Η είδηση του θανάτου της Ροσάνα Ροσάντα (πέθανε προχθές στη Ρώμη στα 96 της χρόνια) προκαλεί θλίψη και συγκίνηση στον κόσμο της Αριστεράς και όχι μόνον. Κι αυτό γιατί η Ιταλίδα κομμουνίστρια υπήρξε αναμφίβολα μια ιστορική προσωπικότητα, μία από τις σημαντικότερες μορφές της ευρωπαϊκής Αριστεράς στον εικοστό αιώνα. Γεννημένη το 1924, η Ροσάντα προσέγγισε την πολιτική μέσα από τον παράνομο αντιφασιστικό αγώνα. Μετείχε νεότατη στην Αντίσταση και στην αντάρτικη πάλη.

Ήταν Κυριακή μεσημέρι, όταν ο κ. Μητσοτάκης δήλωνε γεμάτος ικανοποίηση από τη Θεσσαλονίκη ότι η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα της Ευρώπης που θα παρέχει μάσκες στους μαθητές. Ευχαρίστησε μάλιστα τον κ. Γεραπετρίτη διότι, όπως είπε, έμεινε ξάγρυπνος για να είναι όλα έτοιμα τη Δευτέρα. Όποια λάθη και παραλήψεις συγχωρούνται, συμπλήρωσε, καθώς τις προηγούμενες ημέρες 27.000 μάσκες είχαν κριθεί ακατάλληλες, ενώ μέρος του διαγωνισμού είχε κριθεί άγονο.

Μετά την καταστροφή του ΚΥΤ της Μόριας (καταστροφή που έκανε ακόμα δυσκολότερη τη ζωή των προσφύγων-μεταναστών) το προσφυγικό στη Λέσβο εισέρχεται σε νέα περίοδο.Οι νοήμονες και ψύχραιμοι πολίτες ( ελπίζω να μην είμαστε οι λιγότεροι) οφείλουμε να προχωρήσουμε επειγόντως σε ορισμένες παραδοχές και στη συνέχεια να καταθέσουμε μιά συνεκτική και ρεαλιστική πρόταση προς κάθε κατεύθυνση (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, τοπ.αυτοδιοίκηση) και να ζητήσουμε επιτακτικά την υιοθέτησή της.

Στη βάση νέων στοιχείων, επανέρχομαι σε ένα προηγούμενο άρθρο μου για τα ελληνοτουρκικά (ΒΗΜΑ, 16/8/20).

1.Μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis («ΤΟ ΒΗΜΑ», 6/9/20) τίθεται η ερώτηση «Ποια είναι η πιθανότητα συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας;». Ενας μεγάλος αριθμός πολιτών (39%) απάντησε πως οι πιθανότητες θα είναι μεγάλες αν οι συνομιλίες βασιστούν σε θέματα που θα τεθούν και από τις δύο πλευρές. Από την άλλη μεριά, το 43% απάντησε πως οι συνομιλίες πρέπει να αφορούν θέματα που εμείς νομίζουμε πως είναι ανοιχτά. Τέλος, ένα 13% απάντησε πως δεν υπάρχουν πιθανότητες συνομιλιών.

Η ύφεση στην ευρωπαϊκή οικονομία ίσως είναι λίγο μικρότερη από την αναμενόμενη (8% αντί για 9%). Εντούτοις η ανάκαμψη, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα πάρει δύο χρόνια (θα είναι 5,5% το ʼ21 και 3,2% το ʼ22), χωρίς να συνυπολογιστεί πιθανή κλιμάκωση της πανδημίας.

Στη Μόρια εξελίσσεται μια ανθρωπιστική τραγωδία. 13.000 κατατρεγμένοι συνάνθρωποί μας με 4.000 παιδιά, πρόσφυγες από χώρες όπου βασιλεύουν ο πόλεμος και η ένδεια, ύστερα από μήνες ή χρόνια παραμονής σε ένα κολαστήριο, βρίσκονται τώρα χωρίς στέγη, χωρίς υπάρχοντα, συχνά χωρίς φαγητό, περιφέρονται σαν την άδικη κατάρα περικυκλωμένοι από ΜΑΤ και εξαγριωμένους ντόπιους, με τον κορωνοϊό να κυκλοφορεί πιο ελεύθερα από τους ίδιους.

Η απόσυρση του «Ορούτς Ρέις» γεννά σε κάθε λογικό άνθρωπο ανακούφιση. Εχουμε μια σαφή κίνηση αποκλιμάκωσης. Το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου απομακρύνεται. Και, μολονότι δεν γνωρίζουμε το σχετικό παρασκήνιο και τι συμφώνησαν οι δύο πλευρές, είναι εύλογο να υποθέσουμε πως η απόσυρση αποτελεί μέρος ευρύτερης διαδικασίας με στόχο τον διάλογο. Η διπλωματία φαίνεται να νικά.

Στο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου «Μέση Αγγλία» (Πόλις, 2019), μια ανατομία της ανάδυσης της βαθιάς βρετανικότητας που οδήγησε τελικά στο Brexit, η μεσήλικη Ελένα λέει κάπου: «Ζούμε κάτω από την τυραννία μιας ιδέας που το όνομά της είναι πολιτική ορθότητα. [Στην Κίνα] έχετε απροκάλυπτη λογοκρισία, η δική μας είναι συγκαλυμμένη. Ολα συμβαίνουν κάτω από ένα προσωπείο ελευθερίας του λόγου, ώστε οι τύραννοι να μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ομως δεν έχουμε ούτε ελευθερία του λόγου ούτε και ελευθερία οποιουδήποτε άλλου πράγματος. Οι άνθρωποι που άλλοτε κρατούσαν μια σπουδαία βρετανική παράδοση ζωντανή πηγαίνοντας με τα κυνηγόσκυλά τους να κυνηγήσουν αλεπούδες, δεν είναι πλέον ελεύθεροι να το κάνουν...».

Σε όσα μάθαμε στους εννέα μήνες της πανδημίας του κοροναϊού εστιάζει ο καθηγητής πολιτικής της υγείας στο LSE, Ηλίας Μόσιαλος, εστιάζοντας παράλληλα στα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν.

Όπως χαρακτηριστικά λέει «πέρασαν περίπου 9 μήνες από τη διαπίστωση της νέας ασθένειας που πλέον όλοι γνωρίζουμε ως νόσο του COVID-19. Το 2020 είναι η χρονιά της πανδημίας και του lockdown, που φρέναρε την οικονομία του πλανήτη και επηρέασε πολυδιάστατα τη ζωή όλων μας, ευπαθών και μη, γονέων και μη, εργαζομένων και μη».