ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ του ΣΥΝ

Αθήνα 8 Μαρτίου 2006

Βρισκόμαστε σήμερα, 2 χρόνια μετά τις βουλευτικές εκλογές, σε μια πολιτική συγκυρία που την χαρακτηρίζουν η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ., η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και ο εντεινόμενος αυταρχισμός. Στο επόμενο διάστημα και μέχρι τις βουλευτικές εκλογές δεν φαίνεται να αντιστρέφεται αυτή η πορεία. Αντίθετα, νέα προβλήματα που σχετίζονται με την εσωτερική κατάσταση αλλά και με την εξωτερική πολιτική της χώρας (π.χ. Κυπριακό) θα επιβαρύνουν το πολιτικό κλίμα.

Με αυτά τα δεδομένα θα γίνουν τόσο οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του φθινοπώρου όσο και οι επόμενες εθνικές εκλογές.

Ο ΣΥΝ, στο διάστημα που πέρασε, δεν φάνηκε ικανός να εδραιώσει την θέση του στο πολιτικό σκηνικό. Σε συνθήκες αυξημένης κοινωνικής δυσφορίας και με ουσιαστική απουσία αντιπολίτευσης από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ δεν πείθει ότι αποτελεί μια χρήσιμη δύναμη για την χώρα. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ανησυχητικά μηνύματα. Εμφανίζουν μια μικρή, αλλά συνεχιζόμενη, πτωτική πορεία, που σε συνθήκες εντεινόμενης πόλωσης, αν συνεχιστεί, θα θέσει σε κίνδυνο την κοινοβουλευτική του παρουσία.

Οι αιτίες της αρνητικής πορείας του κόμματός μας πρέπει να αναζητηθούν κυρίως στην ακολουθούμενη πολιτική από το 4ο συνέδριο και μετά. Στο όνομα μιας δήθεν «αριστερής στροφής» ο ΣΥΝ εγκαταλείπει αργά αλλά σταθερά στοιχεία της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του, που τον καθιστούσαν διακριτό στο χώρο της αριστεράς.

Η πλειοψηφία του ΣΥΝ είναι εγκλωβισμένη στην αδιέξοδη ανάλυση για τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο νεοφιλελευθερισμό, από τη μια, και στις δυνάμεις που τον αντιπαλεύουν, από την άλλη. Στις πρώτες εκτός από τη Ν.Δ. εντάσσει συλλήβδην το ΠΑΣΟΚ. Ξεκινάει από εφαρμοσμένες πολιτικές συντηρητικής και νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης της περιόδου διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αλλά και πλευρές της τρέχουσας πολιτικής του. Αδυνατεί όμως να ενσωματώσει στην πολιτική ανάλυση τις σημαντικές διαφοροποιήσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας -κυρίως των κομμάτων που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ- και να αξιοποιήσει έτσι τις υπαρκτές δυνατότητες για διεύρυνση της επιρροής των ιδεών του ΣΥΝ στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και κυρίως να εδραιώσει την οργανική του σχέση με τους ανέντακτους της αριστεράς στον ενδιάμεσο χώρο.

Ταυτόχρονα καλλιεργούνται αυταπάτες για τη δημιουργία της «μεγάλης αριστεράς» και του «τρίτου πόλου» με δυνάμεις που είτε έχουν αποκλίνουσες πολιτικές επιδιώξεις, είτε είναι απολύτως εχθρικές σ΄ αυτή την προοπτική (ΚΚΕ).

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα ο ΣΥΝ να περιορίζει τόσο την πολιτική του παρέμβαση στο χώρο της ιστορικής αριστεράς όσο και να αδυνατίζει μέχρι εξαφάνισης την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με το ΚΚΕ, καθιστώντας δυσδιάκριτες τις διαφορές με το κόμμα αυτό. Ο ΣΥΝ αναλώνεται σε μια ακατάσχετη ενωτολογία, υποβαθμίζοντας το γεγονός ότι ακόμη και για επιμέρους κοινές πρωτοβουλίες δεν υπάρχει η αναγκαία προϋπόθεση που είναι η στοιχειωδώς κοινή πολιτική βάση.

Στην επόμενη περίοδο ο ΣΥΝ οφείλει να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση, με διπλό στόχο:

- Τη διατύπωση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου εναλλακτικών προγραμματικών προτάσεων και ανάληψης πρωτοβουλιών, που θα δίνουν διέξοδο στη σημερινή δύσκολη κοινωνική και οικονομική κατάσταση,

- Την ενεργοποίηση του κόμματος και την πλήρη αξιοποίηση των στελεχών του.

Ο ΣΥΝ πρέπει και μπορεί να διαμορφώσει ένα πολιτικό σχέδιο, μια δέσμη προτάσεων, τόσο για την απόκρουση της κυβερνητικής πολιτικής όσο και για τη διαμόρφωση εναλλακτικής, εφικτής λύσης.

Τον πυρήνα αυτού του σχεδίου μπορούν να αποτελέσουν η υπεράσπιση της διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους, τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες, η απόκρουση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, τα εργασιακά δικαιώματα, ο εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα, τα προβλήματα της αειφόρου ανάπτυξης, της ανεργίας και της παραγωγικότητας, τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της συνταγματικής αναθεώρησης.

Η συνέχιση των πρωτοβουλιών κοινής δράσης τόσο στη βουλή ,όσο και εκτός, σε ζητήματα που αφορούν στην αντιμετώπιση εντελώς συγκεκριμένων πλευρών εφαρμοζόμενης πολιτικής( Ολυμπιακή, πολιτική επιστράτευση ναυτεργατών, υπεράσπιση του δικαιώματος αλλά και τις ουσίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων) πρέπει να αποτελούν πρωταρχική μέριμνά μας.

Την πρότασή του ο ΣΥΝ πρέπει να την απευθύνει στις κοινωνικές οργανώσεις και τα πολιτικά κόμματα.

Μια «επίθεση ενότητας», στηριγμένη σε πολιτικές που απαντούν στα σημερινά αδιέξοδα και προτείνουν εφικτές και ρεαλιστικές λύσεις, ακόμη και αν απορριφθεί από τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων, μόνο θετικά θα λειτουργήσει για τον ΣΥΝ.

Ο απεγκλωβισμός πολιτών από τις δυνάμεις του δικομματισμού δεν μπορεί να γίνει μόνο μέσω της επίκλησης της ανάγκης για αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων –αυτονόητου στόχου για όλα τα κόμματα- αν δεν συνοδεύεται από πειστική απάντηση στο διττό ερώτημα: Σε ποια πολιτική κατεύθυνση και με ποιες πολιτικές δυνάμεις

Σ΄ αυτό το ερώτημα οφείλουμε να απαντήσουμε και μπορούμε να το κάνουμε πειστικά, υιοθετώντας την παραπάνω πρόταση, επανερχόμενοι ουσιαστικά στις διατυπώσεις των ιδρυτικών κειμένων του ΣΥΝ μέχρι και το 3ο συνέδριο για την εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

Η επανάπαυση στην ορθότητα της γραμμής και ο εφησυχασμός για τις εξελίξεις δεν ωφελούν. Χρειάζεται άμεσα να υπάρξει συναγερμός σε όλο τον κομματικό μηχανισμό που να οδηγεί σε ανοδική πορεία. Προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη διαδικασία αφύπνισης είναι οι γενναίες κινήσεις συνεννόησης και η συσπείρωση όλου του κόμματος, είναι η αναπροσαρμογή στην πολιτική κατεύθυνση. Είναι γνωστές οι διαφορετικές προσεγγίσεις που προέκυψαν στο συνέδριο. Σήμερα είναι αναγκαίο να αναζητηθούν εκείνα τα σημεία συμφωνίας που να ενεργοποιούν όλο το κόμμα σε μια κοινή κατεύθυνση.

Η ρευστοποίηση του κόμματος σε σχήματα και συνεργασίες,(ΣΥΡΙΖΑ, ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ), που του αφαιρούν τη δυνατότητα της πρωτοβουλίας των κινήσεων, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αποσταθεροποιεί και υπονομεύει τη δράση μας.

Χρειάζεται να επισημανθεί προς όλε τις κατευθύνσεις ότι το κέντρο λήψης των αποφάσεων είναι στον ΣΥΝ, ότι δεν υπάρχουν αναλώσιμα στελέχη και περιττές δυνάμεις στο εσωτερικό του κόμματος.

Ο ΣΥΝ οφείλει παράλληλα να συνεχίσει τα ανοίγματα και να εντείνει τις ουσιαστικές επαφές και οργανωτικές σχέσεις με δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας που προνομιακά προσέβλεπαν και προσβλέπουν σ΄αυτόν.

Σημαντική στιγμή, στην οποία θα δοκιμαστούν προθέσεις και συμπεριφορές, είναι οι επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Με δεδομένες τις διαφορές απόψεων για την εκλογική πολιτική, πρέπει να αντιμετωπίσουμε με την μεγαλύτερη δυνατή ευρύτητα τις αποφάσεις των νομαρχιακών οργανώσεων και των πολιτικών κινήσεων που κινούνται με γνώμονα τις τοπικές συνθήκες