Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ " είναι η συνεργασία κομμάτων, κινήσεων, ομάδων και προσώπων που ανήκουν στο χώρο της δημοκρατικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της πολιτικής οικολογίας και του προοδευτικού κέντρου.
Είμαστε αντίθετοι με την κυβερνητική πολιτική που συνδυάζει την οικονομική αναποτελεσματικότητα με την κοινωνική αδικία. Διαφωνούμε με την αντιπολιτευτική πολιτική που αρκείται σε εύκολους αφορισμούς, ενσωματώνει ανεδαφικές διεκδικήσεις, αντιτίθεται σε αναγκαίες αλλαγές, αθροίζει συντεχνιακά αιτήματα και εμφορείται από έναν παρωχημένο κρατισμό.
Προτείνουμε τη δική μας εναλλακτική, συγκεκριμένη και υπεύθυνη στρατηγική για τη δημοκρατική έξοδο από την κρίση με ένα εθνικό σχέδιο προοδευτικής ανασυγκρότησης της χώρας

Οι καιροί δεν σηκώνουν τις σιωπές. Όσο δελεαστικές και εάν είναι αυτές. Όταν η κρίση και πολύ περισσότερο η πορεία εξόδου από αυτήν αλλάζει την πατρίδα σου, όταν η ανασφάλεια σβήνει τη λάμψη από τη ματιά των νέων, χαμηλώνει το φως στις ζωές των ανθρώπων, των φίλων και γνωστών και αλλοιώνει τις σχέσεις… πώς να σωπάσεις!!

Για μήνες, το ΠΑΣΟΚ δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι θα αγωνιστεί για τη δημιουργία μιας ενιαίας κεντροαριστεράς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ιδέα της συσπείρωσης δεν είναι απλά ενδιαφέρουσα αλλά απολύτως αναγκαία. Όμως, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών έδειξαν τα όρια όλου του εγχειρήματος για τη δημιουργία της ελληνικής Ελιάς.

Ας θυμηθούμε μερικά απλά πράγματα:

Πρώτον, μια κεντροαριστερά είναι χρήσιμη όταν, από θέση ισχύος, προτείνει προοδευτικές εναλλακτικές σε σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Όταν για παράδειγμα, ψάχνει και εντοπίζει επίορκους και όχι απλά διαθεσίμους. Είναι χρήσιμη όταν ψάχνει, μάταια, για αντιρατσιστικό νόμο σε Υπουργικό Συμβούλιο με Υπουργό "Ανακατάληψης των πόλεων". Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που στηρίζουν ή και συνεργάζονται με μια δεξιά κυβέρνηση, μπορεί να είναι χρήσιμα όταν είναι πολιτικά διακριτά, όταν έχουν έρμα και κόκκινες γραμμές.

Πολλά μπορούν (και πρέπει) να ειπωθούν για το πώς φτάσαμε στο ξέσπασμα της κρίσης, ποια ήταν η αντίδραση των Ευρωπαίων ηγετών, του ημεδαπού πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας, όταν οι αγορές αρνήθηκαν να συνεχίσουν να μας δανείζουν. Πέραν της πολιτικής υπάρχει, ωστόσο, και η οικονομία. Κι η αλήθεια είναι ότι η κρίση δεν ήρθε ως αποτέλεσμα μιας «λαθεμένης» πολιτικής. Ηταν η βίαιη εκδήλωση της εξάντλησης ενός ολόκληρου μοντέλου ανάπτυξης, κρίση του μοντέλου παρασιτικού καπιταλισμού με τα παρακολουθήματά του – διευρυμένες ανισότητες, βαθιά διαφθορά, στέγνωμα της δημοκρατίας σε ένα καθεστώς με καταθλιπτική την κυριαρχία στη λήψη των αποφάσεων μιας ευάριθμης ομάδας πλούτου-media-εξουσίας.

Η χώρα εξακολουθεί να ζει στη βαριά σκιά της κρίσης, που αφυδατώνει την κοινωνία και την οικονομία. Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να προβάλει τη δημιουργία του πρωτογενούς πλεονάσματος ως τέλος των δεινών του τόπου, η περιθωριοποίηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων, η ουσιαστική καταστροφή της μεσαίας τάξης και η έκρηξη της ανεργίας συνθέτουν ένα σκηνικό που σφραγίζει, ασχέτως των επικοινωνιακών επιλογών και των όποιων πολιτικών προτεραιοτήτων, τις στιγμές που διανύουμε.
Η πολιτική δεν ασκείται ποτέ ερήμην της πραγματικότητας. Συνεπώς, και οι πολιτικές εξελίξεις που με ρωτάτε, δεν μπορεί παρά να δρομολογούνται παράλληλα με αυτήν. Οι πολίτες γνωρίζουν, καλύτερα παντός άλλου, ότι η αφόρητη καθημερινότητα που βιώνουν δεν καλυτερεύει με ρητορικές που επαγγέλλονται, απλώς, ένα νεφελώδες καλύτερο αύριο.

