Είναι πολλές φορές που η αξία της ανανεωτικής Αριστεράς - της «ευγενικής» για τους φίλους, «των σαλονιών» για τους εχθρούς - αμφισβητείται. Η χθεσινή εκδήλωση όμως στη μνήμη του Γρηγόρη Γιάνναρου (20 χρόνια από τον θάνατο του) θύμισε γιατί την Αριστερά που εκείνος εκπροσωπούσε όλοι την ήθελαν με το μέρος τους: έχει μια μοναδική ικανότητα να εξισορροπεί καταστάσεις και να ενώνει ετερόκλητα πλήθη. Χθες στον πρώτο όροφο του ΕΒΕΑ έβλεπες πολιτικούς κάθε λογής και κάθε προέλευσης.

Ηταν τόσο πολλοί που η μεγάλη αίθουσα δεν αρκούσε, με παλιούς συντρόφους να μη βρίσκουν θέση να καθήσουν και εκπροσώπους όλων των κομμάτων να συνωστίζονται στην πόρτα.

Η Δημοκρατική Αριστερά σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για την χώρα, την αριστερά και την ευρύτερη προοδευτική παράταξη αποφάσισε να διοργανώσει την σημερινή εκδήλωση για τον Γρηγόρη Γιάνναρο. Όχι μόνο γιατί η μνήμη πρέπει να νικά πάντοτε την λήθη, αλλά γιατί σήμερα, 20 χρόνια μετά την απώλειά του, αποδεικνύεται πόσο σωστά και προφητικά ήταν τα λόγια, οι πράξεις και τα έργα του. Σε μία εποχή ευμάρειας και ανόδου του βιοτικού επιπέδου, δεν παρασύρθηκε από σειρήνες αλλά έμεινε σταθερός σε αρχές και αξίες, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για όσα έρχονται.

Σήμερα, αναστοχαζόμενοι τη ζωή και τη δράση του κορυφαίου συντρόφου μας, που έζησε τα πάθη και μέσα στα πάθη της Αριστεράς - την ήττα της, την ανθοφορία της ανανεωτικής περιόδου, την κρίση, τις αναζητήσεις για το νέο της πρόσωπο, θα μπορούσαμε, με όλους τους υποκειμενισμούς, να καταγράψουμε καθοριστικές εγχαράξεις της παρουσίας και δράσης του στη συλλογική μας μνήμη:
-Από τις οργανώσεις της ύστατης παράνομης ΕΠΟΝ στην ΕΔΑ και από εκεί στους Λαμπράκηδες, στο ΚΚΕ εσωτερικού, στην ΕΑΡ και στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, η διαδρομή του Γρηγόρη Γιάνναρου αντιπροσωπεύει μια από τις κανονικότητες του βίου των αγωνιστών της γενιάς του.

...Θα κλείσω με μία προσωπική παράκληση: να μη με συγκρίνετε με τον πατέρα μου ούτε να περιμένετε να συνεχίσω εγώ το έργο του. Είναι άδικο γιατί είναι ένα βάρος που δε μπορώ να σηκώσω. Έχω όμως ιερό χρέος να βαδίσω στα χνάρια του σε θέματα ήθους, αξιοπρέπειας, ανιδιοτέλειας και διαρκούς πνευματικής αναζήτησης.
Σας ευχαριστώ πολύ

...Ο νέος, ενιαίος φορέας πρέπει να έχει σαφές ιδεολογικό, προγραμματικό και κοινωνικό στίγμα, να μην δίνει εικόνα άμορφου ενδιάμεσου σχήματος στο πολιτικό μας σύστημα, ούτε φυσικά την εικόνα μιας τεχνητής σύγκλησης κομματικών δυνάμεων και πολιτικών παραγόντων. Πρέπει να είναι ένα μαζικό, ανοιχτό λαϊκό προοδευτικό ρεύμα ικανό με βάση τις αξίες της σοσιαλδημοκρατίας να αποτελεί όχι μόνο την απάντηση στον αριστερό λαϊκισμό και την συντηρητική γραμμή αλλά να αποτελέσει ένα νέο πλειοψηφικό ρεύμα στην χώρα!
Οι καιροί ου μενετοί. Η κοινωνία έχει επενδύσει υψηλές προσδοκίες στο εγχείρημα ης συγκρότησης του νέου φορέα της δημοκρατικής παράταξης. Μας καλεί να προχωρήσουμε γρήγορα, αποτελεσματικά, ενωτικά.

Η αποχώρηση του Β. Σόιμπλε από τη θέση του υπουργού οικονομικών δίνει την αφορμή για μια αξιολόγηση του ρόλου του στην αντιμετώπιση της κρίσης της ευρωζώνης. Ανέλαβε καθήκοντα προς το τέλη του 2009, όταν η χρηματοοικονομική κρίση είχε περάσει από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη και την απειλούσε μέσω κερδοσκοπικών επιθέσεων στα ομόλογα χωρών του ευρωπαϊκού νότου.

Τα spreads άρχισαν να κινούνται ανοδικά από τις αρχές του 2009 αλλά η παρέμβαση του τότε ΥΠΟΙΚΟ της Γερμανίας Π. Στάινμπρουκ οδήγησε στην αποκλιμάκωση των spreads.

Η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία αντιτάχτηκε με σφοδρότητα στη νομική κατοχύρωση του δικαιώματος των διεμφυλικών ατόμων να ορίζουν - χωρίς χειρουργική επέμβαση - το φύλο τους. Καμία έκπληξη. Με τον ίδιο, ίσως και μεγαλύτερο, ζήλο η Καθολική Εκκλησία διαχρονικά αντιτίθεται σε ζητήματα όπως οι αμβλώσεις και η χρήση προφυλακτικών.
Εχουν περάσει σχεδόν τρεις αιώνες από τότε που ο Βολταίρος αναφερόμενος στην Εκκλησία προέτρεπε «να τσακίσουμε την άτιμη». Γιατί; Οχι επειδή ήταν ή δεν ήταν άθεος, αλλά γιατί γιʼ αυτόν και τον Διαφωτισμό η Εκκλησία ήταν μια από τις δυο αυθεντίες - η άλλη ήταν η Μοναρχία - που εμπόδιζε το αίτημα υπέρ της αυτονομίας του ατόμου.

Με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου ακούσαμε διάφορες ενστάσεις ότι το συγκεκριμένο ζήτημα αλλά και το ίδιο το κυβερνητικό νομοσχέδιο συνιστούν μια κάποια «αλλαγή ατζέντας» από τα κρίσιμα οικονομικά προβλήματα της χώρας.
Πρόκειται για μια σκόπιμη επιχειρηματολογία που στο βάθος της κρύβει τις πραγματικές συντηρητικές φοβίες για θέματα που έχουν «αντιδημοφιλή» χαρακτήρα και ανήκουν στο δύσκολο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή στο ακόμα πιο δύσκολο αυτό των μειονοτήτων .

Στον πολύ επίκαιρο διάλογο που εξελίσσεται για την Κεντροαριστερά έχω την εντύπωση ότι πολύ συχνά η έλλειψη επιχειρημάτων και δυνατότητας επανακαθορισμού των αξιακών σημείων αναφοράς του χώρου αυτού συγκαλύπτεται από μια φανατική αντι-ΣΥΡΙΖΑ συνθηματολογία (καταγγελία γενικώς και αορίστως εθνικολαϊκισμού-καθεστωτισμού) είτε σε μια στάση αποϊδεολογικοποιημένης ουδετερότητας που δεν κάνει άλλο παρά να αναπαράγει μια άνευρη κεντρώα εκδοχή του προοδευτικού-δημοκρατικού χώρου.
Για να καλυφθεί το πολιτικό κενό εντατικοποιείται η επίκληση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν στη χώρα.

Το πρόσφατο νομοσχέδιο για τη «διόρθωση» της ταυτότητας φύλου έφερε στο προσκήνιο, για άλλη μια φορά, την «πολιτική τερατογένεση» της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μετά το «κοινοβουλευτικό μπλόκο» της αντιπολίτευσης για τα νομοσχέδια που χρησιμοποιεί á la carte η κυβέρνηση ψάχνοντας κάθε φορά για βολικούς συμμάχους στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευσε την κυνική τακτική της «έντιμης» συναλλαγής με τον ψεκασμένο ακροδεξιό εταίρο του. Δεν πάει άλλωστε πολύς καιρός από τότε που ο πρωθυπουργός κάλυψε πλήρως τον κ. Καμμένο για τις τηλεφωνικές συνομιλίες του με λαθρεμπόρους ποινικούς κρατούμενους

Ο ΟΑΕΔ είχε στη διάθεσή του 580 εκατ. ευρώ να κατανείμει για τη μετεκπαίδευση και απασχόληση ανέργων, φέτος. Αποδείχτηκε ανίκανος να τα διαχειριστεί. Απορρόφησε μόνο 350 εκατ. (60% για θέσεις συμβασιούχων στο Δημόσιο και μόνο 40% για τη διατήρηση θέσεων στον ιδιωτικό τομέα). Τα υπόλοιπα 220 εκατ. παρέμειναν αδιάθετα. Ετσι, η διοίκηση του ΟΑΕΔ υπερήφανα κατέγραψε ένα πλεόνασμα 220 εκατ. ευρώ – εις βάρος της στρατιάς των ανέργων.
Ενα άλλο, μεγαλύτερο, πλεόνασμα καταγράφουν τα συναρμόδια υπουργεία εις βάρος των συνταξιούχων. Επί έτη παρακρατούνται (εκκρεμούν να δοθούν) 114.000 κύριες,126.000 επικουρικές συντάξεις καθώς και 62.000 εφάπαξ.