Ο Νίκος Δένδιας είναι ένας μετριοπαθής πολιτικός. Κρατούσε χαμηλούς τόνους την περίοδο που το κόμμα του είχε βγει στα κεραμίδια για το Μακεδονικό και διάφοροι συνάδελφοί του στη Νέα Δημοκρατία συναγωνίζονταν στο άθλημα της πατριδοκαπηλίας, είχε αποφύγει χαρακτηρισμούς του τύπου «προδότες», «εθνομηδενιστές» που εκτόξευαν τα στελέχη της ακροδεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ εναντίον των πολιτικών αντιπάλων τους, ενώ και σήμερα που είναι υπουργός Εξωτερικών κινείται με προσοχή, ενημερώνει τακτικά την αντιπολίτευση και ξεγλιστράει από τις παγίδες που του βάζουν ορισμένοι συνεργάτες του πρωθυπουργού. Εκανε εντύπωση η επίθεση που εξαπέλυσε κατά της Γερμανίας για τη στάση της απέναντι στην Τουρκία στη συνέντευξή του στο «Politico».

Η έκθεση που συνέταξε η ομάδα υπό τον Χριστόφορο Πισσαρίδη παρουσιάζει μια συνοπτική εικόνα των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και προτείνει ένα σύνολο μέτρων πολιτικής τα οποία προέρχονται σαφώς από τη νεοφιλελεύθερη παράδοση. Ισχυρίζεται ότι τα μέτρα αυτά θα έχουν αισθητά αποτελέσματα ως προς την επιτάχυνση της αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, που αναμένεται να φτάσει σε μεγέθυνση το 3,5% ετησίως, χάρη σε αύξηση της απασχόλησης κατά 1% τον χρόνο και της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 2,5%.

Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών και άρχων πλέον, κατά τα φαινόμενα, του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης κ. Θ. Σκυλακάκης μιλώντας στο Κοινοβούλιο για τον προϋπολογισμό του ευτυχούς 2021 και απαντώντας στις αιτιάσεις του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για περισσότερες δαπάνες το 2021 ώστε να ελεγχθούν κατά το δυνατόν οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, σημείωσε εμφατικά: «Κάθε ευρώ που σήμερα δαπανούμε είναι μελλοντικοί φόροι. Δεν υπάρχει κανένας καλός πατερούλης που δίνει σήμερα δωρεάν».

Εχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, μια μέρα, όταν βγω στη σύνταξη και ωριμάσω (η ανεκπλήρωτη προσδοκία της μητέρας μου εδώ και πολλά χρόνια), τότε που θα έχω άφθονο χρόνο καθώς δεν θα ασχολούμαι πια με το ΚΚΕ και τον Εμφύλιο, να γράψω ένα βιβλίο γεμάτο πικάντικες ιστορίες με τίτλο: «Ελληνες πολιτικοί»! Μην κάνετε πονηρές σκέψεις, δεν θα περιέχει κουτσομπολιά.

Οι ειδήμονες του IPBES εκτιμούν ότι υπάρχουν 1,7 εκατομμύρια άγνωστοι ιοί σε θηλαστικά και σε πτηνά

Την ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη καμουφλάρει την πολιτική επιλογή υποχρηματοδότησης του δημοσίου συστήματος Υγείας (προτελευταία στην Ευρώπη η Ελλάδα) προς όφελος μιας κουτσής ιδιωτικής πρωτοβουλίας, οι ειδήμονες του Intergovernmental Science - Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services (IPBES), οργανισμού θεσμοθετημένου από τα Ηνωμένα Έθνη, έχουν σημάνει συναγερμό: Εκτιμούν ότι υπάρχουν 1,7 εκατομμύρια άγνωστοι ιοί σε θηλαστικά (ιδίως νυχτερίδες, τρωκτικά, πρωτεύοντα θηλαστικά) και σε πτηνά (ιδίως θαλάσσια) και ότι από αυτούς τους ιούς 631.000 έως 827.000 θα είχαν τη δυνατότητα να κάνουν το άλμα και να περάσουν στο ανθρώπινο είδος.