Εχουμε επισημάνει κι άλλες φορές ότι στις αυτοδιοικητικές λ.χ. εκλογές τίποτα δεν είναι δεδομένο με βάση τους κεντρικούς πολιτικούς συσχετισμούς, γιατί εμπλέκονται τοπικά και προσωπικά χαρακτηριστικά, από τα οποία προκύπτουν άλλοι συσχετισμοί. Οσοι τα υποτιμήσουν, θα υποστούν το σχετικό πολιτικό κόστος.

Τις θέσεις της για τη βιωσιμότητα των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, παρουσίασε η ΔΗΜΑΡ σε ημερίδα που πραγματοποίησε.
Την ημερίδα άνοιξε ο πρόεδρος του κόμματος Φώτης Κουβέλης, ο οποίος επισήμανε μεταξύ άλλων ότι η τόνωση της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας αποτελεί όρο για την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Ακολούθησαν οι ομιλίες του υπεύθυνου για την Οικονομική και Κοινωνική πολιτική της ΔΗΜΑΡ Δημήτρη Χατζησωκράτη, που παρουσίασε τη συνολική οπτική του κόμματος για τη Μικρομεσαία επιχείρηση, της βουλευτού Ασημίνας Ξηροτύρη, που περιέγραψε τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις της ΔΗΜΑΡ, καθώς και του καθηγητή Διεθνούς Οικονομικής Γιάννη Τσαμουργκέλη, που μίλησε για την πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό και την τόνωση της ρευστότητας.

Στην ημερίδα το λόγο έλαβαν και κατέθεσαν τις απόψεις τους ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος, ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καββαθάς και το μέλος του ΔΣ της ΕΣΕΕ Παύλος Πολιτάκης.

Η εναρκτήρια Ομιλία του Φώτη Κουβέλη
Η εισήγηση του Δημήτρη Χατζησωκράτη
Η εισήγηση της Ασημίνας Ξηροτύρη
Η εισήγηση του Γιάννη Τσαμουργκέλη

Καθώς βαδίζουμε προς τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, όλα τα κόμματα επιχειρούν να «χτίσουν» ένα γενικότερο «πολιτικό προφίλ» αντιμετώπισης των προβλημάτων που δημιούργησε η κρίση και μέσα σʼ αυτό να εντάξουν τη δική τους παρουσία. Είναι αξιοσημείωτο ότι σʼ όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων υπάρχει ένας «κοινός τόπος», παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις: Το τέλος των μνημονίων! Ουδείς Ελλην πολιτικός δηλώνει διατεθειμένος για μία νέα μνημονιακή δέσμευση, συμπεριλαμβανομένων και των «θεωρητικών» της αναγκαιότητας και της θετικότητας για τη χώρα, των μνημονιακών επιλογών. Το πόσο είναι εφικτό αυτό για την Ελλάδα στη σημερινή Ευρώπη είναι ένα άλλο ερώτημα. Ομως το σίγουρο είναι ότι η «έξοδος από τα μνημόνια» είναι -τουλάχιστον- κοινή επικοινωνιακή και πολιτική τακτική των κομμάτων:

Η συγκυρία των διεθνών αγορών χαρακτηρίζεται από δύο στοιχεία που η Ελλάδα θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να αξιοποιήσει. Πρώτον, «ξεχειλίζουν» από κεφάλαια, που τους προσφέρουν πάμφθηνα οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες (κυρίως ΗΠΑ, Ιαπωνίας) μέσω «quantitative easing», σε μια απόπειρα να στηριχτεί η ανάκαμψη. Δεύτερον, έχει αναστραφεί η ροή των διεθνών κεφαλαίων. Ενώ από το 2007 κατευθύνονταν από τις ανεπτυγμένες στις αναδυόμενες οικονομίες, μετά το 2010 αλλάζουν ρότα και κατευθύνονται προς τις οικονομίες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Η αλλαγή οφείλεται κυρίως (α) στην άρση των μεγάλων αβεβαιοτήτων για την εξυπηρέτηση του χρέους και την οικονομία των ΗΠΑ, (β) στις ισχυρές ενδείξεις ότι ο ανοδικός κύκλος στην Κίνα εξαντλεί τη δυναμικότητά του και (γ) στη βεβαιότητα ότι στον ευρωπαϊκό νότο κρύβονται μεγάλα κοιτάσματα υποτιμημένων αξιών.

