Μιλάμε για ζωές
Μιχάλης Μητσός, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2015-10-17
Οι νοσταλγοί του Χίτλερ πήραν το μήνυμα. Ηξεραν πια ότι οποιοδήποτε βίαιο επεισόδιο προκαλούσαν στη Βουλή θα αναμεταδιδόταν μέχρι ναυτίας από κάθε μέσο που θα ήθελε να αυξήσει τη θεαματικότητά του και, επιπλέον, θα τους απέφερε κέρδη. Εκμεταλλεύονταν έτσι όποια ευκαιρία παρουσιαζόταν. Μόνο με την αναποδιά των προφυλακίσεων και της δίκης έχασαν λίγο τη φόρμα τους, αλλά γρήγορα την ξαναβρήκαν. Η προχθεσινή επίθεση του Γιάννη Λαγού εναντίον των βουλευτών του ΚΚΕ (ανεξάρτητα από την ουσία της υπόθεσης) έδειξε ότι η συνταγή είναι ίδια και απαράλλαχτη. Και πάλι ο προεδρεύων αποδείχθηκε ανήμπορος να αντιδράσει, δεν ήξερε πώς να επαναφέρει τον ομιλητή στην τάξη, δεν ήξερε καν πώς να κλείσει το μικρόφωνο. Και πάλι τα κανάλια άρπαξαν την ευκαιρία και μετέδωσαν ξανά και ξανά τη σκηνή, και την άλλη μέρα πήραν τη σκυτάλη τα ραδιόφωνα, κι εμείς φρίτταμε, και θυμώναμε, και στενοχωριόμασταν, και προσβαλλόμασταν - αλλά τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής είναι βέβαιο ότι θα ενισχυθούν ξανά. Γιατί, προφανώς, «κάποιος έπρεπε να μιλήσει για το σκάνδαλο του 902».
Ισως ήρθε η στιγμή να αντιμετωπιστεί κάπως διαφορετικά αυτό το κόμμα. Η δημοκρατία πρόσφερε τα μέσα για την ηχηρή παρουσία του στη Βουλή, η δημοκρατία πρέπει να βρει και τους τρόπους να εξουδετερωθεί η δηλητηριώδης επιρροή του. Ενας τρόπος θα μπορούσε να είναι η μαζική αποχώρηση όλων των βουλευτών όποτε παίρνει τον λόγο ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής. Ενας άλλος θα ήταν ο οργανωμένος αποκλεισμός από τα μέσα ενημέρωσης όχι μόνο των ίδιων αλλά και όλων των επεισοδίων στα οποία πρωταγωνιστούν. Τα επεισόδια αυτά δεν είναι χάπενινγκ. Δεν μπορεί να συνοδεύουν το φαγητό μας ή το παιχνίδι των παιδιών μας. Δεν μπορεί να αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας.
Μπορεί πάλι όλα αυτά να είναι λάθος. Μπορεί άλλες κοινωνίες που έχουν προσβληθεί και αυτές από τον ίδιο ιό να έχουν βρει άλλες λύσεις, καλύτερες. Ας τις αναζητήσουμε. Η αδράνεια όμως απαγορεύεται. Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.