Εάν θυμηθούμε προς στιγμή τους τίτλους των εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων πριν από δύο μήνες σε σχέση με την φορολογία ακινήτων και τους συγκρίνουμε με τους σημερινούς δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε μια εντυπωσιακή μεταστροφή. Τότε, σύμφωνα με αρκετές αναλύσεις ο ενιαίος φόρος ακίνητης περιουσίας θα έδινε τη χαριστική βολή στα μικρομεσαία νοικοκυριά δημεύοντας ουσιαστικά την περιουσία τους. Σήμερα, το πρόβλημα είναι άλλο, αφορά την αδυναμία του Υπουργείου Οικονομικών να σχεδιάσει τον ενιαίο φόρο κάτι το οποίο συνεπάγεται την επέκταση του δυσβάστακτου χαρατσιού και το 2013. Τι συμβαίνει;

Η ανάπτυξη της κυπριακής οικονομίας κατά τα τελευταία 20 χρόνια στηρίχθηκε σε τρεις βασικούς πυλώνες: στον τουρισμό (περίπου 20% του ΑΕΠ), στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες (20% του ΑΕΠ) και στη ναυτιλία (15% του ΑΕΠ). Αυτοί οι τρεις κλάδοι αποδίδουν περίπου το μισό από το ΑΕΠ της μεγαλονήσου, ενώ το σύνολο των υπηρεσιών παράγουν το 80% του ΑΕΠ. Η βιομηχανία προσφέρει επιπλέον 16% και η αγροτική παραγωγή ένα ασθενικό 2,4%. Σήμερα, η Κύπρος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα και διαθέτει το ένατο μεγαλύτερο νηολόγιο στον κόσμο και το τρίτο μεγαλύτερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση

...Η διέξοδος από την κρίση θέτει επιτακτικά το αίτημα αλλαγής της οικονομικής φιλοσοφίας της Ένωσης. Από τεχνικής απόψεως, οι προτάσεις υπάρχουν (ευρωπαϊκό ομόλογο, αναδιανεμητικοί μηχανισμοί, ενίσχυση του προϋπολογισμού, κοινό αποθεματικό, περιορισμός της αυτονομίας της ΕΚΤ, αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας κλπ.). Ωστόσο, το ζήτημα είναι ότι αυτές οι προτάσεις απαιτούν ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης το οποίο θα ενισχύει το πολιτικό στοιχείο...

Η προσπάθεια να κατανοήσουμε την εκλογική μας αποτυχία απαιτεί να γυρίσουμε λίγους μήνες πίσω, τότε που εμείς βιώναμε την δημοσκοπική μας άνοιξη, ενώ ο δικομματισμός έπαιρνε την κατηφόρα. Τα στοιχεία που είχαμε από τότε στα χέρια μας έδειχναν ότι δύο κυρίως ομάδες στρέφονταν προς τον ΣΥΡΙΖΑ: απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και νέοι (από 18 έως 35 ετών).

H απόφαση τεσσάρων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να απέχουν από την ψηφοφορία, στη Βουλή, για τη Συνθήκη της Λισαβόνας δημιούργησε έντονες αντιπαραθέσεις. Μάλιστα, αρκετά από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν εγείρουν σημαντικά ζητήματα, τα οποία δεν πρέπει να λυθούν διά της διολισθήσεως. Γενικά, τα επιχειρήματα περιστράφηκαν γύρω από δύο βασικά ερωτήματα:

Στις συζητήσεις καφενείου συχνά αναφέρεται ότι η χρηματιστηριακή οικονομία είναι μια "εικονική, μη-πραγματική οικονομία" (σε αντίθεση με την "πραγματική" που αφορά την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών). Η παραπάνω πεποίθηση δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο εσφαλμένη.