Ασχέτως της γνώμης που έχει ο καθένας για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, θα σας έλεγα ότι η κίνηση των «58» δημιουργήθηκε για να ρυμουλκήσει τα κόμματα της κεντροαριστεράς στην προοπτική μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. ΄Έτσι έλεγαν, τουλάχιστον, οι εμπνευστές της… Ε, αυτή η προοπτική δεν βγαίνει, όσο βολονταρισμό και να κουβαλά κανείς στις αποσκευές του. Αυτό που βγαίνει, μετά την κατάργηση της λίστας και την επιλογή της σταυροδοσίας στις ευρωεκλογές, είναι ότι το όλο εγχείρημα καταλήγει σε ένα σχήμα ΠΑΣΟΚ – συνεργάτες. Το ήθελαν αυτό οι «58»; Καλύπτει αυτή η εξέλιξη το κενό μιας νέας συμπαράταξης, που θα αρθρώσει τη νέα πρόταση απέναντι στο νέο διπολισμό; Δεν το νομίζω…

Τη λύση μιας «ευρείας διακομματικής συνεννόησης», στην οποία καταλυτικό ρόλο θα έχει η ΔΗΜΑΡ, περιγράφει για πρώτη φορά ο κ. Φώτης Κουβέλης, σε περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης στις επόμενες εθνικές εκλογές. Συγκεκριμένα, μιλάει για μια «διακομματική κυβέρνηση συνεννόησης προγραμματικού χαρακτήρα» με αναγκαία «την εξισορροπητική παρουσία ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου» και αφήνει έτσι να εννοηθεί ότι η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη και τη γέφυρα μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, αν τούτο χρειαστεί.

Είναι τελείως διαφορετικό μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα να έρχονται εκ των υστέρων να την υποστηρίξουν τα κόμματα, και τελείως διαφορετικό να συνεδριάζει ένα κομματικό όργανο ή να αποφασίζει ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος και να τοποθετεί ως υποψήφιο δήμαρχο ένα κομματικό μέλος. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο για τον υποψήφιο. Το πρόβλημα είναι κυρίως για τη λογική με την οποία αντιμετωπίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση οι κομματικοί μηχανισμοί και τα κομματικά επιτελεία. Βρισκόμαστε απέναντι σε όλους αυτούς που θέλουν να μπλέξουν τους δήμους στην κομματική αριθμητική.

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ με θέμα τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, καθώς και τη συγκρότηση του προοδευτικού πόλου. Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, στο τέλος των εργασιών, ενέκριναν ομόφωνα τη σχετική εισήγηση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ.

Η Ομιλία του Φ. Κουβέλη στην Κεντρική Επιτροπή

Όμως, αν όντως χρειάζεται να βάλουμε διόδια στους ναζιστές που θα πρέπει να κληθούν να πληρώσουν το τίμημα της δημοκρατίας είτε προσαρμοζόμενοι στις αρχές της, είτε οδηγούμενοι στη φυλακή, εξίσου χρειάζεται να προστατεύσουμε τη δημοκρατία από την απαξίωση της κακής χρήσης των θεσμών της από αυτούς που θεωρούν ότι τα υπουργεία είναι τσιφλίκι από όπου συνάπτουν και εφαρμόζουν άκριτα, αδιαφανείς συμβάσεις που αντιτίθενται ακόμα και στους κανόνες της λογικής.

Τέσσερις μεγάλες αβεβαιότητες αναφορικά με την Ελλάδα είναι αντικείμενο συζητήσεων στις εν Αθήναις πρεσβείες, σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (κυρίως στο Βερολίνο...), στο Λονδίνο και σε άλλα μητροπολιτικά κέντρα των διεθνών αγορών. Αβεβαιότητες που ερμηνεύουν γιατί τα ξένα κεφάλαια (με εξαίρεση διάφορα μικρά κερδοσκοπικά funds που μπαινοβγαίνουν στο Χρηματιστήριο με βραχύτατο ορίζοντα ενός μηνός...) επιλέγουν να μένουν εκτός της Ελλάδας για το επόμενο προβλεπτό διάστημα.

