Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, είναι λογικό - κυρίως λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης της χώρας - να αφήνει προσώρας στην άκρη τα ζητήματα της ιδεολογικής διαπάλης. Είναι αυτονόητο πως όταν η χώρα βρίσκεται σε «πόλεμο» και κινδυνεύει η πιο σημαντική κατάκτησή της, που δεν είναι άλλη από τη συμμετοχή στην ΕΕ και το ευρώ, δεν θέτεις στο επίκεντρο ζητήματα που κατά το παρελθόν τροφοδοτούσαν έντονες αντιπαραθέσεις.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όσοι εμπνεόμαστε από τις ιδέες της σύγχρονης ευρωπαϊκής - μεταρρυθμιστικής Αριστεράς και κινούμαστε στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, δεν θα πρέπει να αρχίσουμε να συζητάμε και να προετοιμαζόμαστε για την επόμενη ημέρα.

Η συζήτηση δεν είναι εύκολο, βεβαίως, να ανοίξει δεδομένου ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τα μέτρα και τις περικοπές. Ωστόσο (και) στο πεδίο αυτό μπορεί να τεθεί η «νέα ατζέντα», καθώς έχει κομβική σημασία από πού θα επιλέξεις να κόψεις, ποιες αλλαγές θα κάνεις, τι μεταρρυθμίσεις θα προωθήσεις. Διότι τα πάντα έχουν «πρόσημο» και, όπως συνήθιζε να λέει ο Σαρτρ, «Αριστερά σημαίνει να βλέπεις τα πράγματα από την πλευρά των αδυνάτων».

Ως εκ τούτου, πρέπει να τεθούν στο τραπέζι τα ζητήματα που σχετίζονται με το κοινωνικό κράτος σε περίοδο κρίσης, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, τον ρόλο του Δημοσίου, το κλείσιμο ή την κατάργηση οργανισμών, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το ενιαίο μισθολόγιο, το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, τον αναπτυξιακό νόμο, τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας, την πραγματική φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας κ.ά. Και βεβαίως με σαφές μέτωπο στον εκ δεξιών ή εξ αριστερών λαϊκισμό - δημαγωγία, τα φαινόμενα βίας και τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Με βάση αυτά, αλλά και μία σειρά από άλλα θέματα, η Δημοκρατική Αριστερά ανοίγει τη συζήτηση με στόχο τη δημιουργία του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, απευθυνόμενη στις συγγενείς δυνάμεις και ιδιαίτερα αυτές που αναφέρονται στη σοσιαλδημοκρατία και την πολιτική οικολογία.