Γιατί το να μοιράζεσαι τη θλίψη, την οργή και τα ερωτήματά σου στους δρόμους μπορεί να μη φέρνει πίσω τα χαμογελαστά νεανικά πρόσωπα που είδες βουρκωμένος στις φωτογραφίες τις δραματικές στιγμές που τα αναζητούσαν οι συντετριμμένοι άνθρωποί τους, αλλά τουλάχιστον αισθάνεσαι πως με αυτόν τον τρόπο τα πενθείς σαν να ήταν ολονών μας παιδιά.

Γιατί τα παιδιά μου αν ήταν στην Ελλάδα θα είχαν πάρει μέρος στις πορείες. Ηθελα να είμαι εκεί και για εκείνα. Για να μην ξεχάσουν ποτέ πως το «πάρε με όταν φτάσεις», στην ελληνική γλώσσα δεν εκφράζει πια μόνο την αγάπη του γονιού για το παιδί του, αλλά και έναν απέραντο πόνο και θλίψη.

Aρκούν οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κ. Σκρέκα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θέλει να ιδιωτικοποιήσει το νερό για να πάψουν οι εύλογες ανησυχίες; Κατηγορηματικά όχι, κρίνοντας από τις πράξεις αυτής της κυβέρνησης και από τον συστηματικό τρόπο που απαξιώνει και ξεπουλά τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά. Αποκαλυπτική είναι άλλωστε η μεθόδευση: Ένα νομοσχέδιο με... 263 (!) άρθρα, που έρχεται στη Βουλή την ώρα που έχει προκηρυχθεί από τον πρωθυπουργό το τριήμερο πένθος, με πρόσχημα τις δήθεν πιεστικές προθεσμίες του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με φωτογραφικές ρυθμίσεις, ρουσφέτια, προχειρότητες, παραβιάσεις του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Ο νέος πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης ετοιμάζεται για την πρώτη επίσκεψη του στην Αθήνα στις 13 και 14 Μαρτίου. Τη χαρακτηρίζει συμβολική μεν, αλλά και ουσιαστική, καθώς έχει ανοίξει πολλά ζητήματα στην εξωτερική πολιτική που αφορούν και την Ελλάδα, με κυριότερα την ανάμιξη της Ε.Ε. στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού και τα Ευρωτουρκικά.

Η μεγάλη πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, για να δώσει σε ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ τη συντήρηση και λειτουργία του ΟΣΕ, όπως επανειλημμένα είχαν εξαγγείλει, και ο δογματισμός να μεταφερθούν στον ιδιωτικό τομέα κρίσιμες δημόσιες λειτουργίες οδήγησαν στη μεγάλη μείωση του προσωπικού και την κατάρρευση της λειτουργίας και της ασφάλειας του ελληνικού σιδηροδρόμου.