Φιλόδοξες οι προτάσεις για μια στρατηγική ανάκαμψης της ΕΕ που πρότεινε η Ursula von der Leyen.
Τα κεφάλαια έως 750 δισ. Ευρώ για ανάκαμψη(2:1 επιχορήγηση: δάνεια) και το πάνω από 1,1 τρισεκατομμύρια από το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, εάν δεν μειωθούν, θα μπορούσε να είναι ενα θετικό πεδίο συμβιβασμού!
Οι εθνικοί ηγέτες,τελικά, θα επιδείξουν υπευθυνότητα και αλληλεγγύη;
Η χώρα μας, μαζί με άλλες χώρες της Ε.Ε., και πρώτα απ΄ολες τις χώρες του Νότου, οφείλει να κρατήσει σθεναρή στάση, να λάβει πρωτοβουλίες και να έχει ενεργητικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν.
Επιπλέον άμεσα η χώρα μας πρέπει να προετοιμαθεί για τη νέα ευρωπαϊκή στρατηγική, ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του διαμορφούμενου Ταμείου Ανάκαμψης και των άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων που έχουν αποφασισθεί. Αν αυτό δεν γίνει από την κυβέρνηση της ΝΔ, ο κίνδυνος να χάσουμε την ευκαιρία διοχέτευσης στην οικονομία πόρων, που δικαιούμαστε και που θα συμβάλουν στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης και της ανάπτυξης θα είναι υπαρκτός.

...Η πανδημία και τα μέτρα περιορισμού βρήκαν τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην πορεία προς ένα Συνέδριο που θα διεξαγόταν αυτές τις μέρες με στόχο το μετασχηματισμό σε ένα σύγχρονο και μαζικό κόμμα της αριστερής προοδευτικής παράταξης. Το γεγονός ότι οι κομματικές διαδικασίες καλούνται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για να υποχωρήσουμε ούτε στο ελάχιστο από αυτό τον στόχο. Αντιθέτως, σε συνθήκες κρίσης και με σοβαρή την πιθανότητα πρόωρων εκλογών, η ανάγκη για έναν ποιοτικό μετασχηματισμό είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

...Θα έλεγα ότι σε μια στιγμή όπως η σημερινή, όταν προβλέπεται τόσο μεγάλη ύφεση και η κοινωνία είναι προβληματισμένη και ανήσυχη, εμείς, η Αριστερά και η προοδευτική παράταξη, οφείλουμε να οργανώσουμε μία νέα αισιοδοξία σε πολιτικό κίνημα. Να μην επιτρέψουμε να γονατίσει η κοινωνία κάτω από το βάρος της μοιρολατρίας που καλλιεργούν η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ. Να μην επιτρέψουμε να περάσει ο κ. Μητσοτάκης τις μνημονιακές επιλογές που ονειρεύεται από το παράθυρο της πανδημίας.

Ο διάλογος για το Αιγαίο συνεχίζει και παραμένει στις ελληνικές καλένδες λόγω της διστακτικής ελληνικής στάσης. Κατόπιν αυτού οι παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου συνεχίζονται αμείωτες με αντίστοιχες εικονικές αερομαχίες και μεγάλο οικονομικό κόστος, με σχεδόν καθημερινό τον κίνδυνο εναέριας σύγκρουσης, πτώσης αεροσκάφους, θάνατο πιλότων. Γιατί όμως «οι παραβιάσεις»; Επειδή η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που παρουσιάζει το ανορθόδοξο να διαθέτει εναέριο χώρο ευρύτερο κατά τέσσερα ναυτικά μίλια από τα χωρικά της ύδατα (αιγιαλίτιδα ζώνη), κάτι που καταφανώς αντιβαίνει προς τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ιστορία της ενοποίησης, σαν οικονομική πρωτίστως πραγματικότητα. Τέτοιοι ήταν άλλωστε οι μεγάλοι σταθμοί της πορείας της. Κοινότητα άνθρακα και χάλυβα, οικονομική κοινότητα, ενιαία αγορά, νομισματική ένωση χωρίς κράτος. Τέτοια ήταν και η επικρατούσα στρατηγική της ενοποίησης: η διαρκής πύκνωση της οικονομικής συνεργασίας θα απαιτούσε αυξανόμενη πολιτική ενοποίηση. Αυτή η θεώρηση της ΕΕ ως «οικονομικής» πραγματικότητας είναι τόσο εδραιωμένη στην κοινή γνώμη ώστε να ξεχνάμε ότι όλοι οι μεγάλοι σταθμοί της ευρωπαϊκής ενοποίησης έγιναν υπό την επίδραση των παγκόσμιων γεωπολιτικών μεταβολών. 

Τις τελευταίες ημέρες, η συζήτηση για την καταγραφή της μαθησιακής διαδικασίας δείχνει να ξεφεύγει από το ζητήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, λόγω των περιοριστικών μέτρων, και να επεκτείνεται στο ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών με αυτό τον τρόπο.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος μίλησε για μέσο διαμόρφωσης γνώμης για το εκπαιδευτικό έργο. Από κοντά και ο Άρης Πορτοσάλτε. Όσο για τον Γρηγόρη Ψαριανό… είναι γνωστή πλέον η εμμονική εχθρότητα ορισμένων πρώην αριστερών για οποιοδήποτε αίτημα των εργαζομένων, εν προκειμένω των εκπαιδευτικών.

...Η Αριστερά του 21ού αιώνα για είναι κοινωνικά χρήσιμη και πολιτικά αποτελεσματική οφείλει να έχει σχέδιο πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών, σχέδιο πλειοψηφικό που να απαντά στις κοινωνικές ανάγκες που αναδιατάσσονται και κυρίως πρέπει να βρίσκει τη δύναμη και τη δημιουργικότητα να ενσωματώνει νέες ιδέες και προτάσεις στο σχέδιό της, όχι μόνο από όμορους πολιτικούς χώρους, αλλά από ολόκληρο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα. Κατά τη γνώμη μου έτσι θα μείνει αποτελεσματική, ζωντανή και χρήσιμη, έτσι θα γίνει ξανά πλειοψηφική»

Η πρόσφατη γαλλο-γερμανική πρόταση για ίδρυση Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης ύψους 500 δισεκατομμυρίων ευρώ, αποτελεί σημαντικό θετικό βήμα, όχι μόνο για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών από την πανδημία, αλλά και για την ευρωπαϊκή προοπτική γενικότερα. Η συμφωνία του προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, με την καγκελάριο της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, αποτελεί μια θαρραλέα πρωτοβουλία και τοποθετεί την Ευρωπαϊκή Ένωση ως έναν εκ των πρωταγωνιστών της εποχής μετά την πανδημία, δίπλα στις ΗΠΑ, Κίνα, και άλλες ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη.

Ο αθέμιτος ανταγωνισμός των εταιρειών του Βορρά εις βάρος των εταιρειών του Νότου είναι απτός. Πώς; Πρώτον, ανεστάλησαν οι κανόνες που απαγόρευαν τις κρατικές ενισχύσεις, ώστε να επιτραπεί στα κράτη-μέλη να προστατεύσουν τις οικονομίες, επιχειρήσεις και μισθωτούς από την πρωτοφανή κρίση. Δεύτερον, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν έχει προνοήσει να αποτρέπει τις εξαγορές ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από τρίτες χώρες. Αυτές οι κατ’ αρχάς εύλογες ρυθμίσεις, ceteris paribus αποφέρουν απροσδόκητα αποτελέσματα, καθώς κουμπώνουν με την πραγματικότητα ότι οι βόρειες πλούσιες χώρες διαθέτουν άφθονα κεφάλαια και μπορούν προνομιακά να ενισχύουν τις εταιρείες τους, ενώ ο φτωχός ευρωπαϊκός Νότος δεν έχει. Οι «αθώοι» κανόνες καταλήγουν να υπηρετούν «ένοχα» συμφέροντα.