- Στη σημερινή συγκυρία, για όλους όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε ως σοσιαλδημοκράτες, το ερώτημα είναι ποιος πολιτικός χώρος διατηρεί μια αυτονομία και κριτική στάση απέναντι στη Ν.Δ. και το ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας μια άλλη προοδευτική πολιτική πρόταση. Ο εναγκαλισμός της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ., συχνά στην πιο δεξιά εκδοχή του, του στερεί αυτό το ηθικό, πρωτίστως, πλεονέκτημα. Η ΔΗΜ.ΑΡ., σύμφωνα με τις δηλώσεις της ηγεσίας της και τις αποφάσεις του Συνεδρίου, θέλει να συσπειρώσει τις κατακερματισμένες δυνάμεις του χώρου. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ –μ’ αυτήν του την ηγεσία, τις πολιτικές του επιλογές και επειδή έχει χάσει τη διακριτότητά του από τη Ν.Δ.- δεν μπορεί. Από την άλλη, εάν ο χώρος εξαφανιστεί, εάν έχουμε μια μετωπική σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., τότε η βιαιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης θα είναι πρωτόγνωρη. Ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος είναι αναγκαίος για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Σ” αυτό το πλαίσιο, κι εάν δεν υπήρχε η ΔΗΜ.ΑΡ. ως χώρος θα έπρεπε να την εφεύρουμε.

Είμαστε μια ανάδελφη χώρα.
Κατά μια δοξασία το ελληνικό πρόβλημα γεννήθηκε το 2010. Έχοντας το μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα στην Ευρώπη, το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, τις δημόσιες δαπάνες να ’χουν αγγίξει το 52% του ΑΕΠ και τα έσοδα να ’χουν καταρρεύσει στο 39%. Σε καμία κανονική χώρα δεν συνέβαινε ό,τι στην πατρίδα μας. Με ένα αδηφάγο και υπερδιογκωμένο Δημόσιο. Το έλλειμμα ήταν αδύνατο να μειωθεί χωρίς αντίστοιχη μείωση του μισθολογικού κόστους.

Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, είναι ένα κόμμα μεταρρυθμιστικό. Είναι ένα κόμμα με βαθιά την προσήλωση του στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Το έχω πει επανειλημμένα. Ούτε ανοίγουμε παράθυρο, ούτε κλείνουμε μάτι, ούτε ανοίγουμε πόρτες προς το ΣΥΡΙΖΑ. Έχω μιλήσει για το λαϊκότροπο δημαγωγικό τους λόγο, τον αριστερότροπο λαϊκισμό τους. Έχουμε διαφωνήσει και διαφωνούμε με όλα αυτά που καταγράφουν ως πολιτική πρόταση στην ελληνική κοινωνία για την πορεία και την εξέλιξη της χώρας, αλλά κάποιοι ή δεν θέλουν να ακούν ή κάνουν πως δεν ακούν.

Δεν μπορείς να είσαι αξιόπιστος εταίρος σε οποιαδήποτε σύμπραξη, όταν προβαίνεις σε μονομερείς ενέργειες. Επρεπε στοιχειωδώς να έχει προηγηθεί ενημέρωση, διαβούλευση και συνεννόηση για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι η αλλαγή του εκλογικού συστήματος εκατό ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές. Σκεφτείτε ότι για τις εθνικές εκλογές υπάρχει συνταγματική ασφαλιστική δικλίδα ώστε οποιαδήποτε αλλαγή του εκλογικού νόμου να ισχύει από τη μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση, ακριβώς για να αποφεύγονται οι αιφνιδιασμοί και να μην χρησιμοποιείται η εκλογική νομοθεσία για κομματικές τακτικές.

Η απόφαση για εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό προτίμησης συνιστά βαρύτατη αρνητική εξέλιξη που δυναμιτίζει την ελπίδα για ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς, αποδυναμώνοντας μέχρι ταφόπλακας τη σοβαρότερη προσπάθεια, την «Πρωτοβουλία των 58».

Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα: η πρόβλεψη του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές του Μαΐου θα έχει τρεις βασικές συνέπειες.
Θα ενισχύσει όσους υποψήφιους έχουν χρήματα να ξοδέψουν για την προεκλογική εκστρατεία, αναζητώντας ψήφους σε όλη τη χώρα.
Θα ενισχύσει όσους προέρχονται από μεγάλες εκλογικές περιφέρειες (μπορεί να αντιμετωπίσει ένας υποψήφιος μιας μονοεδρικής εκλογικής περιφέρειας, έναν υποψήφιο της Β’ Αθηνών;)
Τέλος, θα ενισχύσει όσους έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ και έχουν προβληθεί. Πρόκειται επί της ουσίας για έναπρόσθετο εφόδιο στους υποψήφιους των μεγάλων περιφερειών.

Συχνά διατυπώνεται το ερώτημα: Θα βοηθήσουν πολιτικά οι εταίροι-δανει­στές, εν όψει ευρωεκλογών, τον κ. Σαμαρά και σε ποιο βαθμό; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προσπάθεια στήριξης της κυβέρνησης θα εκδηλωθεί με κάποιο τρόπο πριν από τις εκλογές.Το ζητούμενο είναι ο χρόνος εκδήλωσής της, το περιεχόμενο, η έκταση και η οικονομική αμεσότητα των αποτελεσμάτων από την επανατοποθέτηση του ελληνικού προβλήματος ώστε να μπορεί να αξιοποιηθεί πολιτικά από την κυβέρνηση και το σπου-δαιότερο, βέβαια, να ωφεληθεί η χώρα.

Στα τέσσερα χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης και το σπάσιμο της ελληνικής φούσκας, το πολιτικό σύστημα αρέσκεται να λέει παραμύθια. Αρχικά, όταν οι αγορές μας έκοψαν, είπε το παραμύθι ότι κάποιος «θείος» από την Κίνα ή τη Ρωσία θα μας δάνειζε άνευ όρων όσα χρειαζόμαστε. Μετά, ακούστηκαν τα παραμύθια του Ζαππείου, που «προσέφεραν» 18 δισ., μηδένιζαν το έλλειμμα σε 18 μήνες και έστηναν νέο παραγωγικό μοντέλο με ατμομηχανή την... οικοδομή. Το 2012 η χώρα βομβαρδίστηκε με το παραμύθι της επαναδιαπραγμάτευσης: Θα άλλαζαν το Μνημόνιο κι ο λαός θα απολάμβανε τους καρπούς της σκληρής διαπραγμάτευσής τους. Μετά ενάμιση χρόνο επιβολής μιας καταστροφικής πολιτικής, εμφανίζεται νέο παραμύθι: Αιτία όλων των δεινών είναι το «κούρεμα» που δεν έγινε το 2010...

Η χώρα δεν χρειάζεται συνεχώς εκλογές, αυτό που χρειάζεται άμεσα είναι αλλαγή πολιτικής. Να υπάρξει τώρα διαπραγμάτευση για το χρέος ώστε να λυθεί το πρόβλημα του χρηματοδοτικού κενού. Νέα μέτρα δεν πρέπει να ληφθούν, δεν τα αντέχει η κοινωνία. Απαιτείται υλοποίηση εκτεταμένων δράσεων υποστήριξης των ανέργων. Να μην υπάρχει επιμονή σε αναποτελεσματικά μέτρα όπως η εξίσωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης. Είναι απαραίτητη η δημιουργία πλαισίου κοινωνικής προστασίας. Αυτή είναι η αλλαγή πολιτικής σε προοδευτική κατεύθυνση που απαιτείται για να μην οδηγηθούμε σε εκλογές. Αν η αλλαγή αυτή δεν συντελεστεί, τότε αυτή η ίδια αδιέξοδη πολιτική θα οδηγήσει σε εκλογές μέσα στο 2014.

...Στο πλαίσιο της ευρωομάδας συναντώνται κόμματα τυπικά σοσιαλδημοκρατικά, σοσιαλιστικά, αριστερά και εν γένει προοδευτικά, πολλά από τα οποία δεν ανήκουν στη σοσιαλιστική Διεθνή. Εμείς εντασσόμαστε με τη δική μας ταυτότητα, τις δική μας κληρονομιά και την πολιτική μας αυτονομία.Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι σαφώς διαφορετικά. Το αίτημα για αλλαγή πολιτικών στη χώρα μας θέλουμε να εκφραστεί με την υποστήριξη στο ευρωψηφοδελτίο με το οποίο θα συμμετέχει η ΔΗΜΑΡ και οι σύμμαχοι της, με στόχο να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Η πολιτική μας πρόταση είναι σε αντιπαράθεση και με το ΠΑΣΟΚ που στήριξε και στηρίζει συντηρητικές πολιτικές στην Ελλάδα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υποψηφιότητα του κ. Θ. Καρυπίδη από τον ΣΥΡΙΖΑ, για την Περιφέρεια Δ. Μακεδονίας, ήταν μια λάθος επιλογή. Δημιούργησε δικαιολογημένα αρνητικές εντυπώσεις και έντονες ενδοκομματικές αναταράξεις.Πέρα όμως από αυτά και τη σχετική πολιτική εκμετάλλευση (που συνηθίζεται απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις, σε τέτοιες περιπτώσεις), το «λάθος» έφερε στην επιφάνεια ορισμένα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα.

