H χαρά ή και η έκπληξη από το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της ομάδας του Σταύρου Καπάκου στις εκλογές για τη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, του αυτόνομου υγειονομικού και επικουρικού ταμείου των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στα ΜΜΕ, γρήγορα έδωσε τη θέση της στο βάρος της ευθύνης που κουβαλάει μια «ολοκληρωτική» και απόλυτη νίκη.

Οι κοινοί στόχοι, οι αποκλίσεις και οι συμβιβασμοί μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων στη Γερμανία

“Να τολμήσουμε περισσότερη πρόοδο” είναι ο τίτλος που επέλεξε για την προγραμματική συμφωνία της η νέα κόκκινη - πράσινη - κίτρινη κυβέρνηση συνασπισμού στη Γερμανία, εν είδει συνέχειας στο “να τολμήσουμε περισσότερη δημοκρατία” του Βίλι Μπραντ, όταν σχημάτισε το 1969 κυβέρνηση μαζί με τους Φιλελεύθερους.

Πώς εξηγείτε το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών; Γιατί είναι δύσκολη η αντιμετώπισή του;

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί μέρος της δομής των κοινωνιών μας και του συστήματος λειτουργίας τους. Φαινόμενο τόσο παλιό όσο και οι πατριαρχικές μας κοινωνίες, αναγνωρίστηκε ως κοινωνικό πρόβλημα χάρη στις έρευνες και τις προσπάθειες των φεμινιστριών, που έγιναν αποδεκτές και από τους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης, κ.ά. Η βία, αλλά και η απειλή της βίας, συνιστούν σημαντικό μέσο κοινωνικού ελέγχου.

«Η κλιματική κρίση θέτει την ανθρωπότητα σε μια πρωτόγνωρη δοκιμασία που επιβάλλει συνεργασία και δράση»

“The changing childhood project”. Στη μεγάλη έρευνα για την παιδική ηλικία στον 21ο αιώνα, που διεξήγαγε, με αφορμή τα 75 της χρόνια, η UNICEF, σε 21 χώρες, σε όλες τις ηπείρους, πήραν μέρος 21.000 άτομα ηλικίας από 15 ώς 24 ετών και άνω των 40. Οι νέοι εμφανίζονται γενικά πιο αισιόδοξοι για το μέλλον από ό,τι οι μεγαλύτεροί τους.

Μια ιστορία μετ’ εμποδίων

Εδώ και χρόνια ακούγεται και γράφεται πως εκτός από την άνοδο και την πτώση, την άνθηση και το μαρασμό της σοσιαλδημοκρατίας σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο ελληνικό ζήτημα σε σχέση με τη σοσιαλδημοκρατική υπόθεση και την υποδοχή της. Ιστορικοί και κοινωνικοί λόγοι εμπόδισαν, αλλοίωσαν ή υπονόμευσαν εξαρχής την τύχη μιας αντίστοιχης κουλτούρας και πολιτικής.

Η ανακοίνωση της χορήγησης ενός έκτακτου πακέτου της τάξης των 338,5 εκατ. ευρώ όπως ήταν αναμενόμενο συγκέντρωσε την προσοχή όλων, πολιτικών δυνάμεων και μέσων ενημέρωσης. Και θα προκαλούσε έκπληξη η μη αποδοχή του ως θετική εξέλιξη από την πλευρά των κομμάτων. Όλοι το καλωσόρισαν, τονίζοντας ότι στην επικείμενη συζήτηση στο κοινοβούλιο θα το υπερψηφίσουν. Οι επιμέρους διαφωνίες που καταγράφηκαν αφορούσαν το μέγεθος και τη στόχευση του, ενώ δεν έλειψαν οι συγκρίσεις και η υπενθύμιση σχολίων που είχαν συνοδεύσει αντίστοιχες αποφάσεις σε προηγούμενα χρόνια.

Μερικοί στη χώρα μας εύχονται να καταρρεύσει πλήρως η τουρκική οικονομία μετά τη συνεχή καταπόντιση του νομίσματός της. Ξεχνάνε όμως ότι η Ελλάδα θα είναι πάντα γείτονας με την Τουρκία και θα υφίσταται τις συνέπειες από δυσμενείς εξελίξεις στη γειτονική χώρα. Το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας είναι να έχουμε δίπλα μας μια Τουρκία σταθερή, ειρηνική και δημοκρατική.

Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας τείνουμε να πιστεύουμε ότι σχεδόν όλα στον κόσμο περιστρέφονται γύρω από εμάς. Αυτά που γίνονται, έχουν νόημα είτε για να μας «υποστηρίξουν», είτε για να μας «υπονομεύσουν». Δεν θα μπορούσε η περίπτωση της Λιβύης να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό.

Είτε γίνουν το 2022 είτε το 2023, η προοπτική των εκλογών άρχισε να επηρεάζει κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές.

Hδη, μέσα στο κυβερνητικό μπλοκ κάτι σαλεύει. Βουλευτές δηλώνουν ότι δεν θα συνεχίσουν να υπερψηφίζουν νομοσχέδια εφόσον οι αρμόδιοι υπουργοί συνεχίσουν να τους αγνοούν, υπουργοί διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να ανεχθούν το «επιτελικό κράτος» να συνεχίσει να τους αγνοεί, «μύρισε εκλογές» και όλοι δοκιμάζουν τα περιθώρια να βρεθούν σε καλύτερη θέση για να εξυπηρετήσουν την εκλογική πελατεία.

Διανύουμε μια χρονική περίοδο όπου η κοινή γνώμη, ο κάθε πολίτης, με πολλούς επικοινωνιακούς τρόπους «βομβαρδίζονται» στοχευμένα με ένα ιδιότυπο τρόπο «ενημέρωσης»!

Αιχμή της συγκυρίας οι πολιτικές διεργασίες που εξελισσόταν στις ηγεσίες των κομμάτων και η προσπάθεια όλων των συστημικών κέντρων να αποσιωπήσουν από τις ενημερώσεις τους τα περιεχόμενα των πολιτικών και των προγραμματικών θέσεων που πρεσβεύουν τα ηγετικά σχήματα.