Είτε γίνουν το 2022 είτε το 2023, η προοπτική των εκλογών άρχισε να επηρεάζει κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές.

Hδη, μέσα στο κυβερνητικό μπλοκ κάτι σαλεύει. Βουλευτές δηλώνουν ότι δεν θα συνεχίσουν να υπερψηφίζουν νομοσχέδια εφόσον οι αρμόδιοι υπουργοί συνεχίσουν να τους αγνοούν, υπουργοί διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να ανεχθούν το «επιτελικό κράτος» να συνεχίσει να τους αγνοεί, «μύρισε εκλογές» και όλοι δοκιμάζουν τα περιθώρια να βρεθούν σε καλύτερη θέση για να εξυπηρετήσουν την εκλογική πελατεία.

Μια ιστορία μετ’ εμποδίων

Εδώ και χρόνια ακούγεται και γράφεται πως εκτός από την άνοδο και την πτώση, την άνθηση και το μαρασμό της σοσιαλδημοκρατίας σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο ελληνικό ζήτημα σε σχέση με τη σοσιαλδημοκρατική υπόθεση και την υποδοχή της. Ιστορικοί και κοινωνικοί λόγοι εμπόδισαν, αλλοίωσαν ή υπονόμευσαν εξαρχής την τύχη μιας αντίστοιχης κουλτούρας και πολιτικής.

Μερικοί στη χώρα μας εύχονται να καταρρεύσει πλήρως η τουρκική οικονομία μετά τη συνεχή καταπόντιση του νομίσματός της. Ξεχνάνε όμως ότι η Ελλάδα θα είναι πάντα γείτονας με την Τουρκία και θα υφίσταται τις συνέπειες από δυσμενείς εξελίξεις στη γειτονική χώρα. Το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας είναι να έχουμε δίπλα μας μια Τουρκία σταθερή, ειρηνική και δημοκρατική.

Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας τείνουμε να πιστεύουμε ότι σχεδόν όλα στον κόσμο περιστρέφονται γύρω από εμάς. Αυτά που γίνονται, έχουν νόημα είτε για να μας «υποστηρίξουν», είτε για να μας «υπονομεύσουν». Δεν θα μπορούσε η περίπτωση της Λιβύης να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό.

Διανύουμε μια χρονική περίοδο όπου η κοινή γνώμη, ο κάθε πολίτης, με πολλούς επικοινωνιακούς τρόπους «βομβαρδίζονται» στοχευμένα με ένα ιδιότυπο τρόπο «ενημέρωσης»!

Αιχμή της συγκυρίας οι πολιτικές διεργασίες που εξελισσόταν στις ηγεσίες των κομμάτων και η προσπάθεια όλων των συστημικών κέντρων να αποσιωπήσουν από τις ενημερώσεις τους τα περιεχόμενα των πολιτικών και των προγραμματικών θέσεων που πρεσβεύουν τα ηγετικά σχήματα.

Η επέτειος της εξέγερσης του 1973 στοιχειώνει τη σημερινή συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΛΑΟΣ ● Ο πυρήνας του «επιτελικού κράτους», οι πιο στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, έχουν δημόσια καταγγείλει τον εορτασμό της επετείου, έχουν επιχειρηματολογήσει εναντίον του αντιδικτατορικού ξεσηκωμού και έχουν ταχθεί στο πλευρό των απολογητών του χουντικού καθεστώτος.

Το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στους δημιουργούς του. Δικές τους οι ανεξίτηλες μνήμες από τα συγκλονιστικά βιώματα και τις μοναδικές στιγμές της εξέγερσης, δικό τους και το ξεπέρασμα των ορίων τους μέσα στη συλλογική τους λειτουργία.

Το Πολυτεχνείο πρέπει να ανήκει στη σημερινή γενιά, που με τα δικά της οράματα και συνθήματα, προσδίδει το δικό της περιεχόμενο στους αγώνες της. Ωσότου και αυτή παραδώσει τη σκυτάλη στην επόμενη…

Οφείλουμε να εγκύψουμε με προσοχή στις παγκόσμιες και περιφερειακές αλλαγές, ώστε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία να εντοπίσουμε τις αλλαγές, τις ευκαιρίες και τα στρατηγικά προβλήματα που προκύπτουν για τη χώρα μας.

1 Η ήττα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν δημιούργησε την εντύπωση σε σειρά εθνικών ηγεσιών στην περιοχή μας ότι μπορούν να εκδηλώσουν ευκολότερα αναθεωρητικές διαθέσεις, διότι η πιθανότητα να τους εμποδίσει η αμερικανική στρατιωτική μηχανή είναι πολλαπλά μικρότερη από ό,τι πριν από 20 χρόνια.

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την Διάσκεψη στη Γλασκώβη, πολλαπλασιάζονται οι εκθέσεις επιστημόνων και ερευνητών που επιδιώκουν να ηχήσουν ως συναγερμοί

Μπορεί κυριολεκτικά στο “παρά πέντε” ΗΠΑ και Κίνα να κατέληξαν σε ένα “κοινό ανακοινωθέν για την ενίσχυση δράσης για το κλίμα”, το οποίο χαιρέτισε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ ως “σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση”, μπορεί ενδεχομένως αυτή να ήταν και η συμβολική κίνηση που έλειπε από την COP 26, όμως το ζητούμενο, για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα, παραμένει. Η μετατροπή των λόγων σε έργα. Η υλοποίηση των στόχων που έχει θέσει η Συμφωνία του Παρισιού το 2015.