Η ιταλική πρόταση δεν θα βρει γόνιμο έδαφος στο συντηρητικό ευρωπαϊκό κατεστημένο. Δεν παύει να είναι, ωστόσο, σημαντική έως πολύτιμη για τούτο: Σπάει την ιδιάζουσα, την απεχθή σιωπή που καλύπτει μυριάδες θανάτους Ευρωπαίων στο όνομα της οικονομίας. Ανθρώπων που η ζωή τους θα μπορούσε να έχει σωθεί ή όλων αυτών που μπορεί να σωθεί τους επόμενους λίγους μήνες, μέχρι να γενικευθεί ο εμβολιασμός.

Με στοχευμένες κινήσεις η Τουρκία καθορίζει τα διπλωματικά βήματά της ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου: σκληρή γραμμή και αφόρητη πίεση στη Λευκωσία (Βαρώσι – «δύο κράτη»), μερική χαλάρωση στις θάλασσες έναντι της Αθήνας και, ταυτόχρονα, άνοιγμα και ευελιξία στην ατζέντα της με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το διπλωματικό μείγμα καταδεικνύει πού βρίσκεται ο αδύναμος κρίκος. Κύπρος! Με τους αντιφατικούς χειρισμούς της Λευκωσίας και τους βερμπαλισμούς της Αθήνας, οι δύο κυβερνήσεις συντηρούν τον φαύλο κύκλο, αδυνατούν να παρακολουθήσουν την τουρκική διπλωματία και κινδυνεύουν με ένα νέο διπλωματικό «Βατερλό» στις 10 και 11 Δεκεμβρίου.

Χαράς ευαγγέλια. Επιτέλους ο Τραμπ αποδέχθηκε, έστω εμμέσως, την ήττα του, με το να επιτρέψει στον εκλεγμένο Πρόεδρο να λάβει πληροφορίες και την οικονομική ενίσχυση, αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων, που δικαιούνταν.

Ετσι ευελπιστούμε πως θα είναι σχετικά ανέφελη η μετάβαση από την παλιά φρουρά στη νέα ηγεσία, κι ότι τελικά ο Πρόεδρος Τραμπ θα παραδώσει την εξουσία στον Μπάιντεν, χωρίς περιττές αναταραχές.

Επειδή έχω τη διαστροφή να διαβάζω πολλά από τα απειράριθμα κείμενα που δημοσιεύονται με θέμα τις κονταρομαχίες κυβέρνησης - αντιπολίτευσης, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εξής απορία: Πώς εξηγείται το γεγονός ότι σε μερικές περιπτώσεις συμφωνώ εκατό τοις εκατό με αυτά που λένε αλλά ταυτόχρονα έχω την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι μας παραπλανούν;

Τα κόμματα όταν λειτουργούν σωστά, όταν δηλαδή οι ηγεσίες τους σέβονται τις εσωτερικές διαδικασίες, καλούν συχνά τα καθοδηγητικά όργανα, επιτρέπουν την κριτική, ενθαρρύνουν την κατάθεση εναλλακτικών προτάσεων, δεν δαιμονοποιούν τη διαφωνία, δεν εξοστρακίζουν τους αντιρρησίες, μπορεί να λειτουργήσουν και ως ψυχαναλυτές για τη θεραπεία βλαβών που προκαλούνται στο στελεχικό δυναμικό και στο ευρύτερο κομματικό ακροατήριο από τις ξαφνικές αλλαγές στην πολιτική γραμμή.

Η διεύρυνση των ανισοτήτων, που τα τελευταία χρόνια οξύνεται, περιθωριοποιεί και φτωχοποιεί, όλο και περισσότερο, μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.

Πρόκειται για μια γενική διαπίστωση, όχι μόνο αριστερής προέλευσης. Η κρίση του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού αναγνωρίζεται ακόμα και από σοβαρούς συντηρητικούς και φιλελεύθερους.

Εδώ και χρόνια, οι ΗΠΑ αποσύρονται σταδιακά από τη διεθνή σκηνή. Την περίοδο προεδρίας Τραμπ αυτή η πορεία εντάθηκε και επιταχύνθηκε. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε άλλους παίκτες να σπεύσουν να καλύψουν το κενό. Στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αυτό προσπαθούν να κάνουν η Ρωσία του Πούτιν και η ερντογανική Τουρκία. Και πιο πρόσφατα η Γαλλία με τον Μακρόν. Αυτό προκαλεί πολλές από τις εντάσεις που βλέπουμε.