- Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η αριστερά δεν μπορεί να συνεχίσει να κινείται σε αποκλειστικά "εθνικούς δρόμους".

- Σε μια περίοδο που το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης μετεωρίζεται αμήχανα, η αριστερά δεν είναι δυνατό να αρκείται σε μια εξαντλημένη ευρωπαϊκή "στρατηγική" μικρών βημάτων και παραλυτικών συμβιβασμών.

- Πέρα από έναν ακαδημαϊκό κοσμοπολιτισμό, η αριστερά οφείλει να παγκοσμιοποιήσει το πρόγραμμα και την πολιτική της, μέσα από νέες μορφές υπερεθνικής συλλογικότητας.

- Κόντρα στον πειρασμό να αναδιπλωθεί με παρωχημένα στερεότυπα σκέψης και δράσης, οφείλει να επανεφεύρει την ευρωπαϊκή της πρόταση και να υποκινήσει διαδικασίες ουσιαστικής "επανίδρυσης" της Ευρώπης.

- Από την άποψη αυτή, η συγκρότηση και ανάπτυξη του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν είναι απλώς μια ελπίδα, αλλά μια επιλογή με δυναμική και προοπτική.

- Αυτή η δυναμική θα μπορούσε να εκφραστεί και στην πατρίδα μας. Προκαλώντας μια ευρύτερη κίνηση συσπείρωσης όλων των ανανεωτικών δυνάμεων της αριστεράς. Θα μπορούσε τουλάχιστον να μας παρακινήσει να σκεφτούμε ότι "μεγάλη αριστερά" δεν οικοδομείται στη βάση λογικών μηδενικού αθροίσματος και άγονων διχοτομιών, αλλά στη βάση μιας νέας σύνθεσης ριζοσπαστισμού και μεταρρυθμιστικής δράσης.