Η αριστερή προτεραιότητα στην κρίση

Κώστας Κάρης, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2010-12-05

Τα θετικά μηνύματα αυτής της εβδομάδας από την Ευρώπη δεν θα πρέπει να προκαλέσουν βιαστική αισιοδοξία. Βεβαίως, ανοίγει εν μέσω της απειλής επέκτασης της κρίσης ένας δρόμος, αλλά ανοίγει δειλά και είναι πολύ στενός. Η παράταση της αποπληρωμής του ελληνικού δανείου από Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ είναι προς συζήτηση, όμως δεν έχει αποφασιστεί οριστικά και ήδη η γερμανική κυβέρνηση αντιδρά, ίσως για να θέσει νέους όρους. Τα ευρωομόλογα του κ. Τρισέ, ξεκινούν αλλά είναι περιορισμένα σε μικρά σχετικά ποσά -8 δισ.- και δεν μπορούν επί του παρόντος να αποτελέσουν πηγή χρηματοδότησης για την Ελλάδα.


ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ “ΜΑΓΙΚΗ” λύση για τον δανεισμό της Ελλάδας ή την απεμπλοκή από το Μνημόνιο εντός του 2011, όπως υποστηρίζει ο κ. Σαμαράς. Όσοι θέλουν να ξεφύγουν από τα δύο κεντρικά και δύσκολα ερωτήματα δεν θα μπορέσουν ανακαλύπτοντας τις στρόφιγγες ενός νέου διευρυμένου δανεισμού. Είναι δίκαιη η κατανομή των βαρών της κρίσης; Και αν δεν είναι πώς θα γίνει δίκαιη – είναι το πρώτο θέμα. Και το δεύτερο: Πώς μπορεί να χρηματοδοτηθεί η ανάκαμψη; Θέλουμε να συνεχίσουμε την προηγούμενη πορεία “ανάπτυξης” που μας οδήγησε στο δημοσιονομικό αδιέξοδο και την ύφεση;

ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ όλοι λένε ότι είναι άδικο αυτό που γίνεται. Και ότι θέλουν άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Λόγια όπως και πριν. Στην πράξη υπάρχουν οι ωφελημένοι από την προηγούμενη περίοδο που δεν πληρώνουν και τώρα. Και η αλήθεια είναι ότι δεν τους πιέζει και πολύ ο κρατικός μηχανισμός. Δεν υπάρχει καμία πρόοδος στην καταπολέμηση της μόνιμης εγκατεστημένης παραοικονομίας. Μάλιστα η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών αναβάλλεται συνεχώς αφήνοντας εκτός φορολόγησης το 40-50% του κύκλου εργασιών στην οικοδομή. Και επιπλέον καταργείται το πόθεν έσχες -για την πρώτη κατοικία- ενισχύοντας τον κύκλο της παραοικονομίας στην οικοδομή.

Τα μέτρα αυτά δεν αυξάνουν μόνον την αδικία του φορολογικού μας συστήματος, αλλά ανανεώνουν -με πρόσχημα την πίεση της ύφεσης- το παλιό μοντέλο σπατάλης πόρων, φοροδιαφυγής και καταστροφής του περιβάλλοντος, αστικού και φυσικού. Το περίμενε κανείς από δυνάμεις του πελατειακού συστήματος -δικομματικού στο πολιτικό πεδίο και παρασιτικού, κρατικοδίαιτου στο οικονομικό- να ψάχνουν τρόπους να αναβιώσει το σύστημά τους, να ξαναχρηματοδοτηθεί. Έως να το επιτύχουν ρίχνουν μονομερώς τα μεγαλύτερα βάρη του ελλείμματος στην εργασία γενικά και ειδικά σε χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, αλλά και σε μεγάλα τμήματα των αυταπασχολούμενων.

ΕΙΔΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ, όμως, απαιτεί το βούλιαγμα, η πολιτική παράλυση δυνάμεων της αριστεράς σε πολιτικές που δεν εξυπηρετούν τους εργαζόμενους. Στην πολιτική τους προσπάθεια να κερδίσουν εκλογικά από τη δεξιά στροφή του ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου, δυνάμεις της αριστεράς υιοθετούν τη φλυαρία της προηγούμενης φάσης του ΠΑΣΟΚ. Και αυτοπροβάλλονται ως δυνάμεις που έχουν τη “μαγική” λύση για φθηνό και πάλι χρήμα. Να μειώσει το ελληνικό κράτος το χρέος του, μονομερώς ή σε συμφωνία με τους δανειστές του, να επιτύχει παράταση της αποπληρωμής.

Με ποιον στόχο; Δεν το λένε καθαρά, αλλά είναι προφανής ο στόχος. Να δανειστεί η Ελλάδα περισσότερα από τις χρηματιστικές αγορές. Αυτός είναι ο στόχος και τον ντύνουν με αγωνιστικό χρώμα με το σύνθημα του δημοψηφίσματος κατά του Μνημονίου. Αυτή είναι η σύγχρονη αριστερή πολιτική; Αυτό προτείνουν ως όραμα αριστερά κόμματα; Να αγωνίζονται οι εργαζόμενοι για να δανείζεται το κράτος περισσότερα, που θα κατανέμονται πάλι υπέρ των ισχυρών, των καταφερτζήδων και φοροαπατεώνων;

Γιατί δεν προτάσσουν ως πρώτο στόχο τον αγώνα για την επιβολή μέτρων κοινωνικής δικαιοσύνης, για να πληρώσουν εκείνοι που έχουν και ωφελήθηκαν. Θέλουν μακρύτερη συζήτηση τα αίτια αυτής της πολιτικής σύγχυσης, πώς δηλαδή μια πολιτική συμβιβασμού με τις δυνάμεις της καταστροφής της χώρας παρουσιάζεται ως η επαναστατική γραμμή.

ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ότι θέλει ειδικές γνώσεις για να αντιληφθούν οι πολίτες ότι η ανάπτυξη της χώρας δεν μπορεί να στηριχθεί στον εξωτερικό υπερδανεισμό. Και όταν στηρίχθηκε στα μεγάλα δάνεια, στο τέλος τα πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και τα χαμηλά εισοδήματα. Η επιβολή πολιτικών δικαιοσύνης, προάσπισης της εργασίας και των μακροπρόθεσμων συμφερόντων των εργαζομένων είναι ο πυρήνας της αριστερής πολιτικής. Τα άλλα, τα επιτόκια, τα ομόλογα, η αναχρηματοδότηση του χρέους κ.λπ. είναι σοβαρά θέματα και προβλήματα με βραχύβιες διακυμάνσεις. Η ενασχόληση με αυτά είναι αναγκαία, αλλά δεν πρόκειται με αυτά τα εργαλεία να ανασυνταχθεί η οικονομία μας και να αντιστραφούν οι σκανδαλώδεις αδικίες.

Θέματα επικαιρότητας: Μνημόνιο-Κυβερνητική πολιτική

Θανάσης Αθανασίου

Εμμονές από το παρελθόν...

Θανάσης Αθανασίου, 2011-06-30

Την ώρα που ο Παπανδρέου και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία...

Περισσότερα

Σκέψεις μέσα στα ερείπια

Τάκης Θεοδωρόπουλος, 2011-06-28

Πώς είναι δυνατόν μια ομάδα ανθρώπων να εισβάλλει με την...

Περισσότερα

Τέλος το έλλειμμα σε μια νύχτα...

Γιώργος Προκοπάκης, 2011-06-27

Με αγωνία παρακολουθήσαμε τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες...

Περισσότερα
Κώστας Κάρης

Απαντήσεις και όχι προφητείες

Κώστας Κάρης, 2011-06-26

Σε τελική ευθεία η ψήφιση της νέας συμφωνίας με την Ευρωπαική...

Περισσότερα
Ελίζα Παπαδάκη

Στις Βρυξέλλες ψάχνουν όρους για το νέο δάνειο, στην Αθήνα πλήρης αβεβαιότητα

Ελίζα Παπαδάκη, 2011-06-26

Όπως ακριβώς αναμενόταν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξέφρασαν...

Περισσότερα

Σε απόγνωση το σύστημα εξουσίας

Τάσος Παππάς, 2011-06-26

Από ορισμένα σήματα που εκπέμπει το σύστημα εξουσίας καταλαβαίνεις...

Περισσότερα
Πόπη Διαμαντάκου

Μήπως να κάνουµε και κάνα τάµα;

Πόπη Διαμαντάκου, 2011-06-23

Να προσευχηθούµε γιατην ελληνική οικονοµία προτείνουν...

Περισσότερα

Ένα βήμα μπρος δυο βήματα πίσω

Ευθύμης Δημόπουλος, 2011-06-23

Πρόσφατα η ΔΗΜΑΡ διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία εκδήλωση...

Περισσότερα

Άρθρα/ Πολιτική

Σωκράτης Φάμελλος

Κυβερνητική πρόταση από το Συνέδριο

Σωκράτης Φάμελλος, 2025-06-08

Η Ιστορία, όχι μόνο στην Ελλάδα, έχει δείξει ότι οι πολιτικές...

Ποιά εκεχειρία και για πόσο στη Μέση Ανατολή;

Λουκάς Τσούκαλης, 2025-06-25

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως...

Στέργιος Καλπάκης

Ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, καταλύτης για την προοδευτική αλλαγή

Στέργιος Καλπάκης, 2025-06-18

Οι αρνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς στην ειλικρινή...

Θόδωρος Τσίκας

Το αδιέξοδο με το Ιράν και η Συμφωνία του Ομπάμα

Θόδωρος Τσίκας, 2025-06-18

Το 2015 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, έφτασε μετά...

Κώστας Καλλίτσης

Προεκλογική περίοδος

Κώστας Καλλίτσης, 2025-06-08

Κάτι μάλλον ασυνήθιστο (ακόμα και) για τα ελληνικά δεδομένα...

Η “έσχατη προδοσία” έλειπε από την χορηγία της αντιπολίτευσης προς τον Μητσοτάκη

Γιάννης Τριάντης, 2025-06-07

...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος...

Τα Τέμπη επιστρέφουν

Αγγελική Σπανού, 2025-06-05

Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο...

Γιάννης Μεϊμάρογλου

Κυβερνητικό μπασκετικό αλαλούμ

Γιάννης Μεϊμάρογλου, 2025-06-04

...Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μια...

Θόδωρος Τσίκας

Έχει χάσει η Ουκρανία τον πόλεμο;

Θόδωρος Τσίκας, 2025-06-01

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσει τη ηθική και γεωπολιτική...

Γιάννης Βούλγαρης

Η Ευρώπη στην εποχή των πολέμων

Γιάννης Βούλγαρης, 2025-05-31

Από τις εκλογές που έγιναν τελευταία στον ευρωπαϊκό χώρο,...

Εχει ο καιρός γυρίσματα;

Τάσος Παππάς, 2025-05-26

Αλλάζουν οι καιροί; Αλλάζουν. Αυτό που χθες αποδοκίμαζες,...

Η κοινή λογική

Μιχάλης Μητσός, 2025-05-23

Oι νέοι στρέφονται προς την Ακροδεξιά. Ακόμη κι αν δεν ψηφίζουν...

×
×