Λύση από τον πρόεδρο
Κώστας Σπυρόπουλος, www.protagon.gr, Δημοσιευμένο: 2013-08-06
Ας αρχίσουμε από τα πρόσφατα λάθη ως προς την επιλογή να γίνουν ή να μη γίνουν πρόωρες εκλογές. Ήταν λάθος του Γιώργου Παπανδρέου να μη κάνει πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο 2010, ταυτόχρονα με τις δημοτικές -περιφερειακές. Είχε την προφανή δημοκρατική νομιμοποίηση να κάνει εκλογές διότι με άλλη πολιτική εξελέγη πρωθυπουργός κι άλλη αναγκάστηκε να εφαρμόσει. Οι Περιφερειακές εκλογές απέδειξαν ότι θα τις κέρδιζε και το πολιτικό τοπίο θα είχε αλλάξει ριζικά. Κυριολεκτικά στο παρά πέντε ο ΓΑΠ απέρριψε τη σχετική εισήγηση.
Ήταν λάθος του Αντώνη Σαμαρά η επιβολή των εκλογών τον Μάιο 2012. Η αντιμνημονιακή ρητορική του είχε στόχο, όπως ο ίδιος έχει πει, να μην μονοπωλήσει η Αριστερά την αντιπολίτευση στο μνημόνιο. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση και όσο για το μονοπώλιο, πράγματι έσπασε, αλλά κερδισμένοι ήταν όχι η κεντροδεξιά, αλλά η Άπω Δεξιά και οι νέο Ναζί ας κρατούσαν τον Παπαδήμο, μη τυχόν και έβγαζε κάπου το πρόγραμμα και κατόπιν ας έκανα τις εκλογές.
Εν συνεχεία ήταν λάθος του Φώτη Κουβέλη να μην κάνει το Μάιο ο,τι ,τελικώς, έκανε τον Ιούνιο του 12. Τότε, μάλιστα, θα έκανε κυβέρνηση με καλύτερους συσχετισμούς δυνάμεων.
Τούτων δοθέντων και εφόσον δεχθούμε ότι οι πρόωρες εκλογές όχι μόνο δεν είναι λύση στο οικονομικό πρόβλημα, αλλά θα δυσκολέψουν τη λύση του, και όσο δεν είναι πιθανή μια συναινετική λύση μεγάλου δημοκρατικού συμβιβασμού τότε πρέπει να αξιολογήσουμε ποιά είναι η λιγότερο κακή επιλογή για τις εκλογές. Φθινόπωρο του ‘13, Άνοιξη του ‘14 ή Φλεβάρη του ‘15, λόγω εμπλοκής στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας;
Η χειρότερη επιλογή είναι φέτος το Φθινόπωρο. Όποιος και να βγει πρώτο κόμμα θα κάνει κυβέρνηση υπό το άγχος των ευρωεκλογών, από τις οποίες το πολιτικό τοπίο θα βγει αγνώριστο. Οι πολιτικοί ανταγωνισμοί όλων εναντίον όλων θα οδηγήσουν, εκ των πραγμάτων, σε νέες εκλογές το αργότερο το Φλεβάρη του ‘15.
Αν υποθέσουμε ότι τα δυο κυβερνητικά κόμματα θα βρουν την πολιτική αντοχή να φτάσουν αλώβητα ως τις αρχές του ‘15. Τότε και με όσα θα έχουν προηγηθεί στις ευρωεκλογές, ο πολιτικός σεισμός, που θα αποτυπωθεί στα αποτελέσματα, θα κάνει το Μάιο του 2012 να φαντάζει σαν χαρούμενη εκδρομή.
Τι μένει; Οι τριπλές εκλογές το Μάιο του ‘14. Μαζί Εθνικές εκλογές, Ευρωεκλογές και Δημοτικές-Περιφερειακές. Μόνο, που για να είναι εκλογές με προοπτική τετραετίας πρέπει να μην είναι τριπλές, αλλά τετραπλές. Να βγει δηλαδή από τις κάλπες βουλή που θα αναδείξει και κυβέρνηση και πρόεδρο Δημοκρατίας, ώστε να μην προσφέρεται η προεδρική εκλογή του ‘15 ως πρόφαση για τεχνητή εμπλοκή. Όσο και αν ο ηττημένος ή μάλλον, οι ηττημένοι των βουλευτικών εκλογών, όποιοι και να είναι, δύσκολα θα έχουν το σθένος να προκαλέσουν και νέες εκλογές, είναι καλύτερα για όλους και για την χώρα ο ορίζοντας να είναι ξεκάθαρος. Αλλά γι’ αυτό τον τελευταίο λόγο έχει ο κ. Παπούλιας. Μόνον εκείνος μπορεί να απασφαλίσει πρόωρα την παγίδα των 180 το ‘15. Αλλά δεν μπορεί να παραιτηθεί πρόωρα, τον Απρίλιο του ‘14, χωρίς τη συμφωνία και της κυβέρνησης και της αξιωματικής τουλάχιστον, αντιπολίτευσης