...Είναι πιστεύω καιρός η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (όπως και της κίνησης των "58") να συνειδητοποιήσει πως η αναγόρευση της ΔΗΜΑΡ σε κύριο αντίπαλο με όρους παλαιοκομμουνιστικών συγκρούσεων δεν ωφελεί κανένα. Ούτε αυτούς σίγουρα, ούτε εμάς, ούτε τη δημοκρατική αριστερά συνολικά. Ωφελεί τον νέο διπολισμό, καθώς οι πολίτες απομακρύνονται από ομάδες που καυγαδίζουν ως γκρουπούσκουλα. Και δεν πολυψάχνουν ποιος "φταίει". Αν λοιπόν στόχος είναι πραγματικά ο "τρίτος πόλος" και όχι η ενίσχυση του πρώτου, ας αποδεχθούν το προφανές πως –σ’ αυτή τη φάση τουλάχιστον- δεν θα υπάρξει ενιαίος "κεντροαριστερός" φορέας, πως η ΔΗΜΑΡ δεν θα συμπτύξει κοινό εκλογικό σχήμα με το ΠΑΣΟΚ.

Η ιδεολογική διάσταση, η συμβολική αξία αλλά και η πολιτική ουσία της πρότασης του Πόλου Συσπείρωσης που προτείνει η ΔΗΜΑΡ κινούνται σε μια μετα-μεταπολιτευτική κομματική λογική (άρνησης του δικομματισμού, των αρχηγικών κομμάτων, των μεγάλων πλειοψηφιών ή των κυβερνητικών αυτοδυναμιών).
Αυτοί που την «κατηγορούν» κινούνται περισσότερο στη γραμμή της Παλινόρθωσης ή της Αναδρομικής Δικαίωσης παρά στην αποδέσμευση από τις κακές (μέχρι καταστροφικές) αντιλήψεις και πρακτικές του παρελθόντος που συνέβαλαν στην απαξίωση όλου του πολιτικού συστήματος (ίσως και της ίδιας της Δημοκρατίας).

Στην πρόσφατη πολιτική ιστορία, πολλά από τα κόμματα που συγκροτήθηκαν και προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, είτε εξαφανίστηκαν από τον κομματικό χάρτη αποτυγχάνοντας στις εκλογικές μάχες που έδωσαν, είτε επιβίωσαν για λίγα χρόνια και αυτοδιαλύθηκαν.

Ένα κόμμα που δεν ανήκει ούτε στην πρώτη, ούτε στη δεύτερη κατηγορία είναι το «Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών» (ΚΕΠ), που ίδρυσε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος τον Μάρτιο του 2001 και ανέστειλε τη λειτουργία του έναν χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2002. Διαλύθηκε χωρίς να λάβει μέρος σε κάποια εκλογική μάχη ενώ οι δημοσκοπήσεις τού έδιναν ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά, που έφταναν ακόμη και διψήφια νούμερα.

Τα μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας χωρίς παράλληλη οικοδόμηση του κράτους πρόνοιας, αποτελούν λύση οικονομικά επισφαλή και πολιτικά επικίνδυνη.

Μετά την «κεντροαριστερά» μας προέκυψε η «Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη» με την πρόσφατη εξαγγελία ότι θα κατέλθει στις ευρωεκλογές. Εδώ όμως είναι και τα δύσκολα για τη νέα πολιτική κίνηση-συνασπισμό-κόμμα ή ό,που καταλήξει αυτή τέλος πάντων.
Η «Δημοκρατική Αριστερά» αποφάσισε στο πρόσφατο συνέδριο την αυτόνομη κάθοδο στις ευρωεκλογές. Αυτό είναι κάτι που ασφαλώς δεν αλλάζει, όποια και αν είναι η σχέση της στη συνέχεια με την κίνηση που ξεκίνησε με τη διακήρυξη των 58. Ο νέος φορέας συνεπώς, με την καθοδό του στις ευρωεκλογές, θα κληθεί να διαβεί τον Ρουβίκωνα, καλούμενος να αποφασίσει αν θα συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ ή όχι.

