Δεν προήλθαν από παρθενογένεση η μείωση του χρέους και τα 44 δις ευρώ

Τώρα που “κάθεται η σκόνη”, πώς αποτιμάτε την απόφαση του Eurogroup για την εκταμίευση της δόσης; Έχει αντίκρισμα ή μήπως είναι μια “κακοστημένη παράσταση”, όπως λέει η αντιπολίτευση;

Η απόφαση ήταν αποτέλεσμα μιας σκληρής διαπραγμάτευσης αλλά και των αναζητήσεων του Eurogroup και συνολικότερα της Ευρώπης...

Πάντως η κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι ήταν απούσα από το πεδίο της διαπραγμάτευσης...

Η κυβέρνηση ήταν παρούσα σε πολλαπλά επίπεδα. Χωρίς την προετοιμασία της κυβέρνησης θα ήταν άλλη η εξέλιξη των πραγμάτων. Το γεγονός ότι ήταν αρκετά μεγάλο το χρονικό διάστημα της διαβούλευσης μέχρι την απόφαση, από μόνο του αποδεικνύει ότι οι αποφάσεις του Eurogroup δεν προέκυψαν με παρθενογένεση αλλά ήταν το αποτέλεσμα μιας έντονα πολιτικής διεκδίκησης, με τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και των εταίρων-με την έννοια ότι ταυτόχρονα με το ελληνικό ζήτημα κρινόταν σε σημαντικό βαθμό και η περαιτέρω πορεία αυτού καθεαυτού του Eurogroup.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως είναι που ασκεί κριτική ότι η συμφωνία δεν “περπατάει” και πως η δική του πολιτική δικαιώνεται. Πώς κρίνετε τη στάση του αυτή;

Είναι μια θέση που από μόνη της έχει το στοιχείο της πολιτικής αντίφασης. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την τελευταία στιγμή έλεγε- μέχρις σημείου να νομίζει κανείς ότι το ευχόταν κιόλας- ότι δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα. Στα όσα η κυβέρνηση διεκδίκησε και πέτυχε, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαρέθετε την καταγγελία του μνημονίου. Μια επιλογή, που αν υπήρχε, θα έθετε αμέσως τη χώρα εκτός της ευρωζώνης.

Δηλαδή, τώρα δεν υπάρχει κίνδυνος επιστροφής στο περιβόητο δίλημμα “ευρώ ή δραχμή”;

Πιστεύω ότι τα όσα έχουν προκύψει από τις αποφάσεις του Eurogroup αποτελούν ένα σταθεροποιητικό στοιχείο παραμονής της χώρας στο ευρώ. Δεν έχουμε τελειώσει συνολικότερα με την αντιμετώπιση της κρίσης. Πολλά πρέπει να γίνουν. Είναι όμως σημαντικό ότι η Ελλάδα παραμένει στο ευρώ, ότι υπάρχει από τη μεριά των εταίρων μας μια απόφαση που παρέχει δυνατότητες αξιοποίησης και βεβαίως ας κρατήσουμε ως ενδιαφέρον και σημαντικό στοιχείο ότι αρχίζει μια νέα πορεία σχετικά με τη συνολικότερη στάση της Ευρώπης απέναντι στην κρίση χρέους- όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των άλλων χωρών, ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού νότου. Άλλωστε είναι πολλοί μέσα στην Ευρώπη που τώρα πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρξουν και άλλες κινήσεις ώστε να καταλήξουμε σε μια ουσιαστικά οικονομική διακυβέρνηση με αρκετά ενοποιητικά στοιχεία-πολιτικά και οικονομικά-, που εμείς διεκδικούμε να είναι περισσότερα.

Σας άρεσε που ο πρωθυπουργός έσπευσε με ένα σποτ να θριαμβολογήσει ή να επενδύσει σε αυτήν την απόφαση;

Εγώ δεν θα το επέλεγα.

Τώρα είναι η σειρά της κυβέρνησης να κάνει τα επόμενα βήματα, με πρώτο μια τολμηρή ατζέντα μεταρρυθμίσεων-εκεί δηλαδή που χωλαίνει. Τι πρέπει να γίνει;

Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι ανάγκη που επιβλήθηκε από το μνημόνιο...

Ναι, αλλά πολλοί όμως στη χώρα-κυβερνήσεις και πολιτικοί-εμφάνιζαν τις μεταρρυθμίσεις ως δοτές από την τρόικα...

Και να μην υπήρχε το μνημόνιο-με το οποίο είχα και έχω τις αντιθέσεις μου, ανεξάρτητα από τις δεσμεύσεις της χώρας- θα έπρεπε οι μεταρρυθμίσεις να έχουν ξεκινήσει εδώ και χρόνια, στο δημόσιο, στη λειτουργία της οικονομίας, με άμεση αντανάκλαση στον ευρύτερο δημόσιο χώρο. Tην επομένη των αποφάσεων του Eurogroup μπροστά μας υπάρχουν πολλές ευθύνες. Πριν απ’ όλα να ξεκινήσει η ανάπτυξη. Και εδώ υπάρχουν δυνατότητες πρωτογενούς χαρακτήρα στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και δυνατότητες που μπορούν να προκύψουν από τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Για την αντιμετώπιση της ανεργίας όμως χρειάζονται και επενδύσεις από το εξωτερικό. Δεν πρέπει η χώρα να καλλιεργήσει μια εμπιστοσύνη ώστε και ξένα κεφάλαια να έρθουν για επενδύσεις;

Οι επενδύσεις προϋποθέτουν, πρώτον, μια πολιτική σταθερότητα...

Θα την έχουμε αυτή; Τι προβλέπετε; Κάποιοι μιλούν για μια ολιγόμηνη ανάπαυλα, πριν από ένα νέο κύκλο αστάθειας.

Πρέπει να την εξασφαλίζουμε συνεχώς και να τη συντηρήσουμε γιατί είναι εκ των ων ουκ άνευ για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων αλλά και των κοινωνικών ζητημάτων. Χωρίς πολιτική σταθερότητα, η χώρα θα περιπέσει σε κατάσταση μεγάλης ταλαιπωρίας.

Συνεπώς δεν βλέπετε σενάρια πρόωρων εκλογών...

Διεκδικώ η παρούσα κυβέρνηση να διανύσει ολόκληρη τη θητεία που προβλέπεται από το Σύνταγμα. Αυτό όμως συναρτάται και από το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής, που να έχει σταθερή στόχευση στην ανάπτυξη και στη στήριξη της κοινωνίας . Για να μην αποφύγω όμως το προηγούμενο ερώτημα, οι επενδύσεις και η προσέλκυση κεφαλαίων επίσης επιβάλλουν πρωτίστως την ανάγκη άμεσων μεταρρυθμίσεων ώστε να είναι καθαρό το πεδίο, πάνω στο οποίο θα επιλέξει κάποιος να επενδύσει. Η δεύτερη στόχευση έχει να κάνει με τα ζητήματα ενίσχυσης της αγοράς από μέρος των χρημάτων που θα πάρουμε στο πρώτο 15νθήμερο του Δεκεμβρίου. Και βεβαίως, παράλληλα, πρέπει να έχουμε και ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας για να ανακουφίσουμε στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, που πράγματι βρίσκονται σε μια δεινή κατάσταση.

Με το φορολογικό τι γίνεται; Δεν είναι και αυτό παράγοντας σταθερότητας; Ακόμα και τώρα βλέπουμε κινήσεις ερασιτεχνισμού, με διατάξεις αντικρουόμενες για τα κριτήρια φορολόγησης. Έτσι θα πάμε;

Το φορολογικό πρέπει να εξασφαλίζει μία σταθερότητα, συμφωνώ σε αυτό, δικαιοσύνη σε σχέση με τον αναδιανεμητικό του χαρακτήρα , καθώς και να έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα. Δεν υπάρχει ακόμα κατάληξη για το φορολογικό αλλά μέσα από το νέο νόμο πρέπει να στηριχτούν τα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Ενδεικτικά αναφέρω τα ζητήματα της οικογένειας, και των τέκνων τους σε συνδυασμό με το αφορολόγητο ή ενισχύσεις επιδοματικού χαρακτήρα, την φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας με σαφή διάκριση ανάμεσα στη μικρή, μεσαία και μεγάλη ιδιοκτησία και, προφανώς, με σταθερή στόχευση να μην επιβαρυνθεί η μικρή και μικρομεσαία ακίνητη περιουσία. Βεβαίως σε συνάφεια με αυτό είναι το ζήτημα της φορολόγησης των αγροτικών γαιών, με κριτήριο τη στήριξη του πρωτογενούς τομέα της παραγωγής και με μέτρο δικαίου.

Και κάτι ακόμα. Σε λίγες μέρες ολοκληρώνεται το νομοθέτημα για τη στήριξη των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Η στόχευση είναι κανένας να μην έχει υποχρέωση καταβολών περισσότερο από το 30% του εισοδήματος, να διευκολυνθούν με παρατάσεις τα χρεωμένα νοικοκυριά, και κατά προτεραιότητα να στηριχθούν οι άνεργοι, οι ευπαθείς κοινωνικά ομάδες, οι νέοι και οι νέες που πρέπει να στηριχθούν για να υπάρξει μια στοιχειώδης ανακούφιση μιας κοινωνίας που υποφέρει από την κρίση. Θα πρόσθετα πως μπορούν να υπάρξουν ρυθμίσεις και για τη λειτουργία της μικρομεσαίας επιχείρησης με στοχευμένες παρεμβάσεις , αλλά και μέσα από το φορολογικό σύστημα.

Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών;

Η διαδικασία αυτή είναι αναγκαία, αλλά πρέπει να καταστεί σαφές ότι η ανακεφαλαιοποίηση γίνεται για τη θετική αντανάκλαση στην πραγματική οικονομία και όχι για την εξυπηρέτηση συμφερόντων τραπεζιτών. Το ελληνικό δημόσιο είναι πλέον ο κυρίαρχος μέτοχος στο σύνολο των τραπεζών, γι αυτό ταυτόχρονα πρέπει να υπάρξει και η δέσμευση των τραπεζών για τη χρηματοδότηση της αγοράς και την αντιστοίχιση της τραπεζικής λειτουργίας με τις ανάγκες της οικονομίας, της κοινωνίας και της ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση πώς θα πορευτεί στις νέες συνθήκες; Ως τώρα είχαμε σοβαρά προβλήματα δυσλειτουργίας, αρρυθμιών, διαφωνιών. Τι πρέπει να αλλάξει;

Δεν θα αρνηθώ ότι υπήρξαν ζητήματα δυσλειτουργίας της κυβέρνησης, έχω όμως μια ερμηνεία. Όλη η προσπάθεια ήταν στραμμένη κυρίως στο να καταλήξει η διαπραγμάτευση σε ένα καλό αποτέλεσμα. Υπήρξε, δηλαδή, μια μονομέρεια του κυβερνητικού έργου, δημιουργήθηκαν κάποια ζητήματα, αλλά αντιμετωπίστηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό. Σε κάθε περίπτωση, η συνεκτικότητα του κυβερνητικού έργου είναι ζητούμενο.

Θα βοηθούσε ένας ανασχηματισμός;

Δεν έχει τεθεί καν θέμα και δεν τίθεται αυτήν την ώρα. Για μένα το ζήτημα είναι ένα συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα με αναφορές στους άξονες που προανέφερα. Βεβαίως η κυβέρνηση στηρίζεται από τρία κόμματα, η ΔΗΜΑΡ έχει πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές από τα άλλα δύο κόμματα, εκείνο όμως που προέχει είναι αυτές να επιλύονται με τη στενότερη συνεργασία των τριών κομμάτων.

Μήπως θα βοηθούσε μια τρικομματική επιτροπή συντονισμού; Και αυτό ακούγεται...

Ένα τέτοιο όργανο δεν θα πρέπει- και δεν θα είναι-θεσμικό. Βεβαίως μπορεί να παρακολουθεί, να στηρίζει το έργο της κυβέρνησης, να αντιμετωπίζει προβλήματα διαφορετικών θέσεων αλλά δεν πρέπει να υποκαθιστά ούτε το υπουργικό συμβούλιο ούτε την λειτουργία της κυβέρνησης συνολικότερα. Ένα τέτοιο όργανο, βεβαίως χρειάζεται.