Την εβδομάδα που μας πέρασε ήρθαν άλλα δύο χτυπήματα σε βάρος της αξιοπρέπειας των εργαζομένων. Το πρώτο έχει τα χαρακτηριστικά απάτης, αυτό που συνηθίζει ο κ. Χατζηδάκης, και αφορά την περιβόητη πια ψηφιακή κάρτα εργασίας. Ολη η φιλοσοφία της κάρτας είναι η μοναδικότητά της και το απόρρητο των κωδικών της, ώστε με ασφάλεια ο εργαζόμενος να προστατεύεται από την κάθε λογής εργοδοτική αυθαιρεσία. Ετσι διαφημίστηκε, έτσι νομοθετήθηκε.

Μου προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ δεν στήριξε το ψήφισμα στην επιτροπή δεοντολογίας της Βουλής για την καταδίκη των πράξεων βίας της Χ.Α.
Δεν μπορώ να κατανοήσω αυτή την στάση και επίσης δεν βλέπω κάποιο προφανή λόγο για το μη πολιτικό λευκό στη ψηφοφορία.
Νομίζω ότι χρειάζονται επαρκείς εξηγήσεις και αρκετές αιτιολογικές αναφορές από την Κ.Ο. για αυτή τη στάση, τη στιγμή που τα τάγματα εφόδου, εκμεταλλευόμενα την απουσία του κράτους επωάζουν το αυγό του φιδιού.
Ίσως η μόνη δυναμική φωνή που θα έπρεπε να ακουστεί και είχε την απόλυτη νομιμοποίηση για να πράξει κάτι τέτοιο, αυτοακυρώθηκε με την ακατανόητη στάση της. Θεωρώ εκ των προτέρων ότι η όποια νομικίστικη δικαιολογία δεν είναι δυνατόν να αντισταθμίσει το μεγάλο πολιτικό ατόπημα.

Το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ με αφορμή τις εκλογές και την στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Από τη μια ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και εκ των βασικών συντελεστών της οικτρής κατάστασης που βιώνουν σήμερα οι Έλληνες πολίτες, καλεί τους ψηφοφόρους να μην τοποθετηθούν κομματικά αλλά με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον. Προβληματίζομαι για το πώς διαβάζει κανείς και ερμηνεύει ίσως το «εθνικό συμφέρον», διότι αν ο κος Βενιζέλος εννοεί με αυτή τη φράση ότι συμφέρον για την χώρα θα είναι τα νέα μέτρα που περίπου εξήγγειλε η τρόικα από τις Βρυξέλλες για μείωση ακόμα μεγαλύτερη των μισθών του ιδιωτικού τομέα, τότε πράγματι αναρωτιέμαι αν θα βρεθεί μέλος του ΠΑΣΟΚ που θα ψηφίσει κομματικά και όχι για το συμφέρον της κοινωνίας.

...Ας βγάλουμε ένα μεγάλο συμπέρασμα από αυτή τη συζήτηση: την ανάγκη για σύνεση, για νηφαλιότητα, για σεβασμό στο ότι όλοι είμαστε ανανεωτές, δημοκράτες και αριστεροί μεταρρυθμιστές, για να πετύχει αυτό που όλοι μαζί συνδιαμορφώσαμε…. Γιαυτό ενώ αγαπώ και σέβομαι το Γιώργο (ξέρει εκείνος) ή τον Γιάννη (που μιλήσαμε τη Παρασκευή το πρωί) δεν θα συμμεριστώ τον πανικό τους για την άποψη. Σύνεση και νηφαλιότητα σύντροφοι. Γιατί όπως είδατε ο χρόνος προχωράει πολύ γρήγορα

Αμέσως μετά από την δημοσίευση της δημοσκόπησης που φέρνει τη Δημοκρατική Αριστερά μπροστά από το ΣΥΡΙΖΑ, για πρώτη φορά από την ίδρυση του κόμματος μας, διάφοροι βουλευτές και λοιποί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν την εξόρμηση απέναντι στη ΔΗΜΑΡ με τη γνωστή και προσφιλή μέθοδό τους, λάσπη, εξυπνακισμοί και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.

Καλά κρατεί το κόμμα αυτό, όπου η δημοκρατία, ο δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλισμό, η Ευρώπη, ο πλουραλισμός εξέλιπαν και αποτελούν πλέον άγνωστες λέξεις, με την νέα μέθοδο πολιτικής παρέμβασης, δηλαδή τον λεκτικό ή φυσικό προπηλακισμό, τον λεκτικό ή και φυσικό τραμπουκισμό και την κατρακύλα στη συμμαχία με λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις

Ένα μεγάλο χαίρε στον ιδεολογικό, πολιτικό και θεωρητικό πατέρα όλων μας.Ένα πικρό, μα τιμημένο αντίο στον κήρυκα της ανανέωσης που μαζί με τον Μπάμπη, τον Άγγελο, το Παύλο, το Μίμη, τον Βασίλη (λείπουν όλοι πιά) έφεραν την άλλη πνοή της αριστεράς στην Ελλάδα. Τούτες τις στιγμές που δεν μπορεί να είναι κακιωμένες, αναρωτιέμαι παρόλα αυτά όλοι αυτοί οι άφρονες "δικοί μας" που τον κυνήγησαν τόσο πολύ τι θα βρούν να πούν πάνω από το φέρετρο του, νέοι και παλαιότεροι.