•Η αξιολόγηση των δομών όλων των υπουργείων, ένα τεράστιο έργο, έχει ολοκληρωθεί και έχει εγκριθεί από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης.

•Τα νέα οργανογράμματα και τα προεδρικά διατάγματα είναι έτοιμα. Για πρώτη φορά η ελληνική δημόσια διοίκηση θα έχει μια σταθερή και ορθολογική δομή, σύμφωνη με τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας, που δεν θα τροποποιείται αυθαίρετα και με βάση την πελατειακή λογική.

.•Για πρώτη φορά επίσης γίνονται περιγράμματα θέσεων εργασίας, ώστε κάθε δημόσιος υπάλληλος να ξέρει ακριβώς ποια καθήκοντα καλείται να επιτελέσει, με ποια προσόντα, σε ποια θέση

-ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

-ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟ-ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ — ΕΣΠΑ

-Ι. Νόμοι
-ΙΙ. Σχέδια Νόμων

-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΥΔΔΑΔ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΙΟΥΛΙΟΣ 2012 - ΙΟΥΝΙΟΣ 2013

Ενισχυτική διδασκαλία στα Γυμνάσια όλης της χώρας Τριετούς διάρκειας (2013-2015) μέσω ΕΣΠΑ ύψους 70 εκ. € (ήδη έχει δρομολογηθεί για την επόμενη χρονιά)

-7000 Αναπληρωτές Καθηγητές επιλεγμένοι αξιοκρατικά σε αντίθεση με πρακτικές παρελθόντων ετών σύμφωνα με τα μόρια από τον πίνακα αναπληρωτών.

-Δράση κοινωνικής συνοχής, μείωσης της σχολικής διαρροής και εξομάλυνσης κοινωνικών ανισοτήτων.

-511 Κέντρα Ενισχυτικής Διδασκαλίας σε όλη τη χώρα

-45.000 μαθητές σε όλη την Ελλάδα και 70.000 για την επόμενη χρονιά

Οι υποκειμενικοί όροι συμμετοχής μου.

Ανέλαβα την ευθύνη της Υφυπουργού θεωρώντας ότι:

• κάτω από τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της χώρας, οι πολιτικές δυνάμεις που συγκροτούσαν την τρικομματική κυβέρνηση θα είχαν ως διττό στόχο α) τον εξορθολογισμό των δαπανών στην Υγεία και β) την απόδοση των εξοικονομούμενων πόρων σε τομείς που δεν ήταν αναπτυγμένοι ή που χρειάζονταν ιδιαίτερη ενίσχυση.

Το έργο που αναφέρεται παρακάτω, έγινε την χρονική περίοδο Οκτωβρίου 2012 – Ιουνίου 2013, κατά την οποία ήμουν Γενική Γραμματέας του ΕΚΔΔΑ, ύστερα από πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) προς την Τρικομματική Κυβέρνηση. Αρμόδιος Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, στον οποίο υπάγεται το ΕΚΔΔΑ, ήταν ο Αντώνης Μανιτάκης. Πίστευα και πιστεύω στην καθιέρωση μόνιμου Γενικού Γραμματέα ως ανώτατη ιεραρχία της Διοίκησης, ή έστω με θητεία 5ετή ως αρχή. Αυτό άλλωστε απαιτεί, πέραν οποιασδήποτε νομοθετικής αλλαγής και άλλες διαδικασίες επιλογής. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, κατά συνέπεια με την αλλαγή της Κυβέρνησης, υπέβαλα την παραίτησή μου από τη θέση αυτή.

Με την ευκαιρία υποβολής του παρόντος απολογιστικού σημειώματος των εργασιών της Γενικής Γραμματείας Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, τόσο η Γενική Γραμματέας όσο και η Ομάδα των συνεργατών της, εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας προς τον Υπουργό ΠΕΚΑ κο Ευ. Λιβιεράτο -με τον οποίο συνεργαστήκαμε κυρίως σε θέματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και περιβαλλοντικής αδειοδότησης- και τον Αν Υπουργό κο Στ. Καλαφάτη -με τον οποίο είχαμε ευρύτερη συνεργασία σε θέματα απορριμμάτων, βιοποικιλότητας και προστατευόμενων περιοχών, σύνδεσης περιβάλλοντος / χωροταξίας και περιβαλλοντική αδειοδότηση κρίσιμων τομέων όπως οι εξορύξεις και οι τουριστικές υποδομές- για το κλίμα εμπιστοσύνης που οικοδομήθηκε, σ΄ αυτήν την πρότυπη για το ελληνικό πολιτικό σύστημα συνεργασία

Η ΠΟΡΕΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ 2007-2013ΚΑΙ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2014-2020

Οι προτεραιότητες της Ειδικής Γραμματείας Κοινοτικών Πόρων και Υποδομών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα ήταν, αφενός, η επιτάχυνση της υλοποίησης του τρέχοντος Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) -με αποδοτικότητα, ποιότητα και διαφάνεια- και, αφετέρου, η έγκαιρη προετοιμασία για τη νέα Προγραμματική Περίοδο 2014-2020.

Η ανάληψη καθηκόντων στο ΣΕΠΕ, έγινε στα μέσα Οκτωβρίου 2012 και ενώ το Σώμα είχε μείνει "ακέφαλο" πάνω από δύο μήνες. Όπως ήταν αναμενόμενο, είχε συσωρευτει μεγάλος όγκος διαδικαστικών υπηρεσιακών θεμάτων, τα οποία έπρεπε να αντιμετωπιστούν άμεσα.

Επιπλέον, το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας βρισκόταν μπροστά σε μια διαδικασία ριζικής εσωτερικής του αναδιοργάνωσης και ανασχεδιασμού των διαδικασιών του. Το μεν πρώτο σχετίζεται με τη διαδικασία διοικητικής μεταρρύθμισης του ΥΔΙΜΗΔ, ενώ το δεύτερο, με την διεξαγωγή ανεξάρτητης αξιολόγησης αναγκών από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, η οποία επισήμανε τα προβλήματα, αλλά και τις προοπτικές του συστήματος Επιθεώρησης Εργασίας στην Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη τη διεθνή εμπειρία και τις εγχώριες ιδιομορφίες.

Η βασική λειτουργία της Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας περιορίζεται στις επιθεωρήσεις στο περιβάλλον (σε κάθε δραστηριότητα, δημόσια ή ιδιωτική, για τη λειτουργία της οποίας απαιτείται –και- περιβαλλοντική αδειοδότηση), την ενέργεια (μόνον στον έλεγχο του θεσμού των Πιστοποιητικών Ενεργειακής Απόδοσης των κτηρίων), στη δόμηση (εποπτεία του θεσμού των ελεγκτών δόμησης) και στα αυθαίρετα (σε συνεργασία με τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις).

Η γενική αντίληψη πάνω στην οποία στηρίχθηκε η δουλειά μου ξεκινούσε με την παραδοχή ότι οι έλεγχοι αποτελούν εργαλείο προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά, ταυτόχρονα, είναι και αναπτυξιακό εργαλείο.

Σημαντικότερα Πεπραγμένα της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας για την περίοδο: Αύγουστος 2012 – Ιούνιος 2013

•Σχεδιασμός και Κατάρτιση του Αναπτυξιακού Προγραμματισμού 2014-2020.Προετοιμασία της Στρατηγικής για την Έρευνα και Καινοτομία – Διαμόρφωση κατευθύνσεων Αναπτυξιακού Προγραμματισμού για την Νέα Προγραμματική Περίοδο.Διαβούλευση με τις περιφέρειες για την Ανάπτυξη Στρατηγικής για την Έξυπνη Εξειδίκευση (RIS3), συμμετοχή στα Αναπτυξιακά Συνέδρια των Περιφερειών, επιτόπιες επισκέψεις και συζητήσεις με τις Περιφερειακές Αρχές. Διαβούλευση με Υπουργεία και εκπροσώπους του παραγωγικού Τομέα.

Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση για πρώτη φορά στη χώρα ολοκληρωμένης στρατηγικής και αναπτυξιακής πολιτικής που να καλύπτει το σύνολο της νησιωτικής Ελλάδας με βάση τη συνταγματική επιταγή (άρθρα 101 και 106) ήταν ο βασικός στόχος που ανέλαβε να υλοποιήσει η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (ΓΓΑΙΝΠ) στη περίοδο από τον Αύγουστο 2012 μέχρι σήμερα. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος ύπαρξης της σήμερα μετά τη σταδιακή ενίσχυση των περιφερειακών δομών της χώρας και ιδιαίτερα με πρόσφατη διοικητική διάρθρωση της χώρας με αιρετές Περιφέρειες, ισχυρούς Δήμους και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση.