Η Τουρκία απέσπασε ήδη από τους Δημοκρατικούς την απόσυρση του ψηφίσματος για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Ο Ερντογάν θα ζητήσει κι άλλα ανταλλάγματα τον ερχόμενο μήνα από τον Μπους. Κι όλα αυτά, για να μη γίνει μια εισβολή στο Ιράκ που έτσι κι αλλιώς δεν συμφέρει κανέναν.

Το 80% των έργων υποδομής στο ιρακινό Κουρδιστάν εκτελείται από τουρκικές εταιρείες. Το χερσαίο εμπόριο μεταξύ Τουρκίας και Κουρδιστάν εκτιμάται σε 5 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Τουρκία είναι ο αποκλειστικός προμηθευτής ηλεκτρικού ρεύματος στο δυτικό Κουρδιστάν και χρειάζεται τη συνεργασία των Κούρδων για να εξασφαλίσει τη συνέχιση της οικονομικής της παρουσίας στην περιοχή, που αποτελεί και τη βάση της στρατηγικής της παρουσίας. Δεν μπορεί όμως να διαπραγματευθεί απευθείας μαζί τους για το ζήτημα των ανταρτών του ΡΚΚ, γιατί κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με αναγνώριση της ανεξαρτησίας της περιοχής. Για τον λόγο αυτό, δεν έχει ανοίξει και προξενείο, αντίθετα με το Ιράν. Οι Κούρδοι που θέλουν να ταξιδέψουν στην Τουρκία είναι υποχρεωμένοι να μεταβαίνουν με κίνδυνο της ζωής τους στη Βαγδάτη για να πάρουν βίζα.

Η Τουρκία ζητά έτσι από την ιρακινή κυβέρνηση να λάβει εκείνη μέτρα κατά του ΡΚΚ. Όπως επισημαίνει όμως η εφημερίδα Χααρέτζ, το αίτημα αυτό είναι ανάλογο με το αίτημα του Ισραήλ προς την Παλαιστινιακή Αρχή να λάβει μέτρα κατά της Χαμάς. Με μια διαφορά: οι άνδρες της παλαιστινιακής ασφάλειας μπορούν θεωρητικά να μπουν στις περιοχές που ελέγχει η Χαμάς, ενώ οι Ιρακινοί στρατιώτες δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν να διασχίσουν τα φανταστικά σύνορα του Κουρδιστάν με άλλες περιοχές του Ιράκ. Στο Κουρδιστάν δεν μπορείς να βρεις ιρακινή σημαία ούτε για δείγμα. Άλλωστε, η ιρακινή κυβέρνηση δεν μπορεί να πολεμήσει ούτε τους τρομοκράτες γύρω από τη Βαγδάτη, θα τα βάλει με τους αντάρτες στα βουνά του Κουρδιστάν;

Στη θεωρητική περίπτωση μιας τουρκικής εισβολής, οι Κούρδοι θα απέσυραν χιλιάδες Πεσμεργκά που υπηρετούν στην περιοχή της Βαγδάτης προκειμένου να πολεμήσουν τους Τούρκους. Έτσι, όχι μόνο θα παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα η τροφοδοσία του αμερικανικού στρατού (το 70% των αεροσκαφών τροφοδοσίας και το 30% των καυσίμων ξεκινούν από την Τουρκία), αλλά θα υπονομευόταν και η μάχιμη δυνατότητά τους σε μια κρίσιμη στιγμή για την έκβαση του πολέμου στο Ιράκ. Οι Αμερικανοί το ξέρουν. Οι Τούρκοι το ξέρουν, όπως ξέρουν και ότι οι 24 επιχειρήσεις που έχουν πραγματοποιήσει ως τώρα στο κουρδικό έδαφος δεν απέφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τον μπαμπούλα της εισβολής αφενός για να αποσπάσει όσο μπορεί περισσότερα οφέλη από την Ουάσιγκτον- αφού το όνειρο της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση απομακρύνεται όλο και περισσότερο - αφετέρου για να δείξει ότι τηρεί τις προεκλογικές του εξαγγελίες για προστασία των πολιτών από την τρομοκρατία. Αλλά από τα σύνορα με το Κουρδιστάν θα εξακολουθήσουν να διέρχονται περισσότερα φορτηγά παρά στρατιώτες.