Σε μια ανάρτηση στην προσωπική της σελίδα στο Facebook στις 30 Δεκέμβρη η δρ Χρύσα Παπαγεωργίου (αναισθησιολόγος - εντατικολόγος και υπεύθυνη της μονάδας ημερήσιων χειρουργείων του αναισθησιολογικού τμήματος του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Tenon στο Παρίσι) περιέγραψε την τραγική ιστορία νεαρής ασθενούς με καλής πρόγνωσης καρκίνο που κατέληξε έπειτα από λοίμωξη από τον SARS-CoV-2, στέλεχος Δέλτα, που κόλλησε - αν και εμβολιασμένη με τρεις δόσεις - από τον αντιεμβολιαστή σύντροφό της.

Το 2021 ήταν η χρονιά που η χώρα δοκιμάστηκε πολλαπλώς και η διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έδειξε τα όρια της. Ο απολογισμός μιλά από μόνος του… Μια Κυβέρνηση και ένας Πρωθυπουργός που βαφτίζουν τις αποτυχίες – επιτυχίες. «Πούλησαν» μέσω των media στους πολίτες την ιδέα ενός επιτελικού και αποτελεσματικού Κράτους και τη χρονιά που μας άφησε βιώσαμε την κατάρρευση όχι μόνο του «επιτελικού» αλλά του Κράτους γενικότερα.

Ένα από τα αρνητικά της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα, είναι η συνεχής εκλογολογία. Αποτελεί προσφιλή απασχόληση αναλυτών, δημοσιογράφων, πολιτικών κομμάτων και πολιτών. Αυτό έχει δυσμενή αποτελέσματα στην παραγωγικότητα των κυβερνήσεων, καθώς δεν επιτρέπει την λήψη αποφάσεων με μεγάλο χρονικό ορίζοντα.

Όλο και περισσότερο μεγαλώνει η απορία μου: γιατί δεν παίρνονται αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας (δημόσια σχολεία, ΜΜΜ, ΕΣΥ, Μαζικοί χώροι εργασίας- χειρώνακτες κ.α.); Πέρα από την αρνητική έως απορριπτική στάση της κυβέρνησης για κάθε δημόσιο φορέα και την ολοφάνερη πρόθεση της να υπηρετεί την οικονομική ελίτ, υπάρχει και κάτι άλλο;

«Είναι πάρα πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητή η επίδραση που έχει η ανθρώπινη κοινωνία στον πλανήτη και κατά πόσο μπορεί να την αντέξει»

Την ανάγκη επέκτασης του δημόσιου συστήματος Υγείας τόνισε ο καθηγητής Μικροβιολογίας και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας Αλκιβιάδης Βατόπουλος μιλώντας στην ΑΥΓΗ και συμπληρώνει ότι πρέπει να αναπροσαρμόσουμε γενικότερα τον τρόπο που ζούμε. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Όμικρον έχει φέρει νέα δεδομένα και πιέζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, ωστόσο παραμένει ενεργό το ενδεχόμενο να αποτελεί το τέλος της πανδημίας λόγω υπερμεταδοτικότητας.

Οι προβλέψεις των ειδικών επί της πανδημίας δείχνουν κάποιο φως στην άκρη του τούνελ: η COVID-19 δεν θα μας απαλλάξει της παρουσίας της αλλά, εφόσον δεν ξεφυτρώσει κάποια παραλλαγή με πιο επικίνδυνες μεταλλάξεις, θα μείνει ενδημική ασθένεια – όχι ως πανδημία.

«Η ανατροπή της μητριαρχίας ήταν η κοσμοϊστορική ήττα του γυναικείου φύλου. Ο άντρας πήρε το πηδάλιο και στο σπίτι, η γυναίκα ταπεινώθηκε, υποδουλώθηκε, έγινε σκλάβα των ορέξεών του και απλό εργαλείο για την παραγωγή παιδιών. Την ταπεινωμένη αυτή θέση της γυναίκας, όπως προβάλλει ανοιχτά, ιδίως στους Ελληνες της ηρωικής και ακόμα περισσότερο της κλασικής εποχής, σιγά σιγά την ωραιοποίησαν υποκριτικά και ακόμα πού και πού της έδωσαν πιο απαλή μορφή, καθόλου όμως δεν την κατάργησαν» (Φ. Ενγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους»).

Κορυφαίος επιστήμονας στον τομέα του, έχει διατελέσει σύμβουλος υπουργείων Υγείας και Κοινωνικών Υποθέσεων, όπως και ασφαλιστικών ταμείων πολλών χωρών ανά τον κόσμο, ενώ είναι και ο σχεδιαστής του εκσυγχρονισμού των περισσότερων συστημάτων υγείας των χωρών της Ευρώπης αλλά και της Κίνας. Ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας και διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών της Υγείας του London School of Economics, εκπρόσωπος της Ελλάδας για τον κορονοϊό στα διεθνή φόρα, μιλάει στην «Εφ.Συν.» την ώρα που η «Ο» προελαύνει.

Η σταθερότητα της ηγεμονίας εξασφαλίζεται όσο δεν φαίνεται στον ορίζοντα επεξεργασμένος διαφορετικός τρόπος και πλαίσιο διακυβέρνησης, αναγνωρίσιμα στην κοινωνία.

Καλόδεχτη η κριτική του Ευκλείδη Τσακαλώτου με τίτλο «Οι αντιφάσεις στην ανασυγκρότηση του ελληνικού αστισμού» («Εφ.Συν.» 11.12.21) στο άρθρο που γράψαμε με τη Μυρσίνη Ζορμπά «Η ανασυγκρότηση του ελληνικού αστισμού» («Εφ.Συν.» 26.6.21). Αλλωστε συμφωνούμε στην αναγκαιότητα μιας πολιτικής στρατηγικής «αντίδοτου σε απλοϊκές αναλύσεις που μένουν στην ανικανότητα, την αναποτελεσματικότητα ή κυνικότητα της κυβέρνησης».

Το 2021 ήταν η χρονιά που η χώρα δοκιμάστηκε πολλαπλώς και η διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έδειξε τα όριά της. Ο απολογισμός μιλά από μόνος του… Μια κυβέρνηση και ένας Πρωθυπουργός που βαφτίζουν επιτυχίες τις αποτυχίες. «Πούλησαν» μέσω των media στους πολίτες την ιδέα ενός επιτελικού και αποτελεσματικού κράτους και τη χρονιά που μας άφησε βιώσαμε την κατάρρευση όχι μόνο του «επιτελικού» αλλά του κράτους γενικότερα.