Σήμερα στην κοινωνία και ως αντίδραση στον ισοπεδωτικό και ολιστικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται ρεύματα που θεωρούν ότι για την κρίση φταίνε οι «φτωχοί, οι αγράμματοι, οι ανίκανοι» και ότι μόνο οι «ικανοί και οι έχοντες δεξιότητες» αξίζουν. Μέχρι και τον Αριστοτέλη ντύνουν Μίλτον Φρίντμαν στο διαδίκτυο για να διαβαστεί νεοφιλελεύθερα η οικονομική πραγματικότητα. Αν είναι δυνατόν (δις)! Αντί να μελετούμε αυτά τα μηνύματα που αναδεικνύουν δυνατότητες για μια το λιγότερο εικοσαετή κυριαρχία του πραγματικού νεοφιλελευθερισμού, στην Κεντροαριστερά και στο Προοδευτικό Κέντρο ασχολούμαστε με την απαξίωση ο ένας του άλλου.

Όποιος παρακολουθεί καθημερινά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας και ιδιαίτερα την οικονομική κατάσταση που μέρα με τη μέρα χειροτερεύει, θα βγάλει το συμπέρασμα πως οι σημερινοί μας κυβερνήτες ακολουθούν τις ίδιες αν όχι χειρότερες μεθόδους από εκείνες των προηγουμένων. Αυτό μπορεί για ένα διάστημα να τους κρατήσει στις καρέκλες της εξουσίας, σίγουρα όμως θα βυθίσει το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού λαού στη φτώχεια και την εξαθλίωση…

Ένας από τους κύριους στόχους των κυβερνώντων όπως φαίνεται, είναι να μειωθούν αριθμητικά όσο γίνεται περισσότερο οι ηλικιωμένοι πολίτες, οι συνταξιούχοι με άλλα λόγια, που όπως δείχνουν οι στατιστικές γινήκανε πολλοί!

Πρόκειται για σταθερή επιδίωξη της ευρύτερης αριστεράς και όχι μόνο. Στο ζήτημα αυτό ΔΕΝ χωρούν «ναι μεν… αλλά». Ούτε ότι «μου τη «σπάει» ο Φίλης με τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα, τα επιχειρήματά του, το είδος της πολεμικής του με την εκκλησία», ή ότι «διαφωνώ με σειρά επιλογών και πολιτικών, που εφαρμόζει ο Φίλης και πάει πίσω το χώρο της παιδείας», ή ότι «πρόκειται για τους συνήθεις.. αντιπερισπασμούς στη δύσκολη πολιτική συγκυρία…».κλπ κλπ Ούτε μπορεί να αλλάζει τη βασική μας θέση ακόμη και η σωστή επισήμανση ότι «η επιδιωκόμενη αλλαγή από τον Φίλη θα είναι στον αέρα όσο τα βιβλία παραμένουν τα ίδια και οι διδάσκοντες θα είναι οι ίδιοι θεολόγοι».

Οφείλουμε να είμαστε, χωρίς «Ναι μεν… Αλλά», ΑΠΕΝΑΝΤΙ στον Ιερώνυμο με το «απαράδεκτα και επικίνδυνα πράγματα» και την επέμβαση για ακύρωση που επιχειρ

"’Αν κάποιος από τους προσωρινούς υπερθεματιστές δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει ή να δικαιολογήσει τα χρήματά του, θα εκπέσει το επόμενο δευτερόλεπτο". Με αυτά τα λόγια, ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας προσπάθησε, την Κυριακή στην Κ. Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, να πάρει τις αποστάσεις του από το διαφαινόμενο νέο σκάνδαλο, που διαπλέκει την Attica Bank με κάτι «βοσκοτόπια» στην Ιθάκη και τη ρύθμιση (ή μάλλον τον έλεγχο) του νέου τηλεοπτικού τοπίου. Είναι πλέον σίγουρο ότι στο επόμενο διάστημα θα δούμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας ένα «τράπεζα-Gate» και ένα επικοινωνιακό Βατερλώ για το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Από πέρσι το καλοκαίρι που εκλέχθηκα πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ εργάζομαι συστηματικά και επίμονα για την ενότητα του προοδευτικού χώρου. Όχι στα λόγια, με έργα, όπως η δημιουργία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Όλο αυτό τον χρόνο παλέψαμε τόσο για την εμβάθυνση του εγχειρήματος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης όσο και για την διεύρυνση. Στηρίξαμε και συμμετείχαμε ενεργά στην Επιτροπή Διαλόγου που συγκροτήθηκε από τις δυνάμεις του χώρου και παρουσίασε ένα κοινό προγραμματικό πόρισμα μετά από τρίμηνη δουλειά.

Το τελευταίο διάστημα έχει αναπτυχθεί μια έντονη νομικοπολιτική αντιπαράθεση για τη νέα τηλεοπτική μας πραγματικότητα, η οποία όμως, δυστυχώς, κινείται στη λογική του άσπρου - μαύρου.

Ολες οι πλευρές –κυβέρνηση, κόμματα και τηλεοπτικοί σταθμοί– επιδίδονται σε έναν ανελέητο πόλεμο εντυπώσεων, με έντονα προπαγανδιστικά χαρακτηριστικά, που πόρρω απέχει από μια ψύχραιμη, νηφάλια και θεσμικά πρόσφορη προσέγγιση.

Ο πυρήνας του όλου προβλήματος είναι η πλήρης αδυναμία του κομματικού μας συστήματος να κατανοήσει ότι η ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου είναι προεχόντως ζήτημα δημοκρατίας.

Στην Δημοκρατική Συμπαράταξη κοιτάμε μπροστά. Αποφασίσαμε ότι παραμένουμε ανοιχτοί στον διάλογο με όποιο φορέα, κίνηση, ή πρόσωπο του χώρου το επιθυμεί πραγματικά και αποδέχεται τις θεμελιώδεις αρχές και προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση του χώρου. Αν τώρα ορισμένοι δεν θέλουν να συμμετέχουν, είναι δικό τους θέμα. Σε κάθε περίπτωση όμως πολιτικό κενό δεν θα υπάρξει, γιατί οι πολίτες θέλουν να υπάρξει μία ενωμένη κεντροαριστερά που θα αποτελέσει τον ισχυρό εκπρόσωπο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στη χώρα μας απέναντι στον εκπρόσωπο του Λαϊκού Κόμματος, τη ΝΔ.

Περισσότερα από 13 τρισ. δολάρια έχουν τοποθετηθεί σε τίτλους με αρνητικά επιτόκια στις διεθνείς αγορές. Με άλλα λόγια, πολλοί διαχειριστές κεφαλαίων πληρώνουν τόκο για να δανείσουν κράτη. Ωστόσο, η πλημμυρίδα κεφαλαίων που περιφέρεται στην υδρόγειο αναζητώντας τοποθετήσεις δεν αγγίζει καν την Ελλάδα, παρότι οι αποδόσεις που προσφέρει είναι εξαιρετικά υψηλές. Αν ρωτήσετε κάποιο dealing room ελληνικής τράπεζας ή τους διαχειριστές του δημοσίου χρέους, θα σας πουν ότι οι ξένοι δεν αγγίζουν ούτε τα 3μηνα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου ούτε τα ομόλογά του – αν και οι υψηλές αποδόσεις τους συγκρίνονται με τις αποδόσεις που προσφέρουν Ουκρανία, Ν. Αφρική, Μογγολία.

Aκόμη και ο Πινόκιο θα ζήλευε, με τις σημερινές επιδόσεις του Πρωθυπουργού. Εκτός και εάν πραγματικά πιστεύει ότι μόνο το 10% των συνταξιούχων πλήττονται από το τσουνάμι των περικοπών στο ασφαλιστικό. Σε κάθε περίπτωση δεν αποτελεί τιμή για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα να κρύβονται πίσω από τη δικαιοσύνη (στην υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ) για να μην αποδώσουν πολιτικές ευθύνες στους πραγματικούς υπαίτιους της μακροχρόνιας κρίσης ή η χρήση του κοινωνικού αυτοματισμού και ενός αδιανόητου κυνισμού για την ιδιωτική τηλεόραση ως μέσου διαφυγής από τις ευθύνες της κυβέρνησης για την επικείμενη απώλεια της εργασίας χιλιάδων εργαζόμενων.

Τ όνειρο της ισχυρής κεντροαριστεράς δεν θα χαθεί, γιατί η χώρα χρειάζεται έναν ισχυρό εκπρόσωπο της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών χωρίς αυταπάτες και λαϊκισμό με σταθερή ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Στην πολιτική τα κενά καλύπτονται για αυτό θα συνεχίσω να εργάζομαι συστηματικά για μία ισχυρή ενιαία κεντροαριστερά. Στην Δημοκρατική Συμπαράταξη αποφασίσαμε ότι παραμένουμε ανοιχτοί στον διάλογο με όποιο φορέα, κίνηση, ή πρόσωπο του χώρου το επιθυμεί πραγματικά και αποδέχεται τις θεμελιώδεις αρχές και προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση του χώρου. Αν τώρα ορισμένοι δεν θέλουν να συμμετέχουν, είναι δικό τους θέμα.

Δυστυχώς οι προσπάθειές μας με το Ποτάμι αντιμετώπισαν κωλυσιεργία, διγλωσσία, ανοιχτή αμφισβήτηση, με συνεχείς παρεμβάσεις στα ΜΜΕ.
Και το κυριότερο στην ανοιχτή επιστολή τους, αλλοιώνουν το βασικό ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα και πρόσημο που πρέπει να έχει ο νέος ενιαίος φορέας.
Ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή ότι πρέπει να είναι ιδεολογικά και πολιτικά οριοθετημένος από την συντηρητική πολιτική της ΝΔ και τον εθνολαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Να αποτελεί τον αυτόνομο ισχυρό πολιτικό πόλο, που θα πρωταγωνιστήσει στην Εθνική Συνεννόηση και την Εθνική Γραμμή που έχει ανάγκη η χώρα για να βγει από την κρίση και τα μνημόνια.
Ο νέος ενιαίος φορέας της κεντροαριστεράς εξ ορισμού δεν μπορεί να αποτελεί παράρτημα ή συμπλήρωμα ή προνομιακό σύμμαχο, ούτε της ΝΔ ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι βασική στρατηγική μας επιλογή, στην οποία θα επιμείνουμε.

...Έστω και τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε όλοι μαζί, γιατί το έχει ανάγκη ο τόπος, το έχει ανάγκη η χώρα. Ακόμα και σήμερα το κάλεσμά μου είναι για ενότητα, σε αυτόν τον ευρύτερο χώρο.

Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι το πολιτικό κενό θα καλυφθεί. Ισχυρός εκπρόσωπος της ομάδας σοσιαλιστών και δημοκρατών θα υπάρξει στη χώρα μας. Έχουμε έναν εκπρόσωπο του λαϊκού κόμματος, τη ΝΔ, αλλά δεν έχουμε αυτή τη στιγμή έναν ισχυρό εκπρόσωπο της ομάδας σοσιαλιστών και δημοκρατών, ο οποίος δεν θα έχει αυταπάτες, δεν θα λειτουργεί με λαϊκισμό, θα λειτουργεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σταθερά μέσα στον Ευρωπαϊκό χώρο και θα είναι ο χώρος που θα δώσει τις λύσεις προς προοδευτική κατεύθυνση.

Βλέπε δίπλα το πλήρες κείμενο της Επιτροπής Διαλόγου

Πρόσφατα ο πρωθυπουργός εγκαινίασε, κόβοντας ακόμα μια κορδέλα, τα 20 χιλιόμετρα της νέας εθνικής οδού Αθηνών – Πατρών, υπό την υποχρεωτική παρουσία των τοπικών αρχών και την εθελοντική παρουσία λίγων ψηφοφόρων, που επιμένουν να χειροκροτούν την «Πρώτη Φορά» — άνευρα, αυτή τη φορά. Το έργο είχε προκηρυχθεί το 2007 και επρόκειτο να παραδοθεί το 2011, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η κρίση, και βέβαια, το ανεκδιήγητο συριζαϊκό κίνημα του «Δεν Πληρώνω», που κόστισε πολύ σε χρόνο και σε χρήμα, κυρίως όμως στην αξιοπιστία του ελληνικού κράτους για την διεκπεραίωση των «μεγάλων έργων».

Η «φούσκα της Μεταπολίτευσης», το «διεφθαρμένο και καταστροφικό» ΠαΣοΚ και ο «ολετήρας και λαϊκιστής» Ανδρέας Παπανδρέου είναι τρεις «παραδοχές» που μετά το 2010 διαμόρφωσαν το πολιτικό και ιδεολογικό περιβάλλον της χώρας. Η Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη διαπερνά εγκάρσια αυτές τις «παραδοχές».

Σαράντα δύο χρόνια μετά τη Διακήρυξη, είναι καιρός για πιο ψύχραιμες και αντικειμενικές προσεγγίσεις. Η 3η Σεπτέμβρη συνοψιζόταν στο τρίπτυχο «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη». Το βαθύτερο νόημα της 3ης Σεπτέμβρη ήταν έκφραση της αγωνίας για εθνική, πολιτική και κοινωνική ενοποίηση.

Το πρώτο έτος της ύφεσης ήταν το 2008. Το 2016 θα είναι το ένατο. Η χώρα μας βρίσκεται παγιδευμένη σε μια καταστροφική τροχιά που πυροδοτήθηκε από μια φαύλη διαχείριση αλλά έχει βαθιά δομικές αιτίες.

Μετά το σπάσιμο της φούσκας, που μετριέται με τη μείωση κατά 26% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος και την καταστροφή ενός εκατομμυρίου θέσεων εργασίας, η οικονομία μας κινείται στην περιοχή του μηδενός. Σέρνεται με την κοιλιά στο τούνελ της στασιμότητας. Οπως είναι, δεν έχει τα πνευμόνια να ανέβει. Στασιμότητα σημαίνει ανεργία. Αυτό είναι το πρόβλημα.

Αλλά το πολιτικό προσωπικό κινείται σε ένα δικό του, παράλληλο σύμπαν.

Οπως είναι γνωστό, η πρόσφατη εξαγγελία του πρωθυπουργού για συνταγματική αναθεώρηση περιλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο για την «ενίσχυση των θεσμών άμεσης δημοκρατίας».

Οι συγκεκριμένες προτάσεις έχουν αρκετά θετικά στοιχεία, αλλά η όλη προσέγγιση του θέματος είναι προδήλως προβληματική τόσο ως προς τη χρησιμοποιούμενη ορολογία, η οποία οδηγεί αναπόφευκτα σε παρανοήσεις, όσο και ως προς την ουσία, η οποία αφήνει πολλά περιθώρια για πολιτικές και συνταγματικές στρεβλώσεις. Ειδικότερα:

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν προχωρά σε μεταρρυθμίσεις, αλλά παράγει νέα αδιέξοδα. Εμείς κάνουμε εποικοδομητική, προγραμματική και όχι στείρα αντιπολίτευση, όμως δεν είναι δυνατόν κανείς να συμβάλλει στις αυταπάτες και στην αναποτελεσματικότητα που οδηγούν σε φαύλο κύκλο ύφεσης και ανεργίας. Αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι οι διαρθρωτικές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Λύση δεν είναι να πάμε τρίτη φορά σε εκλογές μέσα σε 20 μήνες, αλλά να δημιουργηθεί μία αποτελεσματική κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης. Η χώρα δεν βρίσκεται σε κανονικές συνθήκες, δυστυχώς ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ακόμη και σήμερα δεν το κατανοούν και πολιτεύονται με όρους παρελθόντος.

Η κυβέρνηση αντί να λύσει ένα πρόβλημα δημιούργησε πολλά περισσότερα στην τηλεοπτική αγορά. Έπρεπε να μπει τάξη στο άναρχο τηλεοπτικό πεδίο, όμως η κυβέρνηση με τις κινήσεις της δεν διασφάλισε τον στόχο αυτό. Στην ψηφιακή εποχή δεν είναι δυνατόν το κράτος να καθορίζει συγκεκριμένο αριθμό αδειών και μάλιστα τεσσάρων. Το συνολικό ποσό που θα μπει στα ταμεία του κράτους δεν είναι δυνατόν να αποτελεί το μοναδικό κριτήριο επιτυχίας. Εξάλλου εάν οι άδειες ήταν περισσότερες, βάσει και των προσφορών, το ποσό που θα έμπαινε στα ταμεία του κράτους δεν θα ήταν υψηλότε

Η κυβέρνηση ετοιμάζει τις βαλίτσες της για τη ΔΕΘ. Την τελευταία φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε κάποια πολιτική είδηση στη Θεσσαλονίκη ήταν πριν από δύο χρόνια, με την εξαγγελία ενός ανύπαρκτου, ανεδαφικού και κυρίως δημαγωγικού «παράλληλου προγράμματος», κοστολογημένου από τους περίφημους «οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ». Από τότε, βέβαια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Αυτή τη φορά, ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη με τρεις διαφορετικές βαλίτσες: τη «μάχη απέναντι στη διαπλοκή», τη «δίκαιη ανάπτυξη» και τη διεκδίκηση των «γερμανικών αποζημιώσεων».

Όταν μιλούσαμε για αντικατάστασή του με ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με προοδευτικές κλίμακες που θα δίνει περίπου τα ίδια έσοδα, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον γνωστό λαϊκισμό και τις παροχολογίες του μιλούσε για πλήρη κατάργησή του. Σήμερα, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ -ενός φόρου που γονατίζει για μια ακόμη φορά τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς- αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός παρά τις μεγαλόσχημες εξαγγελίες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αντί να μιλά συνεχώς για τις θετικές προθέσεις που είχε, καλό θα ήταν, πρώτον να ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες για την πρωτοφανή εξαπάτηση που υπέστησαν και δεύτερον το συντομότερο δυνατό να σταματήσει τις «μπακαλίστικες» ταχυδακτυλουργίες όπου οι συντελεστές επιβάρυνσης μειώνονται, αλλά ο φόρος και τα συνολικά έσοδα αυξάνονται! Επιτέλους ας πουν, για αλλαγή, και μια φορά την αλήθεια!

Ηταν Ιούλιος του 2010, μόλις λίγες μέρες μετά την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ. Σε μια από αυτές τις συνηθισμένες νυχτερινές μαζώξεις, ο Λεωνίδας Κύρκος κάνει στον επιστήθιο φίλο του και γραμματέα τότε της ΔΗΜΑΡ Σπύρο Λυκούδη την εξής ερώτηση: «Σπύρο, είμαστε κατά του Μνημονίου. Αλήθεια, λέμε στον κόσμο όμως από πού θα βρούμε τα λεφτά που χρειαζόμαστε;». Σε αυτή την πολύ απλή ερώτηση ενδεχομένως να κρυβόταν και όλο το πρόβλημα της χώρας.

Ηταν η εποχή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης πλειοδοτούσαν σε αντιμνημονιακό λόγο. Ηταν η εποχή που με την εύκολη αντιμνημονιακή ρητορική χτίζονταν πολιτικές καριέρες - δείτε το μισό Υπουργικό Συμβούλιο.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεξιώθηκε τους Ολυμπιονίκες και μεταξύ πολλών άλλων βαθυστόχαστων απόψεων υποστήριξε πως «είμαστε υπερήφανοι γιατί, χάρη σε σας, η Γαλανόλευκη έχει φτάσει στα πέρατα της Οικουμένης. Και μάλιστα με τον πιο εμβληματικό τρόπο: Τον συμβολισμό του τι σημαίνει Ελλάδα, τι σημαίνει Νέα Γενιά της Ελλάδας, τι σημαίνει πραγματικό Ολυμπιακό Πνεύμα, τι σημαίνει Ελληνικό Πνεύμα».

Και ενώ διαβάζοντας τον λόγο του Προέδρου βρισκόμουν σε πελάγη εθνικής ανάτασης και αυτοεπιβέβαιωσης, τι με τσίμπησε και κοίταξα τον πίνακα των μεταλλίων;

Αν ο πρωθυπουργός συμμερίζεται τις απόψεις υπουργών του ότι το θέμα της ΕΛΣΤΑΤ είναι «μια πληγή την οποία θα πρέπει να διερευνήσουμε σε βάθος», ή τις υποψίες τους ότι διογκώθηκαν τα ελλείμματα τεχνητά «για να υπαχθεί η χώρα στο μνημόνιο», τότε το σωστό θα ήταν να δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτο να διερευνήσει το θέμα και να του υποβάλει το πόρισμα. Δεν έπρεπε να περιμένει, καν, τις Βρυξέλλες. Θα έπρεπε να το είχε κάνει από την πρώτη στιγμή, με δική του πρωτοβουλία.
Ολα τα στοιχεία (εκείνα που παρουσίαζε η κυβέρνηση Καραμανλή, η πραγματική εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών, οι διαδικασίες και κριτήρια της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, τα μεγέθη που τελικά προέκυψαν με βάση αυτές…) αναπαύονται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Ούτε καταστράφηκαν ούτε κρύφτηκαν.

Οι καθυστερήσεις για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς συνεχίζονται και μάλλον θα οδηγήσουν στην ματαίωση ενός πειράματος που ήταν απο την αρχή καταδικασμένο.

Οι λόγοι είναι αρκετοί. Θα αναφέρω μερικούς απο αυτούς.

Τα κοινωνικά κινήματα δεν δημιουργούνται με όρους συγκόλλησης σε επίπεδο κορυφής ούτε είναι αποτέλεσμα προσωπικών φιλοδοξιών που δημιουργούν πολιτικές στα μέτρα τους.

Μια απλή ανάγνωση των κινήσεων των επικεφαλής των κινήσεων καταδεικνύει ότι μάλλον προσπαθούν να αποφύγουν τα μονοπάτια του ρίσκου και να επιλέξουν αυτά του βολέματος.

...Η πολιτική συζήτηση αυτής της περιόδου διεξάγεται σε έντονους τόνους. Αν και μπορούμε να πούμε ότι μέχρι το δημοψήφισμα η αντιπαράθεση αντανακλούσε δύο διαφορετικές στρατηγικές για την πορεία της χώρας, η γνωστή συνέχεια δε δικαιολογεί κατά την άποψή μου αυτή την ένταση, η οποία μάλλον εξυπηρετεί μικροκομματικά συμφέροντα παρά αντανακλά κάποια προγραμματική σύγκρουση μεταξύ εναλλακτικών προτάσεων. Η υπέρβαση όμως αυτού του σχήματος, δηλαδή η ανάπλαση του δημόσιου διάλογου, είναι βασική προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση.

• Για την υπόθεση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ υπάρχει δικαστική διερεύνηση συνεπώς απαιτείται υπεύθυνη στάση. Σεβόμαστε την Δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της, πρέπει όμως και η ίδια να προστατεύει τον ρόλο της. Ο θεσμός πρέπει να προστατευθεί κυρίως από όσους τον υπηρετούν.

• Σε πολιτικό επίπεδο η διαχείριση του θέματος από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει την στρεβλή ανάγνωση των αιτιών της κρίσης και τους λόγους για τους οποίους αυτή όχι μόνο δεν θα ξεπεραστεί αλλά συνεχώς θα βαθαίνει.