Υπάρχει ένα καλό σενάριο. Θεμέλιό του είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας, που οφείλεται στη συνετή δημοσιονομική πολιτική που ασκήθηκε έως πρόσφατα καθώς και στην (αισιόδοξη) προεξόφληση ότι αυτή θα συνεχιστεί. Ετσι, η χώρα θα μπορεί να δανείζεται όλο και φτηνότερα (ήδη οι αποδόσεις των ομολόγων της καταρρέουν…), τράπεζες και ιδιωτικές επιχειρήσεις θα μειώνουν δραστικά το κόστος δανεισμού τους (άρα, ένας κύριος υφεσιακός παράγοντας θα τείνει να εξαλειφθεί…), οι οίκοι αξιολόγησης θα αναβαθμίσουν τη χώρα σε επενδυτική βαθμίδα σε λιγότερο από 12 μήνες και αμέσως μετά (πάντως πριν από τα τέλη 2020), η Ελλάδα θα διεκδικήσει επάξια να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του κ. Ντράγκι –όπερ ίσως διαρκέσει άλλη μία διετία.

Ο υπουργός Τουρισµού και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στον Νότιο Τοµέα της Βʼ Αθηνών µιλά για το δίληµµα της κάλπης και απαντά στις επιθέσεις που δέχεται

Σʼαυτές τις εκλογές οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν µεταξύ της ∆εξιάς και της οικογενειοκρατίας ή της Αριστεράς και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο υπουργός Τουρισµού, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, αναρωτιέται πώς όσοι ανήκουν στην Κεντροαριστερά µπορούν και υποστηρίζουν συντηρητικές πολιτικές.