Εκλογές μετά το 2015 με Κυβέρνηση ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ

Η προσεκτική ανάγνωση της «Απόφασης του Eurosummit για το ευρώ» στις 12/07/15 αναδεικνύει έναν εξαιρετικά δύσβατο δρόμο, που θα πρέπει μάλιστα να διανυθεί εντός ενός πάρα πολύ περιορισμένου χρονικού διαστήματος. Οι υποχρεώσεις, που θα αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση να φέρει σε πέρας είναι τέτοιες που τα προαπαιτούμενα που ψηφίστηκαν φαντάζουν …παιχνιδάκι.

Είναι απολύτως προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέλλεται να υποστεί ένα βαθύτατο κλονισμό, πολύ πιο ουσιαστικό από ότι έχει μέχρι τώρα συμβεί. Η κυβέρνησή του οφείλει να φέρει την ολοκληρωμένη Δανειακή Συμφωνία και το 3ο Μνημόνιο, όχι πλέον για να πει το… μεγάλο ΟΧΙ, αλλά για να εισηγηθεί την υπερψήφισή τους στη Βουλή!

Σε κάθε άλλη διαφορετική εκδοχή, είτε υπερισχύσει το «κόμμα του ΟΧΙ», που κυοφορείται στους κόλπους του,

είτε ο Αλ. Τσίπρας, μέσα από τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ, κερδίσει το Συνέδριο αλλά με απόφαση μη δεσμευτική για κλείσιμο της Συμφωνίας, είτε επιλέξει την προσφυγή στο λαό πριν από την ψήφιση της Συμφωνίας, τότε είναι βέβαιο ότι η χώρα θα οδεύσει προς το GREXIT.

Αν ο Αλ. Τσίπρας κατορθώσει, εντός του προσεχούς μήνα, να διασφαλίσει την πλειοψηφία συναίνεσης προς υπερψήφιση της Συμφωνίας, τότε οι εξελίξεις για τη χώρα δρομολογούνται σε μια μονόδρομη κατεύθυνση. Αυτήν που θα διασφαλίζει στοιχειωδώς ένα σταθερό έδαφος υλοποίησης των πρώτων βημάτων της. Η τριετής Συμφωνία, άλλωστε, που θα προβλέπει την καταβολή των 83 δις Ευρώ, δεν θα απαιτείται από τους εταίρους-δανειστές απλώς να ψηφισθεί, αλλά και να αρχίσει πάραυτα να υλοποιείται σε όλα τα πεδία της και μάλιστα εμπροσθοβαρώς.

Το μόνο που δεν θα χρειάζεται η χώρα σ΄αυτήν ακριβώς την περίοδο είναι οι εκλογές! Ενισχυμένη πλειοψηφία διακομματικής στήριξης θα υπάρχει στην Βουλή για τα πρώτα βασικά βήματα. Άρα η ενδεχόμενη επιδίωξη της άμεσης προκήρυξης εκλογών για «να υπάρχει καθαρή πλειοψηφία εφαρμογής των Μνημονιακών υποχρεώσεων», θα ήταν καταστροφική για τον τόπο. Θα προσλαμβάνεται, ευθέως και μόνο, ως ξεκαθάρισμα στον ΣΥΡΙΖΑ με το «κόμμα του ΟΧΙ». Μια νέα, τρίτη εντός του 2015 προσφυγή στις κάλπες, θα αναθέρμανε το GREXIT, που «παραμένει στο τραπέζι». Θα αναδείκνυε de facto αυτό που από ακραίους συντηρητικούς ευρωπαϊκούς κύκλους επιχειρείται να περάσει. Ότι δηλαδή, οι Έλληνες συνεχίζουν την πεπατημένη. Ότι, σε κάθε περίπτωση, τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων δεν μπορεί να διασπαθίζονται ή να τίθενται σε συνεχή διακινδύνευση για ελληνικά πολιτικά εσωτερικά παιχνίδια. Και θα είναι ιδιαιτέρως εύλογο και οι δυνάμεις, που επιδιώκουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην δύσκολη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, να επιδιώξουν να διασφαλίσουν, πριν υπογραφεί η Δανειακή Συμφωνία, και μια στοιχειώδη συμφωνία για πολιτικές εξελίξεις που θα εγγυώνται και την άμεση εφαρμογή του Μνημονίου. Η στρόφιγγα άλλωστε της χρηματοδότησης ενός προγράμματος, όπως αποδείχθηκε, δεν ανήκει στην Ελλάδα!

Αν όλα εξελιχθούν, όπως προβλέπει ο οδικός χάρτης της Συμφωνίας, ο προσεχής Δεκέμβριος θα είναι και ο μήνας της πρώτης αξιολόγησης του νέου Μνημονίου. Καθοριστική στιγμή στην τριετή Συμφωνία. Η θετική έκβαση της επανεξέτασης θα δρομολογήσει τις δυνατότητες για να συμφωνηθούν τα της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους.

Αν έχει ευοδωθεί αυτός ο κεντρικός στόχος μέχρι το τέλος του 2015, αρχές του 2016, τότε η «αγκύρωση» του προγράμματος θα έχει διανύσει ένα σημαντικό βήμα. Οι όποιες πολιτικές επιλογές για μελλοντικούς ανακαθορισμούς και εκλογές θα μπορούν να προωθηθούν με σαφώς λιγότερες διακινδυνεύσεις.

Βεβαίως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο διάστημα αυτό δεν θα διαθέτει αυτοδύναμη πλειοψηφία. Σε μια, όμως, τόσο οριακή και κρίσιμη συγκυρία αυτό δεν μπορεί να είναι το πρωτεύον. Αν ο Α. Τσίπρας έχει πιστέψει ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική προοπτική, οφείλει να αποδεχθεί ότι δεν θα μπορεί να κυβερνά ως να μην έχει αλλάξει τίποτα στη Βουλή.

Η φάση αυτή απαιτεί αυξημένη ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που «βάζουν πλάτη» στην υπόθεση της ψήφισης της Συμφωνίας αλλά και των πρώτων βημάτων εφαρμογής.

Άρα ο πρωθυπουργός οφείλει να σχηματίσει κυβέρνηση που να έχει τουλάχιστον την εμπιστοσύνη, ως προς τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, και των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αυτή προφανώς δεν μπορεί να είναι η σημερινή εμβαλωματική κυβέρνηση, μετά την αποπομπή των τεσσάρων υπουργών του ΟΧΙ.

Απαιτείται η συγκρότηση μιας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ, με Πρωθυπουργό τον Αλ. Τσίπρα και υπουργούς όχι που θα υποδειχθούν από τα τρία κόμματα, αλλά που ο πρωθυπουργός θα επιλέξει ώστε να διασφαλίζουν μια στοιχειώδη εμπιστοσύνη, ως προς τη φερεγγυότητα αλλά και τη δυνατότητα να φέρουν σε πέρας το έργο, που σε αυτή τη φάση θα αναλάβουν.