Φαίνεται πως τα υψηλά ποσοστά παρουσίας στα ΜΜΕ εξαιτίας του ξεκατινιάσματος με στελέχη της κυβέρνησης, έχουν αναγάγει σε τρόπο πολιτικής συμπεριφοράς για τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, τους τραμπουκισμούς, τους προπηλακισμούς και τον ξυλοδαρμό όσων διαφωνούν μαζί τους.

Έχουν, οι άθλιοι τυχοδιώκτες, διαπιστώσει πως αυτός, ο εκτρέφων το αυγό του φιδιού, τρόπος πολιτικής συμπεριφοράς παίζει, και στον βωμό κάθε δημοσιότητας δεν διστάζουν να μας φέρουν στο νού ότι το χειρότερο από αυταρχικές, προβοκατόρικες, κρυπτοφασιστικές και ακραία συντηρητικές συμπεριφορές.

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες όλο και πιο συχνών φαινομένων ακραίας ως και παραβατικής συμπεριφοράς μερίδας πολιτών που διατυπώνουν μια άλλη άποψη για την ακολουθούμενη πολιτική. Αναφέρομαι στα περιστατικά με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, τον πρωθυπουργό στη Γερμανία, τον βουλευτή κο Χατζηδάκη και τον ξυλοδαρμό του και σε άλλες τέτοιες περιπτώσεις.
Τα φαινόμενα αυτά θα μπορούσαν να εξηγηθούν και παράλληλα να καυτηριαστούν για να μην γίνουν το μόνιμο χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να διαλέγεται αλλά να συναλλάσσεται μόνο με την βία.

Μια βδομάδα πριν η Δημοκρατική Αριστερά έδωσε στη δημοσιότητα τις θέσεις και απόψεις της για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Θα ήθελα να επισημάνω ειδικές πλευρές αυτών των θέσεων, τονίζοντας τα ιδιαίτερα αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά τους και τον ριζοσπαστικό τρόπο με τον οποίο θέτουν τα ζητήματα σε σχέση τόσο με την οικονομική κρίση όσο και με το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Εκτιμώ ότι αυτή η αποσαφήνιση των βασικών πλευρών και αφετηριακών σημείων για την απόφαση της Ε.Ε της Δ.Α. είναι αναγκαία από την στιγμή που τίθενται διαρκώς ερωτήματα (όχι πάντα αθώα) για το αν έχει θέσεις η ΔΑ για τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα.(!!!)

Τη Τετάρτη 23 Ιουνίου, την μέρα των δήθεν συνδικαλιστικών εκφράσεων στο λιμάνι του Πειραιά, άκουσα μια συνέντευξη, ενός κάποιου Μανουσογιαννάκη στην κα Στάη στην οποία ανέφερε με περισσή, κακιωμένη φωνή και ζηλοφθονία, με ένα στυλάκι απολύτως αναιδέστατο, προς τον κάθε Έλληνα πολίτη και με απόλυτη περιφρόνηση προς οτιδήποτε ανθρώπινο, «….. και σε κάθε περίπτωση δεν θα κάνουν κάποιοι τις βουτιές τους στη Μύκονο…».

Η ιστορική πρωτοβουλία της συντριπτικής πλειοψηφίας της ανανεωτικής πτέρυγας, για την αποχώρηση από τις διαδικασίες του συνεδρίου, έδωσε χαρά, κουράγιο και ελπίδα σε χιλιάδες αριστερών πολιτών, ανένταχτων και οργανωμένων που δεν άντεχαν πια την ξύλινη γλώσσα, τον αφόρητο λαϊκισμό και τακτικισμό, τους μπαχαλάκιδες, την συστηματική διολίσθηση στο καθαρόαιμο και τον αριστερισμό.

Εχθές ακούγοντας τις ειδήσεις στα κανάλια και παρακολουθώντας τις ανακοινώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης για τον πληθωρισμό, είδα για μια ακόμα φορά, όπως πολλά χρόνια τώρα να μην με εκφράζει κανένα από αυτά.

Έγινε λοιπόν αυτό που όλοι απεύχονταν, αλλά από καιρό είχαμε επισημάνει, ότι αυτό το συνέδριο θα σημαδευτεί από εκτροπές σταλινικού τύπου, από τραμπουκισμούς και χουλιγκανισμούς της τελευταίας υποστάθμης, από απουσία διαλόγου και από το γνωστό «ξεκατίνιασμα» των δύο αντιμαχόμενων πλευρών στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα γεγονότα τι λένε;
Ο σ. Κουβέλης , ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος και πρώτος σε ψήφους βουλευτής του ΣΥΝ, κόπηκε από σύνεδρος για το συνέδριο, μάλιστα δεν κόπηκε από επιλογή της βάσης, όπως διάφοροι δειλοί και υποκριτές ισχυρίζονται, αλλά έγινε θύμα της χειρότερης εφαρμογής του κανονισμού για τις τάσεις, όπου μια τάση, μετά από εσωτερική συνεννόηση (μακριά από την βάση) αποφάσισε να τιμωρήσει τον σύντροφο για τις απόψεις του.