ΑΝΑΝΕΩΣΗ στη δράση
ΤΟΛΜΗ στην πολιτική
ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία και τη χώρα
Μερικοί πιστεύουν ότι η Χρυσή Αυγή μπορεί να προκαλέσει πανελλαδική εκλογική αναμέτρηση με την παραίτηση του βουλευτή Επικρατείας και την άρνηση όλων όσοι μετείχαν στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας να τον αναπληρώσουν.
Σε πολλές χώρες η δημόσια συζήτηση για την ισότητα των δύο φύλων επικεντρώνεται κυρίως στην πρόσβαση που έχουν οι γυναίκες σε ανώτατες θέσεις. Αυτό όμως αποτελεί μόνο μέρος του όλου θέματος. Το βασικό ερώτημα είναι αν οι γυναίκες έχουν ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες για να συμμετάσχουν στην αγορά εργασίας.
Είναι απαραίτητο να γίνει μία αναφορά στα σημεία προγραμματικής σύγκλισης των τριών κομμάτων της προηγούμενης κυβέρνησης σχετικά με τα αγροτικά θέματα, με στόχο να δούμε εάν υλοποιήθηκαν. Στην προγραμματική σύγκλιση γινόταν σαφής αναφορά «στη μείωση του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια: σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα και ζωοτροφές, σε χαμηλά κλιμάκια». Μέχρι σήμερα το συγκεκριμένο αίτημα δεν έχει επιτευχθεί αλλά ούτε και έχει διεκδικηθεί σθεναρά προς την τρόικα. Η Δημοκρατική Αριστερά έχει ήδη τοποθετηθεί σχετικά με την αναγκαιότητα τροποποιήσεων στο πρόγραμμα προσαρμογής της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να επιδιωχθεί άμεσα η μείωση του ΦΠΑ σε χαμηλά κλιμάκια στα αγροτικά εφόδια.
Πολύ συζήτηση έχει γίνει και γίνεται ακόμη και σήμερα τόσο μέσα στο κόμμα, όσο και στη κοινωνία για το ρόλο και τη δράση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ τη μετεκλογική περίoδο σε ότι αφορά τόσο στην αρχική απόφαση για συμμετοχή της στη κυβέρνηση του Ιουνίου 2012 όσο και στην «έξοδό» της ένα χρόνο μετά. Οτι υπάρχει η συζήτηση αυτή σημαίνει ότι η κοινωνία παρακολουθεί στενά τη πορεία της ΔΗΜΑΡ, η οποία έχοντας δώσει στοιχεία υπεύθυνου λόγου και υπεύθυνης στάσης από τότε που συστάθηκε, προσελκύει το ενδιαφέρον ενός κοινού ευρύτερου από τους ψηφοφόρους της.
Η στήλη αυτή, σχεδόν μονότονα, επαναλάμβανε όλο το καλοκαίρι πως ο κίνδυνος της φασιστικής βίας είναι ante portas. Η πρόσφατη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου έφερε στην επιφάνεια όλο το δίκτυο της χρυσαυγίτικης εξτρεμιστικής δράσης. Έγινε σε όλους επιτέλους – και γνωρίζω την τραγική φόρτιση του επιρρήματος – φανερό πως η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς ένα αντισυστημικό αντιμνημονιακό κόμμα αλλά μια εγκληματική οργάνωση, με τοπικά δίκτυα και πληρωμένα «συμβόλαια θανάτου» που ποντάρει στην αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος και την κοινοβουλευτική εκτροπή.
Η αποτρόπαια δολοφονία της Αμφιάλης μάς θέτει όλους προ των ευθυνών μας. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς το αυγό του φιδιού, που περιμένει την κατάλληλη στιγμή να εκκολαφθεί για να οδηγήσει τη χώρα στον ζόφο. Είναι η ίδια ο ζόφος, που από τώρα ωθεί τους οπαδούς του σε δολοφονίες και σε πράξεις ωμής και απροκάλυπτης βίας.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, η Γερμανία βρίσκεται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, καθώς μέσα σε μερικές δεκαετίες κατόρθωσε, όχι μόνο να επουλώσει τις πληγές του πολέμου αλλά, μετά την ενοποίησή της, να αποτελεί πλέον την ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης.
Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ με θέμα τις πολιτικές εξελίξεις και την προετοιμασία του συνεδρίου.
Η Κεντρική Επιτροπή, στο τέλος των εργασιών, ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία την εισήγηση του προέδρου του κόμματος Φώτη Κουβέλη.
Επίσης προσδιόρισε για τα μέσα Δεκεμβρίου τη διεξαγωγή του 2ου Συνεδρίου του κόμματος και συγκρότησε την Επιτροπή Θέσεων καθώς και την Οργανωτική Επιτροπή.
Ολόκληρη η Απόφαση της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ
Τα μέλη της Επιτροπής Θέσεων και της Οργανωτικής Επιτροπής
Θυμώνουμε. Πικραινόμαστε. Ντρεπόμαστε. Και φοβόμαστε. Χωρίς να το κρύβουμε πια. Κοκαλώσαμε μετά το καρτέρι των χρυσαυγιτών στο Πέραμα, εναντίον μελών του ΚΚΕ, και τη δολοφονία του αριστερού, αντιφασίστα μουσικού της χιπ χοπ Παύλου Φύσσα, που έπεσε μαχαιρωμένος στην καρδιά από δεδηλωμένο οπαδό της νεοναζιστικής αγέλης, σε άλλο καρτέρι στο Κερατσίνι.
Η «Ιλιάδα», το συστατικό έργο της δυτικής λογοτεχνίας, είναι από μιαν άποψη ένας ύμνος στη βία. Αρχίζει ζητώντας από τη θεά να ψάλει την οργή του Αχιλλέα και, ώσπου να τελειώσει, έχει καταγράψει και περιγράψει έναν κόσμο παραδομένο στη μέθη του ηρωισμού που τρέφεται από την αγριότητα.
Αν κάποιος περιηγηθεί στα ελληνικά social media, δεν θα βρει κάποια «χαμένη γενιά». Θα βρει μια γενιά που τα ’χει χάσει. Σύμφωνοι! Εκεί υπάρχουν υβριστές, επαγγελματίες των κομμάτων που προσπαθούν να «φτιάξουν κλίμα» στον κυβερνοχώρο, χυδαιολογίες κ.λπ., αλλά υπάρχουν και πολλά νέα παιδιά που φτιάχνουν διαφορετικές κι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αφηγήσεις της ελληνικής πραγματικότητας.
Που είναι πιθανότερο να συναντήσει κανείς μετανάστες στον δρόμο; Στην Φρανκφούρτη ή στο Μαγδεμβούργο; Στην Κολωνία ή στην Ερφούρτη; Η απάντηση είναι προφανής. Η μετανάστευση έλκεται πάντα προς τις περιοχές του κόσμου όπου η οικονομία είναι ισχυρότερη και η πιθανότητα να βρει ένας ξένος δουλειά μεγαλύτερη. Και παρότι έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από την ενοποίηση της Γερμανίας, η οικονομική ανάπτυξη, το βιοτικό επίπεδο και οι ευκαιρίες απασχόλησης στην δυτική πλευρά της χώρας παραμένουν σημαντικά ανώτερες απ’ ότι στην ανατολική.
Aυτοί οι μπαγάσηδες οι δικαιωματιστές παντού έχουν διεισδύσει πλέον. Οποια επίσημη έκθεση κι αν ανοίξεις, σε όποιον διεθνή οργανισμό κι αν ανατρέξεις, βρίσκεις όλων των ειδών παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις ελληνικές Αρχές, τις οποίες προφανώς καρφώνουν αυτοί οι αντεθνικώς δρώντες πονηροί. Συνήθως οι μαρτυριάρηδες είναι οι ΜΚΟ, ξέρετε, αυτές οι οργανώσεις που διαχρονικά τρώνε τα λεφτά.
