Στην προεκλογική περίοδο δεν ευημερούν οι νηφάλιες εκτιμήσεις γενικά και ειδικότερα όσον αφορά τις οικονομικές εξελίξεις. Κάθε κόμμα πρέπει να τις παρουσιάζει υπό το πρίσμα που ευνοεί το δικό του προς ψηφοφόρους αφήγημα, με ορισμένη μονομέρεια.

Η μείωση της ανεργίας είναι η μία πλευρά, η άλλη είναι ότι η ανεργία στην Ελλάδα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, μετά την Ισπανία, ενώ ισοβαθμούμε στην α΄ θέση στην ανεργία των γυναικών. Η αποκλιμάκωση του πληθωρισμού στο 6,5% είναι μια θετική εξέλιξη, ωστόσο οι τιμές συνεχίζουν να αυξάνονται, ιδιαίτερα στα τρόφιμα. Ενώ ο πληθωρισμός στη χώρα μας, περισσότερο από άλλες χώρες, οφείλεται στην αύξηση των κερδών.

Υπάρχει μέτωπο αντι-ΣΥΡΙΖΑ; Και ναι, και όχι. Υπάρχει υπό την έννοια ότι διάφορα πολιτικά υποκείμενα και για διαφορετικούς λόγους το καθένα τον επικρίνουν.

Με την ίδια λογική μπορούμε να πούμε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξεί, χωρίς να το κρύβει καν, να δημιουργήσει και να ηγηθεί ενός αντίστοιχου μετώπου κατά της Νέας Δημοκρατίας. Αν όμως δεχθούμε τα λεγόμενα της Κουμουνδούρου, ότι δηλαδή το μέτωπο των αντιπάλων του και όχι το δικό του είναι ένας εσμός που βυσσοδομεί εναντίον του με ξεκάθαρο στόχο να ηττηθεί στις επικείμενες εκλογές, τότε ένα τέτοιο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο δεν υπάρχει.

Οι εκλογές που εξαγγέλθηκαν είναι πρόωρες.

Σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1 του συντάγματος, «Οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών». Σύμφωνα με το άρθρο 41 παρ. 2 του συντάγματος, «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας».

Ο Γιώργος Χουλιαράκης υπήρξε το μέλος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που ίσως είχε τη μεγαλύτερη αποδοχή μεταξύ των Ευρωπαίων συνομιλητών του. Ηταν από τους ελάχιστους που ασχολούνταν με τους πραγματικούς αριθμούς και τα ρεαλιστικά δεδομένα. Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ) αρχικά, επικεφαλής της τεχνικής διαπραγμάτευσης του τρίτου προγράμματος οικονομικής προσαρμογής από τον Μάιο έως τον Αύγουστο του 2015, ανέλαβε στη συνέχεια αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών. Σήμερα έχει τον διττό ρόλο του οικονομικού συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και του οικονομικού συμβούλου του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα.

Κερδίζεις τις εκλογές, κερδίζεις το κράτος -αυτός είναι ο κανόνας. Το κράτος είναι το έπαθλο του νικητή. Από εδώ και η λατρεία των (ελέω εκλογικών νόμων) αυτοδύναμων κυβερνήσεων και η απέχθεια προς τις κυβερνήσεις συνεργασίας: Ώστε ο νικητής να μην μοιράζεται το λάφυρο και να νέμεται ανενόχλητος τα οφέλη που προκύπτουν από την κατοχή του.

Στην αναζήτηση ενός οδικού χάρτη για την ειρήνη και την ασφάλεια στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο ένα βασικό πρωταρχικό ερώτημα που τίθεται είναι ποιο είναι το ζητούμενο από ελληνικής πλευράς: η ελληνική διπλωματική νίκη και η διπλωματική ήττα της Τουρκίας ή η επίλυση µε λύσεις «θετικού αθροίσματος», χωρίς νικητές και ηττημένους, αλλά µόνο κερδισμένους. Ποια από τις δύο αυτές επιλογές είναι η πιο ενδεδειγμένη και η πιο βιώσιμη;

Η επαναφορά της πρότασης– προαπαιτούμενο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής Ν. Ανδρουλάκη (ΝΑ), λίγο πριν προκηρυχθούν οι εκλογές, για συμμετοχή του κόμματός του σε κυβέρνηση συνεργασίας, δηλαδή ο αποκλεισμός από την πρωθυπουργία είτε του Κ. Μητσοτάκη είτε του Αλ. Τσίπρα, πυροδότησε εκ των πραγμάτων το πολιτικό σκηνικό.

