Πολλοί επιχείρησαν να ομογενοποιήσουν τα γεγονότα του Παρισιού το 2005, της Αθήνας του Δεκεμβρίου 2008 και των πρόσφατων συγκεντρώσεων των «Αγανακτισμένων» με τις πρόσφατες ταραχές στο Λονδίνο. Είναι χαρακτηριστικό της ευκολίας με την οποία πολλές φορές ο δημοσιογραφικός αλλά ακόμη και ο ακαδημαϊκός λόγος εξισώνουν σύνθετα γεγονότα με πολλαπλές αιτίες

Η λογική που διαπερνούσε την ανάπτυξη του ελληνικού κράτους πρόνοιας ήταν ίδια με τη λογική του αναπτυξιακού μας μοντέλου. Ολα τα χρόνια, από τη μεταπολίτευση και ύστερα, το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης και το κράτος πρόνοιας ακολούθησαν την ψευδοκεϊνσιανή λογική της διόγκωσης των δαπανών, η οποία δήθεν φέρνει ανάπτυξη.

Ο λαϊκισμός που κυριαρχεί στις μέρες μας στον δημόσιο λόγο της χώρας είναι πολύ πιο διαφορετικός και πιο επικίνδυνος από τον λαϊκισμό των δεκαετιών του 1980 και του 1990. Ο σημερινός λαϊκισμός εκπέμπεται κατά κόρον από ποικίλα μπλογκ, αλλά όχι μόνο από μπλογκ. Κι είναι πολύ πιο δηλητηριώδης από εκείνον του παρελθόντος.

Πολλοί επιχείρησαν να ταυτίσουν τα κινήµατα εξέγερσης στις αραβικές χώρες µε το δικό µας κίνηµα των «Αγανακτισµένων». Τα κοινά σηµεία τα οποία διακρίνουν είναι η ολική αµφισβήτηση του πολιτικού συστήµατος και η ευρεία χρήση του ∆ιαδικτύου και του facebook.

Πληθαίνουν στην Ελλάδα όσοι απαξιώνουν τα κόµµατα, µιλώντας για κοµµατοκρατία και για τα προβλήµατα που προκύπτουν από αυτή. Σύµφωνα µε αυτούς, το µεγάλο µειονέκτηµα του ελληνικού κοινωνικού σχηµατισµού είναι η ισχυρή θέση των κοµµάτων και αυτή η δεσπόζουσα θέση της ευθύνεται για όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας.

Η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα σύµφωνα µε την οποία ο έλληνας Πρωθυπουργός είναι σαν τον (δικτάτορα της Χιλής) Πινοσέτ, και ιδιαίτερα η «διόρθωση» πως εννοούσε όχι ότι είναι δικτάτορας αλλά νεοφιλελεύθερος, είναι όλα τα λεφτά. Είναι µνηµείο για το πώς κατανοεί αυτός ο χώρος και ο αρχηγός του τι είναι πολιτική αντιπαράθεση.

Οταν την πρώτη φορά άκουσα τον πρόεδρο του ΣΕΒ κύριο Δασκαλόπουλο να δηλώνει πως «αν δεν τα καταφέρουµε, θα πεινάσουµε» – η χρήση πρώτου πληθυντικού συµπεριλαµβάνει και τους βιοµήχανους στους µελλοντικούς πεινασµένους – σκέφτηκα πως πιθανόν να πρόκειται περί lapsus µε τη ψυχαναλυτική του έννοια, ως ένα λάθος δηλαδή χωρίς προφανές νόηµα.

Οσοι νόµιζαν πως το κίνηµα της ανυπακοής θα περιοριζόταν µόνο στο Μετρό, στα διόδια, στην Κερατέα, µάλλον πρέπει να ήταν υπερβολικά αισιόδοξοι ή αφελείς. ∆εύτερη µέρα του Πάσχα και ανήµερα του Αγίου Γεωργίου, οι οπαδοί του Πανιωνίου δεν χορεύουν, δεν τρώνε, δεν γλεντούν.

Ο σεισµός, το τσουνάµι και η πυρηνική απειλή στην Ιαπωνία θέτουν σοβαρά ερωτήµατα. ∆εν είναι η πρώτηφορά που οι φυσικές καταστροφές προβληµατίζουν τους ανθρώπους. Υπήρξε όµως ένας σεισµός που εντασσόµενος στο κλίµα του διαµορφούµενου τότε ∆ιαφωτισµού συνέβαλε στην ανατροπή των µέχρι τότε ερµηνειών των φυσικών καταστροφών. Ηταν ο σεισµός της Λισαβώνας.

Είναι κοινή παραδοχή πως από τις αποφάσεις που θα ληφθούν τον Μάρτιο στο πλαίσιο των οργάνων της Ε.Ε. θα κριθούν πολλά για την πορεία και το µέλλον της χώρας αλλά και του πολιτικού µας συστήµατος. Είναι όµως ακόµη πιο εµφανές πως δεν έπρεπε να φθάσουµε εδώ που φθάσαµε για να καταλάβουµε πως το πολιτικό µας σύστηµα έπασχε από την ασθένεια της κρίσης αντιπροσώπευσης. Μια ασθένεια τα συµπτώµατα της οποίας αντανακλώνται σε δύο επίπεδα.

Σήµερα φαινόµενα όπως η ασκούµενη βία κατά των πολιτικών (µε αποκορύφωµα την επίθεση κατά του Κωστή Χατζηδάκη, και κατόπιν κατά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σηµίτη), η εξέγερσητης Κερατέας, το κίνηµα «∆εν πληρώνω», ακόµη και η θλιβερή επίθεσητων χούλιγκαν κατά του Θεάτρου Τέχνης, προεόρτια τελετή των όσων συνέβησανστο πρόσφατο µατς Ολυµπιακού - Παναθηναϊκού, έχουν παρουσιαστεί ως µορφές αντίστασης κατά της πολιτικής και οικονοµικής ελίτ που κυβερνά αυτόν τον τόπο.

Ενα νέο εθνικό µέτωπο στον ακήρυκτο πόλεµο κατά των «ανάλγητων» Γερµανών άνοιξε η δυνατότητα του ελληνικού κράτους να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης υπέρ των διεκδικήσεων αποζηµίωσης από τους κατοίκους του Διστόµου (σε κοινό µέτωπο µε την Ιταλία) για τις ζηµιές που υπέστησαν και τα θύµατα που είχαν στη διάρκεια του Β’ Παγκόσµιου Πολέµου.