Πριν από πενήντα χρόνια η Λισαβόνα μόλις ξυπνούσε και όσοι άνοιγαν τα ραδιόφωνά τους άκουγαν το τραγούδι «Grandola Villa Morena».
Σε ένα στρατόπεδο τεθωρακισμένων στο προάστιο Σανταρέμ ο ταγματάρχης Οτέλο ντε Καρβάλιο μόλις άκουσε το τραγούδι διέταξε πορεία προς το κέντρο της πόλης.
Η δικτατορία που θεμελίωσε ο Σαλαζάρ το 1926 έκλεινε σαράντα οχτώ χρόνια.
Η Πορτογαλία ήταν τότε η πιο φτωχή χώρα της Δυτικής Ευρώπης, η χώρα με τη μακροβιότερη δικτατορία, αλλά και η χώρα με την τελευταία αποικιακή αυτοκρατορία, κυρίως στην Αφρική.
Τα τεθωρακισμένα του Καρβάλιο κατέλαβαν το κέντρο της πόλης και το απόγευμα της ίδιας μέρας μια ολιγάριθμη ομάδα πολιτών πλησίασε το όχημα που είχε τη σημαία διοίκησης της ίλης.
Στην επαληθευμένη από αμερόληπτες πηγές Ιστορία, το δόγμα «ποίος ήρξατο χειρών αδίκων» σπανίως προσφέρει στέρεη ερμηνεία και ακράδαντο πλέγμα δικαιολογιών, κι ας τα θεωρούν σίγουρα οι χρήστες του. Στην εξαιρετικά περίπλοκη περίπτωση της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής, το εν λόγω δόγμα δεν είναι παρά αιτιολογικός μύθος. Περισώζεται μόνο στην προπαγανδιστική γλώσσα όσων χρηστών του αποφασίζουν να κόψουν και να κάψουν τις μισές παλιές σελίδες, ώστε να απομείνουν οι «σωστές»: οι βολικές.
H ηγεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας βρίσκεται σε ένα άβολο δίλημμα σε σχέση με τα αντίποινα στην επίθεση του Ισραήλ στο προξενείο του Ιράν.Αν το πλήγμα είναι βαρύ, μπορεί να διευκολύνει τον Νετανιάχου που εδώ και έξι μήνες προσπαθεί να εμπλέξει το Ιράν στη σύρραξη.
Aπό την εποχή της ανόδου της Χρυσής Αυγής τα συστημικά κόμματα προβληματίζονται πώς να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους ακροδεξιών κομμάτων. Να τους απομονώσουν; Να προσπαθήσουν να τους προσελκύσουν – κι αν ναι, πώς; Είναι χαμένη υπόθεση ή δεν είναι σωστό να εκχωρούν ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στην Ακροδεξιά;
Τα ίδια ερωτήματα επανέρχονται μετά τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ενίσχυση της αντισυστημικής ψήφου προς διάφορες κατευθύνσεις στην τελική ευθεία προς τις εκλογές.
Αντιγράφω από τη στήλη «ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ» στις Νησίδες της «Εφημερίδας των Συντακτών» (30-3-2024) του φίλου Νίκου Ξυδάκη. Μεταφέρει τη γνώμη πολύπειρου νομικού: «Κάθε υπογραφή που μπαίνει για τα Τέμπη είναι αντίσταση στην αυτοδικία, διότι κάθε ενέργεια αυτής της εξουσίας είναι παρακίνηση για αυτοδικία». Εχει δίκιο ο νομικός και σωστά κάνει ο Ξυδάκης που παραθέτει την άποψή του.
Η «έκπληξη του CHP», όπως λένε από χθες το βράδυ Τούρκοι αναλυτές, έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα στην Τουρκία και από σήμερα η χώρα εισέρχεται σε μια νέα περίοδο με το πιο πιθανό σενάριο αυτό των έντονων αναταράξεων στην εσωτερική πολιτική και ίσως και στην εξωτερική.
Η νίκη του CHP, που οφείλεται στον συνδυασμό δυνάμεων του Εκρέμ Ιμάμογλου και του αρχηγού του κόμματος Οζγκιούρ Οζέλ, αποτελεί αναμφισβήτητη ένδειξη ότι η τουρκική κοινωνία δεν έχει «λοβοτομηθεί» από τον ισλαμισμό και τον αυταρχισμό και αυτό μπορεί να αποτελέσει σημαντική προοπτική για την δημοκρατία στην χώρα.
Μάταια προσπαθούν να ανεβάσουν το πολιτικό θερμόμετρο, αποσπώντας την προσοχή των πολιτών. Η μόνη θερμοκρασία που κινείται ψηλά είναι αυτή που οφείλεται στην κλιματική κρίση. Μπήκαμε και τυπικά στην άνοιξη, αφήνοντας πίσω έναν ανεπαίσθητο χειμώνα, τον πιο θερμό στα χρονικά για την Ελλάδα, έναν από τους 6 θερμότερους χειμώνες όλων των εποχών, που «συνέπεσαν» όλοι την τελευταία δεκαετία.
Η κλιματική κρίση, για την οποία προειδοποιούμε -οικολόγοι και επιστήμονες- εδώ και δεκαετίες, θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, αν δεν μπει φρένο στην εξόρυξη και χρήση των ορυκτών καυσίμων.
Οταν τα μέσα ενημέρωσης όλων των κατηγοριών είναι ιμάντες μεταβίβασης της κυβερνητικής άποψης στους πολίτες, όλα είναι μια χαρά. Καλώς καμωμένα. Η κυβέρνηση, επειδή δεν είναι αχάριστη, ανταποδίδει. Βοηθάει με κρατική διαφήμιση, με χορηγίες, με τις λίστες και με ό,τι άλλο θα σκαρφιστεί προκειμένου να έχει υπό τον έλεγχό της το σύστημα ενημέρωσης και να το καθοδηγεί στην επιχείρηση χειραγώγησης του πλήθους.
Υπάρχουν τρία έργα που είναι συνώνυμα μιας σχεδόν ξεδιάντροπης αδιαφορίας του ελληνικού κράτους για τους κατοίκους της πρωτεύουσάς του: το πρώτο είναι η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου του Φαληρικού Ορμου, το δεύτερο η κατασκευή ενός σύγχρονου τερματικού σταθμού ΚΤΕΛ στον Ελαιώνα και το τρίτο η αναβάθμιση του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού της χώρας, του περίφημου «σταθμού Λαρίσης»· θα αρκούσε η επίσκεψη οποιουδήποτε Ελληνα πρωθυπουργού τα τελευταία 40 χρόνια στη σιδηροδρομική «βιτρίνα» της Αθήνας για να κοκκινίσει από ντροπή. Ή, για να σκεφτεί ότι τα Τέμπη ήταν απλά θέμα χρόνου. Οταν μια πρωτεύουσα χώρας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 1981 συμβιβάζεται με αυτήν την εικόνα του κεντρικού της σταθμού όλα είναι πιθανά. Ακόμα και τα πλέον απίθανα.
Για να πούμε την αλήθεια, δεν είναι εύκολο να συνηθίσει κανείς, ιδιαίτερα «παραδοσιακός» αριστερός, όση καλή θέληση κι αν υποθέτει ότι έχει, τον βομβαρδισμό από φωτογραφίες, βίντεο, αναρτήσεις, δηλώσεις, συνεντεύξεις, εμφανίσεις του Στέφανου Κασσελάκη. Στον νέο κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ, που ο πρόεδρός του ήδη χαράζει, δεσπόζουν το TikTok, το Facebook, το Χ, το Instagram, τα σόσιαλ. Και πρωταγωνιστούν μαζί με τον ίδιο στις όντως πυκνές πολιτικές περιοδείες του ο σύζυγός του, ο σκύλος τους, το νέο τους σπίτι στο Κολωνάκι, τα σχέδιά τους για δημιουργία οικογένειας, το αρχοντικό στις Σπέτσες και λοιπά.