Το τρίτο κόμμα είναι απαραίτητο για τον σχηματισμό κυβέρνησης, μαζί με το πρώτο κόμμα. Και από τι φαίνεται, στη βάση των σημερινών πολιτικών συσχετισμών, όχι μόνο στις εκλογές της απλής αναλογικής…

Αν σκάψουμε στον χρόνο για να ανακαλύψουμε τις ρίζες της μετανάστευσης, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω όχι αιώνες, αλλά χιλιετίες. Τότε, στο απώτατο παρελθόν, ολόκληρες φυλές σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής εγκατέλειπαν την κοιτίδα τους για να ιδρύσουν μια καινούργια πατρίδα. Ενα οικείο παράδειγμα: αυτό που οι ιστορικοί αποκαλούν «κάθοδο των Δωριέων» ήταν στην ουσία ένα μεταναστευτικό κύμα.

Aρκούν οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κ. Σκρέκα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θέλει να ιδιωτικοποιήσει το νερό για να πάψουν οι εύλογες ανησυχίες; Κατηγορηματικά όχι, κρίνοντας από τις πράξεις αυτής της κυβέρνησης και από τον συστηματικό τρόπο που απαξιώνει και ξεπουλά τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά. Αποκαλυπτική είναι άλλωστε η μεθόδευση: Ένα νομοσχέδιο με... 263 (!) άρθρα, που έρχεται στη Βουλή την ώρα που έχει προκηρυχθεί από τον πρωθυπουργό το τριήμερο πένθος, με πρόσχημα τις δήθεν πιεστικές προθεσμίες του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με φωτογραφικές ρυθμίσεις, ρουσφέτια, προχειρότητες, παραβιάσεις του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Η μεγάλη πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, για να δώσει σε ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ τη συντήρηση και λειτουργία του ΟΣΕ, όπως επανειλημμένα είχαν εξαγγείλει, και ο δογματισμός να μεταφερθούν στον ιδιωτικό τομέα κρίσιμες δημόσιες λειτουργίες οδήγησαν στη μεγάλη μείωση του προσωπικού και την κατάρρευση της λειτουργίας και της ασφάλειας του ελληνικού σιδηροδρόμου.

Προσφάτως έγινε λόγος περί ελληνοτουρκικής συνεκμετάλλευσης, συγκεκριμένα από την Κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, «μία ιδέα ταμπού για την ελληνική εξωτερική πολιτική», όπως είπε και η ίδια.

Καταρχήν η ιδέα περί συνεκμετάλλευσης σε σχέση με την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου Πελάγους πρωτοεμφανίστηκε πριν σχεδόν 50 χρόνια, τον Μάρτιο του 1975 στη Ρώμη, από τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Ιχσάν Σαμπρί Τσαγλάγιαγκιλ (ιερό τέρας της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής αλλά όχι ιέρακας) σε συνομιλία του με τον Έλληνα ομόλογο του Δημήτρη Μπίτσιο.

Το δυστύχημα στα Τέμπη βύθισε τη χώρα στο πένθος. Το συλλογικό τραύμα είναι βαθύ και είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να το επουλώσει σύντομα η ελληνική κοινωνία. Ειδικά οι νέοι άνθρωποι, μαθητές και φοιτητές, βιώνουν αυτές τις ημέρες μια τραγωδία της γενιάς τους. Παρακολουθώντας κανείς τις μεγάλες νεανικές κινητοποιήσεις βλέπει την αίσθηση της κρατικής αδιαφορίας να συνυπάρχει με τη δυσπιστία για την πορεία των ερευνών.