Περισσότερη Ευρώπη, πιο αλληλέγγυα, μπορεί να αποτελέσει συστατικό μιας αριστερής πρότασης. Με τους παρόντες συσχετισμούς δεν μοιάζει εφικτή. Ρεαλιστικά, άμεσα μικρά βήματα θα ήταν θέσπιση ευρωομολόγων και αναθεώρηση του κλινικά νεκρού Συμφώνου Σταθερότητας, με προσθήκη κριτηρίων όπως η ανεργία. Όχι όμως κατάργησή του. Ας σημειωθεί ότι υπάρχουν κατεξοχήν νεοφιλελεύθερες φωνές που έχουν ταχθεί κατά του Συμφώνου Σταθερότητας, θεωρώντας ότι οι περίφημες αγορές θα κρίνουν μόνες τους την επίδοση κάθε χώρας, επιβραβεύοντας ή τιμωρώντας μέσω των επιτοκίων (όπερ υφιστάμεθα τώρα).
...Η ιθαγένεια στους νόμιμους μετανάστες που μεταφέρει το κέντρο των βιοτικών τους σχέσεων στην Ελλάδα και που το επιθυμούν είναι ζήτημα δημοκρατίας. Το κατώφλι της ιδιότητας του πολίτη είναι πάντα εκκρεμές μεταξύ συμπερίληψης και αποκλεισμού. Κατεξοχήν κριτήρια αποκλεισμού αποτέλεσαν το ταξικό, η ηλικία, τα πολιτικά φρονήματα, το φύλο και προφανώς η καταγωγή και η πρότερη ιθαγένεια.
Κολιν Λις, Συνέντευξη στον Γκρεγκ Άλμπο, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2010-02-28
Ο ετήσιος τόμος του Socialist Register με τίτλο Νοσηρά Συμπτώματα: η υγεία στον καπιταλισμό (επιμ. Leo Panitch και Colin Leys) παρέχει μια ριζοσπαστική αποτίμηση της υγείας στον καπιταλισμό, επιδιώκοντας μια συστηματική περιγραφή της ανταγωνιστικής σχέσης μεταξύ καπιταλισμού και ανθρώπινου σώματος, του τρόπου που η σύγχρονη υγειονομική περίθαλψη έχει διαβρωθεί σε βάθος από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και των τρόπων με τους οποίους οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας, οι ακτιβιστές και οι σοσιαλιστές αγωνίζονται και ακολουθούν εναλλακτικές πορείες αλληλεγγύης για την ανθρώπινη υγεία.
Σπύρος Λυκούδης, Συνέντευξη στον Πάνο Λάμπρου, Εποχή, Δημοσιευμένο: 2010-02-28
...Αν ένας πολιτικός οργανισμός έχει ενιαίο μητρώο μελών, κάρτα μέλους, γραφείο Τύπου, κοινές οργανώσεις, αν παίρνονται αποφάσεις με πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αν υπάρχουν ενδιάμεσα όργανα, υπάρχει κάτι που λείπει για να το χαρακτηρίσεις κόμμα; Προσωπικά έχω μετάσχει σε διάλυση κόμματος το ’86 και έχω μετατρέψει ένα κομμουνιστικό σε κόμμα της ευρύτερης αριστεράς. Συνεπώς σέβομαι όλες τις απόψεις που υποστηρίζουν τέτοιου τύπου ανατροπές, αρκεί να το πούμε. Δεν θέλω διολίσθηση, δεν θέλω εξαπάτηση. Θέλω μια επιλογή στα ίσα. Τότε θα μπορούμε να κρίνουμε αν συμφωνούμε ή όχι και τι θα πράξει ο καθένας μας ξεχωριστά ή όλοι μαζί.
Σήμερα λέω να παίξουμε ένα παιδικό παιχνίδι που όλοι ξέρουμε: είναι το φιδάκι. Είναι αυτό που ρίχνεις ζάρια και πηγαίνεις είτε σε μια ουδέτερη κυψέλη είτε σε μια κυψέλη με σκάλα (άρα ανεβαίνεις αναπάντεχα ψηλά και μπορείς να φτάσεις κοντά στη νίκη) είτε σε μια κυψέλη με το στόμα ενός φιδιού. Σε αυτή την περίπτωση, φίδι που σε έφαγε, μπορείς να ξαναβρεθείς στο μηδέν.
Για όσους δεν πιστεύουν ότι ο Θεός ή οι διεθνείς τοκογλύφοι θα μας χαρίσουν το χρέος, τα δεδομένα είναι σαφέστατα και όχι ευχάριστα:
Η δημοσιονομική διαχείριση του πελατειακού μας κράτους έχει καταρρεύσει. Η εκτίναξη του ελλείμματος και του χρέους έθεσε υπό κατηγορία τη χώρα και υπό επιτροπεία ή συναπόφαση με την Κομισιόν τα έσοδα και οι δημόσιες δαπάνες, τις εργασιακές σχέσεις. Είναι εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη η μείωση του ελλείμματος και προοπτικά του χρέους σε επίπεδα διαχειρίσιμα. Αυτό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα σήμερα.
Αυτήν την εβδομάδα, ύστερα από συνεννόηση με τον επίτροπο Όλι Ρεν, αναμένεται τελικά να ανακοινώσει η κυβέρνηση τα φορολογικά, εισοδηματικά και άλλα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας, της σκληρότερης που έχει δει η χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Αμφισβητείται όμως κατά πόσον μπορεί να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη μείωση του ελλείμματος. Την απομακρύνει η βαθύτερη ύφεση την οποία θα επιδεινώσουν ακριβώς τα πρόσθετα μέτρα.
Είναι μια δημοκρατική επανάσταση άνωθεν; Είναι απλά μια σύγκρουση εξουσιών, της παλιάς του «βαθέως κράτους», όπως συνηθίζεται να το λένε, με την καινούργια των νέων «τζακιών» που στήνει η κυβέρνηση του ισλαμικού κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν; Η απάντηση δύσκολη. Το βέβαιο είναι ότι για πρώτη φορά από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας η έννοια του στρατιωτικού πραξικοπήματος είναι τιμωρητέα. Κι αυτό είναι σαφώς επαναστατικό για την πολιτική κουλτούρα της γείτονος.
Niko Ago, http://protimartiou2010.blogspot.com, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2010-02-28
Aν κάποιος μου έλεγε, στα μέσα Ιανουαρίου, όταν δημιούργησα στο Facebook την ομάδα «1η Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς», ότι σήμερα, 45 μέρες μετά, θα έχουμε γίνει περίπου 6.000 μέλη, ότι για την πρωτοβουλία αυτή θα μιλάει τόσος κόσμος και θα γίνει τόσος θόρυβος, το λιγότερο που θα του έλεγα είναι πως δεν ξέρει από διαδικτυακό ακτιβισμό. Έχω δημιουργήσει και άλλες ομάδες στον συγκεκριμένο ηλεκτρονικό κόμβο.
Παντελής Καψής, Το Βήμα της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2010-02-28
ΘΑ μπορούσε να βγαίνει μέσα από εγχειρίδιο Ιστορίας του 19ου αιώνα: οι κακοί γερμανοί αποικιοκράτες λοιδορούν την πολιτιστική μας κληρονομιά και παραδίδουν μαθήματα συμπεριφοράς για την αδυναμία να πληρώσουμε τα χρέη μας. Την ίδια ώρα ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος έχει πια εγκατασταθεί για τα καλά στη χώρα θέτοντας υπό κηδεμονία τους αρμόδιους υπουργούς.
Η ΕΝΤΑΞΗ στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) το 2000 υπήρξε το μείζον επίτευγμα της Ελλάδας μετά την προσχώρηση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.).
Ουσιαστικά η ένταξη στην ΟΝΕ ολοκλήρωσε τη διαδικασία συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε. Έφερε την Ελλάδα στο κέντρο της Ένωσης, στον εσωτερικό πυρήνα διαμόρφωσης πολιτικής και λήψης αποφάσεων, με τεράστιες οικονομικές και πολιτικές ωφέλειες.
Μου αρέσουν κι εμένα οι πατριωτικές εξάρσεις, θύμωσα κι εγώ με το δάχτυλο της Αφροδίτης και θα ήμουν έτοιμος να φωνάξω κι εγώ «όλε» για τον Πετσάλνικο και τον Πάγκαλο, όπως το φώναξαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στη Ρώμη για τον Σισέ και τον Νίνη.
...Οι βάρκες από το Τομπρούκ δεν άρχισαν να παίρνουν ρότα προς την Κρήτη επειδή η Ελλάδα είχε χαλαρή μεταναστευτική πολιτική. Η ίδια κυβέρνηση με την ίδια πολιτική ήταν στα πράγματα και πέρυσι και πρόπερσι το καλοκαίρι. Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η Αθήνα πρέπει να επιστρατεύσει και κάτι περισσότερο από τα υπουργικά «ξουτ».
Μετά τον ιερομόναχο Διονύσιο τον εκ Φουρνά, αγιογράφο και συγγραφέα της «Ερμηνείας της ζωγραφικής τέχνης», με την οποία κωδικοποίησε τη βυζαντινή εικονογραφία, ο Κυριάκος ο εν Φουρνά. Στο ιστορικό χωριό της Ευρυτανίας βρισκόταν στις 16 Ιουλίου ο πρωθυπουργός, όταν ανακοίνωσε ένα επιπλέον «στοίχημά του»: «Είναι προσωπικό μου στοίχημα να μην καταλήξουν σε τσέπες επιτηδείων τα χρήματα που προορίζονταν για τους νέους αγρότες». Λαμπρά; Μάλλον όχι.
Το αποστομωτικό επικοινωνιακό τέχνασμα κάθε κυβέρνησης προς την αντιπολίτευση είναι αυτό που κάποτε αποκαλέσαμε «η άδικη “προτασιολογογία”» (9.3.2025), η αντίκρουση δηλαδή των αντιρρήσεων στα κυβερνητικά μέτρα με το «κι εσύ τι προτείνεις;». Αυτό μεταφράζεται από τους αφιονισμένους του εκάστοτε κυβερνητικού στρατοπέδου με ένα άλλο σόφισμα: «Δεν είμαι ευχαριστημένος από την κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση δεν προτείνει καμιά λύση, βρε αδελφέ…».
«Καθώς σκέφτομαι το μέλλον, με κυριεύει ένα κακό προαίσθημα. Βλέπω ποτάμια να αφρίζουν από το αίμα». Η φράση είναι ιστορική. Εκφωνήθηκε το 1968, στην Αγγλία. Κι είναι ο πρόγονος όλων όσων ακούμε σήμερα για την «απειλή κατά της ζωής του έθνους», οποιουδήποτε έθνους, που αντιπροσωπεύει η μετανάστευση. Ώστε να δικαιολογεί έως και την αναστολή της εφαρμογής της σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως με την απόφασή του να κλιμακώσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ξεκινώντας μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του Ιράν. Στόχος του ομολογημένος να βάλει τέλος στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας που θεωρεί ως υπαρξιακό κίνδυνο για το Ισραήλ. Ανομολόγητος στόχος, που προκύπτει όμως σαφώς από τις ενέργειές του κ. Νετανιάχου, είναι η κυριαρχία του Ισραήλ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Με την προϋπόθεση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίζουν να το στηρίζουν. Με άλλα λόγια, κάτι σαν περιφερειακή κυριαρχία με πληρεξούσιο από την παγκόσμια υπερδύναμη.
Είναι τόσο εξόφθαλμα και τόσο εξοργιστικά όσα έχουν έρθει τον τελευταίο καιρό στην επιφάνεια με το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων των αγροτών, που κανονικά το θέμα θα έπρεπε να είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας των συντακτών του αστυνομικού δελτίου. Οι Κρητικοί αγρότες (ή «αγρότες»), που δηλώνουν ως βοσκοτόπια σχεδόν ένα εκατομμύριο στρέμματα, ακόμη και στη Μακεδονία ή στη Θράκη, και επιδοτούνται πλουσιοπάροχα για αυτό, με χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου, είναι η βιτρίνα της χειρότερης Ελλάδας – το ίδιο φυσικά και οι συνάδελφοί τους από τις άλλες περιφέρειες.
...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος για «εσχάτη προδοσία»; Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας. Μοιραία οι συνειρμοί παραπέμπουν ιστορικά π.χ. στην καταδίκη των Έξι για την Μικρασιατική Καταστροφή, και για τους νεότερους, που απλώς «κάτι έχουν ακούσει», σε υπέρτατο έγκλημα εναντίον της χώρας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της.
Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο από τις οποίες ζητούν την παραπομπή (και) του Πρωθυπουργού για κακουργήματα, η σκιά της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών πέφτει ξανά πάνω από το κοινοβούλιο - πιο βαριά από όσο περίμενε η κυβέρνηση.
Η πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού να κατατεθεί πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών αλλάζει την ατμόσφαιρα στη δημόσια σφαίρα και πυροδοτεί, ενδεχομένως, πολιτικές διεργασίες.
...Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, σήμερα αναμένουμε την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο δεν επιτρέπει καμία παράταση στην υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεν αποτελεί αυτό κεραυνό εν αιθρία. Ήταν ήδη σαφές ότι παράταση της ζωής του Ταμείου Ανάκαμψης απαιτεί τροποποίηση – με ομοφωνία – του σχετικού κανονισμού της ΕΕ.
...Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μια κατάσταση που προσβάλλει τον ελληνικό αθλητισμό και τον διασύρει διεθνώς, το αλαλούμ θα συνεχιστεί εντός και εκτός των γηπέδων. Για ποια νομιμότητα θα μπορούν να μιλάνε στο μέλλον ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από τη στιγμή που ανέχθηκαν την ατιμωτική - και ατιμώρητη - προσβολή της στοιχειώδους νομιμότητας στο κατ’ ευφημισμό «Στάδιο Ειρήνης και φιλίας»;
Έχουμε πρόβλημα με τους μετανάστες: Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει μετανάστες, με συνέπεια οι ελλείψεις στην αγορά εργασίας να ξεπερνούν τις 200.000. Ο μεταναστευτικός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Για παράδειγμα, η πιο καλά ενσωματωμένη ομάδα στην ελληνική κοινωνία, αυτή των Αλβανών μεταναστών, μειώθηκαν από 700.000 σε 350.000 και οι μετανάστες από τις Φιλιππίνες μειώθηκαν από 40.000 σε 15.000.
Τάσος Παππάς, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2025-05-26
Αλλάζουν οι καιροί; Αλλάζουν. Αυτό που χθες αποδοκίμαζες, συκοφαντούσες και πολεμούσες με πάθος, αύριο για διάφορους λόγους, είτε γιατί ανατράπηκαν οι συσχετισμοί και σε υποχρεώνουν να προσαρμοστείς, είτε γιατί τα συμφέροντά σου σε οδηγούν σε μεταβολή θέσης, το στηρίζεις, το καθαγιάζεις και το υπηρετείς με το ίδιο πάθος που το πολεμούσες στην προηγούμενη φάση.
