υπουργούς Οικονομικών και Οικονομίας νομιμοποιημένων από τη λαϊκή ετυμηγορία εκτελεστικών εξουσιών.
Από τον Ιούλιο του 2012 και μετά, όταν ο Ντράγκι επεφύλαξε στην ΕΚΤ το δικαίωμα λήψης αντισυμβατικών μέτρων, άρχισε η αναταραχή, κυρίως στη Γερμανία, αν δρα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του. Έγινε προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης, το οποίο τον Ιανουάριο κήρυξε εαυτόν αναρμόδιο και πέταξε την? καυτή πατάτα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου.
Την περασμένη Τρίτη ένα τηλεγράφημα του Reuters μιλούσε για σύμπηξη ισχυρής μειοψηφικής ομάδας στο Δ.Σ. της ΕΚΤ, που πιστεύει ότι ο Ντράγκι χαρακτηρίζεται από μυστικοπάθεια. Έλλειψη συνεργασίας και αλλοπρόσαλλη επικοινωνιακή τακτική, μια διαρροή προφανώς με προέλευση τη γερμανική πλευρά.
Έτσι η Γερμανία που ήθελε τον κεντρικό τραπεζίτη απόλυτο μονάρχη, υπεράνω εθνικού αλλά και ευρωπαϊκού πολιτικού ελέγχου, εμφανίζεται σήμερα με μια παγκόσμια πρωτοτυπία να επιχειρεί να καθιερώσει τη δημοσιοποίηση των απόψεων της μειοψηφίας στο Δ.Σ. της ΕΚΤ!
Στο Βερολίνο και στη Φρανκφούρτη στην κυριολεξία παίζουν με τη φωτιά, καθώς οι αγορές έχουν ήδη εξαντλήσει την υπομονή τους για το αν ο Ντράγκι μπορεί ή όχι να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του για αντισυμβατικά μέτρα. Αν ο Βάιντεμαν, ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ θέλει να συγκροτήσει ορθόδοξη συνιστώσα στο Δ.Σ. της τράπεζας, τότε επιταχύνεται ως μόνη λογική και αναμενόμενη εξέλιξη μια νέα επίθεση των αγορών.
Μία επίθεση των αγορών που εκ των πραγμάτων θα διευκολύνει την παρέμβαση Ντράγκι με αντισυμβατικά μέτρα, καθώς είναι άλλο να παρεμβαίνεις πυροσβεστικά και άλλο προληπτικά-αποτρεπτικά.
Στη Γαλλία, το 1954, κατάλαβαν ότι ο κοινός ευρωπαϊκός στρατός ευνοεί τη Δυτική Γερμανία. Στη Γερμανία του 2014 κατανοούν ότι ένας πανίσχυρος επικεφαλής της ΕΚΤ, που αποκλίνει από τις επιλογές του Βερολίνου, είναι πρόβλημα.
Επικίνδυνο παιχνίδι
Στο Βερολίνο και στη Φρανκφούρτη στην κυριολεξία παίζουν με τη φωτιά, καθώς οι αγορές έχουν ήδη εξαντλήσει την υπομονή τους για το αν ο Ντράγκι μπορεί ή όχι να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του για αντισυμβατικά μέτρα. Αν ο Βάιντεμαν, ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, θέλει να συγκροτήσει ορθόδοξη συνιστώσα στο Δ.Σ. της τράπεζας, τότε επιταχύνεται ως μόνη λογική και αναμενόμενη εξέλιξη μια νέα επίθεση